ในขณะที่มองฉากตรงหน้า เฉินเฉินก็ถอยไปข้างหลังไม่กี่ก้าว ออร่าของเขากำลังปะทุออกมาโดยไม่ได้มีการยับยั้งเอาไว้เลยและขัดขวางพลังปราณที่รุนแรงของอีกฝ่ายเอาไว้
แม้ว่าหยวนฉิงเทียนจะไม่ได้ใช้วิชาซ่อนเร้นศักดิ์สิทธิ์ แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ใกล้จะถึงแก่นทองคำแล้ว เขามีฝีมือเหนือกว่าหลินจินและฉีปู่ฝานมาก
แน่นอนว่า ถ้าเขาไม่มีความแข็งแกร่งถึงระดับนั้น การที่เขาจะแตะต้องฉงเย่ได้ก็คงเป็นเรื่องยาก ไม่ต้องพูดถึงการทำอันตรายกับเขาเลย
เนื่องจากมันเป็นครั้งแรกที่เฉินเฉินได้เจอกับศัตรูระดับนี้ เขาจึงเริ่มจริงจังมากๆ
หลังจากที่สูดหายใจเข้าเต็มปอด สายฟ้าก็ก่อตัวขึ้นตรงหน้าอกของเขาและพุ่งเข้าใส่หยวนฉิงเทียนเพื่อขัดขวางฝ่ามือของเขาในทันที
หลังจากที่ถูกสายฟ้ากดดันให้ถอย หยวนฉิงเทียนก็ดูเหมือนกำลังตื่นเต้นอยู่
“ไม่แปลกใจเลยที่เจ้าสามารถฆ่าฉีปู่ฝานได้ ความแข็งแกร่งระดับนี้สมแล้วที่เป็นยอดฝีมืออันดับสองในรัฐจิน น่าเสียดายที่ข้าเสียมีดกลืนวิญญาณไปแล้ว ไม่อย่างนั้นข้าคงไม่ต้องใช้ความพยายามมากนักในการฆ่าเจ้า”
หยวนฉิงเทียนพูดในขณะที่ขยับเท้าของเขา เหมือนกับกำลังมองหาจุดอ่อนของเฉินเฉินอยู่
เมื่อได้ฟังเขาพูด เฉินเฉินไม่ได้ตอบอะไร เขาไม่อยากใช้วิชาสายฟ้าศักดิ์สิทธิ์เทียนหยุนเพราะเขากลัวว่ามันอาจจะทำให้เกิดเสียงดังมากเกินไปและดึงดูดสำนักอสูรได้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขาต้องทุ่มสุดฝีมือเพื่อกำจัดศิษย์สำนักอสูรคนนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และด้วยเหตุนี้เอง เขาจึงไม่สามารถมาสนใจเรื่องการดึงดูดความสนใจได้
หลังจากตระหนักได้ว่าเขาต้องไม่ออมมือ สายตาของเฉินเฉินก็สว่างขึ้นอีกครั้งในขณะที่ท้องฟ้าถูกปกคลุมด้วยเมฆครึ้มอย่างรวดเร็วพร้อมกับมีพลังแห่งสวรรค์ที่มองไม่เห็นพุ่งเป้าไปที่หยวนฉิงเทียน
หยวนฉิงเทียนเงยหน้ามองท้องฟ้า และรู้สึกได้แค่ว่าท้องฟ้ากำลังจะถล่มลงมา สายตาของเขาดูเศร้าหมองในทันที
เฉินเฉินที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแข็งแกร่งกว่าที่คิดเอาไว้มาก ยิ่งเขาแข็งแกร่งขึ้นเท่าไหร่ จิตสังหารก็ยิ่งรุนแรงขึ้นเท่านั้น
‘ในอนาคตคนๆนี้อาจจะเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่กว่าฉงเย่ ข้าต้องฆ่าเขา!’
หลังจากที่สูดหายใจเข้าเบาๆ ร่างของหยวนฉิงเทียนก็ค่อยๆดำขึ้นเรื่อย ๆ
และมันก็ชัดเจนในเวลาไม่นานว่าเขากำลังจะใช้วิชาที่สูญหาย วิชาซ่อนเร้นศักดิ์สิทธิ์!
เปรี๊ยง!
เฉินเฉินคำรามขึ้นไปบนฟ้าในขณะที่สายฟ้าเจ็ดหรือแปดเส้นผ่าลงมา และระเบิดจุดที่หยวนฉิงเทียนอยู่
อย่างไรก็ตาม หยวนฉิงเทียนได้หายไปจากจุดนั้นแล้วและสายฟ้าเจ็ดหรือแปดเส้นก็ระเบิดโดนพื้นที่ว่าง จนเกิดเป็นหลุมใหญ่เจ็ดหรือแปดหลุมในพื้นที่ปะทะ
“เฉินเฉิน เจ้าเป็นคนที่สองในรัฐจินที่บังคับให้ข้าใช้วิชารอบเร้นศักดิ์สิทธิ์ ฮ่าฮ่า ถึงแม้ว่าการใช้วิชานี้จะมีค่าใช้จ่ายก็ตาม แต่มันก็คุ้มถ้าฆ่าเจ้าได้”
เสียงของหยวนฉิงเทียนดังมาจากทุกทิศทาง
ในจุดนี้ เฉินเฉินรู้สึกเหมือนกับว่าเขากำลังบ่นเรื่องไร้สาระ เขาเห็นการต่อสู้ระหว่างเขากับฉงเย่และทุกคำพูดของเขาก็มีความหมายแฝงอยู่
เขาไม่ได้พยายามจะป่วนจิตใจของฝ่ายตรงข้ามหรือพยายามหลอกล่อพวกเขา
ในฐานะสุดยอดนักฆ่า การพูดเรื่องไร้สาระคงจะเป็นไปไม่ได้
เฉินเฉินยังคงยืนนิ่งอยู่ในขณะที่เขาพยายามตรวจจับตำแหน่งของนักฆ่าสำนักอสูร จากนั้นเขาก็ถอนหายใจในทันทีที่ยืนยันได้ว่าเขาไม่สามารถตรวจจับร่องรอยของหยวนฉิงเทียนได้เลย
“เห้อ ดูเหมือนว่าข้าต้องโกงแล้วสินะ”
“ระบบ หยวนฉิงเทียนอยู่ที่ไหน?”
“ทางซ้าย 18 เมตรเหนือหัวของท่านค่ะ”
ในทันทีที่เขาได้ฟังคำตอบของระบบ เสียงของหยวนฉิงเทียนก็ดังมาจากทางขวาข้างบน
“ตายซะ!”
เฉินเฉินไม่รู้ว่าเสียงของเขามาจากทางขวาได้ยังไงถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ทางซ้ายก็ตาม ในตอนที่เขาจัดการกับฉงเย่ หยวนฉิงเทียนก็ได้ใช้เทคนิคเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม ในช่วงเวลาแบบนี้ แน่นอนว่าเขาเลือกที่จะเชื่อระบบ
ก่อนที่เขาจะได้ยินคำว่า ‘ตาย’ สายฟ้าก็ผ่าลงมาในทันทีและโจมตีสถานที่ที่ระบบบอก
ในตอนนี้ เฉินเฉินสูดหายใจเข้าไปอย่างแรง
ครู่ต่อมา เสียงฮึดฮัดอย่างไม่พอใจก็ดังก้องจากกลางอากาศ อย่างไรก็ตาม ยังไม่เห็นตำแหน่งของหยวนฉิงเทียน
หลังจากที่ฟ้าผ่าลงมาได้ไม่นาน อากาศก็เริ่มมีกลิ่นเหมือนเนื้อไหม้
เซียนทุกคนมีประสาทสัมผัสที่แม่นยำ และกลิ่นก็เพียงพอที่จะชี้นำเฉินเฉินไปหาหยวนฉิงเทียน
“อึ้ก!”
ก่อนที่เฉินเฉินจะได้กลิ่นอย่างเต็มที่ ชิ้นเนื้อไหม้ก็ตกลงมาจากท้องฟ้าอย่างกะทันหัน
ในขณะที่มองเศษเนื้อ เฉินเฉินก็ยิ้มเยาะ มันคือเนื้อจากต้นขา ดูเหมือนว่าหยวนฉิงเทียนจะโดนที่ต้นขาของเขา
‘เจ้าหมอนี่ใจแข็งจริงๆ ในตอนที่เขาสู้กับฉงเย่ เขาก็ทำให้ตัวเองเลือดออก และตอนนี้ที่เขาสู้กับข้า เขาก็เลือกที่จะตัดส่วนหนึ่งของร่างกาย’
แต่น่าเสียดายที่เขาไม่ต้องใช้กลิ่นในการหาตำแหน่งของหยวนฉิงเทียน
“ระบบ หยวนฉิงเทียนอยู่ที่ไหน?”
“ข้างหลังทางด้านขวายี่สิบเมตรค่ะ”
เมื่อได้ฟังคำตอบ เฉินเฉินก็ปล่อยสายฟ้าลงมาอีกครั้งโดยไม่ลังเล
“อั๊ก!”
ครั้งนี้ เสียงฮึดฮัดได้เปลี่ยนเป็นเสียงร้องที่น่าอนาถ
“เจ้าหาตำแหน่งของข้าได้! ไม่มีทาง! ถ้ายังไปไม่ถึงจุดสูงสุดของแก่นทองคำและสามารถสัมผัสถึงความเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อยของพลังปราณได้ การตรวจจับตัวตนของข้าก็เป็นไปไม่ได้หรอก!”
หยวนฉิงเทียนตะโกนออกมาด้วยความตกใจและความโกรธจากข้างหลังในขณะที่เฉินเฉินหันกลับไปแล้วหัวเราะ
“ข้าจะมีความลับด้วยไม่ได้รึไง? เจ้าไม่ได้เป็นคนเดียวที่มีความลับซักหน่อย เอาเถอะ เจ้าสามารถเดาวิธีที่ข้าใช้ตรวจจับเจ้าได้นะ”
‘เหอะ เจ้าเข้าโหมดหายตัวแต่เจ้าจะไม่ให้ข้าตรวจจับเจ้าเนี่ยนะ? ข้าไม่กลัวใครทั้งนั้น ข้าก็แค่โกงกลับบ้างก็เท่านั้นเอง’
“มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญแน่ ๆ! หยวนฉิงเทียนพึมพำ ดวงตาของเขาเป็นสีแดงและร่างกายของเขาก็เป็นแผลไหม้ แต่เขาก็ยังคงไม่เชื่อว่าวิชายรอบเร้นศักดิ์สิทธิ์ที่ไร้เทียมทานของเขาจะถูกคนอื่นมองออกได้
ด้วยการกัดฟัน หยวนฉิงเทียนก็หายไปอีกครั้ง
ครั้งนี้ เขาไม่ได้ลุยเข้ามาในทันที แต่บินไปรอบๆไม่หยุด และสังเกตดูปฏิกิริยาของเฉินเฉินอย่างระมัดระวัง
อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าเขาจะสังเกตมากแค่ไหน เขาก็ไม่เห็นวี่แววว่าเฉินเฉินจะใช้วิชาลับอะไรเลย
“บังเอิญสินะ! มันต้องเป็นเรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน!”
หยวนฉิงเทียนตะโกนในใจ เขาแค่ไม่สามารถเชื่อมันได้ เขาคิดว่าในเมื่อเขาสามารถฆ่าฉงเย่ได้ เขาก็ต้องสามารถฆ่าเฉินเฉินได้ด้วยอย่างแน่นอน
ในอีกด้านนึง ด้วยการใช้ระบบ เฉินเฉินสามารถทำความเข้าใจทิศทางการเคลื่อนไหวคร่าวๆของหยวนฉิงเทียนได้
ณ จุดนี้ ระบบได้ให้คำตอบนึงที่ไม่ตรงกับทิศทาง
“ยี่สิบเมตรเหนือศีรษะของท่านเจ้าของค่ะ”
เมื่อได้ฟังคำตอบ เฉินเฉินก็รู้สึกทึ่ง ‘เจ้าหมอนี่คิดว่าสายฟ้าสวรรค์จะไม่โจมตีเขาแค่เพราะอยู่เหนือหัวข้าอย่างนั้นเหรือ?’
โดยไร้ซึ่งความลังเล เฉินเฉินก็สูดหายใจเข้าเต็มปอดและฝ่ามือของเขาก็ส่องประกายด้วยสายฟ้าอีกครั้ง!
ในวินาทีต่อมา เขาก็ยกแขนขึ้นสูงในขณะที่สายฟ้ารุนแรงถูกยิงขึ้นไปจากมือของเขา
ในทำนองเดียวกัน สายฟ้าสวรรค์ก็ได้ผ่าลงมาจากท้องฟ้าด้วย และสายฟ้าสองเส้นก็ปะทะกัน
ซึ่งจุดของการปะทะนี้ก็คือหยวนฉิงเทียน!
เปรี๊ยง!
ด้วยการระเบิดดังสนั่น หยวนฉิงเทียนก็ถูกโจมตีจากหัวจรดเท้า แล้วเขาก็กระเด็นเอาหัวโหม่งลงมากระแทกที่ตรงหน้าของเฉินเฉินไม่กี่เมตร และเนื้อตัวก็มีควันฟุ้ง
“นี่เจ้าจะยังอยู่ในโหมดซ่อนเร้นอีกเหรอ?”
ในตอนที่เฉินเฉินสังเกตเห็นสภาพน่าสมเพชของหยวนฉิงเทียน เขาก็เย้ยหยัน ในเวลาเดียวกันนั้นเอง เขาก็เอาดาบสังหารมังกรออกมาจากแหวนเก็บของ เขาต้องยอมรับเลยว่าหยวนฉิงเทียนค่อนข้างแข็งแกร่งจริงๆเพราะเฉินเฉินต้องใช้ดาบสังหารมังกรในการฆ่าเขา
“บ้าชะมัด…เจ้าหาข้าเจอได้ยังไง? มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย!”
หยวนฉิงเทียนยื่นนิ้วออกมาด้วยความยากลำบากแล้วเล็งไปที่เฉินเฉิน สายตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
“ข้าไม่บอกเจ้าหรอก” เฉินเฉินพูดด้วยความตั้งใจที่จะฆ่าหยวนฉิงเทียน
อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เอง สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน!
เล็บมือนิ้วที่หยวนฉิงเทียนยื่นออกมานั้นได้พุ่งออกมาด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ
ด้วยความเร็วนี้ มันได้ไปถึงตรงหน้าของเฉินเฉิน และทะลวงพลังปราณคุ้มกันของเฉินเฉิน
เฉินเฉินพยายามจะหลบอย่างรวดเร็วแต่แขนของเขาก็ยังโดนเล็บบาดอยู่ดี
ในขณะที่มองเสื้อคลุมผ้าไหมสีทองที่ถูกเฉือน ใบหน้าของเฉินเฉินก็หม่นหมองอย่างมาก
‘นี่มันของด้อยคุณภาพจริงๆสินะ’
ในอีกด้านนึง หยวนฉิงเทียนหัวเราะอีกครั้ง
“ฮ่าฮ่า อย่างที่ข้าพูด แค่เพราะข้าเสียมีดกลืนกินวิญญาณไปแล้ว มันไม่ได้หมายความว่าข้าจะไร้อันตราย เข้ามาฆ่าข้าซะสิ จากนั้นเจ้าก็จะโดนพิษฆ่าตาย พวกเราจะตายไปด้วยกันเนี่ยแหล่ะ ข้าไม่สนหรอกว่าเจ้าหาข้าเจอได้ยังไง”
เมื่อได้ฟังเช่นนี้ หางตาของเฉินเฉินก็กระตุกในขณะที่เขาคิด ‘ไอ้นี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ ในตอนแรก เขาบอกว่าเขาเสียมีดกลืนกินวิญญาณไปแล้วเพื่อทำให้ข้าเข้าใจผิดและทำให้ข้าลดการป้องกันลง’
‘แผนนี้อาจจะได้ผลกับฉงเย่ แต่มันใช้กับข้าไม่ได้หรอก!’
“หยวนฉิงเทียน วันนี้ข้าจะทำให้เจ้าได้เข้าใจอะไรบางอย่าง ยอดฝีมือของปลอมจะตายด้วยการแตะต้องเพียงเล็กน้อยแต่ยอดฝีมือตัวจริงนั้นไร้เทียมทาน แม้แต่พิษความพิโรธของมนุษย์ของเจ้าก็ไร้ประโยชน์!”
ในขณะที่เฉินเฉินพูด แหวนเก็บของของเขาก็สว่างขึ้นและครู่ต่อมา สมบัติสวรรค์สำหรับแก้พิษนับร้อยก็กระจัดกระจายไปทั่วพื้นที่
“ระบบ มีของชิ้นไหนบ้างที่สามารถใช้รักษาพิษในร่างกายของข้าได้?” เฉินเฉินถาม
ในตอนที่หยวนฉิงเทียนได้กลิ่นแปลกๆ ลูกตาของเขาก็แทบจะถลนออกมาจากเบ้าเพราะเขาเห็นสมบัติสวรรค์แก้พิษมากมายอยู่บนพื้น
“สมุนไพรวิญญาณอายุ 10,000 ปี… ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์อายุ 50,000 ปี…แล้วก็ผลไม้ชำระวิญญาณ น้ำระฆังวิญญาณสวรรค์อายุ 100,000 ปี… เฉินเฉิน! ไอ้สารเลว!”
หลังจากตะโกนอย่างโกรธเคือง หยวนฉิงเทียนก็ตาเหลือกและสลบไป
ก่อนที่เขาจะหมดสตินั้น มีแค่ความคิดเดียวอยู่ในหัวของเขา
‘นี่มันไม่ยุติธรรมเลย…’