บัญชามังกรเดือด บทที่ 734 ขอบคุณนะ
เมื่อเห็นเถียโถวถูกถีบจนกระเด็นออกไปแล้ว ทุกคนต่างก็ตกตะลึงกันไปหมด
ฉินเทียนยังคงให้ความสนใจกับสถานการณ์รบเบื้องหน้าอยู่ตลอด และยังกำเข็มเทพในมือไว้จนแน่น เขารู้ดีว่าหูเฟยเกลียดหยางต้าวจนเข้ากระดูกดำ
เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ปล่อยให้เขาลงมือด้วยตัวเอง
เลยจำเป็นต้องให้โอกาสเขาได้ระบายความแค้นเสียบ้าง
แต่เขาก็รู้ดีว่า หูเฟยไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยางต้าว ดังนั้นฉินเทียนเลยเตรียมพร้อมไว้นานแล้ว หากหยางต้าวมีทีท่าจะลงมือฆ่าหูเฟยแล้วล่ะก็ ก่อนถึงเวลานั้น เข็มเทพของเขาจะปักลงไปที่คอของหยางต้าวทันที
โชคดีที่ หยางต้าวแค่ถีบหูเฟยจนกระเด็นออกไปแค่นั้น
ฉินเทียนก้าวออกไปหนึ่งก้าว เอามือโอบหลังหูเฟย และปล่อยพลังออกมา
หูเฟยค่อยๆ ลงสู่พื้นอย่างนุ่มนวล แววตาหลังหน้ากากเหล็กนั้น ยังคงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
“มิน่าหล่ะ แกถึงได้ใส่หน้ากากเหล็กมาตลอด ที่แท้แกก็คือ___”
หยางต้าวเดาตัวตนของหูเฟยออก และกำลังจะพูดอะไรบางอย่างต่อ
“ชิมหมัดกูสักหน่อยเป็นไง!”
อีกด้านหนึ่ง ในที่สุดโอกาสที่เฟ่ยเทียนอิงรอคอยก็มาถึง เขาทนไม่ไหวอีกต่อไป กำปั้นของเขาราวกับปืนใหญ่เหล็ก พุ่งเข้าใส่หยางต้าวทันที
หยางต้าวไม่รอช้า รีบหลีกตัวหลบ ตอนที่เขาเห็นเฟ่ยเทียนอิงเป็นครั้งแรก เขาก็รู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมา
เขารู้ดีว่านี่คือคู่ต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา
“พวกแกมังกรซ่อนรูปจะสู้แบบเวียนเทียนกันหรือไง? วันนี้ไม่ว่าพวกแกจะมีคนมากแค่ไหน กูจะอยู่สู้จนถึงที่สุด!”
“สามปีก่อน กูฆ่าหูชิงหยุนจนตาย วันนี้กูก็จะฆ่าพวกแกให้ตายเหมือนกัน!”
เขาตะโกนเสียงดังและออกต่อสู้ไปพร้อมกับเฟ่ยเทียนอิง
เฟ่ยเทียนอิงเองก็ตะโกนร้องเช่นเดียวกัน
“กูจะสู้กับเขาแบบตัวต่อตัว!”
“ใครกล้าช่วย กูจะจัดการกับมัน!”
เมื่อได้ยินคำพูดของเฟ่ยเทียนอิงและฉินชวนแล้ว สมาชิกของมังกรซ่อนรูปที่อยู่รอบๆ นั้น ต่างก็โห่ร้องด้วยความตื่นเต้น
คนกลุ่มนี้ล้วนแต่เป็นผู้มีฝีมือที่ฉินชวนอบรมและคัดเลือกมา ซึ่งเป็นบุคคลสำคัญที่มีความสามารถและเป็นจิตวิญญาณที่แท้จริงของมังกรซ่อนรูป
ก่อนหน้านี้ แม้ว่าพวกเขาถูกไป๋เลี่ยนและคนอื่นๆ กดขี่ข่มเหง แต่เพื่อการอยู่รอด พวกเขาเลยจำเป็นที่จะต้องเชื่อฟัง
แต่สายเลือดที่อยู่ในหัวใจนั้น ไม่เคยเลือนหายจางไปไหนเลย
เมื่อฉินชวนตะโกนขึ้น พวกเขาก็รีบยืนขึ้นและตอบสนองทันที
ส่วนเฟ่ยเทียนอิงเป็นตัวแทนของความแข็งแกร่งและความภูมิใจของมังกรซ่อนรูป
“ตาแก่เฟ่ยผู้ยิ่งใหญ่!”
“ฆ่ามันให้ตาย!”
“ฆ่าไอ้สารเลวที่ไม่มีความเป็นคนแบบนี้ให้ตายไปซะ!”
“มังกรซ่อนรูปของพวกเราเป็นกรรมที่ตามสนองคนพวกนี้ ฆ่ามัน!”
“ตาแก่เฟ่ยสู้ๆ!”
ท่ามกลางภูเขาคำรามทะเลบ้าคลั่ง ความกล้าหาญอย่างฮึกเหิมของเฟ่ยเทียนอิงฝ่ามือเทวราช ทำให้เกิดลมพายุ เขาโจมตีจนหยางต้าวพ่ายแพ้ไปในที่สุด
ฉินเทียนเฝ้าดูอยู่สักครู่ ก็เห็นว่าหยางต้าวถูกเฟ่ยเทียนอิงกำราบอย่างสิ้นเชิงแล้ว
รวมทั้งรอบๆ ยังมีฉินชวน กับผู้มีฝีมือที่ในมือล้วนถือปืนอยู่อีกราวๆ สิบกว่าคน ยังไงซะหยางต้าวก็คงหนีไปไหนไม่พ้นแน่นอน
ในเมื่อทุกคนอยากมีส่วนร่วมกับเหตุการณ์นี้ งั้นก็ปล่อยให้พวกเขาเล่นกันต่อไปก็แล้วกัน
เขาเองก็ไม่มีกะจิตกะใจจะดูการต่อสู้อยู่แล้ว เขาอุ้มเหลิ่งหยุนและรีบเดินไปทางบ้านไม้หลังนั้น
แม้ว่าการหายใจของเหลิ่งหยุนจะคงที่แล้ว แต่เขาก็ยังไม่ฟื้นคืนสติ และนั่นคือเรื่องที่ฉินเทียนยังเป็นกังวลอยู่
จะว่าไป เขาอยากจะให้เหลิ่งหยุนรีบฟื้นขึ้นมา เขาอยากจะรู้จากปากเธอว่า เกิดอะไรขึ้นระหว่างที่เดินทางไปตอนเหนือกันแน่
เป็นใครกันแน่ ที่กล้าลงมือทำร้ายเธอ
อาการบาดเจ็บของเหลิ่งหยุน ส่วนใหญ่จะอยู่ที่ด้านหลัง บาดแผลจากมีดยาวราวๆ สิบเซนติเมตร ลึกจนเห็นกระดูก
ฉินเทียนเห็นแล้วก็รู้สึกปวดใจมาก ในใจคิดว่าเด็กสาวคนนี้รักสวยรักงาม ครั้งนี้ไม่รู้ว่าจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้ด้วยหรือเปล่า
อย่างไรก็ตามสิ่งที่เหลิ่งหยุนพกติดตัวมาด้วย คือยารักษาบาดแผลที่สามารถช่วยลบรอยแผลเป็นได้ ฉินเทียนหยิบมันออกมา ในเวลานี้ หูรั่วหลันก็เดินเข้ามาพอดี
รั่วหลันเลยช่วยทำแผลให้กับเหลิ่งหยุน
ระหว่างที่ทำแผลอยู่นั้น เหลิ่งหยุนขมวดคิ้วและร้องครวญเบาๆ ด้วยความเจ็บปวดอยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมา
“พี่เทียน พี่เหลิ่งหยุนจะไม่เป็นอะไรใช่ไหม?”
“หรือว่าพวกเราจะส่งเขาไปโรงพยาบาลกันดี!” หูรั่วหลันพูดด้วยความเป็นกังวล
“ไม่ต้องหรอก”
“ฉันจัดการเอง!” ฉินเทียนหยิบเอาเข็มเทพออกมา ใช้ลมปราณภายใน และเริ่มฝังเข็มให้กับเหลิ่งหยุน
หลังจากผ่านไปสิบนาที เหลิ่งหยุนก็ค่อยๆ ฟื้นคืนได้สติ
“พี่เหลิ่งหยุน เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ใครทำพี่บาดเจ็บขนาดนี้?” หูรั่วหลันถามด้วยความร้อนอกร้อนใจ
ขณะเดียวกัน เธอเองก็รู้สึกละอายใจอยู่บ้างเหมือนกัน เพราะจะว่าไป ที่เหลิ่งหยุนเป็นแบบนี้ก็เพราะเรื่องของครอบครัวพวกเขา
เมื่อพูดถึงคู่ต่อสู้ เหลิ่งหยุนก็ปรากฏสีหน้าอันดุดัน เขากัดฟันและกำลังจะพูดต่อ ทันใดนั้น ก็มีเสียงเอะอะดังมาจากด้านนอก
จากนั้นก็มีเสียงปืนดัง ปัง ปัง ปัง ปัง
“รีบไปขวางเขาเร็ว!”
“อย่าให้เขาหนีไปได้!”
“ตามไป!”
เกิดเรื่องอะไรขึ้น?ฉินเทียนตกใจ เขารีบพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็วราวกับลมพายุ
ด้านนอก ดูเละเทะวุ่นวายไปหมด
“ฉินเทียน แย่แล้ว!”
เถียโถวรีบวิ่งเข้ามา
“หยางต้าวหล่ะ?” ฉินเทียนถามด้วยความตกใจ เมื่อเห็นว่าที่ลานแห่งนั้นไม่มีแม้แต่เงาของหยางต้าว
แววตาของเถียโถวปรากฏถึงความหวาดกลัว เขารีบตอบกลับไปว่า “ตาแก่เฟ่ยกำลังจะจัดการกับเขา แต่คิดไม่ถึงว่าชายผู้นั้นฉีดยาอะไรให้ตัวเองก็ไม่รู้ จู่ๆ ก็อาละวาดอย่างบ้าคลั่ง”
“จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือผลักตาแก่เฟ่ยจนกระเด็น แล้วก็หนีออกไปจนได้”
“คนของมังกรซ่อนรูปยิงสกัดแล้ว แต่ก็ขวางเขาเอาไว้ไม่ได้”
“ตาแก่เฟ่ยกับฉินชวนไล่ตามเขาออกไปแล้ว”
ฉินเทียนทนไม่ไหวจนต้องกระทืบเท้าด้วยความโกรธ!
ชะล่าใจมากจนเกินไป!
หากเขาเดาไม่ผิดหยางต้าวต้องมียาชนิดหนึ่งที่เอาไว้กระตุ้นพลังชี่และเลือดแน่นอน จู่ๆ เขาก็นึกถึงสามคำนี้ขึ้นมาทันที วิหารเทพสังหาร!
มีแค่วิหารเทพสังหารเท่านั้น ที่กำลังวิจัยยาตัวนี้กันอย่างลับลับ
หยางต้าวได้รับยาตัวนี้มาด้วยความบังเอิญ หรือว่าเขามีความเกี่ยวข้องกับวิหารเทพสังหารกันแน่นะ?หรือว่า ที่จริงแล้วหยางต้าวเป็นคนของวิหารเทพสังหาร?
เขากล้าที่จะฆ่าคนตระกูลหูและยอมทำงานอย่างหนักเพื่อขึ้นดำรงตำแหน่งประธานผู้นำ หรือทั้งหมดนี้เขาจะได้รับการชี้นำจากวิหารเทพสังหารกันแน่นะ?
เมื่อนึกถึงลิเหลียงทางตอนใต้ ฉินเทียนก็รู้สึกสับสนอยู่ไม่น้อย
“ฉันเชื่อว่าฉินชวนและตาแก่เฟ่ย ต้องจัดการกับเขาได้อย่างแน่นอน!” เถียโถวกัดฟันพูด
ฉินเทียนฝืนยิ้มไม่พูดอะไรต่อ เขารู้ดีว่า ในเมื่อหยางต้าวถูกบีบจนไม่มีทางเลือก จนต้องยอมเปิดเผยตัวตน ภายใต้การกระตุ้นของยาชนิดนั้น บางทีเฟ่ยเทียนอิงกับฉินชวน อาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอีกต่อไปแล้ว
เป็นไปตามคาด ไม่นาน ฉินชวนก็ประคองเฟ่ยเทียนอิงกลับเข้ามาด้วยสีหน้าอันตื่นตระหนกตกใจ
บริเวณหน้าอกของเฟ่ยเทียนอิงเต็มไปด้วยเลือดสดๆ เขายังคงดิ้นรน และด่าสาปแช่งอย่างดุเดือด
“อย่าหนีนะ กลับมาสู้กับกูอีกสักแปดร้อยรอบ!”
“คิดไม่ถึงว่าชายผู้นั้นจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับคดีนั้นจริงๆ กูไม่มีทางปล่อยมันไว้อย่างแน่นอน!”
“จะขึ้นสวรรค์หรือลงนรก ยังไงก็จะต้องจับกุมมันมาลงโทษให้ได้!”
พูดจบ เขาก็โกรธมากจนสลบเหมือดไป
“แส้มังกร! ได้โปรดดูแลอาจารย์ของฉันด้วย ฉันจะนำคนออกไปตามล่ามัน!” ฉินชวนพูดด้วยความกลัว
ฉินเทียนตรวจชีพจรของเฟ่ยเทียนอิงไม่มีอะไรร้ายแรง พักผ่อนสักหน่อยก็คงฟื้นแล้ว
เขาฝืนยิ้มและตอบว่า “ไม่ต้องตามหรอก ไม่มีประโยชน์แล้ว”
“ฉินชวน จัดการเรื่องตรงหน้าเสียก่อนเถอะ”
ฉินชวนทำได้เพียงพยักหน้า เมื่อเขาจัดการกับเฟ่ยเทียนอิงเสร็จเรียบร้อยแล้ว จากนั้นการพิพากษาคดีก็เริ่มต้นขึ้น!
เว่ยเทียนเหอและจ้าวคงรวมหัวกับหยางต้าวทำร้ายตระกูลหูอย่างไร้มโนธรรม ตอนนี้ หยางต้าวหนีไปแล้ว แต่เว่ยเทียนเหอกับจ้าวคงคงหนีความตายไปไม่พ้น
ฉินชวนสั่งให้คนจับพวกเขามัดมือไพล่หลังไว้ และพาไปที่เบื้องหน้าหลุมฝังศพของคู่สามีภรรยาหูชิงหยุน จากนั้น ก็หยิบมีดเล่มหนึ่งมอบให้กับหูรั่วหลัน
“คุณหนู เธอจัดการเองเถอะ”
หูรั่วหลันกัดฟัน เขาฟันฉับฉับไปสองทีเพื่อตัดชีวิตของเว่ยเทียนเหอและจ้าวคง จากนั้นก็ทิ้งตัวลงต่อหน้าหลุมศพของพ่อกับแม่ และระบายความโศกเศร้าที่เก็บกดมานาน
เธอปล่อยโฮร้องไห้ออกมา
หูเฟยเถียโถวที่อยู่ข้างๆ ถึงกับสั่นสะท้านไปทั้งตัว แววตาทั้งสองของเขาแดงก่ำ และน้ำตาก็ไหลพรากออกมา
ความแค้นสามปี ในที่สุดก็ได้แก้แค้นแล้ว!
เชื่อว่าพ่อแม่และคนอื่นๆ ในครอบครัวที่อยู่ในปรโลก ในที่สุดจะได้นอนตายตาหลับเสียที
“ขอบคุณนะ !”
ทันใดนั้นเขาก็คุกเข่าลง และแสดงความเคารพด้วยการเอาศีรษะแตะกับพื้น