มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 479
หลังจากหลัวซิวกลับไป เจ้าสำนักฉางเหอก็มายังพื้นที่ต้องห้ามด่านหลังเขาของยอดเขาเทียนเหอ เพื่อเข้าพบอาจารย์มกุฎยุทธ์
พอเขาเอาเรื่องทั้งหมดที่หลัวซิวพูดมาเล่าออกไป อาจารย์มกุฎยุทธ์ท่านนี้ก็นิ่งเงียบไปทันที
สีหน้าของเขาขาวซีดมาก ค่อนข้างอ่อนแรง เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บหนักยังไม่ดีขึ้นทั้งหมด
“หลัวซิวคนนั้นน่าจะไม่ได้โกหก ผมเพิ่งเจอหินตรีภพในใต้น้ำของยอดเขาเทียนเหอ จากนั้นก็ถูกหลี่เสวียนหยางและตาเฒ่าประหลาดถาวร่วมมือกันมาลอบโจมตี ในสำนักเราจะต้องมีไส้ศึกของพวกสองคนนั้นแน่ๆ ！”
อาจารย์สำนักฉางเหอนิ่งไปพักใหญ่ “ไม่ว่าจะเป็นหลี่เสวียนหยาง หรือตาเฒ่าประหลาดถาว ล้วนไม่อาจจะเอาชนะผมได้ ดังนั้นก็เลยร่วมมือกัน แต่น่าเสียดายสุดท้ายพวกนั้นก็ยังพลาดไป ที่ไม่ได้โจมตีฆ่าผมตาย”
“ค่ายพิทักษ์เขาของสำนักฉางเหอเรา พวกสองคนนั้นไม่มีทางทำลายได้ จะเชิญปรมาจารย์ค่ายกลขั้น7มา ก็ถือว่ามีเหตุผล”
อาจารย์สำนักฉางเหอวิเคราะห์อย่างชัดเจน ถ้าทั้งหมดเป็นเรื่องจริงล่ะก็ สำนักฉางเหอก็จะต้องเผชิญกับภัยครั้งใหญ่
แต่ว่าภัยครั้งนี้ ยังไม่ถึงขั้นที่เป็นถึงเคราะห์กรรมแก่ชีวิต ยังพอมีโอกาสอยู่บ้าง！
ขอเพียงอาจารย์สำนักฉางเหอกลับมาฟื้นฟูจากอาการบาดเจ็บได้ ใช้ผลการฝึกตนระดับมกุฎยุทธ์ของเขามากำกับค่ายพิทักษ์เขาระดับ7 ต่อให้หลี่เสวียนหยางจะไปเชิญปรมาจารย์ค่ายกลขั้น7มา ก็ไม่มีทางต้านทานพลังอันแข็งแกร่งของค่ายพิทักษ์เขาได้
“คุณบอกว่าหลัวซิวบอกว่าตนเองเป็นเจ้าสำนักไท่เสวียน ดูเหมือนว่าปีนั้นเขาอยู่ในคีตโลกาถ้ำเทพสถิต น่าจะได้รับการถ่ายทอดจากผู้แข็งแกร่งสำนักไท่เสวียนโบราณ แล้วก็รับช่วงสืบทอดคำสอนของสำนักไท่เสวียนต่อมา”
อาจารย์สำนักฉางเหอทำตาหยี แล้วก็ยื่นมือออกมา “เอายาที่เขาให้ไว้ออกมา”
เจ้าสำนักฉางเหอก็รีบเดินเข้าไป แล้วหยิบขวดหยกออกมา จากนั้นก็วางใส่ฝ่ามือของอาจารย์อย่างเคารพ
อาจารย์สำนักฉางเหอเปิดฝาขวดนั้นออก พอได้กลิ่นหอมของยาที่ออกมาจากจวดหยกนั้น มือที่ถือขวดหยกก็สั่นๆ
สำหรับเจ้าสำนักฉางเหอแล้ว ก็เพิ่งเคยเห็นอาจารย์ของสำนักตนเองเสียอาการแบบนี้เป็นครั้งแรกเหมือนกัน
“หลัวซิวคนนั้นเป็นใครมาจากไหนกันแน่?” อาจารย์สำนักฉางเหอหายใจเข้าอย่างลึก สายตาก็ลังเลไปมา
ยาวาตะทองน้้ำค้างหยก ถึงแม้เขาจะไม่เคยใช้ แต่เมื่อก่อนก็เคยได้ยิน และเคยเห็น เคยได้กลิ่นหอมของยา ดังนั้นเขาสามารถมั่นใจได้ว่า ในขวดหยกบนมือของเขานี้ ก็คือยาวาตะทองน้้ำค้างหยก เม็ดหนึ่งแน่นอน！
มียารักษาตัวระดับ7นี้แล้ว อาการบาดเจ็บของตนเองก็จะหายดีได้ในไม่กี่วัน！
……
ระหว่างทางที่กลับสำนักฉางเหอเพื่อจะไปสำนักฉางเหอ หลัวซิวก็สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง แล้วก็เงยหน้าไปมองข้างบน
มีแสงบางอย่างพุ่งไปอย่างรวดเร็ว แฝงไปด้วยพลังการฆ่ามหาศาล พาดผ่านไป
“พลังแข็งแกร่งมาก นี่คือตาเฒ่าประหลาดมกุฏยุทธ์！” หลัวซิวตกใจเล็กน้อย “หรือว่าในประเทศเทียนหวูยังมีตาเฒ่าประหลาดมกุฏยุทธ์คนอื่นที่ซ่อนตัวฝึกวิชาอีกหรือนี่?”
“ไม่สิ……คนคนนี้มีพลังการฆ่ามหาศาล แถมทิศทางที่มุ่งหน้าไป ก็เหมือนจะไปทางสำนักไท่เสวียนของเรา”
คิดถึงจุดนี้ หลัวซิวก็สีหน้าเปลี่ยน ฝั่งตรงข้ามไม่ได้มาดี เพียงแต่ไม่รู้ว่า ตาเฒ่าประหลาดมกุฏยุทธ์เป็นคนที่มีความแค้นกับตำหนักจื่อ หรือว่าเป็นคนที่เขาไปหาเรื่องไว้
หลัวซิวรีบตามไปทันที ในใจก็ได้มีการคิดไว้แล้ว ตาเฒ่าประหลาดมกุฏยุทธ์ที่เขาไปหาเรื่องในช่วงนี้ และอยากจะฆ่าเขาถึงเพียงนี้ นอกจากอาจารย์ตระกูลหยูแถบเทือกเขาเหิงหยุนแล้ว ก็ไม่มีคนอื่นแล้ว
ในขณะเดียวกัน ทางฝั่งสำนักเสวียนหยาง ผู้แข็งแกร่งมกุฎยุทธ์อย่างหลี่เสวียนหยาง ซุนเชียนซาง และป๋ายหลี่หยวนหลงทั้งสามคนก็ได้เคลื่อนไหวแล้ว มุ่งหน้าไปยังที่ตั้งของสำนักฉางเหอ
……
“หลัวซิว เจ้าสำนักไท่เสวียนอยู่ที่ไหน ไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้！”
ไม่นาน หลัวซิวก็ได้ยินไกลๆ ว่าที่สำนักไท่เสวียน มีเสียงตะโกนดังลั่นเข้ามา
หลัวซิวไม่ได้กังวลกับเรื่องนี้ จากข่าวกรองที่เขาได้รับมา ผลการฝึกตนของหยูเชียนฮั่วอาจารย์ตระกูลหยู คือระดับมกุฎยุทธ์ขั้น4 แต่หลังจากที่ค่ายพิทักษ์เขาของสำนักไท่เสวียนเอาดินเหลืองเสวียนผสานเข้ากันแล้ว ต่อให้เป็นผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎยุทธ์ช่วงปลายเข้ามาก็ยากที่จะทำลายได้
และพลังการโจมตีของค่ายพิทักษ์เขาก็ไม่ได้ด้อย ตอนนั้นสามารถโจมตีซุนเชียนซางจนบาดเจ็บได้ หยูเชียนฮั่วก็อย่าหวังว่าจะรอด
แต่นอกเสียจากว่าฝั่งตรงข้ามจะถูกขังอยู่ในค่ายพิทักษ์เขาเท่านั้น ไม่อย่างนั้นพลังการโจมตีของค่ายพิทักษ์เขา ถึงแม้จะสามารถโจมตีมกุฎยุทธ์บาดเจ็บได้ แต่ก็ไม่มีทางฆ่าศัตรูได้
ครั้งนี้ ฝั่งตรงข้ามเข้ามาหาถึงที่ หลัวซิวก็ไม่ได้ปล่อยไว้นานกลัวจะเกิดปัญหา ถ้าเป็นไปได้ เขาก็เตรียมจะจัดการให้อาจารย์ตระกูลหยูคนนี้ อยู่ที่นี่ไปตลอดกาล