“คนหนึ่งคือผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด และอีกหนึ่งคือผู้แข็งแกร่งของตระกูลหาน ตระกูลใหญ่อันดับ 1 ของเจียงผิง ไม่ว่าใคร ก็คือผู้แข็งแกร่งในจุดสูงสุด!”
“ไม่รู้ชัยชนะจะตกในมือใคร เราจะมารอดูกัน!”
“งานต่อสู้ เริ่มอย่างเป็นทางการ!”
ทันทีที่กรรมการพูดคำว่า”เริ่ม” ทุกคนก็ตกตะลึงและพบว่าร่างของเหยเจ๋อ กลายเป็นร่างเงาเดาๆ ซึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหนิวเกนหุยทันที
และหนิวเกนหุย ตั้งแต่ต้นจนจบ ก็ยืนนิ่งอยู่ แต่ในตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา
“ฆ่า!”
เหยเจ๋อต่อยออกไปทันที
ในฐานะนักฆ่าชั้นแนวหน้าระดับนานาชาติ ท่าของเขา เป็นท่าพิฆาตทั้งนั้น
ทีเดียว ต้องตาย!
“นี่จะจบแล้วเหรอ?”
“ชายชุดดำคนนี้แข็งแกร่งมาก!”
“ผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโด กลัวจนไม่กล้าขยับเลย!”
เห็นเหยเจ๋อชก แต่หนิวเกนหุยยังคงยืนนิ่ง มีความโกลาหลในที่เกิดเหตุ ราวกับว่าได้เห็นภาพ ความพ่ายแพ้ของหนิวเกนหุยแล้ว
แต่ว่า คู่กรณีเหยเจ๋อ ในขณะที่กำปั้นของเขากำลังจะโดนขมับของหนิวเกนหุย มีเจตนาฆ่าอย่างแรง เหมือนระลอกคลื่นพุ่งเข้าหาเขา
“ตาย!”
เขาได้ยินแค่คำเดียว
“ปัง!”
ในวินาทีถัดมา ร่างของเหยเจ๋อก็เหมือนว่าวที่ด้ายขาด เลือดพุ่งออกจากปากแล้วลอยกลับหัวออกไป
ทันทีที่เขาล้มลงพื้น เขาก็เสียชีวิตอย่างสมบูรณ์
และหยิวเกนหุยยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับสักก้าวเลยตั้งแต่ต้นจนจบ
ลมพัด เสื้อผ้าของหนิวเกนหุยสะบัด เขายืนไขว้หลัง สีหน้าภาคภูมิใจมาก สายตามองในกลุ่มคน:”นาย ยังไม่ไสหัวออกมาตายอีกเหรอ?”
เมื่อหนิวเกนหุยยกมือขึ้น เขาก็ได้ฆ่าผู้แข็งแกร่งที่ตระกูลร่ำรวยในเจียงผิงเชิญมา แค่คิดก็รู้แล้วว่า ฉากนี้จะพาความตกตะลึงให้ทุกคนแค่ไหน
ในขณะนี้ เขายืนไขว้หลัง มองไปทางฝูงชนในทางหยางเฉิน ด้วยสีหน้าที่อาฆาตแค้น
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคำพูดที่โหดมากของเขา ทำให้หัวใจของผู้คนเต็มไปด้วยความตกตะลึงและความคาดหวัง
“นี่ก็คือความสามารถของผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโดงั้นเหรอ?”
“ฉันไม่เห็นด้วยซ้ำว่า เขาทำได้อย่างไร ผู้แข็งแกร่งของตระกูลหานก็ถูกฆ่าตายในพริบตา!”
“แต่ว่า คนที่เขาบอกให้ไสหัวออกมา บอกใครกันแน่?”
หลังจากสถานการณ์เงียบไปชั่วครู่ ทุกคนก็พูดคุยกันต่อ
แต่สิ่งที่ทำให้ผู้คนตั้งตารอมากขึ้นก็คือ หนิวเกนหุยอยากจัดการใครกันแน่
แม้ว่าเขาจะมองเข้าไปในฝูงชน แต่มีผู้ชมจำนวนมากเกินไปในงานนี้ และไม่รู้ว่าเลยว่า หนิวเกนหุยกำลังจ้องมองใครอยู่
“ทำไมฉันรู้สึกว่าเขากำลังมองมาที่เรา?”
หวางหย่งที่อยู่ข้างๆหยางเฉิน พูดด้วยตัวสั่น
หลัวหยวนหยวนกับสวุลี่ ก็กลัวจนใจเต้นรัว
ฉากที่เกิดขึ้นบนเวทีเมื่อกี้ พวกเธอเห็นด้วยตาของพวกเธอเอง ตอนนี้หนิวเกนหุยมองมาทางพวกเธอ ซึ่งมันน่ากลัวจริงๆ
ไม่เพียงแต่พวกเธอเท่านั้น แต่ยังรวมถึงผู้คนรอบๆ ตัวหยางเฉินด้วย ทุกคนล้วนมีภาพลวงตาว่าถูกจ้องมอง
“สมาคมบูโด ช่างยโสโอหังเหมือนเคย! ความแค้นที่ฆ่าศิษย์น้องของฉัน มาเคลียร์ได้แล้ว!”
ในขณะนี้ เสียงที่เต็มไปด้วยการประชดและไม่แยแสก็ดังขึ้น
ชิ้ง!
สักพักเสียงนี้ก็ดึงดูดความสนใจของทุกคน
ในที่ที่สายตาของทุกคนจับจ้อง มีเพียงชายวัยกลางคนในชุดคลุมสีเทาลุกขึ้นช้าๆ
อยู่ในทางตระกูลจู ตระกูลร่ำรวยอันดับหนึ่งในหนันยัง ตระกูลจู ผู้แข็งแกร่งที่ได้รับเชิญจากสำนักมังกรเสือ หัวหน้าสำนักหลง
“หัวหน้าสำนักหลงของสำนักมังกรเสือ! เขาก็ออกรบแล้ว!”
“นั่นคือสิ่งมีชีวิตระดับเทพ! ทำไมเขาถึงมาร่วมสนุกล่ะ?”
“เมื่อกี้คุณไม่ได้ยินหรือไง? หัวหน้าสำนักหลงบอกว่าสมาคมบูโดเป็นคนฆ่าศิษย์น้องของเขา แม้ว่าเขาจะมีชีวิตระดับเทพจริงๆ เขาจะปล่อยให้ศิษย์น้องของเขาถูกฆ่าได้ยังไงล่ะ? ”
“ด้วยความสามารถของหัวหน้าหลง จะฆ่าผู้แข็งแกร่งคนนั้นในสมาคมบูโด คงจะไม่หวั่นเลยแน่นอน?”
เมื่อเห็นหัวหน้าสำนักหลงยืนขึ้น ทุกคนก็ตกตะลึง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวหนันยัง หัวหน้าสำนักหลงเป็นผู้แข็งแกร่งที่ยอดเยี่ยม และตอนนี้เขากำลังออกมารบเพื่อศิษย์น้องที่ถูกฆ่า ไม่ต้องนึกเลยว่า มันจะพาความรู้สึกแบบไหนมา
“สำนักมังกรเสือ ก็จะแทรกแซงความแค้นระหว่างสมาคมบูโดของเรา กับตระกูลร่ำรวยของทั้งสองเมืองด้วยเหรอ?”
ในทางของสมาคมบูโด หัวหน้าสาขาฉือเจียงลุกขึ้นและพูดอย่างโกรธเคือง
ในฐานะหัวหน้าสาขาของเจียงผิง เขารู้จักหัวมังกรเป็นอย่างดี
หัวหน้าสำนักหลงพูดหน้านิ่ง:”สมาคมบูโดหยิ่งยโสโอหัง และฆ่าศิษย์น้องของฉัน ถ้าสมาคมบูโดไม่สามารถให้คำอธิบายกับฉันได้ ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจ!”
“ฮ่าๆ ยอมแพ้ซะเถอะ!”
“หัวหน้าสำนักหลงเป็นผู้แข็งแกร่งอันดับหนึ่งในหนันยัง แม้ว่าคุณจะเป็นผู้แข็งแกร่งของสมาคมบูโดแล้วยังไงล่ะ? ต่อหน้าหัวหน้าสำนักหลง ไม่ว่าจะเป็นใคร ก็ไม่ควรค่าแก่การกล่าวถึง”
“ถ้าฉันเป็นคุณ ฉันจะคุกเข่าขอความเมตตา ฮ่าฮ่าฮ่า~”
จูกว่างจื้อหัวเราะเสียงดัง และดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย้ยหยันเมื่อมองไปที่หนิวเกนหุย
ตอนนั้น เขาเคยไปสำนักมังกรเสือ และโชคดีที่ได้เห็นภาพของหัวหน้าสำนักหลงฝึกศิลปะการต่อสู้
เขาเห็นด้วยตาของเขาเองว่าหัวหน้าสำนักหลงเตะก้อนหินขนาดใหญ่เป็นชิ้นๆ เพียงครั้งเดียว
สมาคมบูโดจะสามารถเอาชนะหัวหน้าสำนักหลง ที่มีพลังเหนือธรรมชาติได้อย่างไร?
หนิวเกนหุยไม่ได้มองจูกว่างจื้อด้วยซ้ำ เขาหรี่ตาลงมองไปที่หัวหน้าสำนัก ที่กำลังเดินไปที่เวทีทีละขั้น และดวงตาของเขาก็ขี้เล่นขึ้นเล็กน้อย
“คุณบอกว่า คนของสมาคมบูโดของฉันฆ่าศิษย์น้องของคุณงั้นเหรอ?”
หนิวเกนหุยถามด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย
“สามวันก่อน ที่บ้านตระกูลจูในหนันยัง มีหลายคนก็เห็น”
หัวหน้าสำนักหลงยิ้มด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
ระหว่างที่พูด เขาก็เดินขึ้นเวทีแล้ว
เขาสวมชุดคลุมสีเทาปลิวไปตามสายลม ยืนเอามือไขว้หลัง ยืนอยู่กลางเวที ดูเหมือนมีออร่าสูงส่งอยู่จริง
“แม้ว่าสิ่งที่คุณพูดจะเป็นความจริง แล้วไงล่ะ? ศิษย์น้องของคุณถูกฆ่าตาย ก็เพราะทักษะของเขาไม่ดีเท่าคนอื่น”
หนิวเกนหุยพูดอย่างเย็นชา:”ทั้งๆที่คุณเป็นหัวหน้าสำนักมังกรเสือ เดิมทีคุณต้องบำเพ็ญธรรม แต่กลับก้าวเข้ามาในโลกนี้ คุณสมควรที่จะเป็นหัวหน้าสำนักมังกรเสือที่เคารพนับถือไหม?”
“สมควรหรือไม่ คุณมีสิทธิ์พูดเหรอ?”
“ตามคำพูดของคุณ นอกเสียจากคนของสำนักมังกรหลงถูกฆ่า ขอแค่เราเลือกที่จะไกล่เกลี่ยเพื่อยุติความขัดแย้ง ถึงถูกใช่ไหม?”
สีหน้าของหัวหน้าสำนักหลงไม่เปลี่ยนแปลง แต่คำพูดของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย
“ฮึ!”
หนิวเกนหุยเลิกคิ้วเล็กน้อย และพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า:”หลงเทียนสิง เพื่อประโยชน์ก็คือเพื่อประโยชน์ อย่ามาพูดโอหังขนาดนั้น”
“ในเมื่อคุณไม่ไว้หน้า งั้นระหว่างเรา ก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว!”
“ในเมื่อคุณอยากเข้าไปยุ่งเรื่องทางโลก ก็อย่าโทษฉันโหดร้าย และฆ่าคุณที่นี่!”
เห็นได้ชัดว่าหนิวเกนหุยรู้จักหัวหน้าสำนักหลง แม้ว่าจะไม่อยากต่อสู้กับเขา แต่ก็ไม่กลัวเลย
จุดประสงค์ของการต่อสู้ทั้งสองเมือง ก็คือเพื่อควบคุมทั้งสองเมือง ตอนเขาวางแผน จะนึกไม่ว่าหัวหน้าสำนักหลงจะลงมือได้อย่างไร?
“หัวหน้าสำนักหลง ฆ่าเขาเลย!”
สีหน้าของจูกว่างจื้อบ้าคลั่ง และลุกขึ้นทันที จากนั้นในความประหลาดใจของทุกคน เขากุมมือไปทางร่างที่ไม่มีใครเทียบได้ที่อยู่ตรงกลางเวที และพูดว่า:”จากนี้ไป ตระกูลจูแห่งหนัน ยินดียกย่องกิตติมศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง!”
“ตระกูลหูแห่งหนันยัง ยินดียกย่องกิตติศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง!”
“ตระกูลหม่าแห่งหนันยัง ยินดียกย่องกิตติศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง!”
“ตระกูลเจิ้งแห่งหนันยัง ยินดียกย่องกิตติศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง!”