ลัวย่าวหัวตรวจสอบมาทั้งวันแต่ก็ไม่พบอะไรเลย จะต้องมีคนช่วยสนับสนุนเรื่องนี้แน่ วันนั้นเขากับหยางโปไปที่ไนต์คลับแค่ครั้งเดียวเท่านั้น พอหันหลังกลับ ไนต์คลับก็ถูกปิดตรวจสอบทั้งสามร้านพร้อมกันในทันที ร้านทั้งสามยังถูกเข้าใจว่าเป็นธุรกิจของพวกเขาทั้งสองคนอีก บนโลกนี้จะมีความบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง ?
ลัวย่าวหัวตรวจสอบไม่พบอะไร สิ่งนี้มันทำให้เขาไม่ค่อยจะพอใจ เขามาที่โฮ่วไห่อีกครั้ง
ขณะนี้เป็นเวลากลางคืน ไนต์คลับโฮ่วไห่คึกคักมีชีวิตชีวามาก มีนักท่องเที่ยวต่างถิ่นที่มีชื่อเสียงจำนวนมากมาที่นี่
ลัวย่าวหัวแฝงตัวอยู่ในฝูงชนสอดส่องมองดูถนนสายนี้ แต่ก็อดที่จะรู้สึกถอดหายใจออกมาไม่ได้ ตอนนั้น ตำแหน่งของพ่อของเขาไม่สูงมาก เขาที่ยังคงเป็นตำรวจตำแหน่งเล็กๆก็เคยมาที่นี่
ตอนนั้นเขาเป็นแค่คนรับใช้คนหนึ่งเท่านั้น คิดไม่ถึงว่าแค่พริบตาเดียว สถานะจะเปลี่ยนแปลงไปได้มากขนาดนี้ !
เดินตามกลุ่มฝูงชนไปข้างหน้า ลัวย่าวหัวก็มาถึงไนต์คลับหวงโฮ่วโดยไม่รู้ตัว เขาเหลือบไปมองร้านไนต์คลับหวงโฮ่วด้วยอาการที่ลังเลใจ จากนั้นก็เดินตรงเข้าไป
ด้านในไนต์คลับหวงโฮ่วครึกครื้นมาก คืนนี้มีสาวสวยมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด เขาถึงกับเห็นสาวงามกอดกันเต้นอยู่บนฟลอร์เต้นรำเยอะกว่าปกติ มีผู้ชายหลายคนอยู่ในร้านเหมือนกัน พวกเขาอยากจะมาจับเหยื่อสวยๆที่นี่
ลัวย่าวหัวหาที่นั่งตรงมุมหนึ่ง โจวเหม่ยเอ๋อได้ยินข่าวก็รีบเข้ามาหา เมื่อเขาเห็นลัวย่าวหัวก็อดหัวเราะและทักทายไม่ได้ “ สวัสดีคุณชายลัว วันนี้มาคนเดียวเหรอ ? ให้ฉันหาใครมาอยู่เป็นเพื่อนสักคนไหม ? ”
ลัวย่าวหัวจ้องมองโจวเหม่ยเอ๋ออย่างพินิจพิเคราะห์ แม้ว่าโจวเหม่ยเอ๋อจะทำศัลยกรรมมาก่อน
แต่โครงหน้าของเขาก็ยังคงแสดงให้เห็นความเป็นชาย เขาสวมชุดเดรสยาวสีดำ รูปร่างอรชรผอมเพรียว ขาขาวเรียวคู่นั้น ทำให้ผู้หญิงอิจฉาได้เลยทีเดียว
ลัวย่าวหัวยิ้มและโบกมือ ” เถ้าแก่โจว มีห้องส่วนตัวที่นี่ไหม ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายสักหน่อยนะ ”
“ แหม คุณชายลัวก็ พูดคำนี้เอาซะฉัน… นายคงไม่สนใจฉันหรอกนะใช่ไหม ? ” โจวเหม่ยเอ๋อกล่าวด้วยรอยยิ้ม ทำราวกับเขินอาย
ลัวย่าวหัวโบกมือ “ นายมากับฉัน นี่เป็นเรื่องจริงจัง ! ”
โจวเหม่ยเอ๋อทำอะไรไม่ถูก ทำได้เพียงหันไปโบกมือให้ผู้จัดการล็อบบี้และออกคำสั่งไปเล็กน้อย จากนั้นถึงเดินตามลัวย่าวหัวเข้าไป
เมื่อทั้งสองมาถึงห้องส่วนตัวก็นั่งลง ไม่นานก็มีคนนำไวน์มาเสิร์ฟ ลัวย่าวโบกมือส่งสัญญาณให้พนักงานเสิร์ฟออกไป รอจนกระทั่งห้องส่วนตัวเงียบลง เขาถึงปรายตามองไปทางโจวเหม่ยเอ๋อ “ ช่วงนี้มีข่าวลือบางอย่าง นายพอจะได้ยินบ้างไหม ? ”
“ คุณชายลัวหมายถึง ? ” โจวเหม่ยเอ๋อ ถามด้วยความสงสัย
ลัวย่าวหัวจ้องหน้าโจวเหม่ยเอ๋อ “ เสวียนจงบากหน้ามาขอพึ่งฉัน เมื่อวานฉันไปร้านตรงข้ามที่อยู่ติดกับเขามา พอดีร้านตรงข้ามถูกสั่งปิดตรวจสอบ ตอนนี้มีข่าวลืออยู่ในแวดวงสงสัยว่าฉันจะเข้าไปยุ่งกับการค้าประเวณี การพนัน และยาเสพติด นายคิดยังไงเกี่ยวกับเรื่องนี้ ? ”
โจวเหม่ยเอ๋อตกใจและรีบเอามือกุมหน้าอกทันที ” ว้าย เกิดเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไง ?
ฉันรู้จักคุณชายลัวดี มีข่าวลือแบบนี้ออกมาได้ยังไงกัน ? ”
ลัวย่าวหัวมองหน้าโจวเหม่ยเอ๋อ ” เถ้าแก่โจว ฉันไม่สนใจว่าจะมีข่าวลือแบบนี้อยู่หรือเปล่า
นายจำเป็นต้องอธิบายหน่อยแล้วว่าทำไมนายถึงต้องขัดขวางเสวียนจงไม่ให้เข้ามารับช่วงต่อไนต์คลับน่ะ ! ”
โจวเหม่ยเอ๋อที่นั่งอยู่บนโซฟา ค่อนข้างจะตกตะลึง หลังจากผ่านไปสักพักถึงได้ถอนหายใจออกมาเบาๆ “ คุณชายลัว มีบางเรื่องที่คุณควรจะรู้เอาไว้ ฉันกับเหลียงหรูซิงเกี่ยวข้องกันอยู่บ้าง
เสี่ยวชีกับฉันก็มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน มีบางอย่างที่เราแค่สงสัยเท่านั้น ”
“ เหลียงหรูซิงไม่ได้ถูกเสวียนจงหรือพวกเราฆ่า เขาถูกคนญี่ปุ่นที่ชื่อ จิโร่ สึคาฮาระฆ่า ไม่นานมานี้มีกลุ่มศิลปินกลุ่มหนึ่งของญี่ปุ่น ไม่รู้ว่านายรู้หรือเปล่า ตอนที่เราไปดูการแสดงดาบของ จิโร่ สึคาฮาระ หยางโปรู้สึกว่าชายคนนี้เก่งมาก จึงอยากเรียนรู้จากเขา แต่เราไม่เคยพบชายคนนั้นเลย ! ”
ลัวย่าวหัวมองหน้าโจวเหม่ยเอ๋อ ดูท่าทีที่เปลี่ยนไปของเขาและพูดต่อ ” ต่อมาเราจึงสะกดรอยตามไปที่บ้านของเหลียงหรูซิงอย่างไม่ได้ตั้งใจและพบว่าเหลียงหรูซิงถูกแทงตาย เขาไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะทิ้งคำสั่งเสียสุดท้ายไว้เช่นกัน ” novel-lucky
โจวเหม่ยเอ๋อเบิกตากว้าง เขาจ้องหน้าลัวย่าวหัว ” คุณชายลัว คุณแน่ใจหรือเปล่าว่าสิ่งที่คุณพูดมาเป็นความจริง ? ”
ลัวย่าวหัวพยักหน้า “ ฉันแน่ใจ ฉันคิดว่าไม่มีความจำเป็นที่จะต้องหลอกลวงนาย เพราะนายก็น่าจะรู้ดี กลอุบายเล็กน้อยแบบนี้ ต่อให้สาดน้ำสกปรกใส่เรา นายคิดว่าเราจะกลัวน้ำสกปรกพวกนี้ไหม ? นอกจากนี้ นายก็เป็นคนตี้จิงมาแต่ไหนแต่ไร ก็น่าจะรู้ดีว่าฉันและหยางโปนำตราหยกแผ่นดินกลับมา ตราบใดที่เราไม่ก่ออาชญากรรมร้ายแรง ก็ไม่มีทางได้รับโทษถึงตาย ! ”
โจวเหม่ยเอ๋อหลับตาลง เขาก้มหน้าลงครุ่นคิดอย่างรอบคอบ สิ่งที่ลัวย่าวหัวพูดมามันก็เป็นความจริง พวกเขาไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมาโกหก ยิ่งไม่มีความจำเป็นที่จะต้องโลภอยากได้ธุรกิจพวกนี้ แค่น้ำสกปรกที่สาดใส่ในตอนนี้ก็ทำให้พวกเขาไม่ค่อยสบายใจเท่านั้น
“ เมื่อไม่กี่วันก่อน มีคนมาหาหวังเสี่ยวชี และพูดคุยเรื่องนี้กับเขา ตอนนั้นหวังเสี่ยวชีค่อนข้างที่จะลังเลใจ แต่เขาคนนั้นให้สัญญาว่าตราบใดร่วมมือด้วย จะต้องล้างแค้นให้เหลียงหรูซิงได้อย่างแน่นอน ! ” โจวเหม่ยเอ๋อเงยหน้าขึ้นมองลัวย่าวหัว ” ก่อนหน้านี้เราสงสัยมาตลอดว่าพวกคุณเป็นคนทำเรื่องนี้ ! ”
ลัวย่าวหัวตกตะลึงไปครู่หนึ่ง “ เขาคนนั้นเป็นใคร ? ”
“ ฉันก็ไม่รู้แน่ชัด เพราะคนๆนั้นไปหาแค่หวังเสี่ยวชี แต่เป็นเพราะว่าหวังเสี่ยวชีลังเลใจ ถึงได้มาพูดเรื่องนี้กับฉัน ” โจวเหม่ยเอ๋อตอบ
ลัวย่าวหัวพยักหน้า ” อืม พวกเราจะจัดการเรื่องนี้เอง ! แต่ นายอย่าได้หุนหันพลันแล่นเชียว คนที่ฉันบอกนายเก่งกาจมาก อย่างน้อยก็มีวรยุทธอยู่ในขั้นเลี่ยนชี่จิง ขนาดเหลียงหรูซิงยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา นายน่ะยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย ! ”
โจวเหม่ยเอ๋อรีบพยักหน้าให้ ” คุณวางใจได้ ฉันจะไม่ลงมือง่ายๆแน่นอน ”
ลัวย่าวหัวลุกขึ้น ” โอเค นายก็ดูแลตัวเองด้วย ”
ลัวย่าวหัวผลักประตูห้องส่วนตัวแล้วเดินออกไป เขาเดินมาจนถึงในไนต์คลับ จู่ๆก็มี สาวสวยคนหนึ่งมาฉุดเขาเอาไว้ ” สวัสดี มาดื่มด้วยกันสักแก้วหน่อยไหม ? ”
ลัวย่าวหัวอารมณ์ไม่ค่อยดี ไหนเลยจะมีอารมณ์มาดื่มเหล้า เขาจึงผลักเธอออกไป
“ คืนนี้ฉันไม่ดื่มแล้ว ฉันไม่ดื่ม ! ”
“ คืนนี้มีใครเขาไม่ดื่มบ้าง ? ” หญิงสาวยังคงตื้อไม่หยุดเธอจับแขนของลัวย่าวหัวและเข้าไปกระซิบที่ข้างหูของเขาเบาๆ “ คืนนี้คุณไม่ดื่ม แล้วยังจะไม่หาความสุขทางกายอีกเหรอ ? ”
ลัวย่าหัวชำเลืองมองหน้าอีกฝ่าย แต่กลับค่อนข้างที่จะระมัดระวังตัว เขาไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีเสน่ห์มากมายขนาดที่สาวสวยคนหนึ่งจะเดินเข้ามาหาเขาเฉยๆได้ !
“ คุณเป็นใคร ? ” สายตาของลัวย่าวหัวจับจ้องไปที่หน้าหญิงสาวและเอ่ยถาม
หญิงสาวยิ้มและตอบกลับมาว่า “ ฉันชื่อไป่มู่ตัน คุณเพิ่งได้กลิ่นหอมของฉัน แต่คุณยังไม่ได้ลิ้มรสฉันเลยนะ ! ”
ลัวย่าวหัวฮึดฮัดไม่พอใจ “ เล่นกลหลอกลวงคนชัดๆ ! ”
พอพูดจบ เขาก็เดินออกจากไนต์คลับไปทันที เขารู้สึกมาตลอดว่าวันนี้ทำอะไรไม่ค่อยราบรื่น
รู้สึกเหมือนว่าต้องมีเรื่องบางอย่างกำลังจะเกิดขึ้น ไม่ว่าเรื่องผิดปกติอะไรก็ตามมักจะทำให้เขารู้สึกประหม่าและตัวสั่นอยู่เสมอ !
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ลัวย่าวหัวก็หยิบโทรศัพท์โทรหาหยางโป “ ฉันอยู่ที่ไนต์คลับหวงโฮ่ว รู้สึกไม่ค่อยสบายใจนิดหน่อย นายรีบมารับฉันหน่อย ! ”
เมื่อหยางโปรับสายก็รู้สึกแปลกใจมาก ไม่ทันให้เขาได้คิดไตร่ตรองมากนัก ก็ได้ยินเสียงอีกฝ่ายร้องดังขึ้น จากนั้นสายก็ถูกตัดไป จู่ๆ หยางโปก็รู้สึกหัวใจหล่นวูบตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม “ เกิดเรื่องขึ้นแล้ว ! ”