“ข้าจะไปมองหน้าติดได้อย่างไรหลังจากเกิดเหตุการณ์เมื่อวานนี้” ชิวเยว่ร่ำร้องในใจขณะที่เธอเกลือกกลิ้งไปมาบนเตียงหลังจากที่รำลึกถึงทุกสิ่งที่ได้เกิดขึ้นเมื่อวานนี้
ในขณะที่ความทรงจำของเธอบางอย่างยังคงขมุกขมัว แต่เธอก็สามารถจำเหตุกาณ์ส่วนใหญ่ของเมื่อวานนี้ได้ ซึ่งเธอได้ยอมให้ซูหยางทำการนวดที่กระตุ้นความรู้สึกอย่างมาก มากมายเหลือเกิน
แน่นอนว่าเธอได้คาดหวังว่าจะได้เกิดช่วงเวลาของความใกล้ชิดสนิทสนมระหว่างกัน และการนวดก็เป็นเพียงแค่คำบังหน้าเธอในการเข้าไปใกล้ชิดกับเขา แต่เธอไม่คาดคิดว่าสิ่งต่างๆจะบานปลายออกมาในลักษณะนี้แม้แต่น้อย
สถานการณ์นี้ปกติแล้วเป็นเรื่องที่วาบหวามเกินไปสำหรับเธอ จนทำให้ความกล้าในความปรารถนาอันหื่นกระหายของเธอนั้นไม่อาจควบคุมได้
ตามความเป็นจริงแล้ว ถ้าซูหยางไม่ยับยั้งใจของเขาไว้ในระหว่างการนวด เธอก็ไม่รังเกียจหากว่าเขาจะทิ่มแทงเธอในเวลานั้น
“ข้ามิอยากเชื่อว่าข้าได้คิดที่จะยอมเสี่ยงชีวิตของข้าเพียงเพื่อที่จะร่วมรักกับเขา…” เธอถอนหายใจ
และนั่นไม่ใช่เป็นเพียงแค่คิดแบบผ่านๆ ในเมื่อเธอได้คิดแบบนี้หลายต่อหลายครั้งระหว่างการนวด
ขณะที่เธอยังคงครุ่นคิดถึงเรื่องเมื่อวานนี้นั้น ร่างกายของเธอก็ค่อยเกิดความรุ่มร้อนขึ้นมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งเธอเกิดความปรารถนาลามกขึ้นอีกครั้ง
“ข้าเป็นหญิงลามกเช่นนั้นเลยหรือ…” เธอพึมพัม
สองสามอึดใจจากนั้น เธอก็เริ่มปรนเปรอตัวเธอเองในขณะที่นึกถึงความรู้สึกของนิ้วของซูหยางที่เข้าไปสู่ในร่างกายเธอและความรู้สึกจากลิ้นของเขา และเธอก็ทำการปรนเปรอตัวเธอเองจนกระทั่งความหื่นกระหายของตัวเธอเองได้สร่างซาลงไปในที่สุด
ในเวลานั้นที่ห่างออกไปนับหมื่นกิโลเมตรจากนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย ซีหวังและซีซิงฟางก็พลันหยุดยั้งลงระหว่างการเดินทางของพวกเขามายังนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย
“ท่านปู่ มีคนตามเรามา” ซีซิงฟางเตือนเขา
ซีหวังพยักหน้า และเขาก็พูดด้วยเสียงอันดังในเวลาถัดไปหลังจากนั้น “ทำไมเจ้าจึงมิแสดงตัวเจ้าอีก ถ้าเจ้าคิดว่าเจ้าสามารถซ่อนตัวจากข้าด้วยพลังการฝึกปรือที่น่าสังเวชของเจ้า เช่นนั้นเจ้าก็คิดสูงเกินไปแล้ว”
“ฮ่าฮ่าฮ่า… ข้ามิเคยมีเจตนาที่จะซ่อนตัว ผู้อาวุโสซี”
ชายสวมชุดคลุมสีดำสนิทพลันก้าวออกมาจากเงามืดมาปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา
“เมื่อมาคิดว่าดาบเสี้ยวจันทร์จะส่งนักฆ่าในเขตปฐมวิญญาณเพียงคนเดียวออกมาต้อนรับข้า… เจ้าดูถูกข้ามากขนาดนั้นเชียวรึ”
ซีหวังกล่าวด้วยเสียงเย็นชา ก่อนที่จะปลดปล่อยพลังเขตราชันย์วิญญาณของตนเอง
“ฮ่าฮ่าฮ่า…” นักฆ่ายังคงหัวเราะต่อไปแม้ว่าจะถูกกดดันอย่างหนักจนกระทั่งกระดูกทุกชิ้นของเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด
“ฮึ่ม” คลายแรงกดดันในเวลาถัดไปและกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบว่า “เจ้าคงเป็นแค่คนส่งสาร แต่อย่าคาดว่าข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตรอดหลังจากนั้น พูดสิ่งที่เจ้าต้องการออกมาเพื่อที่ข้าจะได้ยึดเอาชีวิตอันไร้ค่าของเจ้า ถ้าเจ้ามีการขยับตัวอย่างมิคาดหมายใดๆ ข้าก็จักฆ่าเจ้าในทันที”
นักฆ่าไม่แม้จะสนใจในการร้องขอชีวิต ในเมื่อความตายนั้นเป็นสิ่งที่เขาคาดคิดไว้ก่อนที่จะมาหาอีกฝ่าย
“ข้ามีข่าวจากท่านเจ้าของดาบเสี้ยวจันทร์” เขากล่าวหลังจากนั้น
ซีซิงฟางยังคงสงบนิ่งและรอคอยฟังข่าวสารอย่างเงียบๆ
“ท่านอาจจะคิดว่าท่านนั้นมิอาจจะแตะต้องได้เพราะว่าฐานะของท่านและผู้อาวุโสที่อยู่ข้างกายท่าน แต่ดาบเสี้ยวจันทร์ต้องการที่จะเตือนท่านว่า ตระกูลซีนั้นมีค่าแค่เพียงภายในทวีปตะวันออกเท่านั้น ในไม่ช้าคนจากทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางก็จะมาถึงทวีปตะวันออกเพื่อรับตัวท่าน และเมื่อเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น พวกเราก็ขอแนะนำให้ท่านยอมมอบตัวให้กับเขาโดยมิสร้างปัญหามากนัก เพราะว่าถ้าท่านล่วงเกินผู้อาวุโสจากทวีปศักดิ์สิทธิ์กลาง ใครจะรู้ว่าเขาอาจจะทำอะไรต่อทวีปตะวันออก ฮ่าฮ่าฮ่า”
“อะไรนะ คนจากทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางจะมาที่นี่อย่างนั้นรึ เป็นไปไม่ได้” ซีหวังอุทานด้วยใบหน้าตื่นตระหนก
“นั่นมิมีความจำเป็นที่จะต้องประหลาดใจเช่นนั้นผู้อาวุโส ที่พวกเราใช้ในการโน้มน้าวให้คนผู้นั้นทำการเดินทางไกลหนึ่งปีมายังที่แห่งนี้ก็คือสภาพร่างกายพิเศษขององค์หญิง เมื่อจอมยุทธผู้นั้นได้ยินถึงสาวงามล้ำเลิศพร้อมกับร่างสวรรค์ปรากฏตัวขึ้นในที่แห่งนี้ เขาก็ตกลงที่จะช่วยดาบเสี้ยวจันทร์จับตัวท่านในทันที ทั้งยังตัดสินใจที่จะเดินทางมาด้วยตัวเอง”
“ภายในหนึ่งเดือนข้างหน้า จอมยุทธผู้ทรงเกียรติจากทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางก็จักมาถึงยังทวีปตะวันออก หวังเป็นอย่างยิ่งว่า องค์หญิงได้เตรียมตัวเธอไว้ในตอนนั้น เพราะว่าท่านมิมีที่แห่งใดที่จะหนีไปหรือซ่อนตัวได้ เพียงรู้ไว้ว่าทวีปตะวันออกจักกลายเป็นนรกเพราะว่าท่าน และถ้าท่านตัดสินใจที่จะหลบซ่อน พวกเราจักมิละความพยายามใดในการที่จะทำให้ท่านคลานออกมาจากหลุมนั้น”
“นี่คือชะตากรรมของคนที่เกิดมาพร้อมกับร่างสวรรค์ ก็เพื่อกลายเป็นเครื่องมือสำหรับผู้แข็งแกร่งกว่า องค์หญิง” นักฆ่าหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“ไปให้พ้นจากที่นี่พร้อมกับคำพูดไร้สาระของเจ้า เจ้าชั่วของดาบเสี้ยวจันทร์” ซีหวางพลันตบลงไปบนอากาศด้วยฝ่ามือของเขา จนทำให้เกิดพลังที่มองไม่เห็นที่มีน้ำหนักเท่ากับขุนเขากดทับลงบนนักฆ่านั้น บี้เขาให้กลายเป็นกองเศษเนื้อในทันใด
หลังจากที่ฆ่านักฆ่าแล้ว ซีหวางก็กล่าวกับซีซิงฟางว่า “อย่าเชื่อในคำพูดไร้สาระของพวกมัน ซิงเอ๋อร์ พวกกลุ่มโจรป่าอาชญากรอย่างเช่นดาบเสี้ยวจันทร์นั้นมิควรจะมีความสามารถที่จะไปถึงทวีปศักดิ์สิทธิ์กลาง อย่าว่าแต่จักเกลี้ยกล่อมจอมยุทธสักคนมาจับตัวเจ้า พวกนี้ก็เพียงแค่พยายามที่จะทำให้เจ้ากลัวเพราะว่าพวกนี้มิอาจหาความคิดใหม่ๆมาได้”
“มิว่าคำพูดของเขาจะเป็นจริงหรือไม่ ข้าก็ต้องเสียใจที่สร้างปัญหาอย่างมากให้กับตระกูล ถ้าเพียงข้ามิได้เกิดมาพร้อมกับร่างกายนี้…” ซีซิงฟางถอนหายใจ
“ไร้สาระ มีร่างสวรรค์เป็นสิ่งที่เจ้าควรภาคภูมิใจ มิใช่รู้สึกผิด”
“มิว่าอย่างไรก็ตาม พวกเรารีบไปยังนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยกันเถอะ ถึงแม้ว่าจะมีคนจากทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางมาที่นี่จริง เราก็ยังมีจอมยุทธผู้ซ่อนตัวที่ปรากฏตัวที่ตอนจบของการแข่งขันระดับภูมิภาคอยู่ ถ้าเป็นผู้อาวุโสคนนั้น ข้ามั่นใจว่าเธอมีความสามารถที่จะปกป้องเจ้า และถ้าเธอเป็นอาจารย์ของซูหยางจริงๆ ก็ย่อมมีโอกาสอย่างสูงที่พวกเราจักสามารถได้รับความช่วยเหลือจากเธอ” ซีหวางกล่าวกับเธอ
ซีซิงฟางพยักหน้าและพวกเขาก็เดินทางต่อไปไม่นานหลังจากนั้น