บทที่ 382 หอคอยแห่งความปรารถนา (2)
“มีสิ่งหนึ่งที่ผมอยากถามให้ได้”
ผมมองในดวงตาของเธอ
“คุณชื่ออะไร?”
ผมอยากได้ความไว้วางใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เธอสามารถมอบให้ผมได้
“…………….?”
มันฉับพลันเกินไปงั้นเหรอบอสยืนพร้อมความงุนงง หลังจากนั้นไม่นานเธอก็ถามด้วยเสียงสั่น
“ชะ….ชื่อ?”
“ใช่ ผมจะเก็บไว้เป็นความลับจากสมาชิกคนอื่นๆอย่างแน่นอน”
ผมบอกไปว่าผมได้ยินไม่ชัดว่าเบลล์เรียกชื่อเธอว่าอะไร แต่อันที่จริงแล้วผมรู้ชื่อเธอนานแล้วเพราะผมเป็นคนแต่งนี้น่า
แต่สิ่งสำคัญคือการได้ยินจากเธอเป็นการส่วนตัว
“ฉัน….มัน กระทันหันเกินไปไหม….”
บอสมองมาที่ผมด้วยสายตาที่สั่นไหวของเธอ จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นมองด้วยความมุ่งมั่น ดาวดาวที่โดดเดี่ยวส่องแสงบนท้องฟ้า
“…บยอล” [2]
“บยอล? ชื่อตัวเดียวเหรอ?”
บอสพยักหน้าอย่างเงียบๆ ผมยิ้ม
“เป็นชื่อที่ดีเลยนะ”
“…….ไม่หรอก”
หลังจากที่เอ๋ยชื่อออกมาแต่บอสยังคงลังเล เธอพยายามบอกนามสกุลของเธอด้วยใช่ไหม ผมมองเธอที่กำลังประหม่า
เฮ้อออออออออออออ—
บอสหายใจลึกๆและพูดเบาๆและบอกให้ผมเก็บความลับนี้เอาไว้
“นามสกุลของฉันคือ…”
“อะไรนะ?”
แต่เนื่องจากเธอพึมพำเบาๆ ผมเลยไม่ได้ยินเธอเลยแม้แต่น้อย
“นามสกุลของเธอคืออะไรนะ ขออีกครั้งได้ไหม”
เมื่อได้ยินผมถามอีกครั้งบอสก็ถอนหายใจ
“ยี่….”
ยี่
กล่าวอีกนัยหนึ่งชื่อเต็มของเธอคือ ยี่บยอล [3]
“มันเป็นชื่อที่น่าเกลียดใช่มั้ยละ”
ตอนนี้ผมรู้ชื่อเต็มของเธอแล้วผมอาจจะเขียนว่า ‘ยี่บยอล บ่นออกมา’ ถ้านี่เป็นในนิยาย แน่นอนในนิยายจริงๆบนโลกผมไม่เคยมาถึงจุดนี้เพราะผมข้ามช่วงนี้และแน่นอนว่าพระเอกในนิยายคือ คิมซูโฮไม่ใช่ผม
“ไม่มันเป็นชื่อที่น่ารักมากๆ”
ผมยิ้มเบาๆ
“ถ้าอย่างนั้น คุณยี่บยอล?”
“อะไรหรอ.”
“ผมชื่อคิมฮาจิน”
เมื่อได้ยินสิ่งนี้บอสก็ขมวดคิ้ว
“…นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอ”
“ไม่”
ผมส่ายหัว
“ที่ผมอยากจะบอกคือ…ผมไม่อยากให้เธอลืม”
เมฆดำบนท้องฟ้าหายไปและดวงจันทร์สีขาวเปล่งแสงอันอ่อนโยนส่องมาที่พวกเรา ภายใต้แสงจันทร์ ผมที่กระเซิงๆของบอสเข้ามาในสายตาของผมพร้อมกับรอยคล้ำใต้ขอบตาและผิวหนังของเธอที่เกิดจากความเหนื่อยล้า เธอทนทุกข์แค่ไหนใน 1 วันนี้? ผมรู้สึกเสียใจเลยให้เอเธอร์กลายเป็นหวี
“ให้ฉันหวีผมของคุณหน่อยนะ”
บอสพยักหน้าและมอบร่างของเธอให้ผม ผมยืนอยู่ข้างหลังเธอและหวีผมยาวของเธอเบาๆ อย่างไรก็ตามร่างกายของเธอแข็งทื่อ เมื่อเห็นว่าเธอยังคงทนทุกข์อยู่กับความรู้สึกผิดของเธอ…ผมก็มีความคิดซุกซนเล็กๆซึ่งมันอาจจะดูหยาบคาย แต่พวกเราอายุเท่ากันในทางเทคนิค
เธอเอาก็คงคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องตลกอย่างแน่นอน ผมล้างคอและกระซิบข้างๆหูของเธอ
“เป็นยังไงบ้าง บยอล”
ในเวลานั้นผมตกใจบอสตอบโต้อย่างรุนแรงและดิ้นด้วยท่าทางตลก
ถ้าให้อธิบายการเคลื่อนไหวของเธอด้วยคำพูดมันเหมือนปลาที่ออกมาจากน้ำ การเคลื่อนไหวของเธอแรงไปสำหรับปลาแต่นั่นคือสิ่งที่มันเป็น
เธอแก้มแดงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนแต่ไม่รู้ว่าเพราะอะไร
*************************************************************************
[4 วันต่อมาชั้น 8-3 กำแพงปราสาทตะวันออกของ Crevon]
เมื่อผู้ติดอันดับส่วนใหญ่ออกจาก Crevon ไปที่ชั้นบนทำให้สถานการณ์ของ Crevon แย่ลง กำแพงด้านนอกพังทลายและมีผู้เล่นน้อยเกินกว่าที่จะต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่ทรงพลังกว่า แถมเรื่องยังแย่ลงอีกเพราะเกิดความขัดแย้งทางการเมืองภายในท่ามกลางตระกูลราชวงค์อาราธอส มันเกิดจากการที่เจ้าชายรัชทายาทถูกวางยาจนตาย
“ทหารเข้าแถว!”
แม้ในสถานการณ์เช่นนี้เรเชลเองก็พยายามอย่างดีที่สุดในฐานะ
ผู้บัญชาการกองทัพพิเศษของ Crevon เธอปกป้องผู้เล่นและทหารที่
บาดเจ็บด้วยความช่วยเหลือของธาตุนับ 10 เพื่อป้องกันการโจมตีขนาดใหญ่และสร้างบาเรียพร้อมโจมตีด้วยดาบและพลังไปพร้อมๆกัน…หากไม่มีเรเชลมอนสเตอร์คงบุกไปถึงใจกลางของ Crevon แล้ว
“ทุกอย่างดูแย่ลงเรื่อยๆ เราต้องโพสต์บอกไปให้คนอื่นรู้”
นี่คือคำแนะนำของ อาแฮอิน อาแฮอิน ได้เตรียมที่จะเก็บสัตว์ร้ายของเธอแล้ว แม้ว่าเต่าคะนองจะแข็งแกร่งและงดงามในการต่อสู้ แต่มันก็หมดแรงจากคลื่นการโจมตีที่ไม่รู้จักจบ หากสิ่งนี้ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆมันเหลือแค่ก่อนที่พวกเขาจะพ่ายแพ้เท่านั้น!!!
“… .”
เรเชลกัดฟันแน่น เธอเกลียดสถานการณ์ปัจจุบัน ทันทีที่รัชทายาทถูกลอบสังหารเธอได้โพสต์ข้อความหลายข้อความลงไปในชุมชนเพื่อขอความช่วยเหลือในขณะที่ราชวงศ์ อธารอส อยู่ในภาวะฉุกเฉิน อย่างไรก็ตามแม้จะมีคนมาช่วยบ้างใน Crevon แต่ผู้ติดอันดับก็ไม่อยามขยับ นอกจากนี้ผู้เล่นที่ไม่ติดอันดับพากันขึ้นไปที่ชั้น 20 หลังจากพบว่ารางวัลพื้นฐานที่สุดคือ ‘หนังสือทักษะที่ไม่ซ้ำใคร’ และ
‘หนังสือทักษะขั้นสุดยอด’
“ผู้บัญชาการเรเชล”
อาแฮอิน พูดอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเรเชลส่ายหัว
“ความพยายามของพวกเราจะสูญเปล่าหากพวกเราไม่สามารถปกป้องสถานที่แห่งนี้ได้ เนื่องจากพวกเราไม่สามารถคาดหวังกำลังเสริมจากทางตะวันตก,ตะวันออกหรือราชวงศ์,มอนสเตอร์จะมาถึงเมืองและ
ก่อให้เกิดการสังหารหมู่ อย่างน้อยครึ่งหนึ่งของฝั่งตะวันออกจะถูกทำลาย”
“… .”
อาแฮอิน ไม่สามารถพูดอะไรกับเรเชลได้ เด็กหญิงผู้ซึ่งได้รับการเลี้ยงดูด้วยความรับผิดชอบบนบ่าตอนนี้พยายามแบกภาระของคนอ่อนแอโดยไม่รู้ว่าตัวเธอเองยังเป็นเด็กอยู่ อาแฮอิน ไม่แน่ใจว่าจะเรียกเธอคนนี้ว่ายังเด็กเกินไปหรือเป็นผู้ใหญ่มากเกินไป อาแฮอิน ถอนหายใจขณะที่ เรเชล เปิดช่องข้อความและพิมพ์ข้อความอย่างรวดเร็ว
「คุณ ฮาจิน Crevon ตกอยู่ในอันตราย … 」
“… .”
แต่เธอหยุดก่อนที่จะส่งข้อความ เธอได้รับความช่วยเหลือจากเขามากเกินไปแล้ว เธอไม่อยากทำให้เขายุ่งยากอีกต่อไป เธอปิดช่องข้อความของเธอ ไม่สิเธอพยายามระบบเลยต่างหาก
“อา!”
แต่เพราะความกลัวของเธอเลยคลิกปุ่ม [ส่ง] ของเธอไปโดยไม่ตั้งใจ
ฉันยังเขียนไม่เสร็จ …เธอคิดเบาๆ อย่างไรก็ตามจากเห็นการหลั่งไหลของอสุรกายราวกับที่ไม่มีที่สิ้นสุดทำให้เธอไม่มีเวลาในการแก้ไขข้อ
ผิดพลาดและเธอถูกบังคับให้เรียกธาตุของเธอออกมาต่อสู้ การต่อสู้เพื่อชีวิตและความตายจึงเริ่มขึ้น…หลังจากนั้น 15 นาทีเงาขนาดใหญ่ก็ตกลงมาจากท้องฟ้าสีฟ้า
“… ?”
ร่มเงาครอบคลุมพื้นที่กำแพงปราสาทตะวันออกทั้งหมด แสงแดดที่แผดเผาหายไปและทหารทั้งหมดรวมถึงเรเชลเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
“นั่นมันอะไร…?”
พวกเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ
– การสนับสนุนของ BattleKrone Genene : ปฏิบัติการ
ในท้องฟ้าอันสูงส่งของ Crevon เรือยักษ์ลำหนึ่งพุ่งขึ้นมาปกคลุม
ดวงอาทิตย์
– รับบัญชาการ ตามคำสั่งของผู้บังคับการเรือ
ปืนใหญ่ปรากฏขึ้นบนดาดฟ้าเรือ เรเชลไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขาเป็นมิตรหรือเป็นศัตรู แต่ไม่นานเธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่เรือเริ่มยิงใส่ฝูงมอนสเตอร์
ตู้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม…
พวกมันไม่ใช่แค่กระสุนเวทย์มนตร์ แต่เป็นกระสุนปืนใหญ่และเลเซอร์ที่มีพลังเวทมนต์เข้มข้น มอนสเตอร์ของชั้น 8 นั้นถูกกวาดล้างไปอย่างง่ายดายด้วยผลงานแห่งวิทยาศาสตร์และเวทมนตร์ที่สร้างขึ้นมาเพื่อต่อสู้กับปีศาจในชั้นที่ 16
*************************************************************************
รถไฟยังคงวิ่งอยู่
มีกิจกรรมอื่นๆหลังจาก การสลับตัวตนแบบลึกลับ แต่ส่วนใหญ่
ไม่ต้องการให้ผู้เล่นเข้าร่วม ในช่วงเวลานี้ผมอยู่ในช่องพิเศษและมุ่งเน้นไปที่การทำ ‘ชุดของ เมเดีย’ ก่อนที่ผมจะสังเกตเห็นรถไฟก็มาถึงชั้น 21
[ชั้น 21 การ์ดราชอาณาจักร]
ชั้นที่ 21 เป็นย่านที่อยู่อาศัยที่ทุกสิ่งเกิดขึ้นผ่านพลังของไพ่ในทางเทคนิคสถานที่แห่งนี้เป็นอาณาจักรการ์ดเป็นการแสดงความเคารพต่อการ์ตูนทีวีบางเรื่องที่การ์ดปรากฏขึ้นและมีชีวิตขึ้นมา รถไฟจะอยู่ที่นี่
4 วันดังนั้นผมจึงต้องออกไปทัวร์ด่วน
[ร้านขายการ์ด พินนาเคิลเกรด]
จุดหมายแรกของผมคือร้านขายการ์ดพินนาเคิล ผมมากับ
ชอคจุนกยอง ผู้ซึ่งปรารถนาสิ่งที่น่าตื่นเต้นหลังจากอยู่ในรถไฟมานาน
“พวกเราต้องซื้ออะไรแบบนี้เหรอ?”
มีการ์ดจำนวนนับไม่ถ้วนในร้านขายการ์ดสุดหรู ชอคจุนกยอง ขมวดคิ้วขณะจ้องมองไพ่ที่ร้าน
“มันไม่สนุกเหรอ?”
[ผู้เล่นจำเป็นต้องใช้การ์ดเพื่ออยู่บนชั้นที่ 21]
[การ์ดบางอย่างจะมีประโยชน์มากสำหรับผู้เล่น]
ผมอยากรู้ว่าผู้เขียนร่วมทำอะไรลงไปจากที่ผมเขียนอธิบายลงไปสั่นๆในสมุดบันทึกเนื้อเรื่องของผม เนื่องจากรถไฟจะอยู่ที่นี่ 4 วันผมเลยตัดสินใจที่จะใช้เวลาให้คุ้มค่าที่สุด
“กล่องสุ่มการ์ด…? ว้าว กล่องสุ่มงั้นเหรอ? พระเจ้า”
ในขณะนั้นเอง ชอคจุนกยอง ก็พูดบางอย่างที่ดึงดูดความสนใจของผมขึ้นมาในทันที
“กล่องสุ่ม?”
ผมวิ่งไปหาเขาด้วยดวงตาที่เป็นประกาย
[กล่องสุ่มการ์ด ระดับ 1]
[ราคา – 40,000TP]
[มี 4 การ์ดที่เป็นระดับกลางขึ้นไป ผู้เล่นสามารถซื้อได้สูงสุด 5 กล่องเท่านั้น!]
เมื่อผมรู้ว่ามันเหมือนการพนันผมก็เชื่อมั่นในโชคของผมอย่างมาก
“เอาไอ้นั้นมาให้ฉัน 5 กล่อง”
“อะไร? ห้า?”
ผมไม่สนใจท่าทางตกใจของ ชอคจุนกยอง ผมจ่าย 200,000 TP และนั่งลงที่โต๊ะในร้าน
“บ้า นายบ้าไปแล้ว นายจ่าย 200,000 TP สำหรับของพวกนี้จริงๆเหรอ”
“เงียบไปเลย อย่ามาร้องไห้เพราะความอิจฉาหลังจากนี้ก็แล้วกันเอาละ ตอนนี้มาลองดูกัน….”
ผมเปิดกล่องอย่างช้าๆ