ตอนที่ 311 คุณปู่ คุณย่าไม่ชอบฉัน+ตอนที่ 312 เหยียนหมิงซุ่นที่เต็มไปด้วยเล่ห์กล โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 311 คุณปู่ คุณย่าไม่ชอบฉัน
ระยะทางจากมหาวิทยาลัยเมืองจินถึงโรงเรียนประจำจังหวัดขี่รถไม่ถึงห้านาทีก็ถึง อู่เจิ้งต้าวจึงมาถึงอย่างรวดเร็ว พอได้เห็นอู่เจิ้งซือที่หายใจแผ่วเบา เขาก็สีหน้าวิตกทันที
ความสัมพันธ์ของพี่น้องตระกูลอู่นั้นลึกซึ้งมาก กล่าวได้ว่าเป็นเหมือนดั่งพ่อลูกก็ไม่ปาน ความห่วงใยนี้สะท้อนให้เห็นได้อย่างชัดเจนในตระกูลอู่ แม้ว่าอู่เจิ้งต้าวมีอายุมากกว่าอู่เจิ้งซือกับอู่เจิ้งหงไม่มากนัก แต่เขาก็รักและทะนุถนอมน้องชายกับน้องสาวมาโดยตลอด
ในเวลานี้อู่เจิ้งซือถูกคนอื่นตีหัว แค่คิดก็รู้แล้วว่า ความโกรธแค้นในใจของเขามีมากเพียงไหน
“ใครทำร้ายแก?” อู่เจิ้งต้าวถาม
“พี่ใหญ่ เรื่องนี้เดี๋ยวผมเล่าให้พี่ฟัง คืนนี้ต้องรบกวนพี่พาผมไปส่งที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ ผมต้องไปพักฟื้นที่บ้านพวกท่าน” อู่เจิ้งซือพูดอย่างอ่อนแรง เสียงขาดๆ หายๆ ฟังแล้วทำให้คนรู้สึกเป็นห่วง
“พ่อคะ หนูจะดูแลพ่อเป็นอย่างดี” อู่เยวี่ยไม่กล้าพูดถึงเหอปี้อวิ๋น กลัวว่าจะทำให้อู่เจิ้งซือโมโห เธอพยายามคิดหาวิธีที่จะช่วยและจะดีที่สุดถ้าให้อู่เจิ้งซืออยู่ที่นี่
อู่เหมยกับกลับคิดตรงกันข้ามกับเธอ ตอกกลับไปว่า “พี่คะ บะหมี่พี่ก็ยังทำไม่เป็นเลย พี่จะดูแลพ่อได้ยังไง? อีกอย่างพวกเราต้องไปโรงเรียน หรือว่าพี่จะให้พ่ออยู่บ้านคนเดียว?”
อู่เจิ้งต้าวมุ่นคิ้ว ไม่ว่าจะเป็นอู่เจิ้งซือ หรือว่าอู่เยวี่ย อู่เหมย ทุกคนต่างก็ไม่เอ่ยถึงเหอปี้อวิ๋น ตามหลักแล้ว เหอปี้อวิ๋นเหมาะสมที่จะดูแลอู่เจิ้งซือที่สุด
ดูเหมือนบ้านของน้องชายมีปัญหานะ!
แม้ว่าอู่เยวี่ยจะตั้งใจช่วย แต่ก็โต้กลับไม่ได้ ทำได้แค่มองอู่เจิ้งต้าวพาอู่เจิ้งซือพร้อมกับถุงน้ำเกลือเดินออกไป อู่เจิ้งซือนั่งไม่ค่อยไหว เหยียนหมิงซุ่นจึงประคองเขาไป
อู่เยวี่ยกัดฟัน แล้วก็เดินตามขึ้นไป จะปล่อยให้อู่เหมยพูดจาเหลวไหลที่บ้านคุณปู่คุณย่าไม่ได้ เธอต้องไปคอยดูไว้
ท่านผู้เฒ่าอู่กับท่านแม่เฒ่าหลับกันหมดแล้ว แต่พอเห็นท่าทางคล้ายผีของอู่เจิ้งซือ ก็ตกใจจนตาสว่าง ท่านแม่เฒ่ายิ่งร้องห่มร้องไห้ถามว่าคนลงมือเป็นใคร
อู่เหมยพอเข้ามาในบ้านก็ปิดปากกลายเป็นคนเงียบ ไม่สดใสร่าเริงเหมือนตอนที่อยู่บ้านตระกูลเหยียน เหยียนหมิงซุ่นมองเธออย่างแปลกใจ รู้สึกว่าอู่เหมยในเวลานี้ดูแปลกๆ
“พ่อคะ หนูกลับก่อนนะคะ พ่อพักฟื้นอยู่ที่นี่ให้สบายใจนะคะ พรุ่งนี้หนูจะมาเยี่ยม” อู่เหมยพูดด้วยความเคารพนอบน้อม แล้วเธอก็แสดงมารยาทเรียบร้อยไร้ที่ติ แต่ความสดใสร่าเริงน้อยลง
อู่เจิ้งซือขมวดคิ้ว เขาอยากให้อู่เหมยอยู่ที่นี่ด้วย ในบ้านมีเหอปีอวิ๋น คนประสาทอยู่ที่นั่น ไม่มีเขาคอยปกป้องอีก ก็ยังไม่รู้ว่าเหอปี้อวิ๋นจะปฏิบัติกับอู่เหมยอย่างไร?
“พ่อไม่ต้องเป็นห่วง แม่ไม่ทำอะไรหนูหรอกค่ะ แค่คุณย่าดูแลพ่อก็เหนื่อยมากแล้ว หนูไม่มาแล้วค่ะ!”
อู่เหมยไม่ยอมอยู่ที่บ้านท่านผู้เฒ่าอู่ คนหนึ่งก็คร่ำครึจริงๆ อีกคนก็ปฏิบัติกับเธอเหมือนเหอปี้อวิ๋น คงจะดีกว่าถ้าหากให้สมองเธอมีปัญหา แล้วกลับบ้านไปเผชิญหน้ากับเหอปี้อวิ๋นที่เป็นโรคประสาท
อู่เยวี่ยกลับไม่ยอมไป และจะอยู่ต่อ ปากก็พูดว่าเป็นห่วงอู่เจิ้งซือ แท้จริงแล้วอยากจะสานสัมพันธไมตรีกับอู่เจิ้งซือ อู่เหมยยายโง่ มีโอกาสดีๆ ที่จะได้ทำผลงานก็ยังไม่รู้จักคว้าเอาไว้
เหยียนหมิงซุ่นกับอู่เหมยเดินกลับพร้อมกัน ถนนที่มีแสงไฟสลัว ทำให้เงาภาพของทั้งสองคนยาว และยังงอเป็นมุม อู่เหมยหลังจากออกมาจากบ้านท่านผู้เฒ่าอู่ ก็กลับมาร่าเริงเหมือนเดิม
“เหมยเหมย ทำไมไม่อยู่บ้านคุณปู่ คุณย่าต่อล่ะ?” เหยียนหมิงซุ่นถามขึ้นมาฉับพลัน
อู่เหมยนิ่งไป เธอเดินต่อพลางหัวเราะกับตัวเอง “ปู่กับย่าไม่ชอบฉัน อยู่ที่นั่นไม่อิสระ”
เหยียนหมิงซุ่นตบหัวเธอเป็นการปลอบใจ อู่เหมยยักไหล่อย่างไม่แยแส ตอนนี้เธอไม่แคร์สักนิดเดียว ไม่ชอบก็ไม่ชอบ เธอมีฉิวฉิว มีบ้าน มีเงินจะกลัวอะไร!
………………………………………………….
ตอนที่ 312 เหยียนหมิงซุ่นที่เต็มไปด้วยเล่ห์กล
เหยียนหมิงซุ่นมาส่งอู่เหมยถึงบ้าน เขาไม่ไว้ใจเหอปี้อวิ๋นจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงจิตใจโหดเหี้ยม แต่ยังมีแนวโน้มที่จะใช้ความรุนแรงอีกด้วย อีกอย่างเธอก็ปฏิบัติกับอู่เหมยเป็นหนามยอกอกอยู่แล้ว ยังไม่รู้ว่าต่อไปจะทำอะไรบ้าๆ ขึ้นมาอีก!
“เหมยเหมย คืนนี้เธอไปค้างที่บ้านครูจ้าวดีกว่านะ”
เพิ่งจะเดินมาถึงหน้าประตู เหยียนหมิงซุ่นก็ได้กลิ่นคาวเลือดจางๆ เขาขมวดคิ้วมุ่นกว่าเดิม เขายิ่งไม่วางใจที่อู่เหมยจะต้องอยู่ร่วมกับเหอปี้อวิ๋น
ตั้งแต่ที่พวกอู่เหมยออกไป เหอปิ้อวิ๋นก็นั่งอยู่คนเดียวในห้องรับแขก เห็นรอยเลือดที่พื้น เธอยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นตระหนก ยิ่งหวาดกลัว เธอกลัวว่าอู่เจิ้งซือจะตาย ยิ่งกลัวว่าเธอจะถูกตำรวจจับเพราะว่าเธอเป็นฆาตรกร
ได้ยินเสียงเคลื่อนไหวด้านนอก เหอปี้อวิ๋นตาเป็นประกาย รีบวิ่งมาทันที เธอทักทายกับเหยียนหมิงซุ่นและอู่เหมย
“พ่อแกเป็นอะไรทำไมไม่กลับมาด้วย? พี่สาวแกล่ะ? ทำไมแกถึงกลับมาคนเดียว?”
เหอปี้อวิ๋นถามด้วยน้ำเสียงที่เด็ดขาด สีหน้าดูแย่มาก หน้าตาบิดเบี้ยวเล็กน้อย ไม่ได้มีความสง่าผ่าเผยเหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิด
อู่เหมยไม่อยากจะสนใจผู้หญิงคนนี้จริงๆ ถึงแม้เธอจะเป็นแม่ผู้ให้กำเนิดของเธอ แต่เธอก็ยังรู้สึกรังเกียจ สู้มองไม่เห็นจะดีกว่า
“ทำไมพ่อต้องกลับมาด้วย? กลับมาให้แม่ทุบพ่อเป็นแผลเหวอะเลือดไหลอีกเหรอคะ?” อู่เหมยตอกกลับไป เธอไม่อยากพูดจาดีๆ กับเหอปี้อวิ๋นเลยสักนิด
เหยียนหมิงซุ่นเม้มปาก เขากวาดตามองไปบ้านที่อยู่รอบๆ เห็นประตูบ้านอื่นปิดแน่น แต่ประตูด้านหลังกลับเต็มไปด้วยผู้คน คิดว่าในเวลานี้บรรดาครูที่แสร้งทำเป็นคนดีเหล่านี้ จะต้องแอบฟังอยู่ที่ด้านหลังประตูกันอย่างสนุกสนาน!
เขาเปล่งเสียงดังขึ้นกว่าเดิม ตอบด้วยความนอบน้อม “เพราะว่าครูอู่เสียเลือดมาก ต้องให้น้ำเกลือขวดใหญ่ขวดหนึ่งถึงฟื้นขึ้นมา ครูอู่บอกว่าต้องการจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านคุณพ่อคุณแม่ พี่ชายคนโตของครูอู่มารับเขาไปแล้วครับ อู่เยวี่ยก็อยู่ที่บ้านนั้นต่อ เหมยเหมยกลัวว่าจะไปเพิ่มภาระให้คุณย่าอู่ ก็เลยเสนอตัวกลับมาอยู่ที่นี่”
ทุกคนที่ด้านหลังประตูต่างพากันส่ายหน้า ลูกสาวคนโตตระกูลอู่ช่างไม่รู้ว่าอะไรควรไม่ควร เข้าไปเพิ่มความยุ่งยากทำไม?
หากดูแล้ว แม้ว่าผลการเรียนอู่เยวี่ยจะดีขึ้น แต่ถ้าหากจะให้พวกเขาเลือกลูกสะใภ้ พวกเขาต้องเลือกอู่เหมยแน่นอน หน้าตาสวย ทั้งกตัญญู รู้ว่าอะไรควรไม่ควร ยังทำกับข้าวอร่อย แต่นี่ไม่ใช่การเลือกลูกสะใภ้ดีที่สบายๆ เลยนะ
ผลการเรียนดีมันก็ดีแน่นอน แต่ผลการเรียนของอู่เยวี่ยแย่ลงแล้วไม่ใช่หรือ ได้อันดับหนึ่งไม่นานก็หล่นลงมาอันดับสิบสอง แม้กระทั่งสามอันดับแรกก็ยังไม่ได้เลย กลับหล่นลงไปถึงสิบกว่าอันดับ ต่อไปถ้าอยากจะขยับขึ้นมาก็ไม่ง่ายขนาดนั้น!
ยังมีเหอปี้อวิ๋น ผู้หญิงคนนี้ ตัดสินด้วยรูปลักษณ์ภายนอกไม่ได้จริงๆ ไม่คิดเลยว่าแม้แต่สามีก็ยังฆ่าได้?
ถ้าไม่ได้ยินที่เหยียนหมิงซุ่นพูดว่า อู่เจิ้งซือเสียเลือดมากจนต้องให้น้ำเกลือขวดใหญ่หนึ่งขวดถึงจะฟื้น!
และอู่เจิ้งซือยังยอมกลับไปอยู่ที่บ้านพ่อแม่ โดยไม่ยอมกลับมาอยู่บ้านนี้ละก็
เรื่องนี้ยืนยันอะไรได้?
ยืนยันได้ว่าอู่เจิ้งซือถูกทำร้ายจนหมดสิ้นน่ะสิ!
หัวสมองของพวกปัญญาชนเหล่านี้คิดกันอย่างรวดเร็ว พวกเขาใช้ตรรกะที่ละเอียดรอบคอบวิเคราะห์ออกมา พวกเขาวิเคราะห์ความคิดของอู่เจิ้งซือที่น่าจะเป็นไปได้ ที่แท้ความรู้ก็คือพลัง การเรียนหนังสือเยอะๆ ก็ยังคงไม่ผิดนั่นเอง
ในเมื่อรู้บทสรุปของเรื่องราวแล้ว คนเหล่านี้ก็หมดความสนใจ พวกเขาหาวนอนแล้วก็กลับบ้านไปนอน และเพื่อรอบทสรุปนี้ พวกเขาอาจจะรอถึงสองชั่วโมงเต็ม!
อู่เยวี่ยที่อยู่บ้านท่านผู้เฒ่าอู่ ยิ่งไม่รู้ว่าเหยียนหมิงซุ่นจงใจพูดอะไรบางอย่างเพื่อให้คนอื่นเข้าใจเธอผิด ทำให้ชื่อเสียงที่เธอรักษามาอย่างดีนั้นถูกใส่ร้ายไม่น้อย
เหอปี้อวิ๋นได้ยินว่าอู่เจิ้งซือฟื้นแล้วก็สบายใจ แต่ทันทีที่ได้ยินว่าอู่เจิ้งซืออยู่ที่บ้านพ่อแม่สามี ก็ตกใจหน้าซีด ในใจพลันรู้สึกสังหรณ์ไม่ดี
……………………………………………………………………