ตอนที่ 518 ถูกลบหลู่
“ข้าหมายความว่าอย่างไรในใจเจ้ารู้ดีอยู่แล้ว อย่าคิดว่าคนอื่นโง่ ดึกแล้ว ฮูหยินควรจะปรนนิบัติข้าให้ดีไม่ใช่หรือ?”
เฟิงเยว่หยาบกระด้าง ไม่แสดงความรักใคร่เอ็นดูแม้แต่น้อย ยังคงบีบคางฟู่เยว่อี้
ฟู่เยว่อี้นึกไม่ถึงว่าเฟิงเยว่จะไร้มารยาทอย่างนี้ ไม่มีความเป็นผู้ดีแม้แต่น้อย
คุณชายตระกูลใหญ่ทุกคนจะได้รับการอบรมแนวคิดลัทธิขงจื๊อตั้งแต่เล็ก ส่วนใหญ่จึงมีกิริยามารยาทเรียบร้อย เข้าใจหลักเหตุผลรักษาแบบแผน แตกต่างจากพวกหยาบคายต่ำช้าราวฟ้ากับดิน แต่เฟิงเยว่กลับไม่มีลักษณะของลูกหลานตระกูลใหญ่แม้แต่น้อย กลับหยาบคายกักขฬะเหมือนโจร
“เจ็บ” ฟู่เยว่อี้เดิมทีคิดจะโต้แย้ง แต่พอนึกถึงจุดหมายที่นางแต่งงานเข้ามาในตระกูลเฟิง นางก็สะกดใจไว้ ขมวดคิ้วร้องบอกว่าเจ็บ หวังว่าเฟิงเยว่จะปล่อยนาง ถ้าตามปกติแล้ว เมื่อเห็นท่านางอย่างนี้ คงไม่อาจทนทำร้ายนางอีก
แต่เฟิงเยว่ไม่ใช่คนอย่างนั้น
“เจ็บก็ถูกแล้ว นี่เป็นเพียงการเริ่มต้น? ข้าอยากดูว่าองค์หญิงที่ผ่านการอบรมจากจวนซิ่นอ๋องจะเชื่อฟังสามีเพียงไร”
เฟิงเยว่ปล่อยมือ กระชากอย่างแรง ชุดแต่งงานที่ฟู่เยว่อี้สวมอยู่ถูกแรงกระชากขาดเป็นรอยกว้าง ในที่สุดฟู่เยว่อี้ก็ทนไม่ไหว นางรู้ว่าถ้าพูดอย่างอ่อนหวานไม่มีผลต่อเฟิงเยว่ ให้นางก้มหัวขอร้องเฟิงเยว่ นางก็ทำไม่ได้
“ท่านพี่ ถึงอย่างไรข้าก็เป็นองค์หญิงจวนซิ่นอ๋อง ไม่ใช่เมียน้อยที่ท่านพี่จะตบตีด่าว่าตามใจชอบ ข้ายังอยากจะอยู่กับท่านพี่ด้วยความนับถือกัน ท่านพี่ทำกับข้าอย่างนี้ได้อย่างไร”
ฟู่เยว่อี้ถอยหลังก้าวหนึ่ง ยกมือขึ้นปิดอก
เฟิงเยว่ยิ้มหยัน “ในเมื่อแต่งกับข้าก็ต้องเป็นของข้า ข้าอยากทำอย่างไรกับเจ้าเป็นเรื่องของข้า หรือว่าองค์หญิงอยากไปฟ้องซิ่นอ๋อง?
ใครจะไปใส่ใจเรื่องในห้องหอ ฟู่เยว่อี้ เจ้าวางแผนฆ่าเฟิงหยวน หนี้นี้ข้าจะให้เจ้าชดใช้ เจ้ารับไว้ให้ดี!”
“เรื่องของเฟิงหยวนไม่เกี่ยวกับข้า ท่านพี่ทำไมเอาเรื่องนี้มาโทษข้า ข้าถูกปรักปรำ”
ฟู่เยว่อี้ก้มหน้า สีหน้าน้อยเนื้อต่ำใจ
เฟิงเยว่ก้าวเข้าไปหา ฟู่เยว่อี้ถอยออกไป เฟิงเยว่ยื่นมือไปรวบเอวของฟู่เยว่อี้ไว้ “ใช่เจ้าหรือไม่ ในใจของเจ้ากับข้ารู้ดีอยู่แล้ว เจ้าไม่ต้องแสร้งโง่ ท่านลุง เข้ามาเถอะ!”
เฟิงเยว่พูดจบ ก็มีชายวัยกลางคนผมข้างหูเริ่มหงอกเดินเข้ามา
เขาชื่อเฟิงซุนเป็นพี่ใหญ่ของเฟิงเชียน และเป็นลุงของเฟิงเยว่ อายุห้าสิบกว่าปี มีตำแหน่งลอยในราชสำนัก เป็นเสือผู้หญิงลือชื่อ อยู่ภายใต้การปกป้องของเฟิงเชียน เชื่อฟังคำสั่งของเฟิงเชียน พอเห็นคนสวยน่ารัก ดวงตาก็ลุกวาว มองฟู่เยว่อี้อย่างหื่นกระหาย
ฟู่เยว่อี้รู้สึกสังหรณ์ใจ นางเบิ่งตากว้างมองเฟิงเยว่ “เจ้าจะทำอะไร?”
“แน่นอนว่าเข้าห้องหอแล้ว ฮูหยิน ข้าทำอะไรให้เจ้าไม่ได้ แต่ท่านลุงทำได้ วันหลังมีลูกก็เป็นสายเลือดตระกูลเฟิง เจ้าต้องปรนนิบัติท่านลุงให้ดี”
เฟิงเยว่พูดจบก็ปล่อยแล้วผลักฟู่เยว่อี้ นางโงนเงน ล้มลงบนเตียง นึกไม่ถึงว่าเฟิงเยว่จะลบหลู่นางอย่างนี้ ถึงกับเอาชายแก่มา…
“เฟิงเยว่ บังอาจ ข้าไม่ได้แต่งงานกับลุงเจ้า บอกให้เขาออกไป”
“เจ้าจะให้ข้าทำอย่างไร เวลานี้เจ้าเป็นคนของตระกูลเฟิงแล้ว หรือว่าเจ้ากล้าเอาเรื่องนี้ไปพูด? พอถึงตอนนั้นข้าจะดูว่าเจ้ายังหน้าด้านอยู่ต่อไป ฟู่เยว่อี้ นี่เป็นค่าตอบแทนที่เจ้าฆ่าเฟิงหยวน ท่านลุง ไม่ต้องเกรงใจ เชิญตามสบาย ไม่ต้องรีบร้อน”
พอพูดจบ เฟิงเยว่ก็ออกไปโดยไม่หันมามอง
ฟู่เยว่อี้ตะกายลุกขึ้นจะวิ่งออกไป แต่ถูกเฟิงซุนขวางไว้ เขากดฟู่เยว่อี้ไว้ เอายาเม็ดหนึ่งให้นางกิน เป็นของที่เขาเตรียมไว้แล้ว
ตอนที่ 519 ทนไม่ไหวแม้แต่วันเดียว
พอกินยาเข้าไป ฟู่เยว่อี้ก็อ่อนระทวย ไม่มีเรี่ยวแรง แม้แต่จะลุกขึ้น เห็นเฟิงซุนมองตนเองอย่างหื่นกระหายที่ข้างเตียง ฟู่เยว่อี้รู้สึกรังเกียจ พยายามทำให้ตัวเองสงบ ถลึงตาใส่เฟิงซุน
“เฟิงซุน ข้าเป็นองค์หญิงจวนซิ่นอ๋อง ถ้าเจ้าบังอาจแตะต้องข้า ท่านพ่อข้าไม่ปล่อยเจ้าแน่”
เฟิงซุนสีหน้าไม่ใส่ใจ พูดเย้ย “เป็นองค์หญิงแล้วเป็นอย่างไร เวลานี้เจ้าเป็นสะใภ้ตระกูลเฟิง ซิ่นอ๋องเข้ามายุ่งเกี่ยวไม่ได้ เจ้ายังไม่เข้าใจหรือ
พ่อของเจ้าถ้ารักเจ้าจริง ทำไมจึงยกเจ้าให้เฟิงเยว่ ในเมื่อแต่งเข้ามาแล้ว ก็ต้องยอมรับชะตากรรม บางเรื่องไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เจ้าต้องรับโดยดี ภายนอกเจ้าก็ยังเป็นฮูหยินน้อยของตระกูลเฟิง ไม่มีใครกล้าทำอะไรเจ้าได้”
“เจ้า…”
“ที่ผ่านมามีแต่จวนซิ่นอ๋องรังแกคนอื่น เวลานี้ต้องให้องค์หญิงได้ลิ้มรสชาติบ้าง ว่าไปแล้วข้าสงสารองค์หญิงจริงๆ เจ้าเป็นเพียงหมากในมือซิ่นอ๋อง”
ฟู่เยว่อี้จับผ้าห่มใต้ร่างไว้ มือนางไร้เรี่ยวแรง แต่ก็ยังจับไว้แน่น นางรู้สึกแค้นมาก แค้นจนอยากฉีกเฟิงซุนเป็นชิ้นๆ และเฟิงเยว่นั่นอีก
นางไม่มีวันปล่อยสองคนนี้แน่ และไม่มีวันอยู่ในตระกูลเฟิงต่อไป การย่ำยีอย่างนี้นางทนไม่ไหว นางเป็นองค์หญิง สามารถวางแผนให้จวนซิ่นอ๋อง แม้ตายก็ไม่เสียดายชีวิต แต่ไม่มีวันยอมให้ใครมาย่ำยีนางเด็ดขาด
มีครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง วันหลังเฟิงเยว่กับเฟิงซุนจะทำกับนางอย่างไร นางพอจะนึกออก ชีวิตอย่างนี้นางไม่อาจทนได้แม้แต่วันเดียว
คืนนี้สำหรับฟู่เยว่อี้ทรมานเหมือนตกนรก เดิมทีนางคิดว่าอย่างมากเฟิงเยว่ก็แค่เย็นชากับนาง แต่นึกไม่ถึงว่าเฟิงเยว่จะหาทางทรมานนางอย่างนี้ มิน่าข้างนอกจึงมีเสียงลือว่าหลังจากได้รับบาดเจ็บเฟิงเยว่นิสัยเปลี่ยนไป
กว่าเฟิงซุนจะออกไปฟ้าก็สว่างแล้ว พอเขาไป ฟู่เยว่อี้ก็นอนบนเตียงอย่างเหม่อลอย ราวกับหุ่น เหม่ยพ่านรีบเดินเข้ามา เห็นบนเตียงและใต้เตียงกระจัดกระจาย ก็ตะลึง “องค์หญิง…”
พอเรียกออกมาได้คำเดียวน้ำตาแทบไหลออกมา พวกนั้นทำกับฟู่เยว่อี้อย่างนี้ องค์หญิงชาติกำเนิดสูงศักดิ์ ปกติเวลาอยู่ในจวนซิ่นอ๋องไม่มีใครกล้าแตะต้องแม้แต่ปลายนิ้ว คนตระกูลเฟิงข่มเหงกันเกินไป
“ให้คนเตรียมน้ำ ข้าจะอาบน้ำ”
ฟู่เยว่อี้ซึ่งเหม่ออยู่ในที่สุดก็ได้สติ น้ำเสียงสงบอย่างน่าประหลาด ดวงตาไม่มีประกายแม้แต่น้อย
“เจ้าค่ะ บ่าวจะให้คนไปเตรียม”
เหม่ยพ่านตอบรับด้วยความหนักใจ ความคับแค้นครั้งนี้ไม่อาจให้คนนอกรู้ ไม่เช่นนั้นฟู่เยว่อี้ขายหน้า เมื่อกี้นางเห็นเฟิงซุนออกไปจากห้อง จึงรู้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น
เมื่อคืนนางถูกคุมตัวไว้ แม้ร้อนใจเพียงใด แต่ไม่รู้จะทำอย่างไร นางรับใช้ฟู่เยว่อี้มานาน ความทะนงตนก็สูงตาม พอเห็นฟู่เยว่อี้ถูกคนย่ำยี นางจึงโกรธจัด
ขณะที่เหม่ยพ่านกลับเข้าไปในห้อง ฟู่เยว่อี้ใส่เสื้อผ้าแล้ว นั่งอยู่หน้ากระจกสัมฤทธิ์ พูดด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก “รีบไปโรงหมอขอยากันท้องให้ข้า เอาฟูกผ้าคลุมเตียงทุกอย่างบนเตียงทิ้งไปให้หมด บ่ายนี้ข้าจะกลับจวนหวัง”
“เจ้าค่ะ องค์หญิง
เหม่ยพ่านขานรับทันที
ฟู่เยว่อี้นั่งอยู่หน้ากระจกสัมฤทธิ์ไม่ขยับเขยื้อน นางไม่มีวันมีลูกให้ตระกูลเฟิง เฟิงซุนไม่คู่ควรเป็นพ่อของลูกนาง ใครๆ ก็รู้ว่าเฟิงเยว่ร่างกายบกพร่อง ถ้านางตั้งครรภ์ เท่ากับประกาศให้โลกรู้อย่างเปิดเผย ว่านางไม่รักษาความเป็นกุลสตรี?
เฟิงเยว่ชั่วร้ายอย่างนี้ นางไม่มีวันให้เขาสมใจแน่