ตอนที่ 492 ฮันนีมูนอีกครั้ง
“ถ้ากลับมาแล้วจะมีน้องสาวตัวเล็กๆ จริงรึเปล่าคะ” ลั่วอิงตาโต เสี่ยวอวี่ยังพูดและยังเดินไม่ได้ ตอนนี้จึงยังไม่ควรไปเที่ยว นอกจากนี้เด็กผู้ชายก็ซุกซน ถึงแม้ลั่วอิงยังเด็กแต่ความเข้าใจแตกต่างกับเสี่ยวอวี่
ในใจของลั่วอิงยังอยากจะมีน้องสาวที่เหมือนกับตุ๊กตาสักคน เธออยากจะมีจิตวิญญาณของพี่สาวคนโตบ้าง แต่น่าเสียดายที่เด็กซนอย่างเสี่ยวอวี่ไม่สามารถทำให้เธอสมปรารถนาได้
“ก็ไม่ได้เร็วขนาดนั้น ก็คงจะต้องอยู่ในท้องของแม่ไปก่อน กว่าจะออกมาก็เกือบหนึ่งปี แต่บางทีตอนที่กลับมาอาจจะมีข่าวดีเรื่องเจ้าตัวน้อยก็ได้นะ” ลั่วเซ่าเชินมั่นใจในความสามารถของตัวเองเป็นอย่างมาก เพียงแต่คำพวกนี้คงไม่ดีนักถ้าจะคุยกับลูกสาว
“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ค่ะ เพื่อที่จะได้มีน้องสาวตัวน้อย ครั้งนี้หนูไม่ไปด้วยก็ได้ค่ะ พ่อคะ ต่อไปอย่าทิ้งหนูอีกนะคะ”
ลั่วเซ่าเชินไม่คิดว่าลั่วอิงจะยอมง่ายขนาดนี้ เขาคิดว่าเขาจะต้องเกลี้ยกล่อมหนักกว่านี้เสียอีก เมื่อได้ยินคำตอบรับของลูกสาวแล้ว เขาก็แสดงออกทันที “วางใจเถอะ ต่อไปพ่อกับแม่จะพาลูกไปด้วย”
เมื่อลั่วเซ่าเชินจัดการเรื่องเล็กได้แล้วก็เหลือแค่เรื่องใหญ่ที่ต้องจัดการให้เรียบร้อย ไม่มีอะไรจะมาหยุดเขาได้จัดการได้ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี
ลั่วเซ่าเชินต่อสายหาหวังหวา ให้เขารีบวางแผนจัดการให้ดี หวังหวาช่วยเหลือลั่วเซ่าเชินอย่างเต็มที่และส่งผลของภารกิจที่ลุล่วงแล้วมาให้ลั่วเซ่าเชินอย่างรวดเร็ว
วันที่สองตอนเช้าลั่วเซ่าเชินก็พาถังโจวโจวตรงไปสนามบินเพื่อไปปารีส ส่งเสี่ยวอวี่และลั่วอิงให้คุณแม่ถังแล้วทั้งสองคนไปต่างประเทศอย่างมีความสุข
ตอนอยู่ที่สนามบิน ถังโจวโจวเห็นท่าทางลั่วเซ่าเชินดูมีชีวิตชีวา เธอพลันคิดถึงลูกทั้งสองที่พวกเธอทิ้งไว้ที่บ้าน “เซ่าเชิน ที่พวกเราทำไม่ค่อยดีเท่าไหร่รึเปล่า”
“ไม่ดีตรงไหน วางใจเถอะ ถึงเวลาค่อยมีน้องสาวมาให้พวกเขา พวกเขาจะต้องชอบแน่”
“ที่นี่คนเยอะแยะ คุณพูดไร้สาระอะไรของคุณ” ถังโจวโจวอายจนหน้าแดง สนามบินคนตั้งเยอะแยะ ลั่วเซ่าเชินพูดไม่ดูสถานที่บ้างเลย
“ไร้สาระที่ไหน มันเป็นเรื่องธรรมชาติของมนุษย์ ถ้าไม่มีจอมป่วนสองคนนั่นผมจะได้ใช้เวลากับคุณเต็มที่ซะที” ครั้งนี้ต้องยื้อเวลาให้นานหน่อยค่อยกลับ ให้เขาสองคนดื่มด่ำกับช่วงเวลานี้ให้เต็มที่
เมื่อไปถึงปารีสถังโจวโจวก็สัมผัสได้ถึงความบรรยากาศของความเป็นฝรั่งเศส อยากจะเพลิดเพลินไปกับความสวยงามของความยิ่งใหญ่นี้
ที่ไหนได้ปรารถนาความสวยงาม ที่จริงแล้วกลับโหดร้ายทารุณ เพราะตั้งแต่ที่เข้าโรงแรมมา เก็บข้าวของเสร็จแล้ว ลั่วเซ่าเชินก็ต้องการให้ถังโจวโจวทำเรื่องที่เด็กไม่ควรทำสักหน่อย น่าเสียดายที่ถังโจวโจวรู้สึกหิวแล้ว
“เซ่าเซิน พวกเราไปหาร้านกินข้าวกันก่อนเถอะ ในเมื่อมาถึงฝรั่งเศสแล้ว ก็ต้องไปกินอาหารรสชาติของฝรั่งเศสแท้ๆ สิ”
ลั่วเซ่าเชินจนปัญญา ทำได้เพียงพาถังโจวโจวไปร้านอาหารขึ้นชื่อที่สุดในปารีส เข้าไปในร้านอาหาร อยู่ในร้านอาหารประมาณสองชั่วโมง
ลั่วเซ่าเชินดูกระวนกระวาย เอาแต่มองนาฬิกาข้อมือตลอด ในใจนึกหงุดหงิด ทำไมยังกินไม่เสร็จอีกนะ เมื่อไหร่จะได้กลับโรงแรม
แต่สำหรับถังโจวโจวที่ดูตื่นเต้นแบบนั้น ลั่วเซ่าเชินก็ไม่กล้าพูดออกมา ทำได้เพียงมองดูถังโจวโจวที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้า “โจวโจว พวกเราควรกลับไปพักผ่อนกันได้แล้วนะ หรือคุณไม่เหนื่อยเหรอ”
“เซ่าเซิน ไม่รู้ทำไม ฉันไม่รู้สึกเหนื่อยเลยแม้แต่นิดเดียว หรือคุณเหนื่อยแล้วเหรอ ถ้าคุณเหนื่อยแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเรากลับกันเถอะ” ที่จริงแล้วตอนนี้เพิ่งสี่ทุ่มเอง ถังโจวโจวรู้สึกว่าเวลายังไม่ดึกมากนัก
ลั่วเซ่าเชินเห็นว่าเธอจะกลับแล้วก็รีบให้คิดเงินและพาถังโจวโจวกลับโรงแรมทันที
ช่วงขณะหนึ่งถังโจวโจวไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาคิดอะไรอยู่ เห็นๆ กันอยู่ว่าคนที่อยากออกมาฮันนีมูนก็คือเขา ทำไมถึงอยากจะกลับแต่โรงแรมนะ แต่ก็ไม่เป็นไร ยังเหลือเวลาอีกเยอะที่จะให้เธอได้เพลิดเพลินกับบรรยากาศในปารีส
วันที่สองถังโจวโจวก็ต้องเสียใจ เธอไม่รู้ว่าลั่วเซ่าเชินจะเอาแต่คิดเรื่องแบบนี้ ไม่อย่างนั้นเธอจะได้ทะนุถนอมช่วงเวลาดีๆ เอาไว้ให้มากๆ อย่างไรก็ดีกว่าต้องมาถูกเขาขังเอาไว้ในโรงแรมแบบนี้ ยังจะมาพูดว่าฮันนีมูนอีก ฮันนีมูนบ้าบออะไรกัน
ตอนที่ 493 ถูกขังให้ฮันนีมูนอยู่ในห้อง
ลั่วเซ่าเชินลากถังโจวโจวเข้าห้องไป เขารีบอุ้มถังโจวโจวมาที่ประตูห้องอย่างรีบร้อน ร่างของเธอถูกกดเอาไว้ มีแค่ริมฝีปากของเธอเท่านั้นที่เป็นอิสระ ถังโจวโจวไม่ได้ตอบกลับแต่ในหัวเธอยังมึนงง
รอจนลั่วเซ่าเชินพาเธอไปที่เตียง ถังโจวโจวถึงเพิ่งจะรู้ว่าจุดประสงค์ของลั่วเซ่าเชินนั้นน่ากลัวแค่ไหน ทำไมเขาถึงรีบร้อนพาเธอกลับมา ที่แท้ก็อยากจะทำเรื่องนี้กับเธอนี่เอง ในหัวไม่เคยคิดเรื่องดีๆ เลยสินะ
ถังโจวโจวกำลังคิดอะไนเรื่อยเปื่อย ลัวเซ่าเชินรู้สึกว่าเธอใจลอยจึงใช้กำลังมหาศาลดึงสติเธอกลับมา ถังโจวโจวเพียงรู้สึกเหมือนถูกคลื่นยักษ์ม้วนร่างเข้าไปและจมอยู่ในโลกแห่งความสุขสมนั้น
เมื่อถังโจวโจวตื่นขึ้นมาก็พบว่าประอาทิตย์ก็ใกล้จะตกดินแล้ว เมื่อวานลั่วเซ่าเชินทรมานเธอเกือบทั้งคืน เขามีความสุขแต่ตอนนี้เอวของเธอกลับยังปวดอยู่เลย นอนไปหนึ่งวัน เสียเวลาทั้งหมดอยู่บนเตียง
หลายวันต่อมาก็เป็นเหมือนกับวันแรก ตอนค่ำลั่วเซ่าเซินก็เกเรกับเธออีก กลางวันเธอก็นอนอยู่ที่โรงแรมทั้งวัน บางครั้งเธอตั้งนาฬิกาปลุกให้ตัวเอง ผลสุดท้ายเหตุการณ์ก็เหมือนเดิม
เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอก็ถามว่าทำไมนาฬิกาไม่ปลุก
ลั่วเซ่าเชินตอบกลับด้วยท่าทีปกติ “โจวโจว ไม่ใช่ผมนะ คุณไม่ได้ยินเสียงเอง ผมเห็นคุณนอนหลับสบายก็เลยปิดเสียงนาฬิกาปลุกไป”
ถังโจวโจวเกลียดตัวเองที่ไม่รู้สึกตัวให้เร็วกว่านี้หน่อย เมื่อเวลาฮันนีมูนใกล้หมดลง ก่อนหนึ่งคืน ถังโจวจึงประท้วงการกระทำของลั่วเซ่าเชินจึงได้พักผ่อนเต็มที่ไปหนึ่งคืน
วันที่สอง ลั่วเซ่าเชินพาเธอไปร้านไวน์ฝรั่งเศส ในที่สุดถังโจวโจวก็ได้เห็นวิวที่แตกต่างจากโรงแรม เมื่อเทียบกับหัวใจที่เจ็บปวดของเธอแล้วก็ดีกว่าไม่ได้อะไรเลย
ฮันนีมูนครั้งนี้ลั่วเซ่าเชินได้กินอิ่มอย่างพึงพอใจจริงๆ และเมื่อคุณแม่ถังได้มาเจอหน้าถังโจวโจวอีกครั้ง เมื่อได้เห็นหน้าของเธอลั่วเซ่าเชินที่นั่งอยู่ข้างๆ เธอก็หัวเราะอย่างมีความสุข ทั้งสองคนนี้หรือว่าทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ
ถังโจวโจวไม่ได้บอกเรื่องของสามีภรรยากับคุณแม่ถัง ทำได้แค่โกรธตัวเอง การไปปารีสของเธอนอกจากจะออกไปกินข้าวมื้อใหญ่หนึ่งมื้อแล้วก็ไปร้านไวน์แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ที่เหลือก็อยู่แต่ในโรงแรมกับลั่วเซ่าเชิน
ถ้าคนอื่นถามว่าไปปารีสได้เห็นอะไรบ้าง เธอตอบไม่ได้ก็คงเสียหน้า โชคดีที่ลั่วเซ่าเชินได้จัดเตรียมของฝากของพ่อแม่พวกเธอไว้แล้ว ไม่อย่างนั้นถังโจวโจวคงต้องตีเขาสักครั้งสองครั้ง
เมื่อเข้ามาในห้อง ลั่วเซ่าเชินเห็นถังโจวโจวอุ้มเสี่ยวอวี่นั่งอยู่ที่หน้าต่างเขาก็เอ่ยเสียงอ่อนลงทันที “โจวโจว ผมผิดไปแล้วจริงๆ ผมก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองจะเกเรขนาดนั้น”
ครั้งนี้ลั่วเซ่าเชินกินอิ่มอย่างมีความสุขเพื่อชดเชยคืนเข้าหอวันนั้น น่าเสียดายที่ตอนนี้ถังโจวโจวกำลังโกรธอยู่ ไม่อย่างนั้นเขาคงจะทำหน้าตาชื่นบานเปี่ยมสุขไปแล้วเป็นแน่
“หึ คุณพูดตอนนี้แล้วมันได้อะไรขึ้นมา ฮันนีมูนก็ผ่านไปแล้ว”
“โจวโจว ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็ไปกันอีกดีไหม ครั้งนี้ผมรับรองว่าจะไม่ทำเหมือนเดิมอีกแล้ว” ลั่วเซ่าเชินเองก็ไม่รู้จะทำยังไงดี ตนเหมือนโดนยาเสน่ห์ของถังโจวโจวเข้าก็ไม่ปาน ต้องการจะอยู่กับเธอตลอดเวลาและไม่ต้องการที่จะแยกจากกันไปไหน
นอกจากนี้ครั้งนี้ก็โอกาสดี มีแค่พวกเขาสองคนบนโลกนี้ ไม่มีลูกมารบกวน เขาจึงต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ให้มั่น คงจะโง่มากถ้าไม่ได้ทำ เพียงแต่ ลั่วเซ่าเชินเองก็ยอมรับว่าตัวเองก็ทำเกินไปหน่อย
ไปเที่ยวหนึ่งสัปดาห์ ผลสุดท้ายถังโจวโจวกลับไม่มีโอกาสได้ออกจากห้องเลย นี่เป็นความผิดของเขาจริงๆ
“หึ ฉันคงเชื่อคำพูดของคุณหรอก” ถังโจวโจวรู้สึกว่าเขาเหมือนคนขี้โกหก ก่อนไปก็บอกว่าบรรยากาศที่นั่นสวยงามมาก แต่ผลสุดท้ายก็ไม่ได้ไปไหน การท่องเที่ยวของเธอไม่ได้รับประสบการณ์อะไรเลย คนนิสัยไม่ดี ในสมองมีแต่คิดเรื่องพรรค์นั้น
ลั่วเซ่าเชินรู้สึกผิด แต่นี่จะโทษเขาก็ไม่ได้ เขาทำอะไรไม่ได้จริงๆ แถมเรื่องนี้ยังทำให้เสพติดอีกต่างหาก เฮ้อ ไม่ง่ายเลยกว่าจะได้กินเนื้อสักมื้อ แต่กลับถูกภรรยาต่อว่าแบบนี้ เขานี่ช่างน่าสงสารจริงๆ
“เสี่ยวอวี่ ลูกว่าพ่อของลูกเป็นยังไง เขานิสัยไม่ดีมากเลยใช่ไหม” ถังโจวโจวพูดกับลูกชาย
ลั่วเซ่าเชินแย้งทันที “ที่รัก ผมก็แค่อยากทำตามความปรารถนาของลูกสาว เธอบอกว่าเธออยากได้น้องสาวนี่นา”