บทที่ 410 การเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน (4)
“…มันยังไงกันแน่?”
พยายามจำใบหน้าที่ซีดจางของคนรับใช้เก่าของเธอได้จินซายุคถามเจ้าหญิงที่หน้าต่างอีกด้านหนึ่ง
แต่ก่อนที่เจ้าหญิงจะตอบกลับได้จินซายุคส่ายหัว เธอยิ้มด้วยรอยยิ้ม
“มีบางอย่างผิดปกติกับหัวของฉัน”
‘Haaaa … .’
จินซาฮยอค ถอนหายใจลึกและหลับตา
ภายใต้เปลือกตาที่ปิดสนิทของเธอเธอเห็นลมเหนือที่ผสมผสานหิมะด้านนอกหน้าต่างของปราสาทรอยัล เธอตรวจพบกลิ่นหอมจางๆจากทิวทัศน์อันแสนคิดถึง ความอบอุ่นของปราสาทและกลิ่นที่อ่อนโยนของมันทวีคูณเหมือนหิมะในใจเธอ
เวลาผ่านไปปมาตั้งแต่นั้นมา แต่ความทรงจำก็ยังคงสดใสเหมือนเดิม
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกถึงน้ำหนักบนเปลือกตาของเธอและเมื่อลืมตาขึ้นมาเธอก็ค้นว่าวิสัยทัศน์ของเธอพร่าเบลอ
อดีตเจ้าหญิงตระหนักว่าเธอกำลังร้องไห้
*************************************************************************
[ชั้น 28 เมืองปีศาจ]
ผมคิมฮาจินกลับมาที่ชั้น 28 นั่นเป็นเรื่องที่ดี แต่ก่อนอื่นผมจะทำอะไรผมต้องจัดระเบียบรางวัลของผมก่อน
[คุณได้ 300SP โดยการฆ่ามาร!]
[กำจัดมาร 2 ตัว – คุณทำสำเร็จได้อย่างน่าทึ่ง!]
[ด้วยการทำลายมาร 2 ตัวคุณจะได้รับพลังใหม่]
[ฉายา ‘นักล่าปีศาจ’]
▷เนื่องจากคุณดับชีวิตของมาร 2 ตัวคุณอาจได้รับสิทธิ์นี้สำหรับ 5,000 SP ผลกระทบของผู้มีอำนาจมีดังนี้
– สัตว์ร้ายผู้ลุ่มลึก: อนุญาตให้ใช้ [การเปลี่ยนแปลงบางส่วน] ในช่วงเวลาสั้นๆ
– การลงโทษและระเบียบวินัย: ช่วยให้คุณสามารถค้นหาสิ่งชั่วร้ายได้ง่ายขึ้น นอกจากนี้ยังช่วยให้คุณสามารถกำจัด [สถานะการดำรงอยู่ที่ชั่วร้ายแต่ไม่สูงส่งเกินไป] ได้ทันทีทุก 72 ชั่วโมง
[ปรมจารย์นักแม่นปืน ได้รับการเลื่อนระดับเป็นระดับ 2! ตอนนี้ระดับ 1 อยู่ใกล้แค่เอื้อม!]
[จากการฆ่า มาร ต้องใช้ SP ให้คุณได้รับสิทธิ์ ‘นักล่าปีศาจ’ ราคาลดลง 50% นอกจากนี้คุณได้รับสิทธิ์พิเศษ คุณจะได้รับโบนัสพิเศษเพิ่มเติม]
ข้อความเหล่านี้ทั้งหมดโผล่ขึ้นมาหลังจากที่ผมฆ่า มาร อย่างที่คุณเห็นมันมีอยู่บ้างคำที่โดดเด่นที่สุดคือ [นักล่าปีศาจ] และ [ปรมจารย์นักแม่นปืน ระดับ 2]
“นักล่าปีศาจ….”
ผมจะต้องจ่าย 2,500 SP จาก 5,000 SP เพราะผมได้รับส่วนลด 50%
– เพื่อรับสิทธิ์นี้ ในการอธิบายสั้นๆมันก็เหมือนพรสวรรค์ที่ดีกว่าปกติ
[คุณต้องการใช้ 2,500 SP และได้รับสิทธิ์ ‘นักล่าปีศาจ’ ใช่หรือไม่?]
นี่อาจเป็นดาบสองคม แต่ผมไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ ผมสามารถลบมันได้เสมอหากว่าไม่มีประโยชน์
[ใช่]
[ได้รับ ฉายา ‘นักล่าปีศาจ’ …]
แม้หลังจากได้รับสิทธิ์ผมก็ไม่รู้สึกแตกต่าง ไม่น่าแปลกใจเท่าไรเพราะ มันไม่ใช่ฉายาที่เพิ่มพลังทางทางกายภาพของตัวเอง
“การเปลี่ยนแปลงบางส่วน….”
มีทางเดียวเท่านั้นที่จะค้นหาว่ามันหมายถึงอะไร ผมใช้ รอยสัก ที่แขนขวาของผม
เปรี้ยง
ทันใดนั้นพลังเวทมนต์ก็พุ่งออกมาจากรอยสักที่แขนขวาของผม
แขนของผมหนาขึ้นและมีกรงเล็บงอกออกมา ไม่นานนักจากเดิมพลังเวทมนต์เป็นสีน้ำเงินก็เปลี่ยนเป็นสีดำ แขนของผมก็มีรูปร่างคล้ายกับมือของ มาร
“นี่คือวิธีการดูดซับพลังของพระเจ้า”
ผมเข้าใจกลไกการทำงานของมันอย่างรวดเร็ว มันค่อนข้างคล้ายกับ มิสเทลทีน หนึ่งในผลงานของผม มิสเทลทีน จะดูดซับความชั่วร้ายเข้ามาในร่างกายในขณะที่ผมดูดซับพวกมันเข้าสู่ร่างกายของผมเอง
“นี่….”
ไม่ว่ายังไงสิ่งนี้อาจมีประโยชน์ในสักวันหนึ่ง ไม่ผมอาจใช้งานมันได้ทันที แม้ตอนนี้ผมจะมีแขนที่พัฒนาขึ้นแล้วแต่ไม่ได้หมายความว่าผมต้องไปต่อสู้แบบประชิดตัว การยิงลูกศรหรือกระสุนด้วยแขนปีศาจจะส่งผลในลักษณะที่คล้ายกัน – ไม่สิมันจะส่งผลต่อพลังทำลายล้างมากยิ่งขึ้น
“อืม ~”
เมื่อผมรู้สึกว่าผมรู้เบื้องต้นแล้วผมก็ลงลุกขึ้นจากที่นั่งของผม ตอนนี้ได้เวลาทดสอบแล้วในการต่อสู้ที่แท้จริง ผมมองออกไปไกลและเจอทีมของ ไอลีน
ไม่ช้าพวกเขาก็จะไปถึงปราสาทของราชาปีศาจและคิมซูโฮจะท้าทายราชาปีศาจซ้ำๆ ท้าสู้ แพ้ ท้าสู้ แพ้ แม้จะเจอความพ่ายแพ้มากมาย
คิมซูโฮ ก็จะไม่ยอมแพ้และเอาชนะราชาปีศาจลงได้ในที่สุดด้วยการเติบโตและการพัฒนาที่ไม่มีขีดจำกัดของเขา
อีกเหตุผลก็คือราชาปีศาจให้ความร่วมมือกับคิมซูโฮโดยไม่ฆ่าเขานั้นเอง
– ตู้มมมมมมมมมมมมมมม!
ทันใดนั้นเสียงอึกทึกดังมาจากที่ซึ่งปาร์ตี้ของไอลีนอยู่ คนรับใช้ของราชาปีศาจกล่าวอีกนัยหนึ่งหัวหน้าชั้นกลางได้โจมตีพวกของไอลีน
– แสงส่วางนี้จะเผาแกทุกคนให้~!
เวลาที่เหมาะสมมาถึง เฟนรีล ต้องเข้าไปช่วย ถึงแม้ว่าจะไม่มีอะไรเหลือให้ผมทำเมื่อผมไปถึงที่นั่น ไม่สิผมช่วยได้ด้วยวิธีของผมเอง
[การลงโทษและระเบียบวินัย] ผมสามารถเอาชนะปีศาจร้าย 6 ตัวได้อย่างง่ายดาย
ผมวิ่งเข้าไปในป่าที่ คิมซูโฮ อยู่พร้อมกับปืนในมือ
*************************************************************************
[เทือกเขาหิมาลัยตอนกลางวัน]
เพล๊ง-!
ดาบ 2 เล่มปะทะกันเป็นเสียงสะท้อนที่หนักหน่วง ภาพพลังเวทมนตร์อันดุเดือดและประกายไฟที่เกิดขึ้นจากการปะทะกันดูเหมือนว่าทั้ง 2 ฝ่ายจะมีความแข็งแกร่งเท่ากัน แต่ในความเป็นจริงนี่เป็นจุดจบของการต่อสู้ แม้ว่า แชนายอน จะสามารถโจมตีไป 19 ครั้งแต่เธอก็จะถูกโจมตีกลับอย่างรุนแรง 20 ครั้ง
“อาาาาาาาาาาาาาาาา…. “
แชนายอน กลิ้งลงไปตามทางลาดชันที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ แม้ว่าเธอจะลุกขึ้นยืนทันทีเธอก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่จสู้ต่อได้
“…เธอแพ้ 100 ครั้งจากการต่อสู้ 100 ครั้ง เธอคงรับไม่ได้ที่แพ้ขนาดนี้”
เฮย์เนค ยิ้มเยาะใส่ แชนายอน ความเจ็บปวดสั่นสะเทือน แชนายอน แต่เธอยังคงยิ้มต่อไป
“คุณไม่เห็นหรอว่าช่องว่างมันลดลง?”
“จริงๆเหรอ? ฉันไม่เห็นเลย”
เฮย์เนค ส่ายหัวตามคำพูดที่มีเลศนัยของ แชนายอน
“…รออีกแค่ไม่นาน ในอีก 2 สัปดาห์ฉันจะเป็นผู้ชนะ”
นี้คือการต่อสู้ระหว่าง 9 ดารา กับ ธีโร่ระดับกลางค่อนสูงแน่นอนว่า
‘แชนายอน พยายามอย่างดีที่สุดและ เฮย์เนค ก็ใช้มือข้างเดียวกับเธอโดยไม่ต้องใช้พลังเวทมนต์เลยแม้แต่น้อย’
มันไม่ยุติธรรมเลย แต่เจ้าแห่งเหล็กไหลก็เล่นกับแชนายอนราวกับว่าเธอเป็นเด็ก แม้ว่ามันจะดีขึ้นเล็กน้อยจากในตอนแรก ในตอนแรกความแตกต่างระหว่างทั้ง 2 เทียบได้กับความแตกต่างระหว่างทารกแรกเกิดกับผู้ใหญ่ที่โตแล้ว
“แต่การ ‘ไม่ใช้พลังเวทย์มนตร์’ นั้นแปลกมาก คุณไม่ใช้พลังเวทมนต์ตั้งแต่แรก คุณควรจะใช้มันได้แล้วนะ”
“ฮ่าๆ ถ้าฉันใช้พลังเวทมนต์เธอคงตายไปแล้ว จงเงียบและพยายามต่อไป”
“….”
รอยยิ้มที่อ่อนโยนของ เฮย์เนค แสดงให้เห็นว่าเขายังคงปฏิบัติต่อเธอเหมือนเด็กและ แชนายอน นั้นเข้าใจ จริงๆแล้วการต่อสู้กับสมาชิกของ 9 ดารา เป็นประสบการณ์ที่มีค่า เป้าหมายหลักของเธอคือการตามหา คิมจุงโฮ นักนิติเวช กล่าวอีกนัยหนึ่งเธอไม่มีเวลาให้เสียเปล่าอีกแล้ว
“อ้อ ใช่ ปู่ของเธอดูเหมือนจะทำให้เรื่องมันปั่นป่วนไปหมดแล้วนะ”
เฮย์เนค หันกลับมามองเธอพร้อมกับลูกบิดประตูในมือของเขา
“ปั่นปวน? ปู่ของฉันไปทำอะไรอย่างนั้นเหรอ?”
“อา จากสิ่งที่ฉันได้ยินเขาฆ่า ‘มาร’”
“…มาร?”
“ถูกต้อง มาร”
ล็อก— เฮย์เนค เปิดประตูโรงแรมและ แชนายอน ก็รีบตาม เฮย์เนค เข้าไป
“นั่นหมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความว่าเขาฆ่ามารจริงๆไงละ เธอเข้าใจไหม?”
“จริงๆแล้วหนูค่อนข้างโง่….ว่าแต่คุณหมายถึงอะไร อะไรคือ มาร?”
เฮย์เนค เดินไปที่เคาน์เตอร์โดยไม่ตอบ
“คุณลุง”
“มันคือปีศาจที่แท้จริง มันเหมือนซาตาน ดูเหมือนว่าปีศาจตัวจริงจะปรากฎตัวขึ้นมาแล้ว”
“…อะไรนะ?”
แชนายอน ตัวแข็งค้างและพยายามประมวลผลความคิดที่คาดไม่ถึง เฮย์เนค พูดต่อ
“และคนที่เธอกำลังตามหา คิมจุงโฮ ก็พูดว่าเขาเจอมาร”
ชื่อของ คิมจุงโฮ โผล่ขึ้นมาโดยไม่คาดคิด ในขณะนั้น แชนายอน ก็ดวงตาเบิกกว้างเธอแล้ววิ่งไปที่เคาน์เตอร์ที่ เฮย์เนค ยืนอยู่
“คุณหมายถึงอะไร คุณลุงบอกฉันมานะ!”
เฮย์เนค มองลงไปที่ แชนายอน ที่วุ่นวายและพูดต่ออย่างใจเย็น
“ฉันคิดว่าเขาบ้าไปแล้ว เขาดูโมโห เขาดูบ้า แต่ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดที่เขายังยืนยันว่าเขาเป็นเจ้าของซากศพของมาร”
เขาลูบคางของเขาราวกับว่ากำลังรำลึกความหลังจากนั้นก็หยิบสำเนาข่าวห้องจัดเลี้ยงสีม่วงออกมา
“ตอนนี้ฉันคิดเกี่ยวเรื่องนี้ บางทีเขาอาจจะไม่ได้บ้าจริงๆ”
แชนายอน เหยียดแขนของเธออย่างรวดเร็วแล้วรีบคว้าหนังสือพิมพ์ออกจากมือของเขา