ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 458 สามีล้มละลายแล้วทำอย่างไรดี？
แป๊บเดียวรถขับเคลื่อนสี่ล้อเล็กๆ ก็เข้ามา จากนั้น ภายใต้การสั่งการของแสนรัก ที่นอนหลายชิ้นก็ถูกส่งไปยังห้องต่างๆ ของบ้านชาวนาหลังนี้
ลุงหมีและป้าแจ่มเจ้าบ้านของครอบครัวชาวนานี้เห็นเข้า ก็ดีใจสุดๆ
“คุณแสนรัก พวกคุณไม่ได้จะอยู่ที่นี่นานมาก ซื้อของมามากมายขนาดนี้ จะเสียเงินพวกคุณไปเปล่าๆ หรือเปล่า？”
“ไม่เป็นไรครับ”
เขาพูดไปเบาๆ ไม่ได้อธิบายอะไรมากนัก
เส้นหมี่ได้ยินจากข้างนอก จู่ๆ เธอก็ได้สติคืนมา จากนั้น เธอก็เข้ามาทันที：“คุณป้า่ คุณไม่ต้องห่วง พวกเราจะอยู่สักพัก อีกอย่าง ต่อไปพวกเราก็จะมาบ่อยๆ”
“จริงหรือ？”
“จริงสิคะ ดังนั้นของเหล่านี้ ต่อไปคุณต้องช่วยเก็บรักษาให้พวกเราดีๆ นะ พวกเรามาก็จะได้ใช้”
เธอจงใจชี้ไปยังที่นอนเหล่านั้นที่ถูกแบกเข้าไปในห้อง
แน่นอนว่าป้าแจ่มตอบกลับทันที
และในจุดที่ทั้งสองคนมองไม่เห็น ชายหนุ่มกำลังเดินเข้ามาพร้อมกับถือบางอย่างไว้ ก็มองเห็นรอยยิ้มจางๆ เล็กน้อย ในรูม่านตาสีดำที่ละสายตาลงไป
เขาไม่อยากไปจากที่นี่จริงๆ
ถ้าบอกว่าที่มาสองสามวันก่อน เขาทำเพื่อหลบหนี
งั้นตอนนี้ หลังจากพวกเขาต่างมากันแล้ว ในใจที่เขาต้องการมากกว่านั้น ก็คืออยู่ในสถานที่เงียบๆ นี้อีกสักพัก
ชีวิตในชนบท เมื่อเทียบกับในเมืองแล้ว สบายใจกว่ามากจริงๆ
เขาไม่ต้องเผชิญหน้ากับงานทุกวัน
และก็ไม่ต้องไปนึกถึงเรื่องราววุ่นวายใจพวกนั้นด้วย มันอยู่ห่างไกลความวุ่นวายทางโลก ห่างไกลจากความเจริญ ราวกับว่าพาเขาไปสู่อีกโลกหนึ่ง และเขาก็สามารถกลายเป็นอีกคนหนึ่งได้อย่างสมบูรณ์
แล้วก็อยู่กับครอบครัวของเขาอย่างมีความสุข
วันนี้ตอนบ่ายแสนรักเอาแต่ยุ่งอยู่กับตกแต่งบ้านเล็กๆ ในชนบทนี้ และเพราะว่าพวกเด็กๆ เอาแต่ห่วงเล่น จึงไปวิ่งเล่นกับเพื่อนๆ ในหมู่บ้าน
พวกลุงหมีสองคนก็ไปทำงานที่ไร่
ดังนั้น ในห้องนี้ จึงเหลือแค่เส้นหมี่กับเขา
“ที่คุณซื้อมา……ของใช้พวกนี้น่ะ คุณจะใช้หรือ？”
“อะไร？”
แสนรักที่กำลังกางมุ้งบนเตียงให้เด็กๆ มองไปด้านล่าง กลับเห็นผู้หญิงที่นั่งอยู่บนรถเข็น กำลังเก็บของใช้ที่เขาซื้อกลับมา
ทำไมจะใช้ไม่ได้？
เขาดูสูงส่งหรืออย่างไร？
ทันใดนั้นแสนรักก็มีความคิดแย่ๆ ขึ้นมา：“ผมแค่กลัวว่าต่อไปคงต้องใช้พวกนี้”
“อ๋า？”
เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นมาทันที แล้วมองเขาด้วยความประหลาดใจ：“ทำไมล่ะ？”
แสนรักยักไหล่：“เพราะตอนนี้ผมไม่มีงานทำแล้ว ไม่มีงานก็ไม่มีรายได้ งั้นผมก็ต้องประหยัดเงินหน่อย จะไม่ใช้เงินมือเติบเหมือนแต่ก่อนแล้ว”
เส้นหมี่：“……”
ผ่านไปหลายวินาที เธอนั่งจ้องชายคนนี้อยู่ตรงนั้น แต่ดันพูดอะไรไม่ออกสักคำ
เขายังต้องประหยัดเงินด้วย？
ไม่สิ ถึงเขาจะไม่มีงาน แต่เขายังเป็นคุณชายแห่งตระกูลหิรัญชานี่ จะไม่มีรายได้ได้อย่างไร？
แล้วก็ เขาทำงานที่หิรัญชากรุ๊ปมาหลายปีแล้ว เขาจะไม่มีเงินติดตัวเลยหรือไง？เขาเป็นถึงผู้มีอำนาจนะ
เส้นหมี่รับสิ่งกระตุ้นนี้ไม่ไหว จึงโพล่งออกไปตรงนั้นว่า：“แล้วเงินของคุณล่ะ？เงินคุณไปไหน？”
“เงินอะไร？ผมไม่มีเงินแล้วไง หลังจากผมลาออก บัตรที่ผมมีอยู่ทั้งหมดก็ถูกระงับ คุณไม่รู้หรือไง คนอย่างพวกเรา ใช้เงินแล้วจะหักจากบัญชีบริษัทโดยตรง”
“……”
เส้นหมี่หายใจไม่ออกอีกครั้ง……
แม่เอ๊ย นี่เป็นอะไรกัน？ทำอะไรกัน？งั้นจากที่เขาพูดนั้น พวกเขาที่เป็นประธาน ถ้าหากเจอคนที่หาเงินไม่เป็น ลาออกแล้วจะไม่อดตายเลยหรือ？
ทันใดนั้นเส้นหมี่ก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีมากขึ้นมา
“งั้นตอนนี้คุณมีเงินอยู่เท่าไหร่？”
“ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีเงิน？”
“ไม่มีสักบาทเลย？”
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก”
สรุปคือ เขาปฏิเสธสิ่งนี้
เส้นหมี่ถอนหายใจทันที เธอตบหน้าอกของตัวเอง：“งั้นก็ดี งั้นก็ดี แค่มี ……”
“ผมยังมีบัตรเครดิตอยู่สองใบ วงเงินรายเดือนอยู่ที่ห้าล้าน เมื่อกี๊ผมเพิ่งใช้ไปหนึ่งใบในนั้น แต่ผมกำลังกังวลว่า ถ้าไม่จ่ายคืนทุกวันที่ 5 ของทุกเดือน ……”
“เอามา！ห้ามใช้อีก ต่อไปถ้าคุณจะใช้เงิน ฉันให้คุณเอง！”
เส้นหมี่แทบจะตะโกนประโยคนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน
ห้าล้าน！！
ไอ้สารเลวนี่ เขารู้ไหมว่าเธอต้องหาเงินนานแค่ไหนกว่าจะได้มาห้าล้าน？！！
สุดท้ายเส้นหมี่ก็ริบบัตรเครดิตที่มีจำนวนเงินมากสองใบนี้ด้วยความโมโห จากนั้นโอนให้ชายคนนี้สองแสน ทั้งน้ำตาบนโทรศัพท์ตัวเอง
“ต่อไปห้ามใช้จ่ายสุร่าย เข้าใจไหม？”
“เข้าใจแล้ว ภรรยา”
ได้เงินแล้ว ผู้ชายคนนี้ก็เชื่อฟัง ไม่ใช่แค่เรียกคำเรียกอันสนิทสนมที่เขาไม่เคยเรียกมาก่อนเท่านั้น
แต่เขายังกระโดดลงมาจากที่นอน จากนั้นก้มเอวไปจูบเธอตรงหน้าเธอโดยเฉพาะด้วย
เส้นหมี่：“！！！！”
ห่า！
ทำไมเธอรู้สึกเหมือนตัวเองเลี้ยงหนุ่มละอ่อนเสียอย่างนั้นนะ？
ตอนเย็น ในที่สุดก็เก็บห้องเรียบร้อย แสนรักออกไปเรียกเด็กทั้งสามคนกลับมากินข้าวเย็น ส่วนเส้นหมี่กลับรับสายที่แสงดาวโทรมาอยู่ในห้อง
“เป็นไงบ้าง？พวกเธอจะกลับมาเมื่อไหร่？”
“พี่ ขอโทษนะ ตอนนี้พวกเราน่าจะยังไม่กลับไป”เส้นหมี่พูดไปอย่างซื่อตรง
สุดท้าย ผู้หญิงคนนี้ได้ยิน ก็ระเบิดทันที！
“ไม่กลับมา？！！เธอบ้าหรือไง？เธอรู้หรือเปล่าว่าเธอไปทำอะไร？เธอไปหาคน ไม่ได้ให้เธอไปพักผ่อนนะ เธอไม่กลับมานี่หมายความว่าไง？”