ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 729
ฮาร์วีย์ ยอร์กตอบกลับ “ไม่ต้องหรอก ตอนนี้ผมอยู่ตรงหน้าเขาแล้ว”
คอนเนอร์ ฮีธกำลังหวาดกลัว
“มิสเตอร์ยอร์ก ผมขอคุยกับเขาได้ไหมครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้เอง ผมขอเวลาครู่เดียวครับ!”
ฮาร์วีย์โยนโทรศัพท์ของเขาลงต่อหน้าฮัลค์ แฮงก์ที่กำลังยืนอยู่ตรงหน้าเขา
ฮัลค์ แฮงก์ที่เคยภาคภูมิใจในตัวเองอย่างมาก แต่ตอนนี้เขากลับยืนตัวสั่นไปทั้งตัว
เขากำลังถือโทรศัพท์ด้วยมือทั้งสองข้างของเขาในขณะที่ตัวของเขาสั่นอย่างต่อเนื่อง
“ผู้บัญชาการ นี่ผมเองครับ!”
“ฮัลค์ ฉันให้อำนาจแกเพื่อให้แกทำตามใจของตัวเองในประเทศที่ยิ่งใหญ่นั้นเมื่อไหร่?!” คอนเนอร์ดุด่าเขา
“ผะ ผะ ผม…”
ฮัลค์กำลังตัวสั่น เขารู้ว่าคอนเนอร์ ฮีธเป็นคนอย่างไร ถ้าเขามีความกล้าที่จะดูหมิ่นเขา อีกไม่นานเขาคงจะต้องชดใช้ทุกสิ่งทุกอย่าง
“แกรู้ไหมว่าคนที่อยู่ตรงหน้าของแกเป็นใคร?! แกล้าดูหมิ่นเขาอย่างนั้นเหรอ?! แกไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วเหรอ?! แม้ว่าแกจะไม่อยากแล้ว แกก็ทำมันเอง อย่าลากคนอื่น ๆ ไปตายกับแกด้วย!”
“เขาคือ…” ฮัลค์ถามขึ้นโดยไม่รู้ตัว
“แกจะมาถามว่าเขาเป็นใครทำไมตอนนี้?”
“เขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่ทำลายสิงโตนับพันจากห้าประเทศที่ยิ่งใหญ่ในตอนนั้น ตอนนี้แกยังจะกล้าตอแยเขาอยู่อีกไหม?!”
“ฉันต้องการให้แกคุกเข่าและขอโทษเขาตอนนี้!”
ตุบ!
ขาของฮัลค์ทรุดลงยอมแพ้และรีบคุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์หลังจากที่ได้ยินเรื่องทั้งหมด
ไม่นานหลังจากนั้น เขาจึงยกมือของเขาขึ้นและตบหน้าของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีกหลายสิบครั้ง
“นายท่านครับ ผมโง่เอง ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย…”
ผู้คนที่ยังอยู่ในสถานที่แห่งนี้ รวมถึงจอห์น ก็อตติและโยนาธาน ยอร์ก ต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น
คนเหล่านี้คือทีมหมาป่าเดียวดายที่จัดการกับทีมงูเห่าจากอเมริกา!
ฮัลค์เป็นมากกว่าตำนาน!
แต่ตอนนี้เขาก็ยังคุกเข่าต่อหน้าฮาร์วีย์และตบหน้าตัวเองเสียงดังอย่างบ้าคลั่งเพื่อที่จะให้คนที่อยู่ในสายได้ยิน
หลังจากที่ตบตัวเองแล้วนับสิบครั้ง ใบหน้าของฮัลค์ซ้ำราวกับหมู ต่อมาบุคคลที่อยู่ปลายสายสั่งการอย่างใจร้อน “นั่งอยู่อย่างนั้นแหละ ถ้ามิสเตอร์ยอร์กไม่ได้สั่งให้แกลุกขึ้น แกก็คุกเข่าอยู่อย่างนั้นแหละ!”
ฮัลค์ไม่กล้าแม้แต่จะขัดคำสั่ง เขาได้แต่ตัวสั่นอยู่สักพักและพูดประโยคหนึ่งออกมา
“มิสเตอร์ยอร์ก ผมไม่รู้ว่าคุณคือเขา! ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยนะครับ!”
“คุณเป็นไอดอลของผมมาโดยตลอด! ผมไม่ได้สนใจอะไรเลย!”
ฮาร์วีย์ไม่ได้สบตากับเขาแต่เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพูดอย่างเรียบง่าย “ผมจะปล่อยเขาไปก่อนและผมจะต้องใช้คนของคุณเพื่อเรื่องบางอย่างเช่นกัน”
“แน่นอนครับ เป็นเกียรติของทีมหมาป่าที่ได้รับใช้มิสเตอร์ยอร์กครับ!”
หลังจากที่คุยเสร็จ คนที่อยู่ปลายสายได้ทำเสียงดังขึ้น ชัดเจนว่าคอนเนอร์ได้ทำท่าตะเบ๊ะเพื่อแสดงความเคารพให้กับฮาร์วีย์จากปลายสาย
“ทำงานซะ”
ฮาร์วีย์วางสายโดยไม่แม้แต่จะมองไปที่ฮัลค์เลย
ฮัลค์โบกมืออย่างฉุนเฉียว เขาไม่ต้องให้ฮาร์วีย์สั่งการด้วยซ้ำ
ในเวลาต่อมา แม้กระทั่งทหารรับจ้างยังงุนงงกับการเปลี่ยนแปลงนี้
แต่คำสั่งของกองทัพย่อมจะขัดคำสั่งไม่ได้ อาวุธของพวกเขาถูกเปลี่ยนทิศทางทันทีและตอนนี้ได้ชี้ไปทางโยนาธาน ยอร์กและคนอื่น ๆ
“พวกนาย…”
หน้าของโยนาธานซีดลง
พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าไม้เด็ดที่ใหญ่ที่สุดของตระกูลยอร์กจะต่อต้านพวกเขาในช่วงเวลาที่สำคัญอย่างนี้
ใบหน้าของจอห์น ก็อตติและคนในตระกูลยอร์กเริ่มซีดลงหลังจากเห็นภาพที่เกิดขึ้น
เขามีลูกน้องอยู่ไม่กี่คน แล้วเขาจะสามารถจัดการกับทหารรับจ้างได้อย่างไร?
การแสดงออกของโยนาธานเปลี่ยนไปเมื่อเขาไม่สามารถควบคุมความคิดของตัวเองได้
“ฮัลค์ แฮงก์! ทำไม! ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น?! เป็นเพราะว่าเราจ่ายเงินให้พวกนายไม่พอเหรอ?!”
การแสดงออกของฮัลค์มืดหมองลง เขาหันไปมองฮาร์วีย์และรีบดุด่าอย่างเกรี้ยวกราดหลังจากที่เขายังนิ่งเฉย
“แกมันโง่! ไม่มีใครจะหยุดแกไว้หรอกถ้าแกกำลังหาที่ตาย!”
“แต่แกกล้ามาตอแยกับคน ๆ นี้ได้ยังไง?! แกมันรนหาที่ตายชัด ๆ !”
“เขาพิเศษขนาดนั้นเลยเหรอ?”
โยนาธานแทบจะไม่อยากเชื่อ
“เขาก็แค่นายน้อยที่ถูกทอดทิ้งจากตระกูลของเรา แค่ทหารที่เกษียณไปแล้ว! เขามีความสามารถที่จะทำอะไรบ้าง?!”