ตอนที่ 482 พลาดคืนเข้าหอ
“ก็คืนเข้าหอเมื่อวานไง”
“ไม่ใช่ว่าผ่านไปแล้วเหรอ” ถ้าตอนนี้คือเวลานั้น เธอคงจะชดเชยให้เขาแน่ แต่นี่มันผ่านไปแล้ว ยังมีอะไรต้องชดเชยอีก
“แต่ผมไม่ได้อะไรเลยนะ ตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่า” ลั่วเซ่าเชินอยากจะเปิดสมองของตัวเองออกมาก อยากจะดูให้แน่ชัดว่าข้างในมีอะไร ทำไมถึงดื่มเหล้าจนทำให้ลืมเรื่องสำคัญขนาดนี้ไปได้
เขาเสียใจและยังคิดถึงคืนเข้าหอ ตอนนี้ทั้งหมดผ่านไปแล้ว และทั้งหมดก็เป็นสิ่งที่ตัวเขาเองสร้างขึ้น ลั่วเซ่าเชินเองก็ทำอะไรไม่ได้
“ฉันไม่สน ใครใช้ให้คุณดื่มจนเมาเล่า ตอนนี้ผ่านไปแล้ว รีบลุกขึ้นเลย ฉันจะไปดูเสี่ยวอวี่” ถังโจวโจวพยายามจะผลักเขา อยากให้เขาลุกขึ้น แต่น้ำหนักตัวของลั่วเซ่าเชินหนักกว่าเธอมาก เธอถูกเขากดไว้จนขยับไม่ได้
“ไม่ได้ โจวโจว คุณต้องชดเชยให้ผมด้วย ไม่อย่างนั้นผมต้องรู้สึกผิดไปทั้งชีวิตแน่เลย” ลั่วเซ่าเชินอยากจะร้องไห้แล้ว ถังโจวโจวเห็นว่าเขายังหมกมุ่นกับเรื่องนี้ก็ดูเวลาที่หัวเตียงพบว่าเวลายังแค่หกโมงเท่านั้น ยังเช้าอยู่
“ก็ได้ งั้นคุณจะให้ฉันชดเชยยังไง” ถังโจวโจวผลักเขาออกไม่ได้จึงทำได้แค่ให้เขาลองเสนอข้อเรียกร้องมา แต่ข้อเรียกร้องของเขานั้นเธอสามารถปัดตกได้ตลอดเวลา เขาจะทำอะไรเธอได้เล่า
ก่อนหน้านี้เธออาจจะยังกังวลว่าคุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วจะไม่ยืนอยู่ข้างเธอ น่าเสียดายที่ตอนนี้คุณพ่อลั่วคุณแม่ลั่วชอบเธอมาก จะทนหักใจต่อว่าเธอได้อย่างไร
“อืม ชดเชยให้ผมสักครั้งหนึ่ง ไม่สิ สองครั้งดีกว่า” ลั่วเซ่าเชินคิดไปคิดมาก็เสียใจ เดิมทีเขาสามารถกลิ้งไปมากับถังโจวโจวได้ แต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ทำได้แค่ครั้งสองครั้งเพื่อสนองหัวใจที่บ้าคลั่งของเขา
ถังโจวโจวส่ายหน้า เขาช่างกล้าพูดจริงๆ “ไม่ได้ ฉันไม่ยอม ตอนนี้ครั้งเดียวก็ไม่ได้แล้ว” ยังคิดอะไรกัน เขาช่างโลภมากเสียจริงเชียว
“แค่จูบก็พอได้อยู่” ลั่วเซ่าเชินค้นพบว่าแต่งงานกับถังโจวโจวแค่คืนเดียว วันที่สองสไตล์การพูดของเธอก็ออกแล้ว ยังคงเป็นถังโจวโจวที่น่ารักเหมือนก่อนหน้านี้
“หา แค่จูบเหรอ” แบบนี้จะเขาก็เสียเปรียบสิ ลั่วเช่าเซินเหลือแค่ยังไม่ได้จู๋ปากจนสามารถวางกาน้ำชาได้แค่นั้น
“ไม่เอาเหรอ ถ้าอย่างนั้นก็ช่างเถอะ จะได้ประหยัดพลังงานฉันด้วย” ตามใจเขาเลย เดิมทีเธอจะไปดูลูก แต่เขาก็คอยขัดขวางเธออยู่ตลอด
“ก็ได้ จูบครั้งเดียวก็ได้” ในเมื่อทำตามคำของของเขาไม่ได้ ถังโจวโจวเลยยอมทำตามเขา
“จุ๊บ” ถังโจวโจวแค่เอาหน้าไปชนกับหน้าของลั่วเซ่าเชินก็เป็นอันเสร็จสิ้น ลั่วเซ่าเชินไม่พอใจทันที “ไหนคุณบอกว่าจูบไง นี่เราเข้าใจไม่ตรงกันเหรอ”
หรือจูบคือการเอาหน้าชนหน้าเหรอ ไม่ควรเป็นปากต่อปากหรือไง
หากให้คนนอกรู้ว่าเพราะพลาดการเข้าหอเมื่อคืนวันนี้เช้าตรู่บ่าวสาวเลยต้องมาคุยเรื่องพวกนี้ก็ไม่รู้ว่าจะขำกันขนาดไหน
คนนอกจะคิดอย่างไรลั่วเซ่าเชินไม่สนใจ ขอแค่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการก็พอแล้ว
“ขอจูบอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นผมไม่ปล่อยคุณแน่” ลั่วเซ่าเชินชี้ที่ริมฝีปากตัวเอง แบบนี้ถังโจวโจวก็ไม่สามารถจูบตรงอื่นได้แล้ว
จูบก็จูบสิ ถังโจวโจวหลับตา ประทับริมฝีปากลงไป เดิมทีคิดว่าแค่จูบเบาๆ ก็จะปล่อย ที่ไหนได้ลั่วเซ่าเชินคนเจ้าเล่ห์ เมื่อได้สัมผัสแล้วก็ไม่มีวันจบ จะยอมปล่อยง่ายๆ นั้นคงไม่มีวัน
รอจนลั่วเซ่าเชินจูบเสร็จแล้ว ถังโจวโจวก็เหนื่อยหอบไปหมด “คุณจะไม่ปล่อยให้หายใจเลยหรือไง”
“ไม่ได้แน่นอน คุณบอกว่าจูบได้แค่ครั้งเดียว ผมก็ต้องจูบให้พอ จริงๆ แล้วผมขาดทุนจะแย่”
“คุณลืมเรื่องเมื่อคืนไปเถอะ ต่อไปไม่ต้องพูดถึงอีก ครั้งหน้าฉันจะไม่เชื่อคุณแล้ว” ความน่าเชื่อถือของลั่วเช่าเซินลดลงเกือบเป็นศูนย์
“นั่นก็ไม่ได้อีก ถ้าลืมผมคงต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่”
ถังโจวโจวไม่เข้าใจเท่าไหร่นัก ก็แค่คืนเดียวเอง ที่เขาโวยวายขนาดนี้เธอไม่เข้าใจจริงๆ เธอไปดูลูกก่อนดีกว่า
ตอนที่ 483 กระฉับกระเฉง
ถังโจวโจวพบว่าเวลาผ่านไปชั่วโมงหนึ่งแล้ว ไม่คิดว่าแค่ทะเลาะกับลั่วเซ่าเชินไม่นานเวลาก็หมดไปแล้ว ทำให้เธอไม่มีไม่รู้จะทำอย่างไรดีเลยจริงๆ
เช้าตรู่ของคู่แต่งงานใหม่ทำไมถึงได้กระฉับกระเฉงอย่างนี้นะถังโจวโจวและลั่วเซ่าเชินชำระล้างร่างกายเสร็จแล้ว ญาติและเพื่อนสนิทก็ถูกพ่อกับแม่ส่งกลับตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ส่วนคนที่พักไกลหน่อยก็ให้พักที่นี่
ตอนที่ถังโจวโจวไปเคาะประตูห้องของเสิ่นหลานอีก็เพิ่งจะเจ็ดโมงครึ่งเท่านั้น ก่อนหน้านี้ที่เธออาบน้ำเธอก็พยายามถ่วงเวลาที่สุดแล้ว เพราะเธอนึกขึ้นได้ว่ายังมีลุงโอวหยางอีก ถ้าทำให้พวกเขาตื่นคงไม่ดี
ที่ไหนได้เธอเพิ่งจะเคาะประตูไปสองครั้ง ประตูก็เปิดแล้ว เสี่ยวอวี่ที่ร่าเริงก็ถูกเสิ่นหลานอีอุ้มมา “แม่คะ ทำไมตื่นเช้าจังเลยคะ”
ถังโจวโจวอุ้มเสี่ยวอวี่มา “เสี่ยวอวี่คิดถึงแม่ไหม แม่คิดถึงลูกจะแย่แล้ว” แต่เกือบสองวันที่ไม่ได้เจอ ถังโจวโจวรู้สึกว่าตั้งแต่เริ่มจนจบใจเธอเหมือนว่างเปล่าไปหมด
เสี่ยวอวี่จะตอบได้ที่ไหน พอเขาเห็นถังโจวโจวก็ตื่นเต้นพูดออกมาว่า “ม้าม่ะ” แต่คำพูดอื่นเขายังพูดไม่ได้ พูดได้แค่คำง่ายๆ บางทีถังโจวโจวก็กังวลว่าลูกมีปัญหารึเปล่า
เมื่อครอบครัวถังและเสิ่นหลานอีรู้เรื่องนี้ พวกเธอก็ดุถังโจวโจวทันที “ลูกเราแค่เริ่มพูดช้า เด็กผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละ เธอมีอะไรตั้งกังวล หลานชายฉันปกติดีมากต่างหาก”
พวกเขาเลิกสนใจถังโจวโจวและหันไปอุ้มเสี่ยวอวี่แทน แม่อย่างเธอพูดอะไรออกมากัน เสี่ยวอวี่ของพวกเราเป็นเด็กที่ฉลาดที่สุดแล้ว
เสี่ยวอวี่ไม่ได้มีปัญหา เสี่ยวอวี่แค่ไม่อยากพูดเท่านั้น หากพูดขึ้นมาคงจะทำให้พวกเธอประหลาดใจแน่
ถังโจวโจวก็ไม่รู้ว่าทำไมคุณตาคุณยายถึงตื่นตระหนกขนาดนี้ เธอแค่ลองถามดูก็ตอบกลับเธอมาเป็นสิบประโยคแล้ว
หลังจากนั้นถังโจวโจวก็พยายามจะมองหาหนังสือเกี่ยวกับทารกมาอ่านเพื่อไม่ให้โดนคนอื่นดูถถูกเอาได้
การเรียนรู้ไม่มีที่สิ้นสุด “แม่ตื่นนานแล้ว วันนี้ยังยุ่งเหรอ” เพราะต้องส่งแขกทั้งหมดกลับจึงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องเหนื่อยอีกครั้ง
เสิ่นหลานอีเห็นลูกสาวตัวเองสดใสร่าเริง แต่เธอกลับรู้สึกว่าผิดปกติอยู่บ้าง เธอยังจำได้ว่าตอนที่เธอแต่งงานกับโอวหยางเลี่ย เขาปรารถนาที่จะขังเธอไว้บนเตียงทุกวัน ช่วงนั้นเธอต้องเหนื่อยแทบทุกวัน
คำพูดนี้คงไม่ดีถ้าจะพูดกับลูกสาว แต่ในใจเสิ่นหลานอีก็ยังเก็บความสงสัยไว้ ลูกคนนี้ดูเหมือนผ่อนคลายมาก หรือเมื่อคืนลั่วเซ่าเชินไม่ได้ทำอะไรเธอ
คำถามนี้ไม่ควรถาม เสิ่นหลานอีจึงทำได้แค่เก็บไว้ในใจ “โจวโจว เมื่อวานไม่เหนื่อยใช่ไหมลูก”
เสิ่นหลานอีจึงคิดคำถามที่ใกล้เคียงแทน ที่ไหนได้ถังโจวโจวไม่ได้ตอบคำถามอย่างที่เธอต้องการจะสื่อ “เมื่อวานนอกจากดื่มอวยพรแล้ว เหนื่อยช่วงทักทายแขกนิดหน่อยค่ะ นอกนั้นก็ไม่เท่าไหร่ค่ะ” เมื่อคืนถังโจวโจวได้นอนค่อนข้างเต็มที่ ดังนั้นวันนี้ตอนเช้าเลยตื่นเช้าได้
เสิ่นหลานอีค่อนข้างหดหู่ใจอยู่บ้าง ลูกสาวและเธอเข้าใจกันไปคนละเรื่องแล้ว แล้วเธอจะแก้ไขความผิดพลาดของเธอยังไง
ที่ไหนได้ถังโจวโจวเองก็ถามถึงเรื่องอื่นแล้ว “แม่คะ คุณลูงโอวหยางไม่อยู่ในห้องเหรอคะ”
ถังโจวโจวเคยเห็นท่าทางตอนเช้าของโอวหยางเลี่ย ผู้ชายที่มีภรรยาและผู้ชายที่ไม่มีภรรยานั้นไม่เหมือนกันจริงๆ
จะพูดยังไงดี เพราะว่าเสิ่นหลานอีมีเรื่องจึงแยกห้องกับโอวหยางเลี่ยวันสองวัน ดังนั้นการตื่นนอนทุกๆ เช้าของโอวหยางเลี่ยไม่ออกกำลังกายก็ไปวิ่ง
ต่อมาถังโจวโจวถึงได้รู้ว่า บ้านโอวหยางมีฟิตเนส เพียงแต่เธอไม่ได้เข้าไป ดังนั้นจึงไม่รู้ว่า สองพ่อลูกโอวหยางเป็นลูกค้าประจำที่นั่น แต่ปกติโอวหยางเลี่ยและเสิ่นหลานอีก็ดูเหมือนคนที่ดูแลสุขภาพอยู่แล้ว