ตอนที่ 743 จำผิดคน
พอมู่จวินฮานเข้าใจหัวใจจนกระจ่างแล้วก็เป็นธรรมดาที่จะเพิกเฉยต่อทัวป๋าหลิวลี่ แต่สำหรับหลู่เยว่เยว่ที่เขาคิดว่าเป็นอันหลิงเกอ เขาย่อมใส่ใจนางเป็นอย่างมาก
เพราะเขามิรู้ว่าคนที่อยู่ข้างกายไม่ใช่อันหลิงเกอ !
ก่อนหน้านี้หลู่เยว่เยว่มาอยู่กับมู่จวินฮานเพราะภารกิจ แต่เวลานี้หัวใจของนางมีเป้าหมายอื่นแล้ว
นั่นก็คือความรู้สึกอยากครอบครองมู่จวินฮานไว้ผู้เดียว แม้นางรู้ว่าความเอาใจใส่เช่นนี้ของมู่จวินฮานเป็นเพราะเขาคิดว่านางคือสตรีอีกคนหนึ่ง แต่สำหรับหลู่เยว่เยว่แล้วยินยอมที่จะเป็นตัวแทนของสตรีนางนั้นเอง
แม้ก่อนหน้านี้หลู่เยว่เยว่ทำไปเพื่อวงศ์ตระกูลและตอนนี้ตระกูลของนางก็ได้รับเกียรติยศจากเผ่าปิงชวน ส่วนตัวนางแม้แต่งงานออกจากชนเผ่า แต่นางก็มีความสุขยิ่งกว่าสิ่งใด
มู่จวินฮานดีต่อนางมากในทุกวัน แม้ความชอบหลายอย่างของนางและอันหลิงเกอแตกต่างกัน แต่มู่จวินฮานมิสังเกตเห็น เนื่องจากนางกับอันหลิงเกอเหมือนกันเกินไปจนใครก็มินึกถึงจุดนั้น
เพราะเริ่มมีความรู้สึก ช่วงหลายวันนี้หลู่เยว่เยว่จึงครุ่นคิดแต่เรื่องที่มู่จวินฮานถูกวางยาพิษตลอดเวลา
เนื่องจากนางรู้จักยาพิษของเผ่าปิงชวนเป็นอย่างดี อีกทั้งยาถอนพิษต้องอยู่กับตัวฟางหลิงซู่คนเดียว ตอนนี้นางกลับหมดโอกาสออกไป
ทางด้านอันหลิงเกอยังอยู่ในวังหลังของเผ่าปิงชวน แต่สิ่งที่นางมิรู้ก็คือในสายตาของทุกคน ฟางหลิงซู่ได้ยกพระชายาประมุขเผ่าให้มู่จวินฮานไปแล้ว
ส่วนตัวนางมีตัวตนเป็นหลู่เยว่เยว่ในสายตาของทุกคนแทน
เพราะฟางหลิงซู่ซ่อนตัวนางไว้อย่างดีมาโดยตลอด คนนอกจึงมิเคยพบตัวนางและมีเพียงข่าวลือดังกล่าวเท่านั้น
สำหรับอันหลิงเกอแล้วไม่สนใจเรื่องของเผ่าปิงชวนหรอก แม้นางจะได้ยินข่าวลือเช่นนี้ก็ยังคาดมิถึงว่ามันจะเกี่ยวข้องกับเหตุที่มู่จวินฮานไม่มาที่นี่อีก
อันหลิงเกอเพียงคิดว่าช่วงนี้มู่จวินฮานคงงานยุ่ง หรือไม่ก็มีอุปสรรคบางอย่างจึงมิอาจมาที่นี่ได้ แต่นางมิรู้ว่ามู่จวินฮานจะไม่มาหานางอีกแล้ว เขาไม่รู้ด้วยว่าอันหลิงเกอยังอยู่ในเผ่าปิงชวนแห่งนี้
แผนการของฟางหลิงซู่ในคราวนี้ยอดเยี่ยมยิ่งนัก มู่จวินฮานมิกลับมาอีกจริง ๆ ส่วนอันหลิงเกอก็เฝ้ารออยู่อย่างนั้นและค่อย ๆ ใจสลายในที่สุด
ผ่านไปวันแล้ววันเล่า มู่จวินฮานที่อันหลิงเกอรอคอยยังไม่มาหา ทว่าข่าวจากเมืองจิงมาหาก่อน มีข่าวว่าพระชายามู่ตั้งครรภ์แล้ว แผ่นดินต้าโจวจึงมีการฉลองแสนยิ่งใหญ่เกิดขึ้น
เนื่องจากมู่จวินฮานเป็นวีรบุรุษของต้าโจว เรื่องส่วนตัวของเขาจึงกลายเป็นเรื่องของราษฎร
การฉลองแสนยิ่งใหญ่นี้ย่อมลือมาถึงหูของคนในเผ่าปิงชวนและเป็นธรรมดาที่ฟางหลิงซู่จงใจให้อันหลิงเกอได้ยินด้วย
เมื่ออันหลิงเกอได้ยินข่าวนี้ก็รู้สึกว่าในสมองมึนงงไปหมด ร่างกายของนางรู้สึกชา นางต่างหากที่เป็นพระชายามู่ แล้วเหตุใดตอนนี้เป็นผู้อื่นไปได้ ?
หลังได้ยินข่าวนี้แล้ว อันหลิงเกอก็รู้สึกเหมือนโดนสูบเรี่ยวแรงไปจนหมด
มู่จวินฮานทิ้งนางแล้วกลับต้าโจวไปจริง ๆ แต่เหตุใดจึงกลับไปโดยไม่บอกลาสักคำ ตอนนี้อันหลิงเกอรู้สึกทุกข์ทรมานราวกับหัวใจถูกหั่นเป็นพันชิ้น
ครั้งหนึ่งในอดีต ตอนที่นางเคยเสียบุตรไปยังมิรู้สึกเจ็บปวดมากเพียงนี้เลย แต่ตอนนี้มู่จวินฮานให้ความหวังกับนางแล้วพาสตรีคนอื่นกลับไปโดยเลือกทอดทิ้งนางไว้ที่นี่
ตอนนี้นางอยากพบเขามาก อยากถามเขาด้วยตนเองว่าเหตุใดจึงทำกับนางเช่นนี้ หากตอนแรกเขาไม่มาหานางก็คงไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เขาให้ความหวังกับนางแล้วกลับมาหลอกเสียได้ นี่มันเพราะอันใด ?
ตอนนี้อันหลิงเกอยังไม่รู้ความจริงจึงได้แต่ตำหนิมู่จวินฮาน ส่วนฟางหลิงซู่ก็ได้รู้ปฏิกิริยาของอันหลิงเกอจากนางกำนัลแล้วจึงรู้ว่าแผนการของตนสำเร็จอย่างงดงาม
มู่จวินฮานกำลังอยู่ในจวนอ๋องมู่และทราบข่าวว่าหลู่เยว่เยว่ตั้งครรภ์ เขาจึงดีใจมาก แต่สิ่งที่คาดมิถึงก็คือยาพิษมาออกฤทธิ์ในเวลานี้
ขณะที่มู่จวินฮานกำลังดีใจต่อเรื่องตั้งครรภ์ของหลู่เยว่เยว่ จู่ ๆ เขาก็รู้สึกเจ็บที่หน้าอกขึ้นมา จากนั้นก็ทรงตัวมิอยู่จนล้มลงกับพื้น
ทางด้านหลู่เยว่เยว่ที่เห็นมู่จวินฮานเป็นเช่นนี้ก็รู้ทันทีว่ายาพิษออกฤทธิ์แล้ว ตอนนี้นางกำลังตั้งครรภ์บุตรของเขาอยู่จึงเป็นธรรมดาที่ความรู้สึกจะลึกซึ้ง พอเห็นเขาเป็นเช่นนี้นางก็รู้สึกปวดใจและกระวนกระวายขึ้นมา
ความเจ็บปวดของมู่จวินฮานเกิดขึ้นได้มินาน จากนั้นเขาก็เป็นปกติอย่างรวดเร็ว เพียงแต่เขายังรู้สึกเวียนศีรษะอยู่และมิอยากให้หลู่เยว่เยว่เป็นห่วงจึงพูดปลอบใจนางออกไป
“เกอเอ๋อ ข้า ข้ามิเป็นไร” แม้มู่จวินฮานจะรู้ว่านางรู้แล้วว่าพิษกำเริบเพราะอยู่กับเขาในตอนที่ทานพิษนั้นเข้าไป เพียงแต่เขามิอยากเห็นนางเศร้าเท่านั้น
“จวินฮาน” หลู่เยว่เยว่เรียกเขาออกมาเบา ๆ ตอนนี้ตัวนางก็ค่อย ๆ คิดว่าเป็นอันหลิงเกอและมิอาจหลุดออกจากความรู้สึกนี้ได้
หากเป็นไปได้หลู่เยว่เยว่ก็หวังว่าจะกลายเป็นอันหลิงเกอตัวจริงที่ได้รับความรักจากมู่จวินฮานทั้งหมด เมื่อนึกถึงเรื่องนี้นางก็เผยแววตาเศร้าสร้อยเล็กน้อยเพราะตอนนี้นางเป็นเพียงตัวแทนอันหลิงเกอเท่านั้น
ทำให้เวลาเดียวกันนี้หลู่เยว่เยว่รู้สึกใจสลายเพราะเขาไม่รู้แม้แต่ชื่อจริงของนางด้วยซ้ำ
หรือกล่าวได้ว่ามู่จวินฮานมิรู้จักหลู่เยว่เยว่คนนี้แม้แต่น้อย
ขณะมองท่าทางทรมานของมู่จวินฮานแล้ว หลู่เยว่เยว่ก็มีแผนการบางอย่างผุดขึ้นมา
นางไม่มีทางปล่อยให้มู่จวินฮานตายไปทั้งแบบนี้และไม่มีทางให้มู่จวินฮานต้องทนเจ็บปวดด้วย !
เวลาต่อมาหลู่เยว่เยว่ก็ออกจากจวนอ๋องโดยใช้ช่วงเวลายามราตรี พอขึ้นไปนั่งบนรถม้าแล้ว นางก็หันไปมองครู่หนึ่ง นางรู้ว่าคราวนี้กำลังจะไปเสี่ยงอันตราย หากกลับมาได้อีกครั้งนางก็อยากจะอยู่กับมู่จวินฮานตลอดไป
หากฟางหลิงซู่สามารถทำให้นางสมปรารถนาได้ก็คงเป็นเรื่องที่ดีจนไม่มีสิ่งใดมาเทียบเคียง แต่ถ้าฟางหลิงซู่อยากให้นางสมปรารถนาจริง เขาก็คงไม่บีบบังคับให้มู่จวินฮานทานยาพิษนั้นหรอก
หัวใจของหลู่เยว่เยว่กำลังปั่นป่วน นางมิรู้ว่าฟางหลิงซู่เป็นคนเช่นไรกันแน่และมิรู้ว่าเขาคิดเยี่ยงไร แต่นางก็มิลังเลและรีบเดินทางไปที่เผ่าปิงชวนทันที
วันรุ่งขึ้น มู่จวินฮานพบว่าหลู่เยว่เยว่หายตัวไปจึงรู้สึกกระวนกระวายใจ แต่ในเวลาเดียวกันเขาก็พบจดหมายฉบับหนึ่งของนางที่วางอยู่ในห้อง
‘…จวินฮาน ข้ากลับไปจัดการเรื่องบางอย่างที่จวนโหว’
ขณะที่หลู่เยว่เยว่เขียนจดหมาย นางก็ได้นัดแนะกับอันอิงเฉิงไว้เรียบร้อยแล้ว บัดนี้หลู่เยว่เยว่เป็นเหมือนปลาที่ได้น้ำในต้าโจว และนางได้ควบคุมคนที่อยู่รอบตัวอันหลิงเกอไว้แล้ว
หลู่เยว่เยว่และอันหลิงเกอในอดีตไม่มีความต่างอันใดกันแม้แต่น้อยจึงทำให้แม้แต่ชิงเฟิง หมิงซินและปี้จูก็ยังแยกไม่ออก เนื่องจากพวกนางมีหน้าตาเหมือนกันและมีนิสัยที่แตกต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
เรื่องก็เป็นเช่นนี้ หลังเดินทางสองวันสองคืนติด หลู่เยว่เยว่ก็มาถึงเผ่าปิงชวนในช่วงบ่ายของวันหนึ่ง นางมีป้ายหยกที่ฟางหลิงซู่มอบให้อยู่แล้ว ด้วยเหตุนี้จึงสามารถเข้าออกโดยไม่มีผู้ใดเข้ามาขวาง
และเวลานี้ฟางหลิงซู่ก็กำลังอยู่ที่ห้องทรงพระอักษร หลู่เยว่เยว่มิได้คิดอันใดมาก นางเพียงเดินเข้าไปหาโดยตรง
การกลับมาคราวนี้ของนางถูกปกปิดใบหน้าด้วยผ้าคลุมเพราะรู้ว่าจะเปิดเผยตัวตนมิได้ ด้วยเหตุนี้จึงปกปิดใบหน้าเป็นอย่างดี หากมิยกผ้าคลุมขึ้นมาก็จะไม่มีผู้ใดเห็นหน้าตาของนางได้อย่างชัดเจน