1799-3 vs 1799-4 โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 1799-3
พนักงานคนนี้เดินขึ้นตึกอย่างรู้สึกชินกับความประหลาดที่ว่า โดยก่อนขึ้นไปยังมองลูกโป่งเหล่านั้นแล้วบอกตัวเองในใจ ต่อไปเวลาที่แฟนเขางอน เขาก็จะโอ๋อย่างนี้นี่แหละ โรแมนติกดีออก
ฉินมั่วยืนอยู่ข้างบน เห็นป๋อจิ่วไม่อยู่อีกแล้ว ไม่รู้ว่าเธอพูดอะไรกับพนักงานเดลิเวอร์รี่ เช่นเดียวกับฝานเจียที่ไม่รู้เหมือนกัน ดังนั้นเมื่อมีคนเคาะประตู ฝานเจียจึงถามขึ้น “ใคร”
เสียงดังจากข้างนอกตอบว่า “เอาอาหารเดลิเวอร์รี่มาส่งครับ”
เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะเปิดประตูออก เธอรู้ดีว่า Z เป็นคนสั่งมา ในเมื่อส่งมาให้เธอก็จะรับล่ะ แล้วไม่เพียงจะรับ ยังจะกินร่วมกับฉินมั่วด้วย นังนั่นจะได้รู้เสียทีว่าเวลาที่มองเธอกับเขากินข้าวด้วยกันจะรู้สึกอย่างไร! แต่ฝานเจียกลับคิดไม่ถึง หลังจากที่เปิดประตูออกไป พนักงานคนนั้นกลับพูดเพียง “สวัสดีครับ” แล้วเอ่ยต่อ “พี่รูปหล่อครับ มีโน้ตถึงพี่ครับ”
ฝานเจียห้ามไม่ทัน เพราะฉินมั่วเดินมารับกระดาษนั่นไปแล้ว โดยมีข้อความเขียนว่า “ชอบลูกโป่งที่ส่งให้ไหม? แฟนจ๋า”
ฝานเจียโมโหสุดขีด ทำไมเธอถึงคิดไม่ถึงว่า การกระทำของตัวเองจะทำให้นังนั่นสื่อสารกับเขาได้ แต่กระนั้นก็ยังไม่จบ “สำหรับอาหาร ฉันสั่งมาสองชุด ชุดหนึ่งฉันเก็บไว้กินเอง อีกชุดหนึ่งให้พนักงานส่งมาให้ ว่ากันว่าคนคู่กันถึงจะอยู่ห่างไกล แต่พี่มั่วลองก้มดูก็จะเห็นฉันกิน”
ฉินมั่วไม่สนใจหรอกว่าคนอื่นจะกินยังไง เขาสงสัยแค่ว่ายัยนั่นยังทำอะไรได้อีก จึงเดินไปดูที่ริมหน้าต่าง
ฝานเจียผิดแผน จึงหมดความอดทน ไม่อยากให้นังนั่นเห็นอะไรอีกด้วย! “พี่มั่ว ดึกแล้ว พวกเรานอนกันเถอะ” ว่าแล้วก็เดินไปปิดไฟที่ห้องรับแขก ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องนอน เธอรู้ดีว่าต่อให้ฉินมั่วไม่สนิทชิดเชื้อกับเธอ แต่ยังคงปกป้องเธออยู่ใกล้ตัวแน่นอน
ฝานเจียยิ้มพลางมองดูฉินมั่วเดินมาหาเธอ ไม่ไปที่ริมหน้าต่างอีก มุมปากแอบหยัดยิ้มขึ้น เธอบอกตั้งแต่แรกแล้วว่า มันไม่มีประโยชน์หรอก ผู้ชายคนนี้เป็นของเธอคนเดียว! รอจนถึงบ่ายวันพรุ่งนี้เถอะ คำสั่งที่แฝงทางจิตจะถูกเปิดใช้งานครบ 24 ชั่วโมงแล้ว
และเมื่อ 24 ชั่วโมงผ่านไป เธอจะสั่งให้เขาฆ่าคน ถึงเวลานั้นมือเขาต้องเปื้อนเลือดแน่ เธออดทนได้และไม่แคร์ที่จะต้องรอ แต่เธอค้นพบบางสิ่ง ฮู้นั่นมันบาดตาเป็นบ้า มันจะรบกวนคำสั่งของเธอทุกครั้งเลยสิน่ะ รออีกหน่อยเถอะ รอจนผ่านคืนนี้ไป เธอจะกำจัดมันทิ้ง!
เมื่อคิดได้เช่นนี้ รอยยิ้มบนมุมปากของฝานเจียก็หยักลึกขึ้น ทว่าตอนแรกเธอคิดว่าฉินมั่วจะเดินเข้ามาในห้องนอนพร้อมกับเธอ ไม่คิดเลยว่าเขาจะหยุดอยู่หน้าห้องนอน ทิ้งระยะห่างไว้เพียงห้าก้าว ไม่มากหรือน้อยกว่านี้ ทั้งยังไม่คิดจะเข้ามาด้วย! ฝานเจียร้อนใจทันที “พี่มั่ว พี่ไม่นอนเหรอ? จะยืนตรงนั้นทั้งคืนหรือไง?”
………………………………………
ตอนที่ 1799-4
เขาตอบด้วยการพิงกำแพง ยืนพิงเอียงๆ ซุกมือทั้งสองเข้ากระเป๋ากางเกง หลับตาลง สื่อความหมายชัดเจน
ฝานเจียอยากจะกินข้าวกับเขา แต่ใครจะคิดล่ะว่า เขาไม่ยอมพูดอะไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องอาหารสักคำ
ชายหนุ่มที่ไม่ยืนที่ริมหน้าต่าง ดูเหมือนเป็นจอมมารที่ไม่สนใจต่อบรรยากาศรอบด้านอีก ความมืดเข้าปกคลุมตัวเขา
ฝานเจียคิดจะออกคำสั่งกับชายหนุ่ม แต่เกรงว่าจะได้ผลในทางกลับกัน รออีกสักคืนเถอะ คงไม่เป็นไร อย่างไรเสียเขาก็อยู่ในห้องเดียวกับเธอ และนัง Z ก็คงได้แต่วิตกจริตมากมายต่อไป เธอไม่เชื่อหรอกว่านังนั่นจะใจเย็นอยู่ได้!
ป๋อจิ่วไม่ได้ใจเย็นจริงๆ โดยเฉพาะเมื่อเห็นดวงไฟในห้องดับลง ยิ้มที่มุมปากของเธอสลายไป กระทั่งอาหารชุดในส่วนของเธอ ยังถูกโยนทิ้งลงถังขยะ เธอบอกตัวเองว่าอย่าคิดมาก แต่กลับจุดบุหรี่สูบอย่างทนไม่ไหว
อากาศข้างนอกหนาวมาก เธอไม่รู้ว่าอุณหภูมิในห้องที่เขาอยู่เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกแค่ว่าตัวเองหนาวไปทั้งตัว ยังดีที่ในรถมีเครื่องทำความร้อน แต่เธอไม่อยากอยู่ในรถ ด้วยอยากให้เขาเห็นเธอ จึงยืนสูบบุหรี่ถึง 7-8 มวนอยู่ใต้ตึก จนทนความหนาวเหน็บไม่ไหว เปิดประตูรถออก
ป๋อจิ่วรู้เช่นกันว่าฝานเจียย่อมไม่ปล่อยโอกาสให้เธอกับชายหนุ่มได้ติดต่อกันแน่ ไม่รู้ว่าชายหนุ่มเห็นของที่เธอให้แล้ว จะหวั่นไหวบ้างหรือเปล่า นี่เป็นครั้งแรกที่ป๋อจิ่วรู้สึกว่าเวลาผ่านไปช้ามาก กลางคืนเป็นช่วงเวลาที่ทรมานที่สุด แต่หากจะลงมือจับฝานเจียในเวลานี้ขึ้นมาจริงๆ มีหวังตกหลุมพรางของอีกฝ่ายแน่
ป๋อจิ่วช้อนสายตาดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือ ตอนนี้ 5 ทุ่มแล้ว เหลืออีกไม่ถึง 12 ชั่วโมงก็จะได้เวลาแข่ง
ด้วยเวลาจำกัดเพียง 12 ชั่วโมง จะทำอย่างไรให้ชายหนุ่มฟื้นความทรงจำ? ป๋อจิ่วคิดหาวิธีมากมาย แต่ไม่มีวิธีไหนที่จะเป็นไปได้เลย
รอจนถึงตี 2 เธอพยายามบังคับตัวเองให้พักผ่อน เพราะฝานเจียต้องมีแผนต่อแน่ และหากคำสั่งที่ฝังทางจิตถูกเปิดออกนานเข้า จะยิ่งแก้ไขยาก เธอรู้ดีว่าฝานเจียลากเวลาให้มันยืดเยื้อ เพื่อฆ่าเวลาให้ผ่านไปเรื่อยๆ แต่ต่อให้เป็นเช่นนั้น ป๋อจิ่วก็ยังไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไร เธอยื่นมือนวดหัวคิ้ว มองดูเศษบุหรี่ที่ร่วงลงพื้น แล้วมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง พบว่าเวลาผ่านไปอีก 1 ชั่วโมงแล้ว
โลกออนไลน์ยังวิพากษ์วิจารณ์กันอยู่ คงเพราะเหลือเวลาอีกไม่ถึง 10 ชั่วโมง ซึ่งทางออฟฟิเชียลเว็บไซด์ได้เริ่มตั้งเวลาถอยหลังแล้ว กระทั่งในตอนนี้ ก็ยังมีคนต่อต้านไม่เห็นด้วยที่ฉินมั่วกับแบล็กพีช Z จะลงแข่งขัน
ป๋อจิ่วสไลด์นิ้วบนมือถือ รู้สึกว่ามันหนาวมาก มันก็หนาวจริงๆ แต่วางมือไม่ได้ เธอกดต่อสายถึงเฮ่อหงฮัว
คนเป็นแม่รับสาย ก็ได้สติทันที “จิ่ว ลูกจิ่วใช่ไหม?”
“หนูเองค่ะ” ป๋อจิ่วยิ้มออกมา เงยหน้ามองดูความมืดนอกหน้าต่าง ตอนนี้เป็นเวลา 6 โมงเช้าแล้ว เหลืออีกไม่ถึง 4 ชั่วโมงก็จะได้เวลาแข่ง
ภายใน 4 ชั่วโมงนี้ เธอพอจะดาดเดาผลออก จะรั้งรอเวลาต่อไปไม่ไหว ยังไงก็ต้องรักษาสิ่งที่สำคัญที่สุดให้เขาให้ได้
ป๋อจิ่วถอยหลังก้าวหนึ่ง สวมฮู้ดบนศีรษะ ร่างสูงระหงเอ่ยปากขึ้น ควันก็ลอยออกมา “เรื่องที่หนูเคยสัญญาไว้ กลัวว่าต้องผิดคำพูดกับแม่แล้วล่ะค่ะ”
…………………………………………