บทที่248 ฉันถึงจะเป็นมังกรที่แท้จริงเพียงหนึ่งเดียว（2）
ดังนั้น เขาก็มองสังเกตเย่เฉินตั้งแต่หัวจรดเท้า พูดอย่างเย้ยหยันว่า: “คุณก็คือลูกเขยที่แต่งเข้าบ้านผู้หญิงไร้ประโยชน์คนนั้นใช่ไหม?”
เย่เฉินพูดเรียบๆ: “ผมเอง มีอะไรแนะนำ?”
เซียวอี้เชียนพูดเสียงเย็นชา: “ผมได้ยินมาว่าเมื่อก่อนคุณรังแกและดูถูกเวยเวยไปไม่น้อย บัญชีพวกนี้ ผมจะค่อยๆคิดกับคุณแทนเวยเวยเอง!”
เย่เฉินพยักหน้า พูดอย่างเหยียดหยาม: “เลือกวันไม่สู้บังเอิญเจอกัน ในเมื่อคุณต้องการจะคิดบัญชี ก็คิดมันตอนนี้เลย”
เดิมทีเซียวอี้เชียนคิดว่า ตัวเองเปิดเผยฐานะออกมา พูดคำโหดสองสามคำ ก็เพียงพอจะทำให้เย่เฉินคุกเข่าขอร้องแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่า แต่คนไร้ประโยชน์คนหนึ่ง จะกล้าพูดกับตัวเองแบบนี้ได้! ชั่วขณะหนึ่งรู้สึกถูกหยามหน้าเล็กน้อย ดังนั้นจึงกัดฟันพูดว่า: “ไอ้เด็กเมื่อวานซืน ดูเหมือนแกจะอวดดีมากนี่? รู้หรือเปล่าว่าฉันเซียวอี้เชียนเป็นใคร?”
เย่เฉินยิ้มเยาะและพูดว่า: “ขยะอย่างคุณ ไม่คู่ควรให้ผมรู้หรอก”
เซียวอี้เชียนโกรธมาก พูดว่า: “ฉันเซียวอี้เชียนถึงแม้จะไม่ใช่คนเมืองจินหลิง แต่ด้วยกำลังที่อยู่จริงของฉัน ในเมืองจินหลิงก็คือมังกรเดือดข้ามแม่น้ำ! คนที่ไม่เอาชีวิต กล้าพูดแบบนี้กับฉัน แกถือว่าเป็นคนแรก!”
เย่เฉินเก็บรอยยิ้มดูถูกเหยียดหยามชาวโลก สายตาที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นทั้งคู่จ้องมองไปที่เซียวชูหรัน พูดออกมาทีละคำว่า: “ในเมืองจินหลิง คุณเป็นเสือก็ต้องหมอบลงให้ผม! คือมังกรก็ต้องขดตัวเอาไว้ให้ผม! เพราะทั่วทั้งเมืองจินหลิง มีแต่ผมเย่เฉินเท่านั้นมังกรที่แท้จริง!”
เซียวอี้เชียนถูกสายตาแหลมคมของเย่เฉินทำให้สะดุ้งตกใจ แต่แล้วก็กลับมามีสติสัมปชัญญะ บังคับตัวเองให้สงบลงเล็กน้อย ถึงได้พูดขึ้นมาอย่างเหยียดหยาม: “เวยเวยพูดไม่ผิด แกเป็นผู้ชายจนๆที่ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำจริงๆ! อย่างแกเนี่ยนะ มังกรที่แท้จริง? ขำจนฟันกูร่วงจริงๆ ในสายฉัน แกแม่งยังเทียบไม่ได้กับแมลงตัวหนึ่งเลย!”
พูดจบ เขาจงใจมองไปทางเซียวชูหรัน พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้มน่ารังเกียจ: “คุณชูหรัน เคยได้ยินมานานแล้วว่าคุณสวยสะกดใจ ได้พบวันนี้แล้วสมคำร่ำลือจริงๆ คุณอยู่กับผู้ชายจนๆแบบนี้คนหนึ่ง ทั้งชาติก็ไม่มีอนาคต มาอยู่กับผมดีกว่า ผมจะปฏิบัติกับคุณอย่างดีแน่!”
จากนั้น เขาก็ชี้ไปที่เซียวเวยเวย แล้วพูดกับเซียวชูหรันว่า: “เวยเวยอยู่กับผม ผมให้ค่าขนมเธอไปห้าล้าน ถ้าหากคุณมาอยู่กับผม ผมให้คุณสิบล้าน!”
เซียวชูหรันพูดด้วยความโมโห: “คุณนี่มันไร้ยางอายจริงๆ!”
เซียวอี้เชียนหัวเราะเหอะๆ: “ถึงแม้ผมจะไร้ยางอายไปบ้าง แต่ลีลาบนเตียงก็ยังแข็งแกร่งอยู่มาก รับประกันเลยว่าหลังจากที่คุณลองครั้งหนึ่งแล้ว จะตกหลุมรักผมอย่างสมบูรณ์!”
เวลานี้เย่เฉินสุดที่จะทนได้แล้ว จู่ก็ชกไปที่ใบหน้าไร้ยางอายของเขาหนึ่งหมัดอย่างไร้ความปรานี!
ผัวะ!
ทั่วทั้งใบหน้าของเซียวอี้เชียนถูกหมัดนี้ต่อยจนยุบลงไปทันที!
ดั้งจมูกของเขาแตกหัก! ฟันหน้าสี่ซีก็ถูกต่อยจนหัก!
ความสนใจของทั่วทั้งงาน มารวมกันที่นี่ในทันที
ใครก็คิดไม่ถึง ว่าจะมีคนกล้าลงมือต่อยเซียวอี้เชียน!
คนคนนี้ไม่ได้เป็นแค่ประธานกรรมการเชียนเฉิงกรุ๊ปเท่านั้น ยังเป็นประธานของสมาคมการค้าหนานกว่าง ฐานะสูงส่ง ความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดา ใครกันที่กล้าต่อยเขา? รังเกียจชีวิตที่ยาวนานเกินไปเหรอ?!
เวลานี้ ใบหน้าของเซียวอี้เชียนเต็มไปด้วยเลือด นั่งอยู่บนพื้น ชี้ไปที่เย่เฉินตะโกนขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดและโกรธเกรี้ยว: “ไอ้ยาจก แกแม่งกล้าต่อยฉันเหรอ? ! ฉันจะฆ่าแก!”
เย่เฉินพูดเสียงเย็นชา: “ฉันไม่เพียงแค่จะต่อยแกเท่านั้น ฉันยังจะทำให้แกพิการด้วย!”
พูดจบ เย่เฉินใช้เท้าเหยียบไปด้านหน้าเป้ากางเกงของเขา ยิ้มเย้ยหยันและพูดว่า: “ประธานกรรมการเซียว คุณชอบเล่นผู้หญิงนักไม่ใช่เหรอ? ตั้งแต่ตอนนี้ไป คุณสามารถบอกลาผู้หญิงอย่างสิ้นเชิงได้เลย!”