กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 857

ชาร์ลีคาดไม่ถึงว่าพอลจะถามคำถามตรงไปตรงมาแบบนี้! แต่ถึงอย่างไร เขารู้ว่าพอลคงจะเดาขึ้นมาเฉย ๆ และเขาจะไม่มีทางยอมรับมันเป็นอันขาด

ก่อนที่เขาจะปฏิเสธ จาค็อบก็หัวเราะขึ้น และพูดว่า “โถ่ พอล คุณคิดเรื่องนี้มากเกินไป ชาร์ลีเป็นลูกเขยในครอบครัวของเรา ถ้าเขามาจากตระกูลเวดแห่งอีสต์คริฟฟ์จริง ๆ มันคงเป็นนิทานเรื่อง ซินเดอเรลล่าไปแล้ว! พวกเราทุกคนคงจะรวยไปแล้ว!”

ถึงแม้ว่าจาค็อบจะเป็นคนเกียจคร้านที่ไม่ได้ทำงานสักวันในชีวิต แต่เขาก็รู้เรื่องเกี่ยวกับตระกูลเวดเป็นอย่างดี

จะมีคนสักกี่คนในประเทศที่ไม่รู้จักตระกูลเวด เพราะพวกเขามีชื่อเสียงมาก

ด้วยเหตุผลนี้ เขาจึงมั่นใจมากว่าชาร์ลีไม่ใช่หนึ่งในนั้น เพราะมีคนจำนวนมากที่มีนามสกุลเวดในโลกนี้ แต่มีตระกูลเวดเพียงตระกูลเดียวเท่านั้น

ยิ่งชีวิตของชาร์ลีนั้นเขารู้เป็นอย่างดี เพราะชาร์ลีอาศัยและเติบโตอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนที่เขายังเด็ก จากนั้นเขาก็ทำงานในไซต์ก่อสร้างเมื่ออายุ 18 ปี ต่อมานายท่านวิลสันพาเขากลับบ้านเมื่อตอนที่เขาอายุ 20 ต้น ๆ และกลายเป็นลูกเขยของเขา

ผู้ชายคนนี้จะเป็นสมาชิกของตระกูลเวด แห่งอีสต์ คริฟฟ์ได้อย่างไร?

ถ้าชาร์ลีเป็นสมาชิกของตระกูลเวด เขาก็จะเป็นลูกชายของเจฟฟ์ เบซอสที่หายสาบสูญไปนานแล้วแหละ!

พอลรู้ว่าเขาเดาผิดไปแล้วหลังจากฟังคำพูดของจาค็อบ คนอย่างตระกูลเวดจะไม่ยอมให้ทายาทของพวกเขาเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่โดยไม่ทำอะไรไม่ได้! แม้แต่ประธานาธิบดีแห่งสหรัฐอเมริกายังทำไม่ได้!

ดังนั้นเขาจึงหัวเราะและพูดว่า “โอ้ ดูเหมือนว่าผมจะเข้าใจผิด ผมขอโทษด้วยครับ เพราะคุณนามสกุลว่าเวด แถมคุณยังรู้จักคุณคาเมรอนซึ่งเป็นโฆษกของตระกูลเวด และเนื่องจากแชงกรีลาเป็นหนึ่งในทรัพย์สินของตระกูลนี้ ดังนั้นผมจึงเชื่อมโยงและเดาอย่างคร่าว ๆ ผมขอโทษ ผมหวังว่าคุณจะยกโทษให้ผมนะครับ”

ชาร์ลียิ้ม “ไม่เป็นไรครับพอล”

ในระหว่างการสนทนา ผู้จัดการก็พาพวกเขาไปที่ประตูห้องสวีท และกล่าวว่า “คุณเวด และแขกผู้มีเกียรติของคุณเวด ได้โปรดตามผมมาครับ!”

พวกเขาเข้าไปในห้องสวีท ชาร์ลีเชิญจาค็อบให้นั่งในที่หัวโต๊ะและผายมือไปที่มาทิลด้า “คุณอาครับ ได้โปรดนั่งข้างพ่อตาของผมครับ พวกคุณไม่ได้เจอกันนานหลายปี คงมีเรื่องต้องคุยกันเยอะเลย”

มาทิลด้าพยักหน้าด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “ได้จ่ะชาร์ลี งั้นนายนั่งกับพอลแล้วกันนะ ฉันเห็นพวกนายดูเข้ากันได้ดีเลยทีเดียว”

ชาร์ลีพยักหน้า แต่เขาเตือนตัวเองเสมอว่าเขาควรระมัดระวังมากขึ้นเมื่อพูดกับพอล เนื่องจากผู้ชายคนนี้ดูค่อนข้างเฉลียวฉลาดทีเดียว

หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้ว ชาร์ลีก็ส่งเมนูไปให้คนชราทั้งสอง และขอให้พวกเขาสั่งอาหารจานโปรด

จาค็อบรีบพูดว่า “นี่ มาทิลด้า ฉันยังจำสิ่งที่เธอชอบกินได้นะ ให้ฉันลองสั่งให้ดูไหม?”

มาทิลด้าอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “ไม่มีทาง ผ่านไปนานขนาดนี้แล้วนายยังจำได้อีกเหรอคะ?”

จาค็อบยิ้ม “แน่นอนสิ! ฉันไม่มีวันลืมหรอก”

จากนั้นเขาก็ยกเมนูขึ้น และสั่งอาหารท้องถิ่นของโอลรัส ฮิลล์กับพนักงานเสิร์ฟ

ทุกครั้งที่จาค็อบพูดถึงชื่อเมนูอาหาร มาทิลด้าก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ หลังจากที่จาค็อบสั่งอย่างรวดเร็วนั้น เธอก็ตกตะลึงจนกรามของเธอแทบจะตกลงไปกับพื้น

เพราะอาหารทุกจานที่เขาสั่งเป็นจานโปรดของเธอในสมัยนั้นทั้งสิ้น