กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 826
ผู้คุมก้าวถอยหลังก่อนเขาจะดึงขาออกจากเงื้อมมือของเอเลน หลังจากนั้น เขาก็บอกกับผู้หญิงสองคนที่มารับอาหารว่า “เร็วเข้า มากับฉัน”
ทั้งสองคนรีบไปข้างหน้าขณะที่พวกเขาเดินตามหลังผู้คุมไปอย่างใกล้ชิด
เอเลนรู้สึกสิ้นหวังและหมดหนทางอย่างมาก
ทันทีที่ผู้คุมเรือนจำปิดประตูข้างหลังเขา เจนนิเฟอร์ก็เดินไปหาเอเลนด้วยสีหน้ามืดมน เธอกัดฟันขณะที่เธอพูดอย่างโกรธเคือง “คนที่มีนามสกุลปาร์คเกอร์! นี่เธอกล้ามากจริง ๆ ! เธอกล้าฟ้องจริง ๆ เหรอ?”
เอเลนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะแพ่พ่าย! เธอรีบอ้อนวอน “ฉันขอโทษ! ฉันขอโทษ! ฉันคงจะสับสนนิดหน่อย ได้โปรดปล่อยฉันและยกโทษให้ฉันด้วยเถอะนะ!”
“ยกโทษให้งั้นเหรอ?” เจนนิเฟอร์ยกมือขึ้นตบหน้าเอเลน เอเลนรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อยทันทีที่เธอถูกตบ
คุณท่านวิลสันเดินไปหาเอเลนและกัดฟันขณะที่เธอเหยียบลงไปที่นิ้วของเอเลนและสาปแช่งว่า “ไอ้ลูกหมาไร้ค่า! ดูเหมือนว่าแกยังถูกตีไม่พอด้วยซ้ำ! รอก่อนเถอะ! ฉันจะอยู่ที่นี่อีกสิบห้าวัน! ฉันจะทุบตีแกต่อไปเพื่อสอนบทเรียนให้กับแกในอีกสิบห้าวันข้างหน้า!”
ในเวลานี้เจนนิเฟอร์รีบพูดต่อว่า “คุณยายวิลสัน มันยากมากสำหรับคุณที่จะอยู่ร่วมห้องในห้องขังเดียวกับนังขี้ขลาดตาขาวคนนี้! ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะไม่อยากจากที่นี่หลังจากสิบห้าวันหรอกค่ะ! เพราะฉันอยากจะอยู่ที่นี่ต่อไปเพื่อจะได้ทุบตีเธอวันละห้าหกครั้งเพื่อบรรเทาความเกลียดชังและความโกรธของฉันให้หมดไป!”
หญิงชราพยักหน้าซ้ำ ๆ ก่อนพูดว่า “พูดกันตามตรง เนื่องจากฉันได้รับโอกาสทองในการทุบตีแกทุกวัน ฉันคงจะทนไม่ได้จริง ๆ ที่จะต้องไปจากที่นี่!”
เอเลนทรุดตัวลงกับพื้นขณะที่เธอโพล่งออกมา “แม่คะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ ถ้าคุณหยุดทุบตีฉันและถ้าคุณห้ามผู้หญิงคนนี้ไม่ให้ตีฉัน ฉันจะจัดห้องนอนให้คุณในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สเลย ดีไหม?”
หญิงชราพ่นลมอย่างเย็นชาก่อนจะพูดว่า “แกคิดว่าฉันโง่จริง ๆ เหรอ? แกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแกจะถูกขังอยู่ที่นี่นานแค่ไหน! แล้วแกจะมาจัดเตรียมอะไรให้ฉันได้ยังไง?”
เอเลนตอบว่า “ฉันสามารถเขียนจดหมายให้คุณได้ เมื่อตอนคุณกำลังจะออกจากศูนย์กักกัน คุณสามารถนำจดหมายไปให้แคลร์ ถ้าแคลร์รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอจะยอมให้คุณอาศัยอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์ส อย่างแน่นอน!”
หญิงชราขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนพูดว่า “นี่แกพูดจริงเหรอ?”
“ใช่น่ะสิคะ แน่นอนอยู่แล้ว!” เอเลนพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “คุณก็รู้ว่าแคลร์เป็นคนแบบไหน เธอเป็นผู้หญิงที่กตัญญูและมีความรับผิดชอบ ถ้าฉันขอให้เธอทำ เธอจะตกลงอย่างแน่นอน!”
ในเวลานี้ หญิงชราลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
เธอเกลียดเอเลนจริง ๆ เธอเกลียดเธอจนสุดหัวใจ
อย่างไรก็ตาม เธอถูกล่อลวงอย่างมากด้วยข้อเสนอให้สามารถอาศัยอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สได้ นอกจากนี้ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเอเลนจะถูกขังอยู่ในศูนย์กักกันนานแค่ไหน เมื่อถึงเวลาที่เธอจะออกจากสถานกักกัน เธอสามารถไปอาศัยอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์ส โดยปราศจากการแทรกแซงจากเอเลน แล้วมันจะไม่ดีเหรอ?
ในขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หญิงชราพร้อมที่จะทำข้อตกลงกับเอเลนแล้ว
ดังนั้นเธอจึงพูดทันทีว่า “เอเลน ถ้าแกเขียนจดหมายให้ฉันในตอนนี้ ฉันก็จะปล่อยแกไป และสัญญาว่าจะไม่ทุบตีแกอีก”
เอเลนเป็นคนฉลาดมากเช่นกันและเธอก็โพล่งออกมาว่า “แม่ ถ้าแม่หยุดทุบตีฉัน ฉันก็จะเขียนจดหมายให้คุณในวันที่คุณได้รับการปล่อยตัว!”
หญิงชราไม่ใช่คนโง่และเธอก็ตอบอย่างโมโหว่า “นี่แกกำลังพยายามหลอกฉันอยู่หรือไง? แล้วฉันจะทำอย่างไรถ้าแกปฏิเสธที่จะเขียนจดหมายถึงฉันหลังจากที่ฉันปล่อยแกไป และหยุดทุบตีแก ฉันจะไม่ดูโง่ไปหน่อยเหรอ?”
เอเลนโพล่งออกมาว่า “ฉันสาบานว่าฉันจะเขียนจดหมายเพื่อคุณอย่างแน่นอน!”
หญิงชราบ่นอย่างเย็นชา “ฉันไม่ไว้ใจคนอย่างแกหรอก!”
ในเวลานี้ เจนนิเฟอร์ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ้มอย่างสบาย ๆ ขณะที่เธอพูดว่า “คุณยายวิลสัน มันไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ? ถ้าเธอตกลงจะเขียนจดหมายเพื่อคุณในตอนนี้ ทุกอย่างจะเรียบร้อย แต่ถึงอย่างไรก็ตาม หากเธอปฏิเสธที่จะเขียนจดหมายเพื่อคุณ เราก็สามารถทุบตีเธอวันละสิบหรือยี่สิบครั้งจนกว่าเธอจะตกลงที่จะเขียนจดหมายเพื่อคุณ!”
เอเลนตะโกนว่า “คุณจะทำอย่างนั้นไม่ได้! นั่นคุณจะฆ่าฉันนะ! ถ้าคุณฆ่าฉันล่ะก็ คุณก็จะไม่มีชีวิตที่ดีได้เหมือนกัน!”
เจนนิเฟอร์ยิ้มก่อนพูดว่า “ไม่ต้องกังวล ถ้าแกเกิดตายด้วยน้ำมือเราจริง ๆ ฉันก็จะผูกคอแกกับผ้าปูที่นอนไว้กับคาน ก่อนที่ฉันจะแขวนศพของแกไว้! หลังจากนั้นฉันจะบอกผู้คุมว่าแกน่ะได้ฆ่าตัวตายเพราะบาปที่แกทำไว้ไงล่ะ!”