ซีเหมินจินเหลียนหันไปมองจ่านป๋าย เธอไม่สามารถตัดสินใจเองได้ ความจริงเขาก็ไม่นับว่าเป็น บอดี้การ์ดของเธอ เพราะอย่างนั้นเธอต้องการถามความเห็นของเขา นี่เป็นการให้เกียรติขั้นเบื้องต้น
“จินเหลียน คุณพนันกับเขาก็ได้ครับ” จ่านป๋ายจับมือเธอแล้วกระซิบพูด “ผมเชื่อใจคุณ”
“คุณวางใจได้ ฉันไม่มีทางยอมแพ้แล้วปล่อยคุณไปให้คนอื่นหรอก” ซีเหมินจินเหลียนเผยรอยยิ้มแล้วมองไปทางจ่านมู่ฮวา “คุณจะพนันยังไง”
“นี่มันสถานที่มีระดับ แน่นอนว่าย่อมมีของเล่นที่ที่อื่นไม่มี อย่างเช่น sm?” ตอนที่จ่านมู่ฮวาพูดประโยคนี้คิ้วของเขาก็ขมวดเข้าหากัน มองไปที่จ่านป๋ายแวบหนึ่ง เขาไม่ได้อยากได้ชีวิตของเขา แต่ถ้ามีโอกาสเขาอยากจะหาทางกลั่นแกล้งทำให้เขาอับอายเขาสักครั้ง
“sm?” ซีเหมินจินเหลียนถามอย่างสงสัย เธอไม่เคยแตะต้องของประเภทนี้มาก่อน แต่เธอจำได้ว่าจ่านป๋ายเคยพูดถึงเรื่องนี้ครั้งหนึ่งตอนที่อยากจะให้เธอยิ้ม เลยพอเข้าใจอยู่บ้างว่ามันคืออะไร เหลือบไปมองหน้าตาหล่อเหลาของจ่านมู่ฮวาแล้วพูดออกมา “ถ้าหากคุณเล่น มันคงจะสนุกแน่”
“sm ปกติรอบหนึ่งจะใช้เวลาเล่นสองชั่วโมง ที่นี่มีอาจารย์ระดับสูงอยู่ ถ้าใครแพ้ คืนนี้ก็เล่นที่นี่สักรอบ ให้ทุกคนได้เห็น ประจักษ์แก่สายตาเป็นยังไง” จ่านมู่ฮวาไม่ได้ถูกซีเหมินจินเหลียนยั่วยุให้โกรธ แต่ได้แต่ยิ้ม
“ตกลง หวังว่าถ้าคุณแพ้แล้วจะไม่เสียใจทีหลังแล้วกัน!” ซีเหมินจินเหลียนพยักหน้า “ถ้าคนหล่อแบบคุณ เล่น sm ส่วนฉันคอยรับค่าตั๋วผ่านทางคงร่ำรวยแน่ๆ”
“ดีครับ!” จ่านมู่ฮวาดีดนิ้วอย่างสบายใจ จากนั้นถอยหลังมองไปที่ดวงตาของจ่านป๋ายราวกับงูพิษก็ไม่ปาน แค่วันนี้ เขาอยากให้จ่านมู่หรงรู้ว่าตายดีกว่าการมีชีวิตอยู่
เขาอยากหลบ ก็ควรจะหลบหลีกไปอย่างเงียบๆ คิดไม่ถึงว่าจะกล้ามาโผล่ตรงหน้าเขา ยิ่งไปกว่านั้นคือการไม่เคารพกฎอยู่นอกกรอบ ถ้าอย่างนั้นก็ต้องทำให้เขารู้ว่าอะไรที่เรียกว่าเสียใจ
“คุณซีเหมิน ของเดิมพันนี้ไม่เลวเลยใช่ไหม?” ฉินซินพูด
“อีกเดี๋ยวถ้าฉันชนะ แล้วจ่านมู่ฮวาคิดจะหนี คุณต้องชดใช้นะคะ” ซีเหมินจินเหลียนยิ้ม “แม้ว่าคุณไม่ได้หล่อเท่าเขา แต่ก็พอจะไปวัดไปวาได้”
ฉินซินพยายามระงับความโกรธ ก่อนจะฝืนยิ้มออกมา แล้วถอยหลังไปสองก้าว พูดกระซิบกับซาโต้อิจิโร่อยู่หลายประโยค
ซาโต้อิจิโร่พยักหน้า แล้วเดินไปที่โต๊ะข้างหน้า ซีเหมินจินเหลียนนั่งลงบนเก้าอี้ ฉินเฮ่ากังวลใจเล็กน้อย แพ้เงินยังโอเค แต่ของเดิมพันครั้งนี้มีความพิเศษอยู่ในตัว
ซาโต้อิจิโร่เริ่มเขย่าโถลูกเต๋า ซีเหมินจินเหลียนก้มใบหน้าสวยลงเล็กน้อย รวบรวมสติจดจ่อ…
ลูกเต๋าอยู่ในโถเขย่า กระทบกระแทกด้วยเสียงที่รื่นหูน่าฟัง ซีเหมินจินเหลียนใช้มือขวาวางลงไปบนโต๊ะ พลังงานความร้อนที่ไหลออกผ่าน ทั้งหมดค่อยๆ กระจ่างชัดในใจของเธอ
ซาโต้อิจิโร่นำโถเขย่าวางไว้บนโต๊ะแล้วปล่อยมือลงพร้อมถอยหลังไปสองก้าว ลูกเต๋าทั้งสามลูกต่างปรากฏเป็นเลขหกสีแดง
สิบแปดแต้ม ตองสาม สูง!
ซีเหมินจินเหลียนแอบคิดอยู่ในใจ แต่หลังจากนั้นเธอก็ขมวดคิ้วเป็นปมเล็กน้อย ลางสังหรณ์ไม่ค่อยจะดีนัก ได้แต่คิดเหม่อลอยในใจ ไม่ถูกสิ ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ เมื่อสักครู่จ่านป๋ายไม่น่าจะแพ้
ถ้าจ่านป๋ายไม่สามารถแยกเลขแต้มของลูกเต๋าได้อย่างแม่นยำ เขาคงไม่กล้าเล่นการพนันครั้งนี้แทนฉินเฮ่า มันต้องมีปัญหาอะไรสักอย่าง
“คุณซีเหมิน โอเคไหมครับ?” มีเสียงฉินซินที่เร่งรัดผ่านเข้ามาข้างหูของเธอ
ซีเหมินจินเหลียนไม่ได้พูดอะไร เธอรวบรวมสมาธิทั้งหมด แม้ว่าของเล่นแบบนี้ เธอจะเคยทดลองเล่นในบ้านตัวเองแค่หนึ่งครั้ง แต่ครั้งนี้เธอต้องยอมเสี่ยงลองดูสักตั้ง
“คุณซีเหมิน ถ้าคุณแยกแต้มไม่ออกก็ลองเดามั่วมาก็ได้ บางครั้งถ้าคนเราดวงดี แม้แต่กำแพงก็ฉุดไม่อยู่หรอกครับ” จ่านมู่ฮวาพูดออกมาอย่างเยาะเย้ย
“จินเหลียน…” จ่านป๋ายเป็นห่วงเธอ
ซีเหมินจินเหลียนลืมตาก่อนจะเงยหน้าขึ้น สีหน้าเริ่มซีดเซียว บนหัวมีผุดด้วยเหงือเม็ดเล็กๆ มองไปที่จ่านป๋ายและฉินเฮ่าด้วยสายตาเจ็บปวด
“สามสิบล้าน ศูนย์แต้ม ต่ำ!” ซีเหมินจินเหลียนโยนคาสิโนชิปออกไปแล้วพูดอย่างอาจหาญ เสียงดังฟังชัด เมื่อพูดประโยคนี้จบ เธอก็พร้อมรับผลที่จะตามมา ถอนหายใจเฮือกใหญ่
จ่านมู่ฮวาและฉินซินสบตามองกันอย่างไม่เข้าใจ ฉินซินยิ้มออกมาก่อน “คุณซีเหมินล้อเล่นอะไรกันครับ ลูกเต๋านี้แต้มน้อยสุดก็คือหนึ่ง เมื่อมาคิดรวมกันสามลูกอย่างน้อยก็สามแต้ม นี่ก็ไม่มีทางรวมเป็นศูนย์แต้มได้?”
“ฉันก็คิดแบบนั้นค่ะ แต่โลกนี้มีเรื่องมหัศจรรย์ตั้งมากมาย คุณซาโต้ว่าไหมล่ะคะ?” ซีเหมินจินเหลียนถาม
ซาโต้อิจิโร่ไม่ได้ตอบคำถามเธอ ข้างๆ คนนั้นที่ฉายาเป็นครูจับผีอย่างคุณจงขุยก็สีหน้าไม่สู้ดีนัก สีหน้าของเขาแย่กว่าเธออยู่มาก
“คุณซีเหมิน คุณน่าจะรู้นะครับว่าถ้าคุณแพ้ มู่หรงต้องเล่น SM หึๆ…” ฉินซินมองไปยังจ่านป๋าย
“ฉันรู้ค่ะ และถ้าหากคุณแพ้ก็ถึงตาที่คุณชายจ่านมู่ฮวาจะเล่นแล้ว ฉันคงจะดีใจที่ได้เห็นคนหล่อเล่น SM เหมือนกัน” ซีเหมินจินเหลียนยิ้มอย่างเบาบางคุยกับเจ้ามือไพ่ “เปิดเถอะค่ะ”
เจ้ามือมองไปที่ฉินซิน ฉินซินพยักหน้าลง เจ้ามือไพ่เดินไปที่โต๊ะข้างหน้า แล้วแบมือให้ทั้งสองฝ่ายดูอีกครั้ง ถึงค่อยยื่นมือขึ้นไปเปิดโถเขย่า
ทันใดนั้นก็มีแสงเงินวิบวับ พร้อมกับเสียงของเจ้ามือร้องดังขึ้นอย่างเจ็บปวด เขากุมข้อมือแล้วถอยหลังขณะนั้นลูกเต๋าทั้งสามลูกก็ค่อยๆ กลิ้งหล่นลงมาบนโต๊ะกระแทกสายตา
“เจ้ามือคะ ทีหลังถ้าหากพกอะไรมา อย่าให้ฉันเห็นจะดีที่สุดค่ะ ขอโทษจริงๆ” ซีเหมินจินเหลียนส่ายหัวพร้อมมองไปที่เหรียญหนึ่งหยวนบนโต๊ะ รอบที่แล้วเธอก็สงสัยในตัวเจ้ามือ เพราะเธอคิดว่าจ่านป๋ายไม่น่าจะทำพลาด
แต่ฝีมือของเจ้ามือช่างแยบยล สิ่งนี้ถ้าไม่จับซึ่งๆ หน้า ภายหลังก็กลัวว่าพูดไปจะไม่เกิดประโยชน์ แม้กระทั้งเธอที่ไม่เข้าใจการพนันเงินยังเข้าใจถึงเรื่องนี้
จ่านป๋ายและฉินเฮ่าเองต่างก็รู้ด้วยกันทั้งนั้น เพียงแต่ไม่มีหลักฐานมายืนยัน ได้แต่รับความเสียเปรียบอย่างเงียบๆ รอบนี้พวกเขาก็จับตาดูอย่างดี แต่ฝีมือของเจ้ามือยังคงเฉียบขาด ดูไม่ออกถึงรอยรั่ว ซีเหมินจินเหลียนในตอนเด็กเคยเห็นคนเล่นมายากลมาก่อน นั่นเหมือนกับการใช้มือแบบธรรมดา แต่ความจริงเป็นการอำพรางสายตา
“พี่ใหญ่ พี่โกงผม?” ฉินเฮ่าสีหน้าดำทะมึน
“น้องรอง นี่มันเป็นการเข้าใจผิด!” ฉินซินยังคงยิ้มอย่างนุ่มนวล จากนั้นสายตาจดจ้องไปที่เจ้ามือคนนั้นอย่างอำมหิต ในใจได้แต่สงสัยไม่หยุด ซีเหมินจินเหลียนคงจะโยนเหรียญหยวนออกไปสักเหรียญ คิดไม่ถึงว่าจะมีความสามารถขนาดนั้น? ผู้หญิงคนนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดเลย
แววตาของจ่านป๋ายก็จ้องไปยังเหรียญที่อยู่บนโต๊ะเช่นกัน สมองยังคงคิดถึงงูตัวนั้นที่ตายอยู่ที่พื้น ถ้าหากวันนี้ในมือของเธอมีมีดผลไม้ เมื่อสักครู่มือของเจ้ามือควรเละไปแล้ว คงไม่มีทางได้ทำงานนี้ต่อไปแน่
เจ้ามือผู้โชคร้ายคนนั้น ไม่ช้าสีหน้าก็อึมครึม ถูกคนจับมาแฉได้ ซีเหมินจินเหลียนมองไปที่ฉินซินแล้วยิ้ม “คุณฉิน รอบนี้พวกเราต่างเพิ่มของเดิมพัน ถ้าอย่างนั้นคุณมาเปิดมันดีไหมคะ?”
“ก็ได้ครับ” ฉินซินยิ้มแล้วเดินไปข้างหน้า ยื่นมือไปเปิดโถเขย่านั่น
ภายในโถเขย่าว่างเปล่า ไม่มีอะไร เดิมทีมีลูกเต๋าอยู่สามลูก แต่ตอนนี้กลับลอยหายไปไหนแล้ว
“พี่ใหญ่ ผมอยากรู้เหลือเกิน ว่ารอบนี้จะเป็นยังไง” ฉินเฮ่ามองไปที่โถเขย่านั้น พูดขึ้นด้วยรอยยิ้มเยือกเย็น
“ไม่มีลูกเต๋า แน่นอนว่าย่อมเป็นแต้มศูนย์ รอบนี้ฉันชนะแล้วใช่ไหมคะ” ซีเหมินจินเหลียนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “คุณซาโต้ก็ชอบล้อเล่นจริงๆ คิดไม่ถึงว่าจะไม่ใส่ลูกเต๋าในโถเขย่า ไม่ว่าฉันจะทายสูงหรือต่ำก็แพ้ทั้งนั้น!” พูดพลางเธอก็ส่ายหัว
“พี่ใหญ่ พี่เล่นขี้โกง?” ฉินเฮ่าถาม
“นี่เป็นเทคนิคการพนันอีกแบบหนึ่ง ไม่ได้ถือว่าเป็นการโกง!” ซาโต้อิจิโร่พูดอธิบายด้วยภาษาจีน อย่างอื่นค่อยว่ากัน แต่เขาเป็นถึงราชานักพนันแห่งญี่ปุ่น ถ้าหากขี้โกง ภายหลังเขาคงอยู่ในวงการนี้ไม่รอดแน่ “แต่ไม่ว่าอย่างไร คุณซีเหมินก็ทายถูกแล้ว!”
ภายในโถเขย่าไม่มีลูกเต๋า เขาเข้าใจกว่าใครทั้งนั้น ตอนนี้มีลูกเต๋าสามลูก แต่กลับไม่รู้ว่าหายไปไหนหมด ซีเหมินจินเหลียนนั่งอยู่ตลอด ไม่ได้ขยับไปไหน ส่วนจ่านป๋ายและฉินเฮ่าก็นั่งอยู่ข้างๆ เธอ ไม่ได้แตะต้องโถเขย่า ถ้าอยากจะเปิดโถเขย่า แต่ไม่มีเจ้ามือที่ประสบความสำเร็จ นำเหรียญติดตัว ก็ไม่สามารถเข้าถึงได้
เหรียญหนึ่งหยวนธรรมดา ตอนนี้ยังถูกวางไว้นิ่งๆ อยู่บนโต๊ะ ไม่สามารถบรรยายอะไรได้
ลูกเต๋าสามลูก อยู่ๆ ก็หายไป ถึงจะมีกำลังภายในอย่างในตำนาน ที่ทำให้ลูกเต๋าแตกหายไป ก็น่าจะมีร่องรอยผุยผงหลงเหลืออยู่บ้าง แต่ในโถเขย่านี่ไม่มีอะไรหลงเหลือเลย
“พูดแบบนี้ รอบนี้ฉันก็ไม่เพียงแต่ชนะสามสิบล้าน แต่ยังชนะคุณจ่านมู่ฮวาใน sm ด้วย?” ซีเหมินจินเหลียนยิ้มจนตาหยี มองไปยังหน้าที่ซีดเผือดของจ่านมู่ฮวา ดีใจเป็นอย่างมาก แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะไม่ได้เงินจากการเดิมพัน แต่ก็สามารถช่วยให้จ่านป๋ายปลดปล่อยอารมณ์ขึ้นมาได้ เธอไม่ได้เสียเวลาในการเล่น
ฉินเฮ่าไม่ได้พูดอะไรออกมา ส่วนฉินซินกำชับคนให้เปลี่ยนโถเขย่าและลูกเต๋า เพื่อเล่นตาต่อไปที่ยังไม่เสร็จ
ซีเหมินจินเหลียนลุกขึ้นยืนขึ้นมา หาข้ออ้างบอกว่าไปห้องน้ำ แล้วให้จ่านป๋ายเล่นต่อไป ระหว่างที่ไปก็ไม่ลืมกระซิบพูดกับจ่านป๋าย “คุณช่วยฉันดูพี่ชายคุณให้หน่อย อย่าให้เขาแอบหนีไปได้ล่ะ เฮ้อ พูดตามตรง เขาสวยเหลือเกิน”
บอกว่าผู้ชายสวย นี่ก็เป็นคำชมจริงๆ หรือแค่ประชดประชัน
จ่านป๋ายพยักหน้าอย่างอารมณ์ดี ที่แท้เธอก็ไม่เหมือนคนทั่วไป…
ซีเหมินจินเหลียนเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อล้างมือ แล้วส่องกระจกบานใหญ่เพื่อทำการจัดทรงผม น้ำเย็นมักจะเรียกสติให้คืนกลับมาหน่อย เรียกความสามารถในการมองทะลุผ่านออกมาช่างเหนื่อยเหลือเกิน…
เมื่อออกมาจากห้องน้ำ ก็เห็นฉินเฮ่ากำลังยืนรอเธออยู่ที่ทางเดิน พร้อมถามเธออย่างห่วงใย “จินเหลียน คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ” ซีเหมินจินเหลียนส่ายหัว เธอรู้สึกไม่ค่อยดี ท่านอาจารย์จงขุยคนนั้น คงไม่น่าจะมีความสามารถในการจับผีหรอกนะ
เป็นอย่างที่คิด ถัดไปอีกสามรอบ จ่านป๋ายกับจงขุยคนนั้น และซาโต้โอจิโร่ต่างเสมอกัน สุดท้ายคิดรวมกัน ฉินเฮ่ายังชนะไปอีกสิบล้าน เพราะมีตาหนึ่งที่จ่านป๋ายเพิ่มของเดิมพันไป
การพนันไฮโลลูกเต๋า พวกเขาถือว่าเป็นฝ่ายผู้ชนะ ต่อไปยังมีไพ่โป๊กเกอร์ ทั้งสองฝ่ายตกลงไว้ว่าจะพักก่อนครึ่งชั่วโมงแล้วค่อยเริ่มเล่นต่อ ถึงเวลาพักจ่านป๋ายก็อดไม่ได้ที่จะถามอย่างสงสัย “จินเหลียน คุณทำให้ลูกเต๋าที่อยู่ในโถเขย่าหายไปไหนกัน?” เขาเห็นอย่างชัดเจนว่าซาโต้อิจิโร่เป็นคนนำลูกเต๋าใส่เข้าไปในโถเขย่า ถึงจะมีฝีมือระดับสูงแค่ไหน ก็ไม่น่าจะเปลี่ยนลูกเต๋าที่อยู่ข้างหน้าของเขาได้ เพราะฉะนั้น เขาสงสัยเป็นอย่างมาก…
อีกอย่างเขาก็ยังมั่นใจว่า ครั้งแรกเจ้ามือไม่ได้ขยับไม้ขยับมือเลย วิธีขโมยแบบนี้ปิดเขาไม่มิดหรอก และเขาก็ไม่ได้ฟังแต้มผิดด้วยน่าจะเป็นเพราะฝ่ายตรงข้ามโกง แต่เขาก็ไม่ได้เห็นรอยโหว่อะไร