ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 459 เริ่มเกาะผู้หญิงกิน
“ก็หมายความแบบนี้แหละ แสงดาว เธอรู้ไหมว่าน้องชายเธออยู่ที่นี่อย่างมีความสุขมาก？”
เพื่อระงับความโกรธของผู้หญิง เส้นหมี่เธอจึงให้เหตุผลที่เขาอยากอยู่ที่นี่
แต่แสงดาวไม่เข้าใจ เธอได้ยินแล้ว ก็ยิ่งโมโห！
“เขามีความสุขตรงไหน？ตอนนี้ของในบ้านตกอยู่ในมือของคนอื่นแล้ว บรรดาคนแก่ที่เคยต่อสู้เพื่อเขาเหล่านั้น แต่ละคนกำลังเผชิญหน้ากับการกวาดล้างของคนสารเลวนั่น ฉันถามเธอหน่อย เขาจะมีความสุขได้อย่างไร？”
“……”
เส้นหมี่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรทันที
ที่จริงแล้ว สำหรับหิรัญชากรุ๊ปที่ตอนนี้เป็นเหมือนน้ำกับไฟนั้น แสนรักที่เคยมีอำนาจไม่มีเหตุผลใดๆ ที่จะมีความสุขเลย
เพราะหลังจากที่คณาธิปขึ้นมามีอำนาจ เขาก็ทำการ“บีบ”ผู้ถือหุ้นเก่าที่เคยปกป้องแสนรักทันที เหมือนกับตอนนั้นที่แสนรักรับมือกับกลุ่มผู้ถือหุ้นที่ทรยศเขา
จากนั้นตระกูลลัดดาวัลย์ก็ถูกปลดปล่อย“อย่างไม่มีความผิด”
ทั้งๆ ที่อรรตพลถูกแสนรักส่งไปศาลสวิตเซอร์แลนด์แล้ว แต่คณาธิปจู่ๆ ก็ใช้เงินเป็นจำนวนมากเพื่อพาเขาออกมาอีกครั้ง แล้วพออรรตพลออกมา ก็ตั้งใจจะร่วมมือกับเขา
ถ้าแครอทแต่งงานกับเขา
งั้น จากกลุ่มทางการแพทย์ขนาดใหญ่ของตระกูลลัดดาวัลย์แล้ว คณาธิปก็ยิ่งมีอำนาจเก่งกล้ามากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย ถึงตอนนั้นถ้าแสนรักอยากได้หิรัญชากรุ๊ปคืนมา กลัวว่าจะยิ่งยากขึ้น
เส้นหมี่ถอนหายใจ
“โอเค ฉันจะถามเขา แต่ฉันไม่รับประกันนะว่าเขาจะกลับไป”
“เธอใส่ใจเขา เธอบอกฉันแล้ว ให้เธอทำงานไม่มีประโยชน์เลย！”
แสงดาวด่าแล้ววางสายไป
เส้นหมี่ได้แต่วางโทรศัพท์เงียบๆ เงยหน้าขึ้น แสงระเรื่อที่ตกลงมาจากด้านนอก ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่นั้น อุ้มเด็กสาวตัวกลมไว้ในอ้อมแขนแล้ว ส่วนข้างมือจูงอีกสองคน สี่คนพ่อลูกกลับมาอย่างมีความสุข
“กลับมาแล้วหรือ？”
“อือ กลับมาแล้ว”
“หม่ามี๊หม่ามี๊ หม่ามี๊ดูสิ คุณอาตรงนั้นให้ปลาพวกเราหลายตัวเลย วันนี้พวกเขาลงแม่น้ำไปจับปลา หม่ามี๊ดูๆ”
แสนรักยังไม่ทันพูด เด็กชายสองคนที่อยู่ด้านข้างก็ทำเหมือนให้ของมีค่าแก่หม่ามี๊
เส้นหมี่มองเข้า ก็พบว่า ที่แท้เด็กชายสองคนนี้กำลังถือถังใบเล็กอยู่ในมือ และในถังนั้น ก็มีแต่ปลาที่กำลังแหวกว่ายไปมา
สี่คนพ่อลูกนี้ มีความสามารถจริงๆ ที่เอาปลาของคนอื่นกลับมาได้
เส้นหมี่กลั้นหัวเราะในแววตา：“จริงหรือจ๊ะ ดูเหมือนคืนนี้จะมีปลาให้กินแล้ว หม่ามี๊บอกอะไรให้ นี่เป็นปลาแม่น้ำ ธรรมชาติมาก รสชาติสดอร่อยสุดๆ”
“จริงหรือ？”
คุณชายคิวกับชินจังได้ยิน ใบหน้าเล็กๆ นั้นมีแต่ความตื่นเต้น
หนูรินจังคลานลงมาจากตัวพ่อ แขนเล็กๆ ขาสั้นๆ เล็กๆ นั้นก็มาตรงหน้าถังใบเล็ก
“หม่ามี๊ งั้นพรุ่งนี้พวกเราไปจับปลาได้ไหม？”
“หม่ามี๊ว่าได้นะ แต่ว่า ไม่รู้ว่าแด๊ดดี้พวกหนูจับเป็นไหม？”ทันใดนั้นเส้นหมี่ก็คิดว่านี่เป็นความคิดที่ไม่เลว
สุดท้าย พอพูดจบ เด็กๆ ที่แสนน่ารักเหล่านี้ก็พุ่งเข้าไปกอดขาของแด๊ดดี้ไว้！！
“แด๊ดดี้ ทำเป็นไหม？”
“แด๊ดดี้ทำเป็นอยู่แล้ว แด๊ดดี้เก่งขนาดนั้น ทำเป็นทุกอย่าง”
“อือ！”
มาจากความมั่นใจเต็มร้อยของลูกชายสองคน ทำให้เส้นเลือดที่หน้าผากแสนรักปูดออกมา
แต่แป๊บเดียว เมื่อเขาเห็นหญิงสาวที่นั่งรถเข็นอยู่ตรงหน้า เวลานี้ในดวงตาแอปริคอทที่ชัดเจนสวยงามกำลังมองดูเขา ซึ่งเต็มไปด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั้น เขาก็ไร้ความรู้สึกทันที
ราวกับว่าถูกเติมเต็มด้วยอะไร อบอุ่นจนสับสน
“โอเค พรุ่งนี้แด๊ดดี้พาพวกลูกไปจับปลา”
“เย้ ดีจัง พรุ่งนี้ได้จับปลาแล้ว”
พวกเด็กๆ ได้รับคำตอบที่ยืนยันของแด๊ดดี้แล้ว ก็ถือปลาเข้าไปอย่างมีความสุข ให้คุณย่าทำปลาให้พวกเขากิน
เส้นหมี่ก็อยากเข้าไป แต่พอเธอขยับ ที่จับด้านหลังของรถเข็นก็มีคนดึง
“นี่คุณมีความสุขจนลืมบ้านเกิดเมืองนอนตัวเอง？”
“ใช่ คุณแสนรักล่ะ？อยากกลับไปไหม？”
เส้นหมี่เงยหน้ามองชายคนนี้ ยามเย็นของฤดูใบไม้ร่วง พระอาทิตย์ตกดินเหมือนถูกไฟแผดเผา สีแดงอันงดงามตกกระทบในดวงตาที่ยิ้มแย้มของเธอ สวยงามราวกับน้ำพุธรรมชาติที่มีแต่ความสดใส
แสนรักเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย
สักพัก เขาก็โน้มตัวลงมาจูบบนริมฝีปากของเธอ โดยไม่มีการเตือนใดๆ อย่างพัวพัน จนเกือบจะทำให้เส้นหมี่ขาดอากาศหายใจ
“คุณ……”
“ผมเชื่อฟังภรรยา ภรรยาบอกไม่กลับไป งั้นก็ไม่กลับไป พวกเราก็เพิ่งซื้อที่นอนมาด้วย”
ไอ้คนไม่มีการมีงานนี่ สุดท้ายพูดกับเธอแบบนี้
แต่ที่จริงแล้ว นี่ไม่ใช่ปัญหาที่เส้นหมี่อยากกลับไปหรือไม่ แต่เป็นเธอที่มองความคิดของคนๆ นี้ออก จึงเปลี่ยนวิธีพูดแทนเขาออกมา
พวกเส้นหมี่อยู่ในหมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขานี้หลายวัน
ในเขตเมือง คณาธิปที่ดำรงตำแหน่งผู้มีอำนาจของหิรัญชากรุ๊ป ก็รู้เรื่องที่เส้นหมี่กลับมาแล้ว
แต่ว่า เขาไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ
“คุณผู้ชาย แครอทกลับมาจากสวิตเซอร์แลนด์แล้ว คุณจะไปดูหน่อยไหม？”
วันนี้ หลังจากผู้ช่วยได้รับสายของอรรตพล ก็ไปขอคำแนะนำเขา ว่าจะเจอแครอทที่เพิ่งกลับมาจากสวิตเซอร์แลนด์หรือไม่
แครอท？
คณาธิปรู้สึกขันเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจเลย ทำไมตัวเองถึงเกี่ยวข้องกับผู้หญิงคนนี้