ตอนที่ 587: คนเดียวก็พอ!
ข่าวสงครามเมืองเทียนหยุนแพร่กระจายออกไปอย่างบ้าคลั่ง ที่จริงตอนนั้นได้มีคนสังเกตการณ์เป็นจํานวนมาก เพราะอาณาจักรทั้งหลายต้องการจะดูว่าอาณาจักรเทียนหยุนจะมีจุดจบยังไง ดังนั้นจึงได้ส่งสายมาดู
แต่ใครจะรู้ว่าผลลัพธ์ที่ออกมาจะสะท้านสวรรค์ขนาดนั้น อาณาจักรเทียนหยุนไม่เป็นอะไร แต่กลับเป็นสองแม่ทัพใหญ่ที่ต้องร่วงหล่นลงมาจากฟ้า! หนึ่งประเทศห้าราชันย์ กลับกลายเป็นหนึ่งประเทศสามราชันย์ในพริบตา ความสูญเสียระดับนี้ ถือเป็นเรื่องที่ค่อนข้างร้ายแรงมาก
อาณาจักรทั้งหลายพากันคิดว่าอาณาจักรเทียนหยุนจะต้องมีคนตายเป็นจํานวนนับไม่ถ้วนอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ผลที่ออกมากลับทําให้พวกเขาต้องตกใจเป็นอย่างมาก พวกเขาคิดไม่ถึงว่าอี้เทียนหยุนจะร้ายกาจขนาดนี้ ถึงกับสังหารผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณได้ เป็นไปได้ว่าอาณาจักรชื่อหลงอาจจะมีการเจรจาสงบศึก หรือไม่ก็ถูกยึดครองโดยอี้เทียนหยุน
ตอนนี้พวกเขาพากันจบสิ้นแล้ว ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่มีใครไว้หน้าอี้เทียนหยุน หากว่าอาณาจักรชื่อหลงถูกโค่น ก็ไม่รู้ว่าอี้เทียนหยุนจะทําอะไรต่อไป
หากว่าคิดระบายความโกรธกับพวกเขา อย่างนั้นพวกเขาคงถึงจุดจบ ส่วนจะให้วิ่งเข้าไปแสดงความยินดี พวกเขาก็ไม่กล้า หากว่าอาณาจักรเทียนหยุนไม่สามารถต้านทานความโกรธเกรี้ยวของอาณาจักรชื่อหลงไว้ได้ พวกเขาก็ต้องถึงจุดจบเช่นกัน
แต่จะให้ทําตัวเป็นกลางก็ยิ่งเป็นตัวเลือกที่เลวร้ายยิ่งกว่า ถึงยังไงแต่ละคนก็ไม่ใช่อะไรที่พวกตนจะทําอะไรได้ ไม่ว่าฝ่ายไหนจะชนะ ผลลัพธ์สุดท้ายก็น่าเศร้าอยู่ดี
แต่ละอาณาจักรตอนนี้ต่างก็พากันเลือกตั้ง นี่เป็นต่อสู้เพื่อเป็นอาณาจักรอันดับหนึ่ง หากว่าเทียนหยุนชนะ อาณาจักรอันดับหนึ่งก็ต้องมีการเปลี่ยนมือ เมื่อถึงตอนนั้น อาณาจักรเล็กๆ บางแห่งคงถึงคราวย่ําแย่
นอกจากพวกเขาจะเลือกอยู่ฝั่งอาณาจักรเทียนหยุน หากว่าอี้เทียนหยุนชนะ พวกเขาก็จะไม่มีแรงกดดันแม้แต่น้อย ซึ่งนี่ถือว่าได้ประโยชน์อย่างมาก แต่หากว่าแพ้ อาณาจักรซื้อหลงจะต้องขุดรากถอนโคนพวกเขาอย่างแน่นอน!
แม้ว่าตอนนี้เทียนหยุนจะทําให้พวกเขาตกใจอย่างมาก แต่ก็มีแค่บางอาณาจักรเท่านั้นที่เลือกยืนอยู่ข้างอี้เทียนหยุน ส่วนใหญ่ยังคงเลือกที่จะยืนอยู่ฝั่งอาณาจักรชื่อหลง ขุมกําลังของอาณาจักรชื่อหลงแข็งแกร่งมาก ทั้งยังก่อตั้งมามากกว่าพันปี กระทั่งดํารงอยู่นับหมื่นปี ดังนั้นแล้ว ขุมกําลังของพวกเขาจะขาดแคลนได้ยังไง?
แม้ว่าแม่ทัพใหญ่ทั้งสองจะถูกสังหาร แต่พวกเขาก็ยังเชื่อว่าอาณาจักรชื่อหลงยังคงไร้เทียมทาน! ถูกเรียกว่าหนึ่งประเทศห้าราชันย์ ก็เพียงพอที่จะเหนือกว่าอาณาจักรอื่นแล้ว ไม่มีอาณาจักรไหนที่จะกล้าเทียบ
ทั้งอาณาจักรชื่อหลงยังครอบครองทรัพยากรที่ดีที่สุด ตั้งอยู่บนดินแดนที่มีพลังวิญญาณหนาแน่นที่สุด เพลิดเพลินกับทรัพยากรชั้นเยี่ยม ทั้งยังได้ยินมาว่าอาณาจักรชื่อหลงมีความสัมพันธ์กับแดนศักดิ์สิทธิ์ในโลกใต้พิภพและโลกสวรรค์ด้วย
แล้วอย่างนี้ ใครจะไปเลือกยืนอยู่ฝั่งอี้เทียนหยุนกัน?
ยังไงก็ตาม ก็ได้มีอาณาจักรเล็กๆ บางแห่งเลือกที่จะเดิมพันกับอาณาจักรเทียนหยุน แต่ก็แค่อาณาจักรขนาดเล็กบางแห่งเท่านั้น อาณาจักรขนาดกลางไม่มีเลย
“ได้ยินว่าอาณาจักรเฉียนหนเลือกที่จะยืนอยู่ฝั่งอาณาจักรเทียนหยุนอย่างงั้นเหรอ พวกเขายังเด็กนัก ไม่คิดว่าจะเดิมพันข้างอาณาจักรเทียนหยุน…”
“ใช่ แม้มหาจักรพรรดิเทียนหยุนจะร้ายกาจ แต่ก็แค่คนคนเดียว หากเขาตายไป อาณาจักรเทียนหยุนจะต้องพ่ายแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย!”
“อืม แม้แม่ทัพใหญ่ทั้งสองจะตายไป แต่ก็มีผู้เชี่ยวชาญคนอื่นขึ้นแทนที่ แต่หากมหาจักรพรรดิเทียนหยุนตายไป แล้วพวกเขายังจะเหลืออะไรอีก? จะเหลือก็แค่เปลือกที่ว่างเปล่าเท่านั้น!”
“แม่พลังของเผ่าภูตจะดี แต่ตอนนี้ก็ได้เสื่อมโทรมลงแล้ว ไม่นับว่ามีความหมายอะไร”
อาณาจักรที่สนับสนุนอาณาจักรชื่อหลงหลังจากได้ยินข่าวนี้ก็พากันหัวเราะอย่างดูถูก พร้อมกับคิดว่าอาณาจักรที่เลือกสนับสนุนอาณาจักรเทียนหยุนเป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในประวัติศาสตร์
ส่วนอาณาจักรที่เลือกสนับสนุนอาณาจักรเทียนหยุนก็เริ่มให้การสนับสนุนในทันที แต่ก็เป็นการสนับสนุนจากภายนอก หากว่ากองกําลังไหนคิดเข้าโจมตีทวีปเทียนหยุน ก็ต้องเจอกับกองกําลังของพวกเขาก่อน!
การที่เลือกอาณาจักรเทียนหยุนในตอนนี้นับว่ามีความกล้าอย่างมาก แต่ยังไงก็ตาม กองกําลังของพวกเขาก็ไม่ได้ใหญ่ การที่ตัดสินใหญ่เลือกเดิมพันข้างอาณาจักรเทียนหยุนอย่างนี้ ไม่รู้ว่าไปเอาความกล้ามาจากที่ไหน
เมื่ออี้เทียนหยุนรู้ข่าว ก็พลันแสดงรอยยิ้มคลุมเครือออกมา แต่ก็ไม่พูดอะไร ในเมื่อมีบางคนเต็มใจที่จะยืนข้างเขา หากว่าสงครามจบลง เป็นธรรมดาที่เขาจะมอบผลประโยชน์ให้กับอีกฝ่ายอย่างแน่นอน
เขาไม่เคยเอาเปรียบสหายของตนอยู่แล้ว ส่วนพวกที่ต่อต้านเขา ผลลัพธ์คงไม่จําเป็นต้องบอก
ข่าวที่แพร่กระจายที่ภายนอก ก็ได้ทําให้อาณาจักรชื่อหลงระเบิดออกเช่นกัน สองแม่ทัพใหญ่ตาย แล้วอย่างนี้จะไม่ให้มหาจักรพรรดิชื่อหลงเสียใจได้ยังไง
“หรือว่าเจ้าเด็กนี่จะร้ายกาจจริงๆ?” มหาจักรพรรดิชื่อหลงสีหน้าเดี๋ยวซีดเดี่ยวคล้ํา เขาก็ว่าให้ค่าอี้เทียนหยุนมากแล้ว ถึงกับส่งสองแม่ทัพใหญ่ออกไปให้ร่วมกันโจมตีจับกุม ต่อให้อีกฝ่ายจะมีพลังระดับราชาวิญญาณขั้นที่ 7 ที่ 8 ก็ต้องถูกจัดการจนตาย!
แค่นี้ก็ถือว่าเขาให้หน้าอีกฝ่ายมากแล้ว? แต่ใครจะรู้ว่าต่อให้จะร่วมมือกัน แต่สุดท้ายกลับถูกจัดการอย่างง่ายดาย พร้อมกับข่าวที่แพร่กระจายมา ทําให้ทั่วทั้งอาณาจักรชื่อหลงพากันตกตะลึง กระทั่งอดีตจักรพรรดิอาณาจักรชื่อหลงที่ปิดด่านยังต้องสั่นสะท้าน
นี่หมายความว่านอกจากจะเสียสองแม่ทัพใหญ่ไปแล้ว ยังเป็นการตอแยอัจฉริยะปีศาจเข้า!
“เฉินเอ๋อ เจ้าประมาทเกินไปแล้ว ทําให้สองแม่ทัพใหญ่ตาย นี่มันขาดความรับผิดชอบต่ออาณาจักรชื่อหลง ทั้งยังขาดความรับผิดชอบต่อพวกเขาอีก!” ชายชราที่อยู่ใกล้ๆ ที่ดูเหมือนจะก้าวเท้าครึ่งหนึ่งเข้าไปในโลงแล้ว แต่ดวงตาทั้งสองข้างของเขายังคงมีเลือดฉีพุ่งพล่านและเป็นประกาย ไม่สมกับร่างกายที่แก่หง่อม
เขาก็คืออดีตจักรพรรดิอาณาจักรชื่อหลง ชื่อว่า เฉินเสวียน แต่มหาจักรพรรดิชื่อหลงคนปัจจุบันนั้นชื่อ เฉินเฉิน ตราบเท่าที่เป็นมหาจักรพรรดิ ไม่ว่าจะชื่ออะไร ก็จะถูกเรียกว่ามหาจักรพรรดิชื่อหลง ไม่มีข้อยกเว้น
“ผู้เยาว์รู้แล้ว…. แต่จากข้อมูลที่ได้มา อีกฝ่ายอย่างมากก็เป็นแค่ผู้เชี่ยวชาญระดับราชาวิญญาณขั้นที่ 2 ที่ 3 เท่านั้น ไม่มีทางที่จะต้านทานแม่ทัพใหญ่ทั้งสองได้ แต่ใครจะรู้ละว่าผลที่ออกมาจะเป็นอย่างนั้น…” เฉินเฉินดูมีสีหน้าเจ็บปวด ใครจะคิดว่าข้อมูลที่ได้มาจะผิดพลาดใหญ่ขนาดนี้
“เพราะความผิดพลาดจึงก่อให้เกิดผลลัพธ์แบบนี้ขึ้น เรื่องนี้ไม่ต้องพูดถึงแล้ว ตอนนี้มาพูดถึงว่าจะกู้หน้าพวกเราคืนได้ยังไง!” เฉินเสวียนพูดอย่างเย็นชา “ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นมังกร ก็ต้องกลายเป็นอาหารของข้า! โลกมนุษย์ไม่ใช่ที่ที่มันจะตัดสินใจ แต่เป็นที่ของอาณาจักรชื่อหลงเรา! ไม่ว่าผู้หนุนหลังมันจะเป็นใคร พวกเราก็จะทําให้อาณาจักรเทียนหยุนและโลกมนุษย์ทั้งหมดได้รับรู้ว่าอาณาจักรชื่อหลงเรา คืออาณาจักรที่แข็งแกร่งที่สุด ต่อให้เป็นอาณาจักรเฉียนหยวน ก็ต้องหลีกทางให้เรา!”
“ถูกต้อง!” เฉินเฉินตาเป็นประกาย ขุมกําลังของพวกเขาไม่ใช่ธรรมดา “ถ้างั้นเสด็จพ่อ จากนี้ไปพวกเราจะทํายังไงต่อ?”
“ง่ายมาก พวกเราสองบิดาบุตรก็จะไปสนามรบด้วยตัวเอง พร้อมกับนําเทพมังกรผู้พิทักษ์ทั้งสองไปด้วย บดขยี้อาณาจักรเทียนหยุนให้ราบคาบ!” เฉินเสวียนหัวเราะเยาะ “ให้โลกได้รู้ว่าอาณาจักรชื่อหลงเราไม่ง่ายที่จะตอแย โดยเฉพาะพวกที่เลือกสนับสนุนอีกฝ่าย พวกเราก็จะทําลายอาณาจักรพวกมันให้สิ้นซากไปด้วยกัน!”
มีเพียงแค่การนองเลือดเท่านั้นถึงจะทําให้รู้ถึงพลังที่ยิ่งใหญ่ของตน หากเอาแต่เก็บตัว ใครหน้าไหนจะรู้ถึงความยิ่งใหญ่ของเจ้าเล่า?
“ดี!” เฉินเฉินร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับสายตาแวววาว ก่อนที่จะพูดอย่างชั่วร้ายว่า “แล้วท่านบรรพชนไท่ซางล่ะ?”
“ท่านไม่ต้องการถูกรบกวน นอกจากว่าอาณาจักรจะถูกทําลาย ไม่อย่างนั้นท่านจะไม่ลงมือด้วยตัวเอง…” เฉินเสวียนสายหัว พร้อมกับพูดอย่างเย้ยหยันว่า “หากว่าทําขนาดนี้แล้วยังจัดการมันไม่ได้ อาณาจักรชื่อหลงเราคงเป็นที่อยู่ของสุนัขจริงๆ!”
“อืม พวกเราบิดาบุตร จะต้องสังหารมันภายใต้คมกระบี่ของพวกเราได้อย่างแน่นอน!” เฉินเฉินพยักหน้ารับ ทันใดนั้นก็บรรลุข้อตกลงกันในทันที
แต่ในขณะที่พวกเขากําลังคุยกันว่าจะสวนกลับยังไงนั้น อี้เทียนหยุนก็ได้บินมาที่อาณาจักรชื่อหลงด้วยตัวคนเดียว เขาไม่จําเป็นต้องรอให้พวกเขาเป็นฝ่ายโจมตีก่อน แต่เลือกที่จะเข้าโจมตีอีกฝ่ายด้วยตัวเอง!
จัดการกับขุมอํานาจระดับอาณาจักร ไม่จําเป็นต้องใช้กองกําลังอื่น แค่เขาคนเดียวก็เกินพอ!