กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 829
เอเลนที่โดนทุบตีอย่างรุนแรงก็หิวมากเช่นกันในตอนนี้
เธอไม่สามารถแม้แต่จะกินอาหารที่ชาร์ลีเตรียมสำหรับมื้อกลางวันตอนเที่ยงได้แม้แต่คำเดียว เพราะหลังจากนั้นเธอก็ถูกตำรวจจับทันที
หลังจากความโกลาหลทั้งหมดในตอนบ่าย ควบคู่ไปกับความตกใจและการโดนทุบตี เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหิวมากหลังจากใช้พลังงานไปทั้งหมด
ดังนั้นเธอจึงคลานไปที่ถุงอาหารอย่างระมัดระวังก่อนที่จะหยิบกล่องอาหารกลางวันจากตะกร้าพลาสติก เธอกำลังจะซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งเพื่อกินคนเดียว แต่เจนนิเฟอร์ก็ตะโกนออกมาว่า “เอเลน นี่แกคิดว่าแกกำลังทำอะไรอยู่?”
เอเลนรีบตอบ “พี่…พี่ใหญ่ ฉันกำลังจะกินข้าว…”
“กินข้าว?” เจนนิเฟอร์ตะโกนว่า “แกมันนังลูกสะใภ้ที่อกตัญญูต่อแม่สามีของตัวเอง นี่แกยังกล้าที่จะกินข้าวอีกเหรอ?”
“ฉัน… ฉัน…” เอเลนสำลักขึ้นทันใด แต่เธอไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเจนนิเฟอร์ได้อย่างไร
เจนนิเฟอร์ไม่พอใจมากและเธอก็ดุว่าเอเลนต่อไป “อะไรของแก? มาตรงนี้!”
เอเลนทำได้เพียงพยักหน้าเล็กน้อยขณะที่เธอก้มลงและเดินไปหาเธอ หลังจากนั้นเธอก็พูดอย่างระมัดระวังว่า “พี่ใหญ่ มีอะไรให้ฉันช่วยไหมคะ?”
เจนนิเฟอร์คว้ากล่องอาหารกลางวันจากมือของเอเลนก่อนจะพูดอย่างเย็นชาว่า “แกมันไม่มีค่าพอที่จะกิน! ออกไปให้พ้นซะ!”
ทันทีที่เอเลนได้ยินคำพูดของเธอ เธอร้องออกมาดัง ๆ ขณะที่พูดว่า “พี่ใหญ่ วันนี้ฉันกินข้าวแค่มื้อเช้าเท่านั้น ฉันหิวมากจนรู้สึกเหมือนจะเป็นลมอีกในไม่ช้า ได้โปรดสงสารฉันบ้างเถอะ ให้ฉันกินสักหน่อย…”
“กินงั้นเหรอ?” เจนนิเฟอร์ยิ้มก่อนจะพูดว่า “แกก็อาศัยอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์ส เชียวนะ แกไม่คิดว่าอาหารพวกนี้มันน่าสังเวชเกินไปสำหรับคนอย่างแกเหรอ?”
เอเลนร้องไห้ขณะที่เธอพูดว่า “พี่ใหญ่ ฉันหิวมากจริง ๆ ช่วยเมตตาให้ฉันได้กินข้าวเถอะนะ คุณจะดูฉันอดตายจริง ๆ เหรอ?”
เจนนิเฟอร์ตอบอย่างเย็นชาว่า “ไม่ต้องกังวล แกจะไม่ตายเพียงเพราะแกไม่ได้กินข้าวสักสองสามวันหรอกนะ”
เอเลนขอร้องต่อไปว่า “แต่ตอนนี้ฉันหิวมากเลย…”
เจนนิเฟอร์ถามด้วยความรังเกียจว่า “แกจะยังพล่ามไร้สาระต่อไปไหม? ให้ฉันบอกแกหน่อยนะว่า แกควรไปข้างนอกซะ และให้ฉันอยู่คนเดียวในตอนนี้ เชื่อไหมว่าฉันจะทุบตีแกให้ตายถ้าแกยังพูดพล่ามอยู่อีก?”
เอเลนมองไปใบหน้าที่ชั่วร้ายของเจนนิเฟอร์ และเธอก็อดไม่ได้ที่จะกระเส่าด้วยความกลัว น้ำตาแห่งความคับข้องใจก็ไหลอาบแก้มของเธอทันที
เอเลนกลัวว่าเจนนิเฟอร์จะทุบตีเธออีกครั้ง เธอจึงทำได้เพียงซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งขณะที่มองดูเจนนิเฟอร์กินอาหารอย่างช้า ๆ ทีละคำ
…
ในเวลานี้ ชาร์ลีก็กำลังเตรียมอาหารเย็นในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์ส
แคลร์และลอเรนกลับบ้านมาพร้อมกัน ทันทีที่พวกเขากลับมาถึงบ้าน ลอเรนก็รีบเข้าไปในครัวขณะที่เธอพูดว่า “โอ้ จริง ๆ แล้วฉันมาเป็นตัวปัญหาเพราะฉันมาอาศัยอยู่ในบ้านของพวกคุณ งั้นให้ฉันช่วยทำงานบ้านมากขึ้นเถอะนะ!”
หลังจากพูดจบ เธอก็เดินเข้าไปในครัว และถามชาร์ลีอย่างเขินอายว่า “มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”
ชาร์ลีตอบว่า “ไม่ต้องช่วยหรอกครับ ทำไมคุณไม่ไปดูทีวีกับแคลร์แทนล่ะ?”
“ก็ฉันไม่อยากดูทีวี!” ลอเรนตอบอย่างเขินอาย “ฉันแค่อยากช่วยคุณ ฉันไม่รังเกียจที่จะช่วยคุณทำงานบ้านเลยนะ!”
ชาร์ลีรู้ว่าลอเรนกำลังทำอะไรอยู่ และเขาก็รีบตอบไปว่า “นั่นไม่จำเป็นเลยจริง ๆ เพราะผมเคยชินกับการเตรียมอาหารเย็นด้วยตัวเอง คุณสามารถไปนั่งรอข้างนอกเพื่อรอทานอาหารเย็นได้เลยนะครับ”
ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน แคลร์เดินเข้ามาในครัว และถามขึ้นว่า “ชาร์ลี คุณเห็นแม่ของฉันไหมคะ?”