บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 756
“เชิญครับ คุณควินน์” บอดี้การ์ดเปิดประตู ดูเหมือนว่าถึงเธอจะไม่เต็มใจอย่างไร พวกเขาก็จะไม่ยอมปล่อยเธอไป
ขณะที่เธอถูกบังคับให้ขึ้นรถ เมเดลีนก็พบว่าเจเรมี่รออยู่ที่ประตูโรงแรมด้วยรอยยิ้มอันอบอุ่นและดอกยิปโซ
เขามาถึงหลังจากเธอสามนาที
พวกเขาจะได้พบกันถ้าเธอไม่ถูกบังคับให้เข้าไปในรถ
เฟลิซิตี้จ้องมองเจเรมี่เช่นกัน “ช่างน่าเสียดาย ดูเหมือนว่าพวกคุณคงจะไม่ได้กลับมาคบกันแล้วล่ะ”
เมเดลีนรู้สึกเย็นยะเยือก
เฟลิซิตี้รู้เกี่ยวกับการเดิมพันที่เธอทำกับเจเรมี่เมื่อสักครู่นี้
เฟลิซิตี้ยิ้มให้กับท่าทางตกใจของเมเดลีน “ดูเหมือนเธอจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเฟลิเป้เลย เอวลีน”
“เธอหมายถึงอะไร?”
“ฮึ” เฟลิซิตี้เย้ยหยัน สายตาของเธอแข็งกร้าว “เดี๋ยวก็รู้เอง”
จากนั้นรถก็ขับออกไป
เมื่อมองไปที่เจเรมี่ซึ่งยืนอยู่ข้างประตูโรงแรม เมเดลีนก็รู้สึกใจหาย
เธอต้องการจะลดกระจกหน้าต่างลงเพื่อเรียกเขา แต่หน้าต่างถูกล็อค เธอต้องการโทรหาเขา แต่บอดี้การ์ดกลับเอาโทรศัพท์ของเธอไปแล้ว
เธอมองไปทางที่เจเรมี่ยืน ขณะที่ระยะห่างระหว่างพวกเขาเพิ่มขึ้นจนเขาหายไปจากสายตาของเธอ
เจเรมี่รออย่างอดทนเป็นเวลาหลายนาทีด้วยดอกยิปโซในมือของเขา และเวลาผ่านไปนาทีแล้วนาทีเล่าจนกระทั่งค่อย ๆ เกินเวลาที่ตกลงกันไว้
ความเบิกบานค่อยๆ หายไปจากดวงตาของเขาในขณะที่หัวใจของเขาเย็นชา
“นี่คือจุดจบของเราจริง ๆ เหรอ ลินนี่?” เขาไม่อยากที่จะยอมให้มันจบแบบนี้ ไม่มีทางที่เขาจะไม่ได้ถูกกำหนดมาให้คู่กับผู้หญิงที่ประสบความเป็นความตายในชีวิตด้วยกันกับเขาหลายต่อหลายครั้ง
แต่เวลาบอกเขาว่าพวกเขาไม่ได้ถูกกำหนดมาเพื่อกันและกัน
เจเรมี่กลับไปที่โรงแรมเพียงเพื่อพบว่าเมเดลีนไม่ได้กลับมาเลย
เขากลับไปรอที่ทางเข้าโรงแรม แต่ไม่มีวี่แววของเมเดลีนเลยไม่ว่าเขาจะรอนานแค่ไหนก็ตาม
เวลาผ่านไปและเจเรมี่ก็รู้สึกกังวล
‘ทำไมเธอยังไม่กลับ? เธอประสบอุบัติเหตุเหรอ?’
ด้วยความกังวล เขาโทรเข้าโทรศัพท์ของเมเดลีน แต่สายของเขาถูกปฏิเสธ เขากำลังจะโทรออกอีกครั้งในตอนที่เขาได้รับข้อความจากเมเดลีน : [ความจริงแสดงให้เห็นว่าเราไม่ได้ถูกกำหนดให้คู่กันอีกต่อไป เจเรมี่ เราจบกันตอนนี้เถอะ ฉันไม่อยากเจอคุณอีก ฉันกลับมาที่เกลนเดลแล้ว อย่ามาหาฉันเลย]
เธอกลับไปที่เกลนเดลแล้วเหรอ?
เป็นแบบนั้นได้ยังไง?
เจเรมี่รับไม่ได้และจะไม่ยอมรับจุดจบแบบนี้แน่นอน
เขากลับมาที่ห้องพักเพื่อหาหนังสือเดินทาง และพบว่าหนังสือเดินทางของเมเดลีนไม่อยู่ที่นั่นแล้ว
เจเรมี่จองเที่ยวบินกลับไปเกลนเดลเพื่อตามเมเดลีนไปโดยไม่ได้คิดอะไร
ที่คฤหาสน์ของเบบี้ บรีท
เมื่อได้โทรศัพท์ของเมเดลีนมาแล้ว เฟลิซิตี้ก็ส่งข้อความถึงเจเรมี่ในชื่อของเจ้าของโทรศัพท์และปิดโทรศัพท์ไป
เฟลิซิตี้เยาะเย้ยถากถาง ขณะจ้องมองเมเดลีนซึ่งนั่งอย่างไม่กลัวอะไรอยู่บนโซฟา “เท่าที่ดูเขายังคงรักเธออยู่มากนะ ทั้งหมดที่ฉันพูดคือเธอกลับเกลนเดลไปแล้ว และเขาก็รีบไปที่สนามบินเพื่อตามหาเธอ อีกไม่นานเขาคงจะขึ้นเครื่องไปยังเกลนเดล”
เมเดลีนเลิกคิ้วอย่างเย็นชาและเบื่อหน่ายใส่เฟลิซิตี้ พลางตอบอย่างห้วน ๆ ว่า “มาตั้งไกลเพียงเพื่อลากฉันมาที่นี่ และหลอกให้เจเรมี่กลับไปที่เกลนเดล บอกหน่อยสิ เธอต้องการอะไร?”
“อยากรู้จริง ๆ เหรอ?” เฟลิซิตี้มองอย่างลึกลับซับซ้อน “ฉันกลัวว่าเธอจะรับไม่ได้”
“ฉันเคยตายไปแล้วครั้งหนึ่ง ฉันต้องกลัวอะไรอีกเหรอ?”
“ถ้าคนที่ตายคือเจเรมี่ล่ะ? เธอจะยังไม่กลัวอยู่ไหม?”