บทที่ 236 สุดท้ายก็มีทางรอดแล้ว（2）
พูดถึงจุดนี้ เซียวอี้เชียนก็เปิดอกพูดว่า “คิดว่าพวกเขาสองคนแยกย้ายกันไปหลายปี ตอนนี้อาจจะได้พบหน้ากันแล้วก็เป็นได้นะ”
เซียวฉางเฉียนพยักหน้า แล้วพูดอย่างนอบน้อมว่า “ประธานเซียว เชิญเข้ามานั่งด้านในก่อนครับ！”
เซียวอี้เชียนก็ตอบรับ แล้วพูดยิ้มว่า “เช่นนั้น ก็รบกวนหน่อยแล้วกันครับ！”
“ไม่เป็นการรบกวนเลยครับ ไม่รบกวน！”
เซียวฉางเฉียนรีบเชิญเซียวอี้เชียนเข้าบ้านมา เดินผ่านสวน เข้ามายังห้องรับแขก แล้วก็รีบพูดกับนายหญิงใหญ่เซียวว่า “แม่ครับ！ เซียวอี้เชียน ประธานคณะกรรมการของเชียนเฉิงกรุ๊ปแห่งเย่นจิงมาหาครับ”
นายหญิงใหญ่เซียวก็ตกใจ！
เชียนเฉิงกรุ๊ปงั้นหรือ?
นี่มันคือบริษัทลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ระดับAเลยนะเนี่ย！
ประธานคณะกรรมการของพวกเขา มาหาตนเองที่บ้านได้อย่างไรนี่?
ถึงแม้ในใจจะสงสัย แต่เธอก็ยังตื่นเต้นจนต้องลุกขึ้นต้อนรับ แล้วพูดว่า “ไอ้หยา！ยินดีต้อนรับประธานเซียว ขออภัยที่ไม่ได้ออกไป
ต้อนรับ！”
“ไม่เป็นไรครับ！” เซียวอี้เชียนยกมือคำนับยิ้มๆ แล้วก็เหลือบไปเห็นเซียวเวยเวยที่เพิ่งร้องไห้เสียใจไปไม่นาน ขอบตายังแดงๆอยู่ พอมองไป ก็รู้สึกว่า ผู้หญิงคนนี้หน้าตาสะสวย ท่าทางที่น่าสงสารนั้น ทำให้เขารู้สึกเอ็นดู ในใจก็เต้นขึ้นมา
ในตอนนี้ เซียวเวยเวยกำลังอยู่ในอารมณ์เสียใจอยู่ ไม่ได้สังเกตว่าในบ้านมีแขกเข้ามา แล้วกำลังใช้สายตาแอบมองดูเธออยู่อย่างเงียบๆ
นายหญิงใหญ่เซียวก็เชิญเซียวอี้เชียนนั่ง พูดอย่างตื่นเต้นว่า “ไม่คิดว่าประธานเซียวจะมาที่บ้านของพวกเรา เป็นเกียรติแก่พวกเรา
จริงๆ ！”
“คุณเกรงใจไปแล้วครับ” เซียวอี้เชียนยิ้มพูดว่า “คุณก็น่าจะเป็นท่านยายของตระกูลเซียวใช่ไหมครับ?”
นายหญิงใหญ่เซียวพูดร้อนรนว่า “ประธานเซียวเรียกฉันว่านายหญิงใหญ่เซียวก็ได้ ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้น”
เซียวอี้เชียนก็พยักหน้า แล้วพูดว่า ที่ผมมาครั้งนี้ ก็เพราะความหวังของพ่อผมก่อนตาย”
พูดไป แล้วก็เล่าเรื่องพ่อตนเองกับตระกูลเซียวขึ้นมาอีกครั้ง
บรรพบุรุษตระกูลเซียวอยู่ที่หมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่ง ของมณฑลหนานกว่าง ในหมู่บ้านนั้น แทบทั้งหมดล้วนแซ่เซียว เป็นตระกูลใหญ่ที่พัฒนามากว่าร้อยปี เนื่องจากขยับขยายออกไปมาก ตอนนั้นมีนับพันคน แยกเป็น5สายช่วงอายุ ความสัมพันธ์ทางสายเลือดก็ไม่เข้มข้น ถึงขนาดไม่อาจเรียกว่ามีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเลย
ในตอนนั้น พ่อของเซียวอี้เชียน และคุณท่านเซียวยังเป็นเด็กหนุ่มอายุ10กว่าปี บรรพบุรุษของทั้งสองคน นับไป7-8รุ่น ยังนับว่ามีสายเลือดเดียวกัน แต่ว่าทั้งสองคนก็คบค้าสมาคมกันดี นับว่าเป็นเพื่อนตายเลย
ต่อมาถูกบุกรุก คนตระกูลเซียวก็หนีเอาชีวิตรอด แยกย้ายกันไปหมด พ่อของเซียวอี้เชียนก็โชคดีที่คุณท่านเซียวไม่ทอดทิ้ง ก็เลยรอดชีวิตมาได้
ต่อมา ทุกคนก็แยกกันในไฟสงคราม แล้วก็หากันไม่พบมาโดยตลอด
พ่อของเซียวอี้เชียนยังระลึกถึงเรื่องนี้จนตัวตาย ดังนั้น ก็เลยสั่งเซียวอี้เชียนว่า จะต้องตามหาผู้มีพระคุณให้ได้ เพื่อมาขอบคุณ
แต่ว่า เซียวอี้เชียนก็ไม่ได้สนใจอะไร ถึงแม้เขาจะรับปากพ่อเขาไป แต่พอพ่อเขาเสียไป เขาก็ลืมไปเสียสนิท
จนถึงหลายวันก่อนหน้านี้ เขาฝันร้ายตลอด เห็นพ่อเขากลับมาหาเขา บ่นว่าเขาพูดไม่เป็นคำพูด เขาก็เลยหาหมอดูมาดูให้ หมอดูก็บอกว่า พ่อของเขามีเรื่องคาใจที่แรงกล้า ถ้าไม่ช่วยเขาทำให้เสร็จ เกรงว่าก็จะมาหาเขาในความฝันอีก
ไม่มีทางอื่น เซียวอี้เชียนก็เลยออกเงินหาคนสืบหาไปทั่ว แล้วก็พบเบาะแสตระกูลเซียวแห่งเมืองจินหลิง
นายหญิงใหญ่เซียวฟังเรื่องจบ ก็ตื้นตันจนร้องไห้
เกือบจะไม่มีที่ไป สุดท้ายก็มีทางรอดแล้ว！
เชียนเฉิงกรุ๊ปเป็นบริษัทที่มีหลักทรัพย์ในตลอดนับพันล้าน แค่เซียวอี้เชียนกระดิกนิ้ว ก็คงสามารถช่วยชุบชีวิตตระกูลเซียวได้แล้ว