ตอนที่ 516 สงสารผู้หญิงโง่
เหม่ยพ่านเตรียมรถม้าเรียบร้อยแล้ว ฟู่เยว่อี้ก็ขึ้นรถม้า นางสวมชุดสีชมพู มีเสื้อคลุมสีชมพูทับข้างนอก นางเป็นคนสวยน่ารักอยู่แล้ว ใส่สีชมพูทั้งตัวยิ่งทำให้ดูน่ารัก เพียงแต่เวลานี้นางขมวดคิ้วแน่น พอนึกถึงว่าต่อไปต้องหาทางเอาอกเอาใจผู้ชายพิการคนหนึ่ง ในใจนางก็รู้สึกงุ่นง่านอย่างบอกไม่ถูก
นางรู้จักวางแผนกำจัดคน ใส่ร้ายคน ไม่รู้จักอย่างเดียวคือเอาใจผู้ชาย ถึงอย่างไรนางก็เป็นองค์หญิงสูงศักดิ์ เฟิงเยว่เป็นอย่างนั้น ไม่รู้ว่าเขาจะทำอย่างไรกับนาง
หลายวันมานี้นางเจอมู่เจี๋ยหลายครั้ง มู่เจี๋ยแสดงความสนใจนางบ่อยๆ นางไม่ได้ใส่ใจมู่เจี๋ย นางรู้ว่ามู่เจี๋ยใกลชิดนางด้วยจุดหมายบางอย่าง แต่มู่เจี๋ยอ่อนโยนกับนางจนใจนางไม่ยอมแพ้
นางรู้ว่านางสามารถแต่งงานกับผู้ชายปกติ ที่ทำให้นางสามารถออดอ้อน สามารถมีลูก แต่เวลานี้เฟิงเยว่กลับไม่มีแม้แต่ความเป็นชาย สักวันหนึ่งนางคงหนีไปจากเฟิงเยว่ได้ แต่หลายปีก่อนหน้านั้นจะอยู่อย่างไร?
ในวัยที่เหมือนดอกไม้เบ่งบาน นางเคยมีความฝันต่อสามีในอนาคต
ขณะที่ฟู่เยว่อี้กำลังคิดเรื่อยเปื่อยอยู่นั้น รถม้าก็หยุดลง นางไม่อยากไปในที่ที่คนพลุกพล่าน จึงมาที่ทะเลสาบฉางหมิงในตูเฉิง ซึ่งเป็นทะเลสาบใหญ่ที่สุดในตูเฉิง รอบทะเลสาบเต็มไปด้วยต้นหลิ่ว เหมาะกับการเดินเล่น
ปัญญาชนในตูเฉิงชอบมาร่ำกลอนประชันกันที่ทะเลสาบฉางหมิง
เนื่องจากอากาศหนาว เวลานี้ทะเลสาบฉางหมิงไร้ผู้คน ฟู่เยว่อี้เดินช้าๆ ที่ริมทะเลสาบ เดินไปไม่นาน มู่เจี๋ยก็เข้ามาขวางหน้าฟู่เยว่อี้ “บังเอิญจริงๆ เจอองค์หญิงที่นี่อีกแล้ว”
มู่เจี๋ยมาหาฟู่เยว่อี้หลายครั้ง เพียงแต่ว่าทุกครั้งฟู่เยว่อี้จะพูดกับเขาตามมารยาท ไม่ให้เขาเข้าใกล้ ผู้หญิงที่มีความคิดล้ำลึกไม่เหมือนใคร การจะทำให้นางหวั่นไหว ไม่ใช่เรื่องยากอย่างธรรมดา
พอเห็นว่าเป็นมู่เจี๋ย ฟู่เยว่อี้ก็ได้แต่พยักหน้าอย่างเย็นชา “ช่วงนี้พบคุณชายมู่บ่อยมาก”
“แสดงว่าข้ากับองค์หญิงมีวาสนาต่อกัน พรุ่งนี้องค์หญิงก็จะแต่งงานแล้ว ยินดีด้วย”
มู่เจี๋ยเดินตามฟู่เยว่อี้อยู่ข้างๆ ยิ้มให้ฟู่เยว่อี้ มู่เจี๋ยเวลาไม่ยิ้มจะค่อนข้างเคร่งครัด พอยิ้มก็เห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง เป็นรอยยิ้มที่มีเสน่ห์มาก ดวงตาสดใสคู่นั้นอีก ทำให้ผู้หญิงหลงใหลได้ง่าย
แม้แต่ฟู่เยว่อี้ก็ไม่อาจปฏิเสธ มู่เจี๋ยเวลายิ้มน่าดูจริงๆ
“ขอบใจคุณชายมู่ ข้าอยากเดินคนเดียว ถ้าคุณชายมู่ไม่มีธุระอะไร เชิญตามสบาย”
ฟู่เยว่อี้เร่งฝีเท้า
มู่เจี๋ยเดินตามหลังฟู่เยว่อี้ พูดต่อ “พอดีข้าไม่มีธุระอะไร เดินเป็นเพื่อนองค์หญิงได้ องค์หญิงหน้าตาสะสวยน่ารัก ใครเห็นก็ชอบ แต่งงานกับเฟิงเยว่น่าเสียดายจริงๆ
เฟิงเยว่ในอดีตคู่ควรกับองค์หญิง แต่เวลานี้เฟิงเยว่ไม่คู่ควรกับองค์หญิงแล้ว ได้ยินว่าเวลานี้นิสัยของเขาก็เปลี่ยนไปมาก ไม่ใช่เฟิงเยว่คนเดิม ข้ารู้สึกลำบากใจแทนองค์หญิง องค์หญิงแต่งงานออกไปต้องระวัง เกรงว่าเฟิงเยว่จะไม่รู้จักทนุถนอมของล้ำค่า”
ฟู่เยว่อี้สีหน้าบึ้ง ตอบเสียงกระด้าง “เรื่องนี้เกี่ยวอะไรกับคุณชายมู่ คุณชายมู่ไม่รู้ตัวหรือว่ากำลังยุ่งเรื่องของคนอื่น?”
“ข้าเพียงแต่เสียดายองค์หญิง คนเป็นพ่อแม่ทุกคนก็อยากให้ลูกมีความสุข ท่านพ่อที่แท้จริงขององค์หญิงกลับผลักองค์หญิงลงไปในหลุมเพลิง องค์หญิงยังกระโดดลงไปด้วยความดีใจ อย่างนี้ทำให้เห็นว่าองค์หญิงเป็นผู้หญิงโง่ ข้าเป็นคนสงสารผู้หญิงโง่มาตลอด”
“ไร้มารยาท คนทำการค้า ไม่เข้าใจแบบแผนตระกูลใหญ่แม้แต่น้อย คำนี้คุณชายมู่ช่างพูดออกมาได้ โปรดระวังตัวด้วย”
ตอนที่ 517 ฟู่เยว่อี้แต่งงาน
ฟู่เยว่อี้พูดทิ้งไว้ แล้วก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว มู่เจี๋ยไม่ได้ตามไป
เกี่ยวกับฟู่เยว่อี้ เขามองเห็นอย่างชัดเจน ในใจนางไม่ยินยอม แต่ฝืนใจตัวเองแต่งงานกับเฟิงเยว่ เขาอยากดูว่าฟู่เยว่อี้จะทนได้นานแค่ไหน ครั้งนี้ไม่แน่ฟู่จิ่งอาจจะทุ่มหินใส่ขาตัวเอง
วันต่อมาฟู่เยว่อี้แต่งงาน ซูจิ่วซือไปงานเลี้ยงตระกูลเฟิงตามตระกูลมู่ พิธีแต่งงานครั้งนี้เป็นที่เลื่องลือทั่วตูเฉิง ซิ่นอ๋องแต่งลูกสาวไม่ใช่เรื่องเล็ก ผู้สูงศักดิ์ตระกูลใหญ่ในตูเฉิงต่างมาร่วมพิธี เอิกเกริกอย่างยิ่ง
เพราะเป็นงานมงคล ซูจิ่วซือจึงสวมชุดสีแดงท้อ แต่งหน้าทาแป้งเล็กน้อย นั่งอยู่ข้างฮูหยินมู่
นางมองไกลออกไปเห็นเฟิงชิงสุ่ยตามเฟิงเชียนกับเฟิงเยว่ต้อนรับแขก ทุกคนต่างดื่มเหล้าสรวลเสเฮฮา แต่ในใจคนส่วนใหญ่รู้สึกดูแคลน แอบหัวเราะเยาะฟู่เยว่อี้กับเฟิงเยว่ คืนส่งตัวเข้าหอกลายเป็นเรื่องตลก
ฮูหยินมู่หยิบผลไม้แห้งใส่ปาก เคี้ยวครู่หนึ่งแล้วกระซิบบอกซูจิ่วซือซึ่งอยู่ข้างๆ “ซิ่นอ๋องช่างโหดร้ายต่อเลือดเนื้อเชื้อไขจริงๆ ถ้าเป็นข้า ถึงอย่างไรก็ไม่ยอมแต่งแน่”
“ในใจของซิ่นอ๋องสิ่งสำคัญที่สุดก็คือตำแหน่งฮ่องเต้ ลูกๆ ในสายตาของเขาเป็นเพียงหมาก องค์หญิงคงคุ้นเคยกับการเป็นหมากแล้ว”
ฮูหยินมู่ถอนหายใจ แล้วเปลี่ยนเรื่องพูดทันที “ไม่รู้ว่าเมื่อไรพี่รองของเจ้าจะกลับมา ข้ายังอยากหาแม่นางให้เขาสักคน”
“พี่รองออกไปต่างถิ่นไม่บ่อย ยังอยากอยู่ข้างนอกอีกสักระยะ เรื่องแต่งงาน พี่รองบอกว่าไม่รีบ”
พอพูดถึงมู่หยาง ซูจิ่วซือก็รู้สึกปวดหัวใจ นางได้แต่ปลอบใจฮูหยินมู่ เรื่องนี้อีกไม่นานฮูหยินมู่คงจะรู้ แต่ไม่มีใครกล้าเอ่ยออกมา พยายามปกปิดให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้!
ซูจิ่วซืออยากให้เรื่องของเฟิงเยว่ส่งผลให้ฟู่เยว่อี้ขัดแย้งกับจวนซิ่นอ๋อง หากมีรอยร้าว รอยร้าวจะขยายขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุดก็แตกหัก
ถ้าจวนซิ่นอ๋องไม่มีฟู่เยว่อี้วางแผน ฟู่จิ่งก็ขาดแขนข้างหนึ่ง กับพระสนมโหรวที่พอจะดึงมาเป็นพวกได้
ถ้านางปะทะกับจวนซิ่นอ๋องโดยตรงไม่แน่ว่าจะชนะ ถ้าสามารถทำให้เกิดความแตกแยกภายใน ซิ่นอ๋องต้องแพ้อย่างแน่นอน
ซิ่นอ๋องยังคงคิดว่าการให้ฟู่เยว่อี้แต่งงานกับเฟิงเยว่เป็นการวางหมากที่ดี แต่นางกลับรู้สึกว่าเป็นการเล่นที่แย่มาก
ฟู่เยว่อี้อยู่ในห้องหอรู้สึกงุ่นง่านอย่างบอกไม่ถูก นอกจากเหม่ยพ่านแล้ว สาวใช้อื่นถูกไล่ออกไปหมด นางปลดผ้าแดงลงจากหัวด้วยตัวเอง
“องค์หญิง…”
เหม่ยพ่านร้องเรียกขึ้นแล้วไม่รู้จะพูดอะไรอีก
“ข้าไม่เป็นไร เอาน้ำมาให้ข้าหน่อย”
“เจ้าค่ะ องค์หญิง”
ขณะที่เหม่ยพ่านกำลังรินน้ำให้ฟู่เยว่อี้ ประตูก็เปิดออก คนที่เข้ามาคือเฟิงเยว่ พอเห็นเหมยพ่าน เฟิงเยว่ก็โบกมือ “ออกไป!”
เหม่ยพ่านจึงวางน้ำในมือลง คารวะแล้วออกไปจากห้อง ก่อนไปยังมองฟู่เยว่อี้ด้วยความวิตกแวบหนึ่ง
ฟู่เยว่อี้ฝืนยิ้ม ทำสีหน้าให้ปกติ เดินเข้าไปหาเฟิงเยว่ ร้องทักท่านพี่
“วันนี้ฮูหยินสวยเหลือเกิน”
เฟิงเยว่สวมชุดสีแดงงมองฟู่เยว่อี้ ในดวงตากลับไม่มีแววพอใจแม้แต่น้อย
น้ำเสียงก็เย็นชา เขายื่นมือไปจับคางฟู่เยว่อี้ “ฮูหยินหน้าตาน่ารัก แต่จิตใจโหดเ**้ยม ไม่รู้ว่าเจ้าอายุแค่นี้ไปหัดจากไหนจึงชั่วร้ายอย่างนี้ วันหลังข้าจะดูแลเจ้าให้ดี”
ฟู่เยว่อี้ถูกบีบคางจนรู้สึกเจ็บ นางเป็นองค์หญิง ไม่มีวันลดตัวลงไปเอาอกเอาใจใคร รอยยิ้มบนใบหน้าเลือนหายทันที “ท่านพี่หมายความว่าอย่างไร”