เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 580
เขาไม่รู้ว่า
การพบกับหนิงชิงเฉิงที่นี่ เป็นเรื่องร้ายหรือเรื่องดี?
เกี่ยวกับเรื่องของหนิงชิงเฉิงนั้น
ในใจหยางเฟิงมีความขัดแย้งเป็นอย่างมาก
ไม่ว่ายังไงก็ตาม หนิงชิงเฉิงเป็นเพื่อนเล่นในวัยเด็กของเขา และยังเป็นคู่แต่งงานที่กำหนดไว้ตั้งแต่เด็กโดยพ่อแม่
และก็เคยแอบหลงรักกันมาก่อน
หากเกิดการปะทะกันขึ้นมาจริงๆ และเขาลงมือโจมตีหนิงชิงเฉิง
ตัวเขาเองควรทำอย่างไร?
ตัวเองจะลงมือได้ไหม?
เฮ่อ!
ชั่วขณะหนึ่ง
หยางเฟิงเต็มไปด้วยความกลัดกลุ้มในใจ
เวลานี้ เขาพบช่องว่างขึ้นมา ยอดฝีมือโลกบู๊นับหมื่นที่เดิมทีมีท่าทีแข็งกร้าว ได้ก้าวถอยหลังไปเล็กน้อย
วงล้อมที่เดิมทีแน่นขนัด เริ่มเห็นการค่อยๆ คลายตัวเกิดขึ้น
“ยังไง ไม่มีใครออกมาข้างหน้าเลยเหรอ?”
หยางเฟิงกวาดตามองทุกคนอย่างรวดเร็วและดุดัน พร้อมกับพูดเบาๆ
“ไอ้หนูน้อย อย่าหยิ่งผยองให้มันมากนัก รอให้ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรปรากฏเมื่อไหร่ พวกข้าค่อยมาคิดบัญชีกับเจ้า!”
“ใช่แล้ว! เจ้าทำให้คนโลกบู๊ทั้งใต้หล้าขุ่นเคือง ไม่ว่าจะช้าหรือเร็ว เจ้าก็ต้องตายอยู่ดี!”
“พวกเราไปกันเถอะ!”
ฮูล่า!
หลังจากทิ้งคำพูดที่ดุดันไว้
นักบู๊นับหมื่นก็ทยอยกันแยกย้ายไป
ด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ยิ่ง
ราวกับกลัวว่าหากตัวเองกลับช้ากว่านี้เพียงนิดเดียว ก็จะกลับไปไม่ได้แล้ว
“พวกขยะ!” หยางเฟิงหัวเราะเย้ยหยัน
เจตนาสังหารที่รุนแรง ก็หายไปในทันที
คนเหล่านี้มาจากที่ต่างๆ ทั่วทุกพื้นที่ จากสำนักพรรคใหญ่ต่างๆ
มีหลายคนที่ขัดแย้งกัน
ไม่มีใครยินดีที่จะเป็นตัวเปิด
เมื่อกลุ่มคนไม่มีสามัคคีกัน
แน่นอนว่าก็ไม่มีใครเต็มใจที่จะไปจัดการกับหยางเฟิง!
โดยเฉพาะตอนนี้ที่ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรกำลังจะปรากฏขึ้น
ทุกคนต่างก็รู้ว่าอะไรสำคัญที่สุด!
ณ ตอนนี้
พอได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
ไป๋หลิงหลงและจางเทียนซานที่อยู่ด้านข้าง ต่างก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่คาดคิดว่า มันจะจบลงแบบนี้
เดิมทีพวกเขาเตรียมใจที่จะต่อสู้จนตัวตายไว้แล้ว
แต่กลายเป็นว่า นักบู๊นับหมื่นคนกลับป๊อดขึ้นมาซะงั้น…
ทั้งสองมองหน้ากัน และแอบถอนหายใจเบาๆ
ติดตามที่ชายดุดันอย่างหยางเฟิง ช่างน่าตื่นเต้นดีจริงๆ!
“คุณหนู ตอนนี้พวกเราควรเอายังไงดีครับ/ค่ะ?”
เมื่อเห็นทุกคนถอยกันหมดแล้ว
มีเพียงหนิงชิงเฉิงที่ยืนเหม่อมองหยางเฟิงอยู่ ผู้คนของตระกูลหนิง จึงอดไม่ได้ที่จะถาม
เมื่อได้ยินเช่นนั้น
หนิงชิงเฉิงจึงเพิ่งได้ละสายตาจากหยางเฟิง
ใบหน้าของเธอปรากฏความผิดหวังอย่างแรง…
ตั้งแต่ต้นจนจบ
หยางเฟิงไม่ได้มองเธอเลยด้วยซ้ำ
หรือว่าเธอทำให้เขาไม่ชอบขนาดนั้นเลยเหรอ?
หนิงชิงเฉิงอดไม่ได้ที่จะน้ำตาคลอ
เธอสูดหายใจเข้าลึก กลั้นน้ำตาไว้ มองไปที่กลุ่มคนของตระกูลหนิงแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ!”
พูดเสร็จ
หนิงชิงเฉิงก็มองหยางเฟิงอีกครั้งด้วยความอาลัยอาวรณ์
แล้วจึงจากไปด้วยเสื้อผ้าสีขาวก็กระพือปีก
เพียงไม่นาน
ฝูงชนที่เดิมทีพลุกพล่านเต็มไปหมด
ก็หายไปอย่างรวดเร็ว
เขาจินเฟิงเหลือเพียงแค่พวกหยางเฟิงเท่านั้น
ในขณะเดียวกัน
การสั่นไหวของเขาจินเฟิง ก็หยุดลงโดยสมบูรณ์แล้ว
หยางเฟิงกวาดสายตามองเล็กน้อย
บนยอดเขาจินเฟิง มีรอยแตกเล็กน้อยปรากฏขึ้น
ดูเหมือนว่า
กว่าจะถึงเวลาที่ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรปรากฏขึ้น ยังมีเวลาอยู่พอสมควร
หยางเฟิงรู้ดีว่า
วันนี้เป็นเพียงความสงบก่อนเกิดพายุฝน
รอถึงเวลาที่ชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกรปรากฏขึ้น
มันจะเป็นการนองเลือดครั้งใหญ่แน่นอน!
ฟิ่ว!
ณ เวลานี้
มีร่างคนคนหนึ่งกำลังบินมาจากระยะไกล
ไม่นาน
เย่หลงก็มายืนอยู่ต่อหน้าหยางเฟิง
เมื่อเห็นเย่หลง
ปากของหยางเฟิงก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย
“ข้าว่านะ ท่านผู้เฒ่า ท่านนี่เกินไปจริงๆ นะ!”
“เมื่อกี้ท่านหลบซ่อนตัวไม่โผล่หน้า พอมาตอนนี้เรื่องจัดการเสร็จหมดแล้ว ท่านถึงค่อยปรากฏตัว!”
ก่อนหน้านี้
เห็นได้ชัดว่าเย่หลงมาถึงก่อนแน่ๆ แต่เขากลับหลบซ่อน ไม่ปรากฏตัวออกมา
รอให้หยางเฟิงช่วยเขาจัดการทุกอย่างเรียบร้อย และทุกคนแยกย้ายกันไปหมดแล้ว
ไอ้แก่คนนี้ ก็ค่อยโผล่ออกมาอย่างหน้าไม่อาย
หน้าหนาไร้คู่ต่อสู้จริงๆ!