บทที่ 376 การสลับปริศนา (2)
เสียงของเธอเต็มไปด้วยความขมขื่น แต่ก็ทำให้ผมอิจฉา ผมจำอดีตได้ดี
ตอนนั้นผมรู้สึกอย่างไรกับ แชนายอน? สิ่งที่ฉันรู้สึกอาจจะเป็น…เสน่หาไม่ก็ความ…. ยังไงผมก็เป็นมนุษย์และผมก็เหงา มนุษย์ต้องอาศัยผู้อื่นและมนุษย์ที่ไม่มีใครพึ่งพาเป็นมนุษย์ไม่ได้หรอก เมื่อก่อนผมอยากเป็นมนุษย์
“ฉันไม่รู้สินะ”
ผมพูดแค่นั้นและ ยูยอนฮา ก็ไม่ได้ถามคำถามเพิ่มเติมอีก
“ฉันมีนัดตอนนี้ดังนั้นฉันต้องออกไปข้างนอก เพิ่มฉันเป็นเพื่อนก่อนแล้วก็ทานราเมนนั้นซะ อ้อรับเจ้านี้ไปด้วย”
ผมส่งการ์ดให้ ยูยอนฮา มันคือ ‘Black Express Card’ ซึ่งสามารถใช้ได้ในเกือบทุกแห่งบนชั้น 15 โดยไม่เสียค่าใช้จ่าย
“ไม่จริง? ทำไมนายถึงมีเจ้านี้?”
ผมตอบ ยูยอนฮา ที่กำลังเอร็ดอร่อย
“เรือลำนี้เป็นของฉัน”
“อะ-อะไรกัน? อย่าโกหก“
“ฉันจะไปแล้ว เธอพักผ่อนที่นี่ได้เลยนะคืนนี้”
“เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อน….”
ผมออกมาทิ้ง ยูยอนฮา เอาไว้อย่างงงงวยแล้วออกไปข้างนอก แต่ผมขยับไปไม่กี่ก้าวก่อนที่ผมจะค้นพบผู้ดูแล ‘อเธน่า’ ยืนอยู่ใกล้ๆ
“โอ้ คุณ อเธน่า นี้น่า.”
“สวัสดี.”
“ว่าไง”
ก่อนที่พวกเราจะลงมือทำธุรกิจผมเหลือบมองกลับไปมอง ยูยอนฮา
ที่นั่งอยู่คนเดียวบนโต๊ะกำลังก้มหน้าทางราเมนดัง ซูบ ซูบ— เธอกลืนกินทุกอย่าง ดูเหมือนว่าเธอจะอดทนหิวต่อไปไม่ไหวแล้ว
“…ธุรกิจของฉันง่ายมาก แค่ แลกเปลี่ยนกัน”
“ฮะ?”
อเธนาเริ่มพูดอย่างเร่งรีบในเวลานั้น
“แลกเปลี่ยน?”
“ถูกตัอง. ฉันต้องการลูกศรสีดำ 1 อันที่นายใช้ครั้งล่าสุด”
“อ่า เหรอ?”
ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเธอจะต้องการพวกมัน เพราะเธอคือเทพีแห่งสงคราม
“แต่ฉันใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อสร้างพวกมันขึ้นมา”
ถึงกระนั้นพวกมันก็เป็นผลพวงจากความพยายามของผมสิ่งที่ผมสร้างขึ้นหลังจาก ‘การสังเคราะห์’ หลายร้อยไอเท็ม ไม่มีทางที่ผมจะให้ลูกธนูเหล่านี้หายไปฟรีๆ….
[ลูกศรแสงจันทร์ของ เทพีอเธน่า]
“นายเอาไหม”
ทันทีที่ผมมองตาลูกศรที่ อเธน่า ยกให้เพื่อแลกเปลี่ยนผมก็หยิบ
[ลูกศรแห่งความมืด Lv.9] ออกจากคลังของผม ไอเท็มที่เหนือระดับ 10 อยู่ในมือของผมแล้ว พวกเขามีพลังสูงมากและตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่ผมจะอยู่กับความทรงจำในอดีต แม้ว่าผมจะให้ไป แต่ผมก็ยังเหลืออีก 4 ดอกมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร
“ขอบคุณ. นี่คือทั้งหมดที่ฉันต้องการ “
ผมแลกเปลี่ยนลูกศรแห่งความมืดกับลูกศรแสงจันทร์ของ อเธน่า ทันทีที่ผมได้รับลูกศรนี้มาผมจะตรวจสอบอย่างละเอียด ลูกศรแสงจันทร์และเหมือนว่าหัวลูกศรมันทำมาจากอุกกาบาตแกะสลัก แน่นอนว่ามันสวยงามและน่าเหลือเชื่อกว่าลูกศรที่ทำมาจากแร่แห่งความมืดอย่างเดียว
“ฉันจะคุยกับนายอีกครั้งในอนาคต…เอาชีวิตรอดมาให้ได้ละ”
“โอ้ จะพยายาม ขอบคุณกับสิ่งนี้ด้วยนะ”
*************************************************************************
[ชั้น 20 สถานีแห่งจุดจบ]
– ดูเหมือนว่าพวกเราใกล้จะถึงเวลาแล้วนะ
– ใช่ สถานที่นี้ชื่อว่า สถานีแห่งจุดจบ
– 1 ปีงั้นเหรอผ่านมานานแล้วทีเดียวนะ….
– แต่จะเกิดอะไรขึ้นกับหอคอยเมื่อปีนขึ้นไปถึงยอดแล้ว? มันจะยังอยู่
ที่นี่ไหม?
– ฉันหวังว่าจะเป็นอย่างนั้น คนที่รักของฉันอยู่ที่นี่
– แม่งไปแล้ววะ ผู้นำแห่ง NPC
– เฮ้ๆ NPC เป็นคนจริงๆนะ
3 สัปดาห์ต่อมา
วันนี้ผู้โดยสารจำนวนมากกำลังรอรถไฟมาถึงชานชาลาที่ชั้น 20
Desolate Moon,Essence of the Strait ,FrostSanctuary, Rothschild,Empire of Glory,ราชวงค์อังกฤษ,คิมซูโฮ, ยียอนฮาน,
คิมจินวู, ไอลีน, จินเซยอน, คิมฮัคพโย ฯลฯ มีคน 200-300 คนได้อย่างรวดเร็ว
“เครียดจังเลยแฮะ”
ผมมองไปรอบๆอย่างรวดเร็วและพึมพำ ผู้เล่นส่วนใหญ่ 500 อันดับแรกดูเหมือนจะอยู่ที่นี่ทั้งหมด ผมแจกคู่มือกลยุทธ์ง่ายเกินไปหรือเปล่านะ? ผมกลัวเล็กน้อย
“เฮ้ ร่างกายของนายไม่รู้สึกเจ็บแล้วเหรอ?”
ชอคจุนกยอง ถาม ผมพร้อมส่งรอยยิ้มจ้าที่ชั่วร้ายมาให้เขา
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันไม่ได้บอกนายเหรอว่าการต่อสู้ในรถไฟจะทำให้นายถูก
ไล่ออกทันทีน่ะ”
“…รู้แล้วๆ.ก็แค่…มันคันๆ ฉันอยากให้มันเป็นรอยขีดข่วนสักหน่อย”
ชอคจุนกยอง ร้องไห้ออกมาเล็กน้อยและเริ่มเกาหลังของเขาเอง
“โอ้ ใช่แล้วๆ ฉันได้ยินว่าสมาชิกของ Chameleon Troupe อีก 2 คน
มาที่นี่ ~ เกอิต้า เองก็ตายไป 2 ครั้งแล้วนะ~”
“…ไอ้เกอิต้านั่นอะ มันตายบ่อยจังแฮะน่าสงสาร.”
สิ่งที่ เจน พูดนั้นเหมือนกับผม การต่อสู้ระหว่างซูราฮานและคิมซูโฮล่าช้าไปเล็กน้อย แต่ ‘พันธมิตรประชาชนธรรมดา’ ได้วางแผนที่จะรับ
Prestige ภายใน 2 สัปดาห์ที่ผ่านมา
– รถไฟสู่ชั้น 21 จะมาถึงในไม่ช้า ทุกคนโปรดถอยหลังให้ห่างจากเส้น
ทันใดนั้นก็มีการประกาศออกมา
ผู้ติดอันดับ 403 คนรวมตัวกันบนหลังเส้นด้วยความประหม่าและสมาชิก Chameleon Troupe 4 คนมารวมกันที่นี่
– รถไฟสู่ชั้น 21 จะมาถึงในไม่ช้า ทุกคนโปรดยืนเป็นแถวและขึ้นรถไฟ
รถไฟขบวนนี้ถูกออกแบบมาอย่างดี มันเป็นอุปกรณ์ที่สามารถพา
พวกเราตรงไปที่ชั้น 26 ได้เลย
– รถไฟมาถึงที่สถานีแล้ว!
ปู้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน…
เสียงร้องดังขึ้นรถไฟกลืนทุกเสียงของโลกและวิ่ง ผู้เล่นยืนบนแท่นและเฝ้าดูพายุเหล็กชิ้นใหญ่จากปลายราง รถไฟซึ่งใหญ่มากจนปกคลุมท้องฟ้าเกือบจะสมบูรณ์ในที่สุดก็มาถึงอีกด้านหนึ่งของรางรถไฟและปล่อยไอน้ำที่รุนแรงออกมา
…เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่นานรถไฟก็หยุดจอด
ฝูงชนรอเวลาที่เหมาะสม
ซ่าาาาาาาาาาาาาาาาา
ราวกับตอบสนองความคาดหวังของทุกคนประตูรถไฟเปิดอย่างรวดเร็ว NPC ที่ปรากฏขึ้นมาจากด้านหลังประตูเป็นผู้ดูแลที่ดูเหมือนนางแบบ
– ยินดีต้อนรับผู้เล่นทุกท่าน โปรดตรวจสอบตั๋วของคุณและเช็คทางเดินที่ระบุไว้บนตั๋วของคุณ ทางเดิน 1 สำหรับคลาส A ทางเดิน 2 ถึง 4 สำหรับคลาส B … ก่อนอื่น,คลาส A โปรดขึ้นรถไฟก่อนได้เลยค่า!
กลุ่ม Chameleon Troupe อยู่ในคลาส A พวกเราเข้าสู่ทางเดินที่ 1 ด้วยกัน ผมรู้สึกถึงสายตาที่เต็มไปด้วยความท้าทายจากผู้เล่นคนอื่นๆ
– ตั๋วได้รับการยืนยันแล้ว
ผู้ดูแลในรถไฟตรวจตั๋วสอบพวกเราและพวกเราย้ายไปที่ห้องวีไอพีคลาส A ในฐานะผู้โดยสารคลาส A พวกเรามีสิทธิพิเศษมากมาย
“…ว้าว. มันใหญ่มาก~”
“รถไฟอยู่ภายใต้เวทมนต์ขยายขอบเขตเช่นกัน มีสิ่งต่างๆมากมายเช่นสนามกีฬาและสโมสร”
“ฉันจะไปดูที่ชมรมพวกนั้นหน่อยนะ~”
เจนยิ้มแล้วนั่งบนโซฟา ผมนั่งลงใกล้ๆเธอแล้วมองไปที่บอส มองดูบอสก็ทำให้ผมรู้สึกอึดอัด ผมอดไม่ได้ที่จะจ้องมองเธอแม้ว่าเธอกำลังทำอะไรบ้างอย่างขณะนั่งอยู่ อาจเป็นเพราะการซิงโครไนซ์
“…ฮาจินทำไมนายมองแบบนั้น ~?”
“ฮะ?”
“บอส เขาจ้องมองคุณอยู่แนะ เขาต้องชอบคุณแน่ๆเลย~”
“…”
บอสเงยหน้าขึ้นแล้วมองมาที่ผมด้วยใบหน้าที่ไร้อารมณ์ เธอจ้องมองมาที่ผมซักพักแล้วก็พูดอะไรบางอย่าง
“ไม่.”
“ …อ๊ะ นั้นสิ”
ในขณะเดียวกันตอนนี้การขึ้นรถไฟคงเสร็จแล้วเพราะประตูทุกบานกระแทกกันเสียงดัง ตอนนี้พวกเราไม่ต้องไปยุ่งกับผู้เล่นคนอื่นๆ
คนอื่นๆตัดสินใจที่จะนั่งในแบบสบายๆ ชอคจุนกยอง นอนบนเตียง
จินโยฮาน เปิดนิตยสารที่เขาได้มาจากนักข่าวด้านในและเจนกับบอสอ่านโซเชี่ยวอย่างตั่งใจ
…ทันใดนั้น.
– อุหว่าาาาา! โธ่เอ้ย! พวกเราเพิ่งตรวจสอบและมีผู้โดยสารทั้งหมด 403 คนบนเครื่อง! มีมากมายเหลือเกิด! ในฐานะกัปตันฉันมีความสุขมากจริงๆ!
ทันใดนั้นก็มีเสียงดังขึ้น
– เพื่อเป็นโอกาสอันดีพวกเราจะจัดงานเลี้ยงพิเศษ ‘การสลับปริศนา’!
“อะ-อะไรนะ?”
– เริ่มจากที่นั่งของพวกคุณจะถูกเปลี่ยนแบบสุ่ม แต่มั่นใจได้! ชื่อใบหน้าและชื่อเล่นของคุณจะถูกซ่อนอยู่ภายใต้ ‘ม่านแห่งตัวตน’! โอ้แน่นอนคนอื่นๆสามารถถอดผ้าคลุมหน้าของคุณหรือคุณจะถอดมันเองก็ได้!
‘เกิดอะไรขึ้นวะ?’ ร่างกายของผมพุ่งมาเหมือนใบไม้ในฤดูใบไม้ผลิ
– แต่โปรดระวังด้วย! มีด็อปเปิลแกงเกอร์อยู่บนเรือ จากชั้นที่ 20!
คนเฝ้าประตูที่ยึดครองร่างเดิมของเจ้าของจะพยายามเอาชีวิตของคุณ
“อะไรนะ….”
– อย่างไรก็ตามพวกเราอย่างประมาณคนอื่นด้วย! พวกเราต้องการให้
ผู้เล่นเป็นผู้โดยสารเท่านั้น! ดังนั้นพวกเราจะเสนอรางวัลให้กับผู้เล่นตามจำนวนของผู้เล่นที่ชนะ รางวัลคือ … หนังสือทักษะที่ดีที่สุด 2 เล่มและหนังสือทักษะที่ไม่ซ้ำกัน 3 เล่ม!
ผมกำลังจะพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด แต่ทันใดนั้นเองที่นั่งและมุมมอของผมก็เปลี่ยนไป
– ตอนนี้ผู้เล่นทุกคนจะถูกเรียกไประหว่าง เขต 3 กับ เขต 8! เวลาที่ จำกัดสำหรับกิจกรรมนี้คือ 36 ชั่วโมง!