มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 483
เมื่อหยูเชียนฮั่วเห็นฉากนี้ สีหน้าของเขาก็ตกใจกลัว ตราขลังมังกรเขียวนี้เป็นอาวุธเวทมนตร์โบราณที่อาจารย์ของเขามอบให้เขา เมื่อตอนที่อาจารย์เขาฝึกถึงแดนมกุฎยุทธ์ ตราขลังขยายใหญ่ขึ้นสามารถโจมจีศัตรู ตราขลังบนมังกรเขียวสามารถผูกมักศัตรูไว้เพื่อไม่ให้หลบหนี และทำได้เพียงเฝ้าดูตนเองถูกตราขลังทุบจนตาย
สิบสามปีที่แล้ว เขาได้ใช้ตราขลังนี้ฆ่าผู้แข็งแกร่งระดับมกุฎยุทธ์ ขั้น 5 ในตอนนั้น ฝ่ายตรงข้ามถูกผูกมัดโดยมังกรเขียว คู่ต่อสู้ดิ้นรนอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็ไม่สามารถหลุดออกจากการผูกมัดได้ จึงถูกสังหารด้วยการทุบจากตราขลัง
และหลัวซิว เจ้าสำนักไท่เสวียนผู้นี้ เห็นได้ชัดว่ามีเพียงแดนราชายุทธ์เอง อย่างมากที่สุด เขาสามารถระเบิดพลังการต่อสู้ระดับจักรพรรดิยุทธ์ออกมาได้เท่านั้น แต่เขาสามารถทำลายพันธนาการของตราขลังมังกรเขียวได้ นับได้ว่าไพ่ตายของเขาไม่มีที่สิ้นสุด!
“เปลวเพลิงนั่น หรือว่าจะเป็นปราณทิพย์?”
ขณะที่หยูเชียนฮั่วกำลังประหลาดใจอยู่นั้น หลัวซิวได้กำจัดพันธนาการมังกรเขียวโดยภูตอัคคีกลืนกิน จากนั้นก็กระพือปีกทิพย์ไร้มลทินแล้วหายตัวไปในทันที
บูม!
ตราขลังมังกรเขียวตกลงมา ช่องว่างขนาดใหญ่ถูกบดขยี้เป็นฝุ่นทันที เผยให้เห็นเขตพื้นที่สุญญากาศ
มือของหยูเชียนฮั่วยื่นมือเพื่อเรียกตราขลังกลับมา ตราขลังมังกรเขียวค่อยๆเล็กลงและตกลงไปอยู่ในฝ่ามือของเขา
ถือตราขลังมังกรเขียวไว้ในมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งถือ กระบี่มังกรทองแล้วพุ่งไปฆ่าหลัวซิวอีกครั้งทันที
ผมเห็นร่างของ หลัวซิว แวบวับและหายไปจากที่นั้น และในวินาทีต่อมา เขาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลัง หยูเชียนฮั่ว
เห็นเพียงร่างของหลัวซิวหายวับไปกลับที่ ทันใดนั้นเขาก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลังหยูเชียนฮั่ว
แต่ด้านหลังของหยูเชียนฮั่วดูเหมือนจะมีตา เขายกมือขึ้นและฟันด้วยดาบ หลัวซิวรีบรับดสบนั้นด้วยกระบี่อาถรรพ์ฟันเสือเกิดเสียงแล้วมีประกายไฟเกิดขึ้นด้วย แล้วเขาก็กระเด็นออกไป
คลิก! …
เสียงแตกออกมาจากมือของเขา หลัวซิวมองดีๆ แล้วเห็นรอยร้าวปรากฏบนร่างของกระบี่อาถรรพ์ฟันเสือ
กระบี่ของเขานี้เป็นดาบสงครามขั้นดินล่าง ในขณะที่กระบี่มังกรทองของหยูเชียนฮั่วเป็นดาบสงครามขั้นดินกลาง และยังเป็นดาบสงครามชั้นยอดในบรรดาดาบสงครามขั้นดินกลางอีกด้วย
ปราณดาบคมยังทำให้เกิดบาดแผลบนร่างของหลัวซิว และร่างยุทธ์ระดับจักรพรรดิไม่สามารถป้องกันการโจมตีจากระดับมกุฎยุทธ์ได้
“ไอ้หนุ่ม เจ้ายังมีวิธีอะไรอีก?” หยูเชียนฮั่วเยาะเย้ย ความแข็งแกร่งของเขาเหนือกว่าคู่ต่อสู้โดยสิ้นเชิง และเขาก็ชนะแล้ว
แต่เขาก็กลัวความเร็วของคู่ต่อสู้เช่นกัน ถ้าไอ้หนุ่มคนนี้อยากจะหนี เขาก็กลัวว่าถึงเขาจะเป็นมกุฎยุทธ์ ก็ไล่ตามไม่ทัน
“วิธีของข้ามีมากมาย!”
หลัวซิวพลิกฝ่ามือ หยิบธงขลังสรรพสิ่งออกมา แกว่งธงค่ายไปแกว่งมา ลำแสงพุ่งออกมาไม่หยุด ผสานเข้ากับความว่างเปล่ารอบด้าน กลายเป็นค่ายยากเย็น
“ยังต้องการใช้กลอุบายเดิมซ้ำหรือ? ทำลายลงไปซะ!”
หยูเชียนฮั่วแสดงความรังเกียจออกมาบนใบหน้า ยกมือขึ้นแล้วส่งตราขลังมังกรเขียวออกมา ค่ายยากเย็นขั้น 7 สั่นอย่างรุนแรง ในม่านแสงของค่ายกลปรากฏรอยแตกขึ้นมา
หลังจากนั้นก็เกิดเสียงดังกึกก้อง หยูเชียนฮั่วก็หนีออกมาจากค่ายยากยเย็นนี้
“ข้าเคยบอกแล้วว่า การฝึกฝนของเจ้าต่ำเกินไป…”
หลังจากที่ หยูเชียนฮั่วหลุดออกมาจากค่ายกล เขากำลังจะเยาะเย้ยหลัวซิว แต่จู่ๆ เขาก็หุบปาก ใบหน้าของเขาเคร่งขรึมทันที
เห็นเพียงนิ้วมือของหลัวซิวสร้างผนึกอย่างรวดเร็ว มือของเขากลายเป็นเงาภาพที่ยากต่อการมองด้วยตาเปล่า เงาลวงวัฏจักรสลับขาวดำปรากกขึ้นมากลางอากาศจากการผนึกรวม
ตราธรรมจุติมรณะ！
จุดประสงค์ของหลัวซิวในการสร้างค่ายยากเย็นด้วยธงขลังสรรพสิ่ง ก็เพื่อถ่วงเวลาให้ตนเองในการผนึกวิชานี้
เขารู้ว่า ด้วยวิธีการมากมายที่เขามีอยู่ในตอนนี้ มีเพียงตราธรรมจุติมรณะเท่านั้นที่ สามารถทำให้มกุฎยุทธ์รู้สึกถึงอันตรายได้
ต่างจากตราธรรมจุติมรณะที่สร้างความบาดเจ็บขั้นร้ายแรงให้กับหยูชุนชิวบนเขาไม้เสวียน ตอนนั้น หลัวซิวไม่ได้ใช้ไพ่ตายอะไรทั้งนั้น แต่ใช้เฉพาะฐานการฝึกฝนของราชายุทธ์ขั้น 5 ในการผนึกวิชานี้เท่านั้น
แต่คราวนี้ เขาใช้ไพ่ตายทั้งหมดของเขา วิธีการผนึกแบบเดียวกัน แต่พลังแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง
เงาลวงวัฏจักรที่ผนึกรวมออกมาอยู่กลางอากาศ ทำให้หยูเชียนฮั่ว ผู้เป็นอาจารย์มกุฎยุทธ์ รู้สึกได้ถึงภัยคุกคามอย่างยิ่งเช่นกัน เขารู้สึกว่าแหล่งวิญญาณของเขาจะถูกดูดออกไป ตกไปในวัฏจักรความเป็นตาย และไม่มีวันกลับมาได้อีกครั้ง