ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 730
ฮัลค์ แฮงก์ตกตะลึงกับคำว่า “นายน้อยที่ถูกทอดทิ้ง”
เขาค้างไปเล็กน้อย จากนั้นก็หัวเราะออกมาอย่างน่ารังเกียจ
‘ต้องเป็นตระกูลยังไงถึงกล้าทอดทิ้งคน ๆ นี้?’
‘พวกเขาไม่รู้ว่าเหรอตระกูลของพวกเขาได้เสียโอกาสที่จะเป็นตระกูลอันดับต้น ๆ บนโลก?’
ในเวลาต่อไป เขาหยิบวิทยุสื่อสารของตัวเองออกมาและออกคำสั่ง
ชู้วว…
เสียงจากด้านนอกและบนท้องฟ้าดังขึ้นก้องไปหมด ปลายกระบอกปืนได้เปลี่ยนทิศทางของมันและทั้งหมดถูกชี้ไปยังโยนาธาน ยอร์ก, จอห์น ก็อตติและคนอื่น ๆ ที่อยู่ในเหตุการณ์
ฮัลค์ไม่ได้สนใจอะไรเมื่อเขาทำงานให้กับโยนาธาน แต่ตอนนี้เขากลับจริงจังอย่างมาก เขาคงจะไม่จริงจังขนาดนี้ถ้าเขาอยู่ในสนามรบ
ในตอนนี้การแสดงออกของโยนาธานและจอห์นมืดหมองสนิท
พันธมิตรเมื่อไม่กี่นาทีก่อนได้หันปลายกระบอกปืนมายังพวกเขาทันทีโดยปราศจากจุดบอดแม้แต่จุดเดียว!
พวกเขาที่เคยหยิ่งผยองและตอนนี้พวกกลับกำลังอยู่ในความสิ้นหวัง!
ชีวิตก็เหมือนละคร!
และนี่คือตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบ!
จอห์นเป็นคนแรกที่ยอมจำนนด้วยแรงกดดันมหาศาล
เขายกมือทั้งสองข้างและถอนหายใจออกมา
“เจ้าชายยอร์กในเหตุการณ์นี้ ฉันมาที่นี่เพื่อชายชราจากตระกูลของคุณนะ!”
“เมลิสซา ลีโอใช้ชื่อของชายชราเพื่อบังคับฉัน ฉันไม่มีตัวเลือกอื่นจริง ๆ !”
“ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้วว่าชายชราคนนั้นถูกเมลลิสซาบังคับให้ตายและต่อไปฉันควรจะยืนอยู่ข้างเดียวกับคุณเพื่อแก้แค้นให้กับชายคนนั้น!”
จอห์นกำลังเหงื่อแตกพลั่กในขณะที่เขาพูด
แต่เขาเข้าใจดี!
เจ้าชายยอร์กยังคงเป็นเจ้าชายยอร์กคนเดิมเมื่อสามปีที่แล้ว!
เพียงแต่ความแข็งแกร่งและน่าสะพรึงกลัวของเขามันมากกว่าเดิมในตอนนี้!
จอห์นเป็นถึงราชาแห่งท้องถนนของเซาท์ไลท์ แต่เขาก็ยังกัดฟันอยู่ในตอนนี้
เขาต้องการที่จะกลับออกไป แต่เขาไม่สามารถทำได้เพราะฮาร์วีย์ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย
บอดี้การ์ดส่วนตัวของตระกูลยอร์กที่อยู่รอบตัวโยนาธานต่างกำลังมองหน้ากัน
หลังจากนั้น มีบางอย่างในมือของพวกเขาร่วงลงพื้นอย่างเซ่อซ่า
ทุกคนต่างพากันยกมือขึ้นสูงและค่อย ๆ คุกเข่าลงอย่างช้า ๆ
ภายใต้สถานการณ์เหล่านั้น ไม่มีใครที่ยังโง่ต่อไปได้อีก
ทีมหมาป่าเดียวดายได้หันมาต่อต้านพวกเขา ส่วนจอห์น ก็อตติราชาแห่งท้องถนนของเซาท์ไลท์ได้ยอมแพ้ บอดี้การ์ดธรรมดา ๆ อย่างพวกเขาจะทำอะไรสำเร็จได้?
ถ้าตอนนี้พวกเขาไม่ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง พวกเขาคงจะต้องเจอกับชะตากรรมที่ย่ำแย่กว่าความตาย!
โยนาธานหลับตาลง
เขาไม่เคยคาดคิดว่าสถานการณ์ที่เขาถูกกำหนดให้ชนะจะหันเหไปสู่ความตายโดยเฉียบพลันอย่างนี้
ตระกูลยอร์กที่ยิ่งใหญ่ได้พ่ายแพ้อย่างราบคาบ!
แต่สิ่งเดียวที่น่ายินดีสำหรับโยนาธานคือการที่คุณย่ายอร์กและควินตัน ยอร์กได้กลับไปก่อนหน้านี้
ถ้าไม่ ตระกูลยอร์กทั้งหมดจะถูกทำลาย
หลังจากนั้นสักพัก ในที่สุดโยนาธานก็ลืมตาขึ้นอีกครั้ง ใบหน้าของเขาขมขื่น โดยที่ไม่มีเจตนาที่จะหนีแต่เขากลับถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และมองไปที่ฮาร์วีย์
“เมื่อถึงเวลาผู้ชนะจะได้ทุกสิ่งทุกอย่าง ฉันยอมรับว่าวันนี้ฉันพ่ายแพ้…”
“แต่ฉันยังอยากที่จะถาม แกคู่ควรยังไง?!”
“ผมคู่ควรยังไงเหรอ?”
สายตาของฮาร์วีย์จ้องไปยังโยนาธานที่นิ่งเฉย
“ในช่วงเวลาสามปีในค่ายศัสตราวุธ ผมได้สร้างกองทัพขึ้นมา!”
“ลูกน้องของผม อีธาน ฮันต์อยู่ในระดับเดียวกับผู้บัญชาการสูงสุดแห่งเซาท์ไลท์!”
“ทรัพย์สินของผมในต่างประเทศมีมากกว่าที่คุณคาดคิด!”
“คุณคงไม่คิดว่านายน้อยที่พวกตระกูลยอร์กปฏิเสธ เจ้าชายยอร์กที่พวกคุณทั้งหมดทอดทิ้งจะยังสามารถกลับมาได้เหมือนกับราชา ใช่ไหม?”
“ถ้าตอนนั้นไม่เกิดเรื่องขึ้น ตระกูลยอร์กอาจจะได้เป็นตระกูลอันดับหนึ่งในสิบของประเทศตอนนี้…”
“และคุณ โยนาธาน ยอร์ก อาจจะได้ควบคุมทั้งในภาคประชาชนและภาคกองทัพ!”
“น่าเสียดายที่ทั้งหมดเป็นเพียงแค่ความฝันสำหรับตระกูลยอร์ก…”
คำพูดของฮาร์วีย์คมกริบราวกับมีด ทำให้โยนาธานเฉื่อยและมึนงงที่สุด
เขาพลาดตรงไหนนะ?
ตระกูลพลาดตรงไหนกัน?
เหลือเชื่อจริง ๆ !
เขาแทบนึกไม่ถึงเลยจริง ๆ !