ตอนที่ 662 ยกโทษเรื่องในอดีตได้หรือเปล่า
เผยหนานเจวี๋ยกระซิบเบาๆ ในหูของฉู่ “ผมอยู่ที่นี่ คุณไม่ต้องกลัว จะไม่มีสัตว์ประหลาดอะไรกระโดดออกมาหรอก”
“ฉันไม่ได้กลัวเรื่องนี้” ฉู่เจียเสวียนพูดอย่างสงบ เธอไม่กลัวผีและวิญญาณ สิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกไม่มั่นคงคือสภาพแวดล้อมมืดมิดที่นี่
“ถ้าอย่างนั้นคุณกลัวอะไร” เผยหนานเจวี๋ยถามกลับ ต้องการใช้โอกาสในการพูดคุยเพื่อให้ฉู่เจียเสวียนผ่อนคลายลง
“กลัวว่าจะมีคนออกมาฆ่าคุณน่ะ” ฉู่เจียเสวียนไม่ได้พูดในแง่ดี
“คุณไม่เชื่อในความสามารถของผม หรือว่าความสามารถของคุณ” เผยหนานเจวี๋ยพูดคุยกับเธอต่อ มองดูใบหน้าที่ตื่นเต้นของเธอ ส่วนที่นิ่มที่สุดของหัวใจของเขาก็อ่อนลงไปอีก
ลมแรงที่พัดมาจากในตรอกนั้นหนาวเหน็บมาก ลมแรงพัดผ่านใบหน้าของฉู่เจียเสวียนและร่างกายของเธอสั่นก็ไหวโดยไม่รู้ตัว
“เมื่อกี้คุณรู้สึกหรือเปล่า” ฉู่เจียเสวียนยื่นมือของเขาดึงๆ เสื้อผ้าของเขา เมื่อครู่เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างคลานผ่านคอของเธอ
“มีอะไร” เผยหนานเจวี๋ยก้มหน้า เอ่ยปากอย่างสงสัย “คุณอย่าทำให้ตัวเองตกใจสิ” เผยหนานเจวี๋ยพูดอย่างจนปัญญาเล็กน้อย
รู้อย่างนี้เขาก็ไม่เลือกมาตอนกลางคืนแล้ว ใครจะไปรู้ว่าเธอจะกลัวขนาดนี้ เขายังนึกว่าเธอกล้าหาญเหมือนกับจิตใจของเธอเสียอีก ถ้าอีกประเดี๋ยวทำเธอตกใจ เช่นนั้นเขาก็ต้องโทษตัวเองจนปวดใจตายเลยสิ
แต่สถานที่แห่งนี้ มันจะสามารถแสดงเสน่ห์ของมันได้อย่างเต็มที่ได้เฉพาะในตอนกลางคืนเท่านั้น
เขารอแทบไม่ไหวที่จะเห็นอาการขณะที่ฉู่เจียเสวียนเห็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาจัดเตรียมขึ้นในอีกสักครู่ ตั้งตารออาการยินดีของเธอ ตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจจะตามจีบฉู่เจียเสวียนกลับมา เขาก็เริ่มลงมือเตรียมทั้งหมดนี้แล้ว ตอนนี้เขารอเพียงผลตอบรับก็เท่านั้น
ทันใดนั้น เสียงดนตรีเลือนรางลอยเข้าหูของฉู่เจียเสวียน เธอเงี่ยหูตั้งใจฟัง แล้วหันไปมองเผยหนานเจวี๋ยที่อยู่ด้านข้าง
“คุณไม่ได้ยินเสียงดนตรีเหรอ” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย
เผยหนานเจวี๋ยพยักหน้า ไม่ได้ตอบ
ฉู่เจียเสวียนอดไม่ได้ที่จะรู้สึกจนปัญญาเล็กน้อย “คุณต้องการพาฉันไปที่ไหนกันแน่”
“ผมตั้งใจสร้างเมืองเทพนิยายให้คุณ” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ
ฉู่เจียเสวียนได้ยินแล้วก็ดิ้นหลุดจากมือของเผยหนานเจวี๋ยแล้วเดินเร็วขึ้น ไม่ช้า แสงสว่างก็ปรากฏสู่สายตาของเธอ ครั้นเดินเข้าไปอีกนิด ฉากตรงหน้าก็ทำให้เธอตะลึงงันอย่างอดใจไม่ไหวแล้ว
“สวยจังเลย” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยปากชื่นชม ทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้าราวกับความฝันอย่างไรอย่างนั้น
ปราสาทขนาดเท่าสนามเด็กเล่นปรากฏอยู่ตรงหน้า ทั้งสนามเด็กเล่นถูกจัดเรียงเหมือนโลกเทพนิยายของดิสนีย์
มีรถฟักทองคันหนึ่งอยู่ตรงกลาง ไม่น่าเมื่อครู่นี้เขาพูดถึงรถฟักทองอะไรเทือกนั้น ที่แท้ก็เพราะสร้างบรรยากาศเทพนิยายสำหรับเธอโดยเฉพาะ
“สถานที่แห่งนี้ถูกออกแบบตามเมืองเทพนิยายในเดนมาร์กเชียวนะ แต่มันแตกต่างจากที่ผมจินตนาการไว้” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปาก น้ำเสียงเจือปนด้วยความเหนื่อยหน่าย
“คุณใช้เวลาเตรียมนานแค่ไหน” ฉู่เจียเสวียนซาบซึ้งจากก้นบึ้งของหัวใจ ความโรแมนติกของเขาแบบนี้มันฟุ่มเฟือยเกินไปแล้วจริงๆ
“ตั้งแต่วันที่ผมสารภาพกับคุณจนถึงตอนนี้” เขาต้องการขอโทษสำหรับสิ่งที่เขาทำกับเธอในอดีต เขารู้สึกว่าคำขอโทษแบบนี้ดูจริงใจมากขึ้น
เขาเป็นเหมือนผู้ใช้เวทมนต์ หยิบช่อดอกไฮยาซินธ์ที่สวยงามอ่อนหวานมาจากด้านหลัง เขาคุกเข่าลงข้างหนึ่ง ส่งดอกไฮยาซินธ์ไปให้เธอ
“เจียเสวียน ผมขอโทษกับเรื่องในอดีต คุณจะยกโทษให้ผมได้หรือเปล่า” เขาต้องการขอโทษเธออย่างเป็นทางการ เขาต้องการได้ยินการให้อภัยจากปากของเธอเอง
วันนี้เผยหนานเจวี๋ยทำหลายสิ่งหลายอย่างที่เธอไม่คาดคิด ตอนนี้อารมณ์ของฉู่เจียเสวียนไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ ดวงตาของเธอร้อนผ่าว เธอยกมือขึ้นปิดปาก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี
ตอนที่ 663 ยกโทษให้ผมได้หรือเปล่า
เธอได้ให้อภัยเขานานแล้ว ในขณะที่เขาช่วยเหลือเธอโดยไม่ห่วงความปลอดภัยของตัวเองนั้น ความเกลียดชังที่เธอมีต่อเขานั้นได้หายไปจนหมดสิ้น
“ยกโทษให้ผมได้หรือเปล่า เจียเสวียน” เผยหนานเจวี๋ยเงยหน้าขึ้น มองเธอด้วยแววตาจริงจัง
ฉู่เจียเสวียนพยักหน้า ยื่นมือรับดอกไฮยาซินธ์ ในช่อดอกไม้มีตัวหนังสือเขียนไว้ว่า ‘ขอโทษ ได้โปรดให้อภัยผมเถอะ’
ทุกการกระทำของเผยหนานเจวี๋ย เขาจัดทุกอย่างนี้ด้วยความระมัดระวังซึ่งทำให้ฉู่เจียเสวียนประทับใจมาก เธอรู้สึกซาบซึ้งอย่างแท้จริง
เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าวันหนึ่ง เขาจะอ่อนโยนต่อเธอ เมื่อก่อนเขาอยู่ห่างไกลเหลือเกิน ตอนนี้เขากลับอยู่แค่ตรงหน้า น้ำตาเอ่อล้นดวงตาของเธอ
“หนานเจวี๋ย ฉันรักคุณ” ฉู่เจียเสวียนอดพูดไม่ได้ เธอรักเขามาก รักมาตั้งแต่เด็กแล้ว การแสดงความอ่อนแอของเขาในปัจจุบันยิ่งทำให้เธอรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้น
เผยหนานเจวี๋ยได้ยินแล้ว ยื่นมือกอดฉู่เจียเสวียนเอาไว้ ในที่สุดวันนี้ที่เขารอก็มาถึงแล้ว สามปีให้หลังจนกระทั่งวันนี้ ในที่สุดเธอก็บอกรักเขาแล้ว
ทั้งสองคนกอดกันแน่น แสงไฟสาดส่องอยู่บนตัวของทั้งสอง ทำให้เงาของพวกเขายืดเหยียดออกไป ฉู่เจียเสวียนรู้สึกถึงความรักที่ร้อนแรงของเขา
“หนานเจวี๋ย ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่คุณทำเพื่อฉัน” ฉู่เจียเสวียนเอ่ยเสียงเบา เสียงชัดเจนที่เจือปนเสียงสะอื้นดังขึ้น น้ำเสียงนั้นเปี่ยมไปด้วยความซาบซึ้ง
“ตราบใดที่คุณชอบ ทุกอย่างก็คุ้มค่า ในเมื่อคุณยกโทษให้ผมแล้ว ถ้างั้นจากนี้ต่อไป ลืมอดีตไปซะ ไม่ต้องคิดถึงเรื่องอดีตอีกโอเคไหม แล้วก็ลูกของเราด้วย” เผยหนานเจวี๋ยหวังว่าฉู่เจียเสวียนจะสามารถปล่อยวางอดีตทุกอย่างได้ หวังว่าจะไม่มีความคับข้องใจระหว่างพวกเขา และพวกเขาก็สามารถอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนับจากนี้ไป
“ผมตั้งใจสร้างเมืองเล็กๆ นี้ให้คุณ หวังว่าความรักของพวกเราจะสวยงามเหมือนในเทพนิยาย”
“คุณจะไม่ใช้มันในเชิงธุรกิจเหรอ” ฉู่เจียเสวียนมองดูสิ่งสวยงามที่อยู่ตรงหน้า คิดว่าค่อนข้างสิ้นเปลืองที่จะใช้มันแบบนี้
“คุณนี่ช่างทำลายบรรยากาศจริงๆ” เผยหนานเจวี๋ยเอ่ยปากอย่างไม่พอใจ ในสถานการณ์เช่นนี้ เธอทำลายบรรยากาศได้อย่างไรกัน การหาเงินสำคัญกับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ
เขาไม่เห็นความชื่นชมในแววตาของเธอก็แล้วไป เขาไม่คาดหวังที่จะได้ยินเสียงกรีดร้องจากเธอ แต่เธอก็ไม่ต้องพูดออกมาอย่างเฉยเมยแบบนี้ก็ได้มั้ง
“ของดีๆ แบบนี้ต้องแบ่งปันกับผู้คนถึงจะถูก” ฉู่เจียเสวียนคิดจะแบ่งปันเมืองเทพนิยายนี้กับผู้คน
“ถ้าอย่างนั้นความหมายของคุณก็คือ ต้องการสร้างเมืองนี้ให้เป็นที่ดึงดูด แล้วให้คนมาดูใช่ไหม” เผยหนานเจวี๋ยมองฉู่เจียเสวียนตรงๆ
“ต้องเก็บเงินด้วย ตรงนี้สามารถสร้างเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในเมือง A ก็ได้” ในใจของฉู่เจียเสวียนกำลังคิดว่าต้องคิดค่าผ่านประตูที่นี่เท่าไรจึงจะสมเหตุสมผล
“คุณนี่ทำให้ผมนับถือจริงๆ” เผยหนานเจวี๋ยเกือบลืมไปแล้วว่าตอนนี้ฉู่เจียเสวียนเป็นนักธุรกิจที่หาเงินเป็น
“ที่นี่เป็นของขวัญที่ผมมอบให้คุณ คุณจะจัดการยังไงผมจะไม่ห้าม” เขาไม่มีความประหลาดใจโดยสิ้นเชิง ขอเพียงเธอชอบก็พอแล้ว เขาไม่เคยถามให้มากความว่าจะจัดการกับสิ่งที่เขาได้ให้ไปอย่างไรบ้าง
“ฉันอยากเข้าไปดูหน่อย”
ฉู่เจียเสวียนก้าวเข้าไปในบ้านหลังแรกพร้อมกับเผยหนานเจวี๋ย ดันเปิดประตูที่ซ่อนไว้ สนามเด็กเล่นนี้เป็นเหมือนหมู่บ้านที่เงียบสงบเมื่อมองจากภายนอก
เผยหนานเจวี๋ยเมืองนี้สร้างขึ้นตามเรื่องราวของ ‘เทพนิยายกริมม์’ บ้านหลังแรกเป็นเรื่องราวดั้งเดิมของสโนว์ไวท์และเจ้าชาย
ภายในจะแสดงเรื่องราวทั้งหมดของสโนว์ไวท์และเจ้าชายเอาไว้
“สวยมากจริงๆ” ฉู่เจียเสวียนอุทาน เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเขาจะรวมมันเข้าด้วยกันได้อย่างสมบูรณ์แบบเช่นนี้
รูปปั้นของสโนว์ไวท์นั้นถูกแกะสลักราวกับมีชีวิต มันดูเหมือนจริงมาก