บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 723
ในที่สุดก็ถึงคิวของเจเรมี่เสียที เมื่อกำลังจะสั่งเค้ก เขาหันหลังกลับมาและสังเกตว่าลิเลียนหายตัวไป
เขามองไปรอบร้านขนมหวาน แต่ก็ไม่เห็นตัวเธอที่ไหนเลย ทันใดนั้น หัวใจของเจเรมี่ก็ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม
เมื่อเขาเอ่ยถามผู้คนในร้านนั้น ก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งบอกว่าเห็นเด็กน้อยตัวเล็กน่ารักวิ่งออกไปทางประตูคนเดียวเมื่อครู่นี้เอง
เด็กผู้หญิงคนนั้นสวมชุดเดรสสีฟ้าสดใสและหน้าตาน่ารักน่าชัง
เจเรมี่มั่นใจแล้วว่าต้องเป็นลิเลียนแน่
แต่ว่า ทำไมเด็กน้อยถึงวิ่งออกไปแบบนั้นล่ะ?
จากนั้น เขาจึงวิ่งไปตรวจสอบคลิปกล้องวงจรปิดที่ห้องของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยในร้าน เขาเห็นว่าเด็กหญิงตัวน้อยวิ่งออกไปเองจริง ๆ แต่ดูเหมือนว่าเธอวิ่งออกไปเพราะเห็นอะไรบางอย่าง
แต่ว่าเหมือนกับเป็นโชคร้ายของเขา กล้องวงจรปิดภายในร้านมีรัศมีที่ค่อนข้างแคบ ดังนั้นเจเรมี่จึงไม่สามารถเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนอกร้านได้เลย
เขาวิ่งไปทั่วบริเวณนั้นเพื่อขอตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดทุกตัว แต่กลับไม่พบอะไรมากกว่านั้นเลย
ลูกสาวหายตัวไปภายใต้การดูแลของเขา เพราะฉะนั้นเขาจำเป็นต้องรับผิดชอบเรื่องนี้
เขาไม่สามารถอยู่สุขได้ ลิเลียนยังเด็กมาก และในบางครั้งเธอก็ยังพูดไม่เก่งเท่าไหร่ เธอยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำว่าเมื่อเผชิญหน้ากับคนไม่ดี เธอจะต้องร้องขอความช่วยเหลืออย่างไร
เจเรมี่หวาดกลัวสุดขีด เขาไม่สามารถสงบจิตสงบใจให้คิดหาวิธีอย่างชาญฉลาดได้เลย เมื่ออยู่ภายใต้ความกดดันเช่นนี้ ท่าทีที่สงบนิ่งอย่างที่เคยเป็นมาได้หายไปแล้วสิ้น
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ เขาไม่สามารถปกป้องหญิงอันเป็นที่รักเอาไว้ได้ และตอนนี้ เขายังไม่สามารถดูแลลูกสาวของตนให้ดีได้เช่นกัน
เขาโทรแจ้งเจ้าหน้าที่ตำรวจเพื่อให้พวกเขาช่วยตรวจสอบภาพจากกล้องวงจรปิดโดยรอบร้านนี้ให้และเจ้าหน้าที่ก็ปฏิบัติหน้าที่อย่างรวดเร็ว แต่เป็นเรื่องแปลกอย่างมาก ไม่มีภาพจากกล้องวงจรปิดตัวไหนเลยที่แสดงภาพของลิเลียน
ราวกับว่าเด็กสาวตัวน้อยระเหยกลายเป็นไอล่องลอยไปในอากาศทันทีที่ก้าวขาออกมาจากร้าน
หลังจากที่เอโลอิสและฌอนทราบเรื่อง พวกเขาก็ขอให้ผู้คนรอบ ๆ นั้นช่วยกันออกตามหา แต่กลับไม่ได้รับข่าวคราวเกี่ยวกับหลานสาวของตนเลย
เจเรมี่รู้ดีว่าไม่สามารถหลบซ่อน หรือรั้งรออะไรได้อีกแล้ว เขาไม่คิดที่จะปกปิดเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
แต่เมเดลีนกลับไม่รับสายเรียกเข้าจากเขาเลย
ลิเลียนหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย และเจเรมี่ก็กำลังจะคุ้มคลั่งเพราะเรื่องนี้อยู่แล้ว อีกทั้งตอนนี้เขายังไม่สามารถติดต่อกับเมเดลีนได้เลย เขาทนรอการตอบกลับจากเธอไม่ไหว ดังนั้นเขาจึงรีบไปยังโรงเรียนอนุบาลเพื่อหาแจ็คสัน
ถึงกระนั้น จุดสีแดงที่แสดงตำแหน่งปัจจุบันของเมเดลีนก็ได้หายไปด้วยเช่นกัน
…
ณ สนามฝึกขี่ม้าที่ชานเมือง เมเดลีนกำลังขี่ม้าวิ่งไปทั่วสนามอย่างสง่าผ่าเผย อีกด้านหนึ่ง เฟลิเป้ก็กำลังขี่ม้าอีกตัวตามหลังเธออยู่
เมื่อพวกเขาหยุดนิ่ง เฟลิเป้จึงขยับม้าเข้าไปเมเดลีน “เอวลีน มีอะไรจะพูดกับผมอย่างนั้นเหรอ?”
เมเดลีนยอมรับเรื่องที่จะกลับเมืองเอฟกับเฟลิเป้ แต่มีบางอย่างที่ยังไม่ชัดเจนภายในความคิดของเธอ เธอต้องการที่พูดคุยบางอย่างกับเฟลิเป้อย่างเปิดอก ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการที่จะอ้อมค้อมใด ๆ และโพล่งขึ้นว่า “ใช่แล้วค่ะ เฟลิเป้ ฉันจำเป็นที่จะต้องพูดเรื่องบางอย่างกับคุณ”
เฟลิเป้พยักหน้าตอบรับราวกับว่าคาดการณ์เอาไว้แล้ว “ผมรู้ว่าคุณจะพูดเรื่องอะไรกับผม”
เมเดลีนจ้องมองชายหนุ่มอย่างฉงน “คุณรู้เหรอคะ ว่าฉันจะพูดเรื่องอะไร?”
เฟลิเป้ยิ้ม และมีร่องรอยของความขอโทษที่มาจากใจจริงปรากฏอยู่บนใบหน้าอันหล่อเหลาของเขา “ผมต้องขอโทษจริง ๆ นะ เอวลีน คืนนั้นคุณไม่ได้เมาอะไรหรอก ผมใส่ยาบางอย่างที่ไร้รสและสีลงในแก้วไวน์ของคุณเอง มันเป็นยาที่จะทำให้คนที่กินเข้าไปควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ และเมื่ออยู่กับเพศตรงข้าม ก็จะปลุกอารมณ์ทางเพศขึ้นอย่างมาก” เขาสารภาพกับเธออย่างหมดเปลือก
เมเดลีนไม่ได้แสดงท่าทีแปลกประหลาดใจออกไปเพราะว่าเธอรู้อยู่แล้วหลังจากกระดกไวน์แก้วนั้นเข้าปาก
“ทำไมคุณถึงทำแบบนั้นลงไปล่ะ?” เมเดลีนเอ่ยถามอย่างใจเย็น แต่ตรงกันข้ามกับจิตใจที่ยุ่งเหยิงของเธอ
หลังจากที่เห็นว่าเฟลิเป้ไปขู่เตือนเจเรมี่อย่างหยาบคายลับหลังเธอ เธอก็รู้สึกได้ว่าชายหนุ่มสูงศักดิ์และสง่างามคนนี้ยังมีมุมที่เธอยังไม่เคยเห็นอีกมาก
เฟลิเป้จ้องมองเธอด้วยสายตาอันหมองหม่น “เอวลีน คุณตั้งใจจะไม่กลับไปเมืองเอฟกับผมแล้วใช่ไหมล่ะ? คุณตั้งใจที่จะไม่รักษาของเราที่ว่าคุณจะเป็นเจ้าสาวให้กับผมหลังจากแก้แค้นสำเร็จแล้ว ผมพูดถูกไหม?”
คำถามของเขากระตุกให้เมเดลีนฉุกคิดบางอย่าง
เมื่อเห็นความเงียบงันจากดวงตาของเธอ เฟลิเป้ก็รู้คำตอบดีอยู่แล้ว
เขาเงยหน้ามองฟ้าไกลอย่างไร้เรี่ยวแรง “คุณตกหลุมรักมันอีกครั้งแล้วนะ คุณตกหลุมรักชายคนที่เคยปรารถนาให้คุณตาย ๆ ไปซะ”
เมื่อเฟลิเป้พูดเช่นนั้น ประกายไฟแห่งความอาฆาตแค้นก็ทอแสงขึ้นในดวงตาคู่นั้น
เขาก้มหน้ามองนาฬิกาข้อมือด้วยสายตาอันดำมืด
‘เอวลีน เพราะว่าคุณเลือกเจเรมี่ตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นได้โปรดยกโทษในสิ่งที่ผมทำลงไปทั้งหมดด้วยนะ’
เขาขี่ม้าต่อไปข้างหน้าพลางคิดเรื่องนั้นไปด้วย
“เฟลิเป้ อาทิตย์หน้า เรากลับไปเมืองเอฟกันเถอะ”