บึ้ม!
พร้อมกับเสียงของทัณฑ์สายฟ้า เฉินเฉินจมสู่ความมืดมิดทันทีและเขาก็โดนระเบิดผลักกระเด็นไปไกลกว่าเจ็ดถึงแปดเมตร!
ก่อนที่ร่างของเขาจะกระแทกลงกับพื้นเข้าอย่างจัง เฉินเฉินก็ขยับตัวกลางอากาศและตีลังกาลงมาบนพื้นได้อย่างราบรื่น
ในเวลานี้เอง อาการบาดเจ็บของเขาได้รับการรักษาอย่างสมบูรณ์แล้วจากสมบัติสวรรค์ทั้งหลายที่เขากินเข้าไป
บึ้ม!
ทัณฑ์สายฟ้าผ่าลงมาอย่างต่อเนื่องและเฉินเฉินเจ็บปวดอย่างมากจนตัวเขาตัวชาและเหนื่อยล้าเกินกว่าที่จะพูดอะไรอย่างอื่น ยังไงก็ตามเขายังคงยืนอยู่ที่เดิม
ชั่วขณะต่อมา เขาใช้มือซ้ายในการจับสายฟ้าและต่อมาเขาก็ใช้มือขวาต่อ เขาสลับมือรับสายฟ้าไปอย่างต่อเนื่องราวกับเขากำลังออกกำลังกายอยู่
เขาทำอะไรไม่ได้เลยสักอย่างนอกจากการรับสายฟ้ามาอย่างต่อเนื่อง
….
ห้านาทีผ่านไป
ใบหน้าของเฉินเฉินซีดขาว ในเวลานี้เองเขาก็ได้ขยับตัวราวกับกำลังเล่นยิมนาสติกอยู่ เขาโดนสายฟ้าฟาดเข้าใส่ทุกส่วนบนร่างกายของเขา ยกเว้นจุดลับของเขาและพลังงานในร่างกายของเขาก็ลดลงไปอย่างมาก
ยังไงก็ตาม ทัณฑ์สายฟ้าที่อยู่บนท้องฟ้าก็ดูยังจะไม่กระจายหายไปไหน มันเหมือนกับว่ามันจะไม่หยุดจนกว่าเฉินเฉินจะตาย!
“ข้าจะไม่ได้เลื่อนระดับไปยังขั้นก่อกำเนิดวิญญาณนะ เจ้าต้องทำแบบนี้เลยเหรอ?”
เฉินเฉินก่นด่าออกมาในหัวใจ เขาได้เห็นอาจารย์ของเขา เซี่ยวอู่โยวเลื่อนขั้นไปสู่ขั้นก่อกำเนิดวิญญาณซึ่งมันทรงพลังกว่านี้มาก แต่มันก็สั้นกว่านี้มากเช่นกัน ซึ่งเซี่ยวอู่โยวก็ผ่านมันมาได้หลังจากที่โดนสายฟ้าฟาดลงไปไม่ถึงยี่สิบครั้ง
ทัณฑ์สายฟ้าที่อยู่บนหัวเขานั้นยังคงผ่าลงมาอย่างต่อเนื่องและแม้แต่ผู้ฝึกตนขั้นแก่นทองคำระดับสูงสุดยังคงจะกลายเป็นขี้เถ้าเลยถ้าโดนทัณฑ์สายฟ้าฟาดใส่เข้าให้นับร้อยครั้งแบบนี้
ถ้าเขาไม่ได้มีร่างกายไร้เทียมทานและสมบัติมากมายขนาดนี้แล้ว เขาคงจะไม่สามารถทนต่อสายฟ้าที่ฟาดลงมาได้ถึงสิบครั้งหรอก
“ถ้าข้าให้อาจารย์ของข้าพบเจอกับทัณฑ์สายฟ้าแบบนี้แล้ว ข้าคงได้กลายเป็นเจ้าสำนักของเทียนหยุนไปแล้ว”
เฉินเฉินพึมพำกับตัวเองและในเวลาเดียวกันเขาก็หันไปมองยังสำนักอู๋ซิ่นที่เละเทะ
เขาอดที่จะช่วยไม่ได้ มันเป็นเพราะว่าเขาต้องการช่วยเหลือตัวเองด้วยเช่นกัน!
เพียงเวลาไม่นาน ผู้อาวุโสของสำนักอู๋ซิ่นที่ฝึกตนอยู่และกำลังรักษาตัวอยู่ห่างออกไปร้อยเมตรก็เข้ามาอยู่ในสายตาของเขา
ในชั่ววินาทีต่อมา เขาก็บินไปหาผู้อาวุโส
“ผู้อาวุโส ให้ข้าถามอะไรสักอย่างหน่อยสิ สถานที่ของสำนักอู๋ซิ่น…เอ่อสำนักอู๋ซิ่นของพวกเราเก็บสมบัติสวรรค์ไว้อยู่ที่ไหน?”
เมื่อได้ยินดังนี้ ผู้อาวุโสสำนักอู๋ซิ่นเปิดตาขึ้นและมองไปยังเมฆทัณฑ์สายฟ้าที่อยู่บนหัวของเขา เขาตื่นตระหนกอย่างมาก เขากระโดดขึ้นและตะโกนออกมาอย่างเดือดพล่าน “แกมันไอ้เวรที่ทำลายรากฐานของสำนักอู๋ซิ่นจนพัง!”
บึ้ม!
ควบคู่ไปกับเสียงฟ้าร้อง ผู้อาวุโสของสำนักอู๋ซิ่นหมดสติไปและตาของเขาก็ปิดไป
แรงกระแทกที่เขาได้รับมันแรงมากพอจนทำให้เขาบาดเจ็บหนักและผลกระทบจากทัณฑ์สายฟ้าก็ทำให้เขาตกอยู่ในสภาวะใกล้ตาย
เมื่อเห็นดังนี้แล้ว เฉินเฉินเขย่าตัวเขาอย่างสุดกำลังและตะโกนออกมาดังก้อง “ผู้อาวุโส อย่าตายนะ ฟังข้าก่อน บอกทิศมาให้ข้าก่อน!”
บึ้ม!
ผู้อาวุโสที่อยู่ในขั้นแก่นทองคำได้ทรุดลงและตายไป
เฉินเฉินรู้สึกเงียบงันและเก็บแหวนของจากผู้อาวุโสไป เมื่อมองไปยังของด้านในที่ว่างเปล่า เขาก็ปาดน้ำตาอย่างเสียใจ
ผู้อาวุโสได้รับบาดเจ็บมาก่อนหน้านี้และใช้สมบัติสวรรค์ทั้งหมดในการรักษาตัวของเขาเองไปแล้ว
“ระบบ คลังสมบัติที่อยู่ใกล้เคียงอยู่ไหนกัน?”
ภายใต้การโดนทัณฑ์สายฟ้าที่ผ่าลงมายังเขาอย่างต่อเนื่อง เฉินเฉินก็บินไปบนฟ้าด้านบนเศษซากปรักหักพังของสำนักอู๋ซิ่น แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะหาคลังสมบัติได้เลยสักกล่องหนึ่ง
ยังไงก็ตาม มันไม่ได้เป็นเวลานานเท่าไหร่ ก่อนที่เขาจะมองเห็นผู้อาวุโสสำนักอู๋ซิ่นอีกคนหนึ่ง
ชุดของผู้อาวุโสดูสวยหรูกว่าผู้อาวุโสก่อนหน้านี้ ระดับการฝึกตนของเขาก็อย่างน้อยอยู่ขั้นท้ายของแก่นทองคำแล้ว!
ทันทีที่เขาเห็นผู้อาวุโสคนนั้น ตาของเฉินเฉินโตขึ้นและเขาไปทักทายทันที
“อย่าเข้ามานะ!”
เมื่อมองไปยังเมฆทัณฑ์สายฟ้าที่บินเข้ามาหาเขา ผู้อาวุโสตะโกนออกมาอย่างหวาดกลัว
ยังไงก็ตาม เฉินเฉินไม่ได้สนใจและบินตรงเข้าไปหาเขาทันที
“ผู้อาวุโส สำนักอู๋ซิ่นมันตกอยู่ในความโกลาหลแล้ว สถานที่แห่งอื่นมันไม่มีปัญหาอะไรหรอก แต่คลังสมบัติจะต้องอยู่ปลอดภัย ได้โปรดบอกสถานที่ของคลังสมบัติด้วย ข้าจะไปปกป้องมันเอง”
“ไอ้เด็กเวร!”
ก่อนที่ผู้อาวุโสจะพูดจบ เฉินเฉินก็วางมือลงไปบนไหล่ของเขา
เมฆทัณฑ์สายฟ้าที่อยู่ด้านบนก็ดูเหมือนกำลังจะสายฟ้าฟาดลงมาอีกครั้งหนึ่ง
ตาของผู้อาวุโสเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและเขาแทบจะเป็นลมเลย เขารีบตะโกนออกมาอย่างเร่งรีบ “ข้าไม่รู้ว่าตำแหน่งที่ตั้งมันอยู่ตรงไหน…แต่ข้ารู้ว่ามันน่าจะอยู่ทางทิศเหนือ อย่าแตะข้า รีบไปได้แล้ว!”
“ขอบคุณมาก!”
เฉินเฉินรีบขอบคุณเขาอย่างเร่งรีบและบินไปทางเหนือ ในขณะที่ถามระบบอย่างต่อเนื่องว่าคลังสมบัติอยู่ที่ไหน
ยังไงก็ตาม หลังจากนั้นเขาก็หยุดถาม เนื่องจากเขามองเห็นสถานที่ที่เขาตามหาอยู่
มันคือซากปรักหักพังที่ค่ายกลป้องกันได้พังทลายไปแล้ว มันมีผู้อาวุโสขั้นแก่นทองคำหลายคนกำลังป้องกันมันอย่างตื่นตระหนก
“ผู้อาวุโสสำนักอู๋ซิ่นก่อนหน้านี้เป็นคนซื่อสัตย์มากเลย!”
เขามีความสุขมาก เฉินเฉินบินเข้าไปหาคลังสมบัติอย่างเร่งรีบ
“เหนื่อยหน่อยนะครับ ท่านอาวุโส ข้ามาขอยืมอะไรบางอย่าง!”
หลังจากเฉินเฉินบินลงมา เขาก็ทักทายเขาและบินเข้าไปในซากปรักหักพัง ในเวลาเดียวกัน พลังของเมฆทัณฑ์สายฟ้าที่รวบรวมกันบนฟ้าก็ฟาดสายฟ้าลงมาอย่างต่อเนื่อง มันระเบิดร่างของเขาและคนที่อยู่รอบข้างกระเด็นไปด้วยเช่นกัน
เฉินเฉินกระอักเลือดออกมาคำโตและล้มลงกับพื้น
ยังไงก็ตาม เขายังคงคลานไปยังด้านใต้ของซากปรักหักพัง
“ระบบ ของล้ำค่าที่สุดอยู่ไหนกัน?”
“มันมีหินวิญญาณระดับกลางที่อยู่ใต้ดินลึกลงไปห้าเมตร…”
“มันมีสมบัติธรรมะที่อยู่ใต้ดินลึกลงไปห้าเมตร…”
“มันมีสมบัติสวรรค์ที่อยู่ใต้ดินลึกลงไปห้าเมตร…”
“มันมีน้ำอมฤติที่อยู่ใต้ดินลึกลงไปห้าเมตร…”
“ห้าเมตรลึกลงไปด้านล่างมันมี…”
…
เมื่อมองไปยังข้อความที่ขึ้นมาอย่างนับไม่ถ้วน เฉินเฉินหยิบขวดน้ำระฆังสวรรค์ออกมาก่อนจะดื่มมันลงไป
หลังจากที่โดนทัณฑ์สายฟ้าฟาดไปทั้งวัน เขาก็ได้ดื่มน้ำระฆังสวรรค์ไปมากกว่าครึ่งหนึ่งที่เขามี นอกจากนั้นแล้วเขายังใช้ยาแก้พิษรวมทั้งสมบัติสวรรค์อย่างอื่นอีกเช่นเดียวกัน ถ้าเขาไม่ได้รับสมบัติอื่นแล้ว เขาจะเลวร้ายมาก
บึ้ม!
สายฟ้าฟาดลงมาและมันมีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจากคนหลายคนอย่างต่อเนื่อง มันยังมีเสียงคำรามอย่างโกรธเคืองและเสียงระเบิด
มันทำให้เฉินเฉินรู้สึกว่าเขากำลังอยู่ในสงคราม
ยังไงก็ตาม ข้อความยังดังขึ้นบนหัวของเขาอยู่อย่างต่อเนื่อง มันได้เพิ่มแรงจูงใจของเขาอย่างมากต่อการที่คลานไปยังคลังสมบัติราวกับทหารกำลังจะตายที่มีแต่ความมุ่งมั่นไปด้านหน้า!
วู้ช!
ชั่วขณะต่อมา เฉินเฉินก็ตกลงไปในหลุมบางอย่าง
เขาหันไปมองพื้นที่โดยรอบและพบกับหินวิญญาณนับไม่ถ้วนที่ล้อมรอบเขาอยู่ นอกจากนี้แล้วเขายังนอนอยู่บนใจกลางกองหินวิญญาณอีก!
เฉินเฉินหายใจเข้าลึก
พลังวิญญาณของเขาระเบิดออกมาจากร่างของเฉินเฉินละแหวนเก็บของเจ็ดวงก็ลอยออกมาจากร่างของเขา หินวิญญาณนับไม่ถ้วนนั้นลอยเข้ามายังแหวนเก็บของ
“มันมีหินวิญญาณนับล้านก้อนและหินวิญญาณระดับกลางนับแสนก้อนอีก!”
ในขณะที่อุทานออกมา เฉินเฉินก็เก็บแหวนเก็บของที่มีหินวิญญาณลงไปและเขาก็เก็บพวกมันไว้จนหมด
หลุมด้านหน้าของเขานั้นน้ำอมฤตนับพันขวด!
‘ไม่ว่ามันจะเป็นน้ำอมฤตอะไร ข้าจะเก็บพวกมันไปให้หมดเลย!’
หลุมด้านหน้าก็ยังมีสมบัติสวรรค์นับหมื่นชิ้นอีกเช่นกัน!
‘ข้าจะไม่เกรงใจแล้วนะ ข้าจะเก็บพวกมันไปให้หมดเหมือนกัน!’
….
‘ข้าจะเก็บสมบัติวิญญาณทั้งหมด สมบัติสวรรค์ วิชาลับและทุกสิ่งทุกอย่างให้หมด!’
…
สิบห้านาทีต่อมา…
ภายใต้ซากปรักหักพัง เฉินเฉินที่สวมชุดเกราะสีทองและดูเหมือนกับเทพเจ้าสวรรค์ที่ลงมายังบนผืนโลก เขาก็ก้าวออกมาด้านนอกด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น แถมมันยังดูมีความโดดเดี่ยวอยู่ในนั้นอีกเช่นเดียวกัน
เมฆทัณฑ์สายฟ้ายังคงรวมตัวอยู่กันบนท้องฟ้า
เมื่อสัมผัสได้ถึงความปั่นป่วนบนท้องฟ้าแล้ว เฉินเฉินก็ยิ้มออกมาและหันไปมองยังเมฆทัณฑ์สายฟ้า ก่อนที่เขาจะยื่นมือออกมาอย่างดูถูก!
“หื้อ?”
เมื่อมองไปยังมือที่เต็มไปด้วยประกายระยิบระยับและส่องแสงออกมา ถ้ามองอย่างใกล้ชิดแล้ว พวกเขาจะพบว่ามันมีแหวนเก็บของนับสิบในแต่ละนิ้ว! มันเหมือนกับว่าเขากำลังสวมถุงมือเหล็กอยู่!
เมื่อมองไปยังเมฆทัณฑ์สายฟ้าที่ลอยอยู่บนท้องฟ้า มันก็กระจายหายไปพร้อมกับเสียงดังปัง
เฉินเฉินถอนมือกลับอย่างพึงพอใจและยกสร้อยที่มีแหวนเก็บของเป็นพวงร้อยอยู่บนคอ ตาของเขาเต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่บนโลกใบนี้
“ฮ่า นี่มันเป็นพลังอำนาจที่แท้จริงสินะ!”