เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 579
ความแข็งแกร่งขนาดนี้
แค่แต่ละคนถ่มน้ำลายกันคนละที ก็สามารถทำให้หยางเฟิงจมน้ำตายได้แล้ว
แล้วก็จริงๆ
นักบู๊นับหมื่นถูกหยางเฟิงทำให้โกรธแล้ว!
“บังอาจมาก! เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเจ้ากล้ามาดูถูกพวกข้า!”
“ดี! เย่อหยิ่งดี! สมแล้วที่เป็นคนรุ่นใหม่!”
“ไอ้เด็กน้อย คงต้องบอกว่า ข้าชื่นชมเจ้า!”
…
ผู้คนหลายหมื่นที่อยู่ตรงนั้น ต่างก็ทยอยกันเปิดปากพูด
ในขณะเดียวกันก็มองหน้ากัน
ตึง!
ตึง!
ตึง!
ทุกคนดึงอาวุธออกมาเอว
แต่ละคนมองไปที่หยางเฟิงด้วยสีหน้าที่น่ากลัว
เหมือนอยากจะจับคนมากิน!
ต่อหน้าแววตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตของคนนับหมื่น
หยางเฟิงขยับนิ้วของเขา: “พวกขยะทั้งหลาย เข้ามาพร้อมกันทั้งหมดนั่นละ!”
ในเวลาเดียวกัน
เขาก้าวขาอีกหนึ่งก้าวอย่างช้าๆ หนักแน่นและรุนแรงแบบไม่เคยเห็นมาก่อน!
พอเท้าตกถึงพื้น ฝุ่นก็ลอยขึ้น
ควันฝุ่นคละคลุ้งเต็มไปหมด โดยมีหยางเฟิงเป็นจุดศูนย์กลาง และก่อตัวเป็นพายุลูกใหญ่ที่น่ากลัว พุ่งกวาดออกไปทั้งสี่ทิศโดยรอบอย่างบ้าคลั่ง!
บูม!
ราวกับเสียงฟ้าร้องดังสนั่น
ทุกคนล้วนสายตาพร่ามัวและแก้วหูแตก!
เงียบฉี่……
ทันใดนั้น
สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไป!
สายตาที่มองไปยังหยางเฟิง เต็มไปด้วยความกลัว ความหวาดระแวง และความตื่นตระหนก!
เพียงก้าวเดียว
ก็สามารถทำให้ทุกคนตกใจกลัวได้
วิธีการที่น่ากลัวเช่นนี้ ทำให้คนที่พบเห็นต่างก็รู้สึกตกตะลึงยิ่งนัก!
จางเทียนซานและไป๋หลิงหลงต่างก็หน้าซีดไปตามๆ กัน
จบแล้ว!
จบเห่แล้ว!
ต่อให้ตีพวกเขาให้ตาย พวกเขาก็ไม่อาจคาดคิดว่า หยางเฟิงคิดจะรนหาที่ตายจริงๆ!
หรือหยางเฟิงคงไม่คิดว่าตัวเองจะรับมือคนนับหมื่นไหวหรอกนะ?
“คุณหนู หยางเฟิงคนนี้ บ้าเกินไปแล้ว…”
“คิดว่าตัวเองขู่ให้กุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊ถอยกลับไปได้แล้ว ตัวเองจะสามารถโอหังจองหองยังไงก็ได้หรือ!”
“คุณหนู โปรดให้พวกเราลุยเถอะ!”
เวลา.
ยอดฝีมือทั้งหมดของตระกูลหนิง ต่างก็ทนไม่ได้ที่จะขอออกไปสู้!
หยางเฟิงกำเริบเสิบสานขนาดนี้ ไม่เห็นพวกเขาอยู่ในสายตาจริงๆ!
พวกเขาเป็นถึงตระกูลใหญ่แห่งจงโจว ตระกูลหนิง!
ไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน ใครๆ ก็เคารพพวกเขาอย่างมีมารยาท
คนบ้าขนาดหยางเฟิง พวกเขาเพิ่งจะเคยเจอเป็นครั้งแรก!
ไม่ให้บทเรียนกับเขาสักหน่อย
เขาก็จะไม่รู้ว่า
อะไรคือ เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือคนยังมียอดคน!
“หุบปาก!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หนิงชิงเฉิงก็ดุว่าด้วยใบหน้าที่เย็นชา “หากไม่มีคำสั่งจากฉัน ห้ามใครทำอะไรทั้งนั้น!”
คนของตระกูลหนิงต่างก็เงียบในทันใด
ในตระกูลหนิง ศักดิ์ศรีบารมีของหนิงชิงเฉิงเป็นรองเพียงผู้นำตระกูล
ไม่มีใครกล้าขัดคำพูดของหนิงชิงเฉิง
แต่พวกเขาเพียงแค่สงสัยว่า
ทำไมหนิงชิงเฉิง ถึงไม่ปล่อยให้พวกเขาลงมือ?
ส่วนหนิงชิงเฉิงในตอนนี้ หันศีรษะมองไปที่หยางเฟิง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยนไม่รู้จบ
และ…
ความภาคภูมิใจที่ไม่มีที่สิ้นสุด!
นี่คือผู้ชายของฉัน!
เชิดหน้าอย่างทระนงหาใครเทียบได้!
เธอยังคงจำได้ว่า เมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก หยางเฟิงเป็นราชาเด็ก (หัวโจก)
ในตอนนั้น ไม่ว่าใครรังแกเธอ
หยางเฟิงจะเข้ามาช่วยเธอ และตีเด็กพวกนั้นซะจนร้องไห้หาพ่อแม่
ไม่ว่าจะเป็นคุณชายในตระกูลผู้มั่งคั่ง หรือรุ่นที่สองของพวกตระกูลใหญ่ ทุกคนต่างก็เคยโดนหยางเฟิงต่อยตีมาทั้งนั้น
เจนรุ่นคนอายุน้อยในจงโจว หยางเฟิงเป็นเหมือนฝันร้ายในวัยเด็กของพวกเขา!
หลายปีผ่านไป
แม้ว่าหยางเฟิงจะเปลี่ยนไปมาก
แต่สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยน คือความแข็งกร้าวของเขา!
ไม่ว่าจะเผชิญหน้าใคร
เขาก็ยังหยิ่งทะนงเช่นเคย
ไม่เคยเลยที่จะ–
เห็นวีรบุรุษคนไหนในโลกอยู่ในสายตา!
บุคลิกที่แข็งกร้าวของหนิงชิงเฉิง ก็เพราะได้รับอิทธิพลมาจากหยางเฟิง!
ชั่วครู่หนึ่ง
เธอมองไปที่หยางเฟิงด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหลคลั่งไคล้ และไม่อาจถอนตัวได้!
ทุกคนเห็นเพียงแค่
ผู้แข็งแกร่งฝีมือล้ำเลิศที่อยู่ตรงหน้าตัวเอง จู่ๆ ก็มีสีหน้าแปลก ๆ บนใบหน้า
เหมือนกับว่า…
แอบถอนหายใจอย่างลับๆ
นี่ทำให้คนทั้งหมดตกใจเป็นอย่างมาก!
ผู้แข็งแกร่งที่แกร่งขนาดหยางเฟิง ยังมีคนที่จะส่งผลกระทบต่อจิตใจของเขาได้ด้วยหรือ?
ใครกัน?
ทุกคนต่างก็มองไปรอบๆ อยู่ครู่หนึ่ง
แท้จริงแล้ว
หยางเฟิงสังเกตเห็นหนิงชิงเฉิงตั้งแต่แรกแล้ว…
แต่เขาแค่ตั้งใจทำเป็นมองไม่เห็น