เมื่อเสียงของจูกว่างจื้อดังขึ้น ผู้นำของตระกูลร่ำรวยในเมืองหนันยัง ก็ลุกขึ้นทีละคน และแสดงความยินดียกย่องกิตติศักดิ์หัวหน้าสำนักหลง
เสียงของผู้นำตระกูลร่ำรวยเหล่านี้ ดังไปทั่วงาน ราวกับคลื่น
ทุกคนตกตะลึงมาก และไม่มีใครคิดว่าตระกูลจูจะเริ่มสละตำแหน่งราชาแห่งหนันยังออกมาก่อน
“เหอะๆ~”
หนิวเกนหุยยิ้มอย่างประชดประชัน จากนั้นหรี่ตาพูดว่า:”มันแปลกจริงๆ ที่นักบวชลัทธิเต๋าอยากจะเป็นราชาของทั้งสองเมือง”
“แต่ว่า ฉันอยากรู้มาก ว่าแน่ใจเหรอว่าเอาชนะฉันได้?”
เสียงหนิวเกนหุยจบลง ก็มีออร่าอันทรงพลัง ออกมาจากตัวเขา
ทันใดนั้น ลมกระโชกแรงพัดผ่านหน้างาน ผู้คนนับไม่ถ้วนก็ร้องออกมา
หัวหน้าสำนักหลงยังคงพูดอย่างเฉยเมย:”จริงๆฉันจดจ่ออยู่กับการบำเพ็ญธรรม และไม่ได้ตั้งใจจะก้าวเข้ามาในโลก แต่ว่าสมาคมบูโดมันยโสโอหัง ฆ่าศิษย์น้องของฉัน และทำลายความสงบสุขของโลก สุดท้ายฉันถึงออกมา นี่คือสิ่งที่ทุกคนคาดหวัง!”
“เป็นสิ่งที่ทุกคนคาดหวัง!”
หนิวเกนหุยหัวเราะและพูดว่า:”คุณสามารถพูดความทะเยอทะยานออกมาได้อย่างสวยงาม แถมยังพูดออกมาจากปากนักบวชลัทธิเต๋าป่าเถื่อน หน้าไม่อายเลยจริงๆ!”
“ในเมื่อคุณบอกว่า การออกมาเป็นสิ่งที่ทุกคนหวัง ถ้าฉันฆ่าคุณไป มันจะกลายเป็นทำให้ทุกคนโศกเศร้าแล้วสิ?”
หลังจากหนิวเกนหุยพูดจบ ก็พุ่งเข้าไปหาหัวหน้าสำนักหลงก่อน:”หัวหน้าสำนักหลง รับหมัดฉันไปก่อน!”
ขณะที่หนิวเกนหุยขยับ หัวหน้าสำนักหลงก็ขยับเช่นกัน
“เคล้ง!”
พื้นใต้เท้าหัวหน้าสำนักหลง แตกสลายในทันที ราวกับภาพติดตา
“ปัง! ปัง! ปัง!”
ทุกคนเห็นแค่หัวหน้าสำนักหลง และหนิวเกนหุยเคลื่อนไหว จากนั้นพวกเขาก็ได้ยินการปะทะกันอย่างดุเดือดกับเนื้อหนังซึ่งไม่มีที่สิ้นสุด
ทุกคนตกตะลึง การต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งชั้นนำสองคนนั้นยอดเยี่ยมมาก ทำให้ผู้คนได้รับประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมและความเพลิดเพลินทางสายตา และเพลินจนลืม
“นี่ก็คือความแข็งแกร่งของสมาคมบูโด ผู้แข็งแกร่งอันดับเก้าเหรอ?”
หัวหน้าสำนักหลงพูดอย่างเย็นชา ขณะโจมตีหนิวเกนหุย
สีหนาของหนิวเกนหุยยังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่มุมปากเกิดความขี้เล่นและพูดเยาะเย้ย:”สำหรับขยะจอมปลอมแบบคุณ ฉันออกมาสู้ก็เพียงพอแล้ว”
ทั้งสองคนสามารถพูดคุยกันได้ในขณะต่อสู้ ซึ่งยิ่งทำให้ทุกคนตกตะลึง
เห็นได้ชัดว่าการต่อสู้เพิ่งเริ่ม และไม่มีใครระเบิดพลังอย่างเต็มที่ ไม่เช่นนั้นคงจะไม่มีเวลาพูดหรอก
“แข็งแกร่ง! แข็งแกร่งเกินไป! คาดว่ามีหลายๆคน จะไม่เคยเห็นการต่อสู้ระดับนี้ ไปตลอดชีวิตเลยแหละ?”
หวางหย่งที่อยู่ข้างๆหยางเฉิน กำหมัดแน่น ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
หลัวหยวนหยวนยิ้มอย่างเหยียดหยาม:”นายต้องขอบคุณฉันนะ ถ้าไม่ใช่ฉัน นายจะไม่มีทางเห็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ทั้งชีวิตของนาย”
“พวกเขายังอ่อนแอเกินไป หากราชาเจียงผิงสุดที่รักของฉันไปสู้ แม้ว่าพวกเขาจะร่วมมือกัน ก็เทียบไม่ได้กับนิ้วเดียวของราชาเจียงผิง”
สวุลี่บูชาราชาเจียงผิงจนถึงขีดสุดแล้ว ในการต่อสู้ระหว่างหัวหน้าสำนักหลงกับหนิวเกนหุย ทั้งสองทำได้ดีมาก แต่ในใจของเธอมีเพียงราชาเจียงผิงคนเดียวเท่านั้น
สีหน้าหยางเฉินดูลำบากใจ เขาไม่นึกเลยว่า เขาจะยังมีแฟนคลับที่คลั่งไคล้ขนาดนี้
แต่ว่าอีกฝ่ายเป็นคนโง่ ราชาเจียงผิงตัวจริงนั่งอยู่ข้างๆ เธอ แต่เธอไม่รู้ แต่กลับพูดคำประชดประชัน
“เสี่ยวเตี๋ย เธอคิดว่าสองคนบนเวทีนั้น ใครจะชนะ?”
ในฝูงชน เย่ม่านถามทันที
เย่เสี่ยวเตี๋ยส่ายหัวและพูดอย่างเหยียดหยาม:”ไม่ว่าใครจะชนะ พวกเขาก็ไม่มีทางสู้เขาได้ แม้แต่ถือรองเท้าให้เขา พวกเขาก็ไม่มีสิทธิ์พอ!”
สีหน้าเย่ม่านดูลำบากใจ:”นอกจากเขา คิดว่าในใจของเธอ ต่อให้มีคนดีๆ ก็ไม่อาจเข้าตาเธอได้สินะ?”
เย่เสี่ยวเตี๋ยพยักหน้าหนักแน่นแล้วพูดอย่างหงุดหงิด:”คุณป้า ราชาเจียงผิงที่คุณพูดถึง จะออกมาไหม? มันน่าเบื่อมาก!”
เย่เสี่ยวเตี๋ย ซึ่งเคยเห็นฉากการต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่านี้ จะสนใจการต่อสู้ระดับนี้ได้อย่างไร?
“ราชาเจียงผิง เขาจะต้องปรากฏตัวอย่างแน่นอน!”
เย่ม่านทำหน้าจริงจัง
เธอไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนเย่เสี่ยวเตี๋ย หนิวเกนหุยกับหัวหน้าสำนักหลงที่กำลังต่อสู้อยู่นั้น ประสิทธิภาพการต่อสู้ที่พวกเขาแสดงให้เห็นนั้น เหนือจินตนาการของเธอ
ผู้แข็งแกร่งระดับนี้ แม้ว่าจะอยู่ในตระกูลเย่ ก็ถือได้ว่าอยู่อันดับหนึ่งในห้า
และเธอ ได้ให้ความหวังทั้งหมดกับราชาเจียงผิงแล้ว
ในการต่อสู้ครั้งนี้ ไม่ว่าจะเป็นหนิวเกนหุยจะชนะ หรือหัวหน้าสำนักหลงชนะ สำหรับราชาเจียงผิงแล้ว มันเป็นคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังมาก
ราชาเจียงผิง เขาสามารถชนะได้หรือไม่?
ทั้งสองคนบนเวที แสดงพลังที่แข็งแกร่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง และผู้ชมรอบข้างก็ตกตะลึงมานานแล้ว
“เจ้าบ้านหาน ตอนนี้รู้ว่าหัวหน้าสำนักหลงแข็งแกร่งแค่ไหนแล้วสินะ?”
ล่างเวที ทางหนันยัง จูกว่างจื้อมองหานเซี่ยวเทียนด้วยท่าทางขี้เล่น
หานเซี่ยวเทียนหัวเราะเยาะ:”ฉันยอมรับว่าหัวหน้าสำนักหลงแข็งแกร่งมาก แต่ถึงแม้เขาจะแข็งแกร่ง แต่ในสายตาของคุณหยาง มันคือมดทั้งนั้น”
ทั้งๆที่เป็นเทพสงครามผู้ชนะชายแดนเหนือ จะพ่ายแพ้ให้กับผู้แข็งแกร่งระดับนี้ได้อย่างไร?
หานเซี่ยวเทียนไม่เคยสงสัยในตัวหยางเฉิน
“เจ้าบ้านหาน คุณแน่ใจเหรอว่าไม่ได้ล้อเล่นกับฉัน?คุณหยางที่คุณว่านั้น เกรงว่าเขาคงกลัวไปแล้ว”
จูกว่างจื้อพูดติดตลกว่า:”ฉันแนะนำนะ รีบแสดงความคิดเห็นดีกว่านะ มิฉะนั้น พอหัวหน้าสำนักหลงชนะ มันจะเป็นวันตายของพวกคุณ!”
“รอเขาสามารถเอาชนะหนิวเกนหุยให้ได้ก่อน คุณค่อยโม้นะ!”หานเซี่ยวเทียนตอบอย่างเย็นชา
ทั้งงานเดือดดาล การต่อสู้บนเวทีน่าตื่นเต้นมาก พวกเขาแทบไม่อยากกะพริบตา เสียงโห่ร้องดังก้องไปทั่วงาน
“ถ้าคุณมีความแข็งแกร่งเพียงเท่านี้ ฉันก็คงจะผิดหวังมาก”
หนิวเกนหุยบนเวที หลังจากสู้หัวหน้าสำนักหลงกลับ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความขี้เล่น
ในที่สุด ความสงบบนใบหน้าหัวหน้าสำนักหลง ก็หายไปและแทนที่ด้วยความเครียด
เดิมที เขาคิดว่าเขาสามารถเอาชนะหนิวเกนหุยได้อย่างง่ายดาย แต่เขาไม่นึกเลยว่าพลังการต่อสู้ของคู่ต่อสู้จะแข็งแกร่งขนาดนี้
พลังการต่อสู้ของเขาแทบจะระเบิดจนสุดขีดแล้ว
ในทางกลับกัน หนิวเกนหุยดูเหมือนจะไม่ได้ทุ่มทั้งหมด
“วางมาดใหญ่โต ในเมื่อคุณอยากตาย ฉันจะให้คุณได้เห็น สภาพที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน”
จู่ๆหัวหน้าสำนักหลงก็พูดอย่างโมโห
ในเวลาเดียวกันกับเสียงที่จบลง เขาได้พุ่งเข้าไปหาหนิวเกนหุย และชกออกไปอย่างแรง:”ตาย!”
นี่เป็นการโจมตีเต็มรูปแบบของเขา และหากไม่สามารถโจมตีหนิวเกนหุยอย่างแรงได้ เขาก็จะไม่มีโอกาสใด ๆ
“คุณบอกว่าฉันวางมาดใหญ่โต งั้นฉันจะให้คุณรู้ถึงช่องว่างระหว่างคุณกับฉัน!”
หนิวเกนหุยทำหน้าหยิ่ง ราวกับว่าเมินการโจมตีของหัวหน้าสำนักหลง แต่กำปั้นขวาของเขา กำแน่นแล้ว หรี่ตามองหัวหน้าสำนักหลงที่วิ่งมา
“ตายซะเถอะ!”
หัวหน้าสำนักหลงตะโกนเสียงดัง เขารวบรวมกำลังทั้งหมดด้วยหมัดและต่อยมันอย่างแรง
“ฮ่าฮ่า ในที่สุดหัวหน้าสำนักหลงก็จะระเบิดแล้ว ไอ้ขยะของสมาคมบูโด ตายซะเถอะ!”
จูกว่างจื้อมีความสุขมาก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวัง ราวกับว่าเขาได้เห็นฉากที่หนิวเกนหุยถูกหัวหน้าสำนักหลงฆ่าแล้ว
แต่ในขณะนี้ หนิวเกนหุยที่ยืนนิ่งอยู่นิ่งๆ มาตลอด ขยับตัวเล็กน้อย และหลบการโจมตีที่รุนแรงของหัวหน้าสำนักหลง จากมุมที่เฉียบแหลมอย่างยิ่ง
“แย่แล้ว!”
วินาทีที่หมัดลงมา ความรู้สึกถึงวิกฤตก็เกิดขึ้น หัวหน้าสำนักหลงก็ตกใจ