บทที่ 428 การเริ่มต้นใหม่ (6)
[ชั้น 21 – อาณาจักรแห่งการ์ด]
“… ในที่สุด.”
ในขณะเดียวกัน ชินจงฮัก กำลังดูการ์ดที่เขาได้รับบนชั้นที่ 21
===
[การสั่นสะเทือนของแสง] [เอฟเฟ็กต์] [7 ดาว] ＊ ประสิทธิผลดี ＊
○ใช้เอฟเฟกต์ ‘การสั่นสะเทือนของแสง’ กับอาวุธเป้าหมาย
○เสียงสะท้อนของแสง
– การโจมตีด้วยเสียงสะท้อน: การโจมตีจากอาวุธที่ได้รับผลกระทบจะสะท้อนเหมือนเสียงสะท้อน
– คุณสมบัติผสม: เพิ่มคุณสมบัติแสงให้กับการโจมตีขั้นพื้นฐานและ
การโจมตีแบบกลุ่ม
===
การ์ดระดับ 7 ดาวที่เป็นคุณสมบัติธาตุแสงกับอาวุธที่เลือก นอกจากนี้ยังทำให้อาวุธมีการโจมตีเพิ่มเติมผ่านเสียงสะท้อน แน่นอนว่ามันคุ้มค่ากับราคาของมัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า หุหุหุ… .”
ชินจงฮักยิ้มขณะที่ถือไพ่ในมือ เขาคิดย้อนกลับไปถึงงานทั้งหมดที่เขาทำเพื่อให้ได้แหล่งกำเนิดธาตุแสง เขาใช้ TP ทั้งหมดของเขาเพื่อตามหาคุณสมบัติธาตุแสงหรือของที่ส่องแสงได้และเขารู้ว่า TP ไม่พอเขาเลยโอนเงินทุนจากนอกหอคอยเข้ามาเพื่อตามหามัน
“โอ้! นั้นมันคือ [การสั่นสะเทือนของแสง]! ฉันเห็นสิ่งนั้นในสารานุกรมการ์ด มันหายากสุดๆใช่ไหม?” ยียองฮานผู้ซึ่งยืนอยู่ข้างๆเขาใจแตก
ชินจงฮักจ้องมองเขาก่อนที่จะวางไพ่
ยียอนฮาน พูดอีกครั้ง “ถ้านายโจมตีจะทำให้เกิดการสะท้อนแสงใช่มั้ย”
“หุบปาก.”
“…นายมีอาวุธที่จะใช้หรือยัง? นายต้องมีอาวุธระดับ 8 เป็นอย่างน้อยถ้านายอยากใช้มันให้เต็มศักยภาพ”
“ฉันหามาได้แล้วเพราะงั้นหุบปาก”
ชินจงฮัก รีบมองสภาพแวดล้อมของเขาอย่างระมัดระวัง โชคดีที่เขาไม่เห็นใครที่เป็นขโมย เนื่องจาก [อาณาจักรการ์ด] เต็มไปด้วยมือล้วงกระเป๋าที่เชี่ยวชาญแม้แต่ผู้เชี่ยวชาญก็ยังไม่สามารถป้องกันได้
“นายจะกลับไปที่ชั้น 26 งั้นเหรอ”
ยียอนฮาน มีคำถามมากมาย ชินจงฮักรำคาญสายตาที่จ้องมองเขา แต่ยียอนฮาน มองไปที่ชินจงฮักไม่ย่อท้อ ชินจงฮักไม่มีทางเลือกนอกจากต้องถอนหายใจและยอมรับสถานการณ์ของเขา
“…ใช่….ฉันจะกลับไปทันที”
“โอ้~ อย่างที่คิด สมเป็นหัวหน้าของ Desolate Moon!”
ระดับของกิลด์ในหอคอยนั้นเหมือนกับในโลก Essence of the Strait เป็นอันดับ 1 ในขณะที่ Frost Sanctuary และ Desolate Moon ตามมาอย่างใกล้ชิด ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือราชสำนักอังกฤษและ
ผู้รังสรรค์ศักดิ์สิทธิ์ กลับมีอิทธิพลในหอคอยโดยความสำเร็จของ
คิมซูโฮ และ เรเชล
“แต่ถึงแม้ว่านายจะขึ้นไป นายก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลยไม่ใช่เหรอ? ราชาปีศาจกำลังต่อสู้กับคิมซูโฮ”
“…เขาอาจจะไม่ชนะเจ้านั้น”
“อืม…แล้วนายจะท้าทายราชาปีศาจต่องั้นเหรอ”
“ถูกต้องเพราะฉันแข็งแกร่งกว่าคิมซูโฮมาก”
ชินจงฮักพยักหน้าด้วยความมั่นใจ
“อย่างที่คิดเป็นความมั่นใจจากสายเลือดงั้นเหรอ”
ในขณะนั้นเองเสียงเบาก็ดังข้างหูของทั้ง 2 มีชินจงฮักก้มหัวให้ทันที
“ยินดีที่ได้เจอนายนะ จงฮัก”
ที่นั่นชินจงฮักเห็นจินเซยอนด้วยยิ้มอย่างสดใสเช่นเคย ชินจองฮักมีความสุขที่ได้เจอเธอ แต่เขาพยักหน้าโดยไม่เปิดเผยความรู้สึกของเขาออกมา
“ใช่แล้ว ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
ตู้มมมมมมมมมม-!
ในขณะนั้นเองแสงก็วูบวาบขึ้นบนท้องฟ้าอันห่างไกล ฮีโร่ทั้ง 3 เงยหน้าขึ้นมองพร้อมกัน
“ …ซูโฮ กำลังต่อสู้” จินเซยอน พึมพำ
“คุณคิดว่าเขาสามารถเอาชนะได้ไหม” ยียอนฮา ถาม
“มันยากมาก” ชินจงฮักตอบ
จินเซยอน หัวเราะด้วยความซึนที่น่ารักของ ชินจงฮัก
ตู้มมมมมมมมม-!
แสงไฟอีกหนึ่งดวงกระจายบนท้องฟ้าเหมือนใยแมงมุม
มันรุนแรงมาก
– พลังดาบที่ปรากฏออกมา
– พลังเวทมนต์ของพวกเขามาถึงที่นี่ได้ยังไง?
– จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคิมซูโฮชนะ?
– นั่นจะไม่เกิดขึ้น ดังนั้นไม่ต้องกังวลไปหรอก
ไม่ใช่แค่ชินจงฮัก,ยียองฮาน,และจินเซยอนมองขึ้นไปบนฟ้า ทุกคนในอาณาจักรการ์ดเองก็เหมือนกัน
ชั้น 30 ชั้นสุดท้ายของ Tower of Wish
คิมซูโฮ ต่อสู้กับราชาปีศาจได้ยังไงไม่สิเขาจะสามารถเอาชนะอีกฝ่ายได้ไหมนะ
ทุกคนทั้งในและนอกหอคอยสงสัยในสิ่งเดียวกัน
*************************************************************************
คิมซูโฮค่อยๆลืมตา แรงกดทับและความเจ็บปวดกดลงบนร่างกาย
เขาพยายามเอาชนะความเจ็บปวดแต่ร่างกายของเขาไม่ยอมขยับ
สิ่งเดียวที่เขาทำได้ในขณะนี้คือการอดทนต่อความเจ็บปวด
“คุณแพ้อีกแล้ว”
เสียงนุ่มนวนดังขึ้นจากใกล้ๆ คิมซูโฮหันหัวของเขาไปในทิศทางนั้น แม่มดยืนอยู่ที่นั่น ถัดจากเธอคืออุปกรณ์ที่เขามีก่อนหน้านี้พร้อมกับ มิสเทลทีน
“ราชาใช้พลัง 50% ของเขาและเอาชนะขณะที่เหลือพลังอีก 73% แต่คุณกลับต้องใช้พลังทั้งหมดแต่ก็ยังพ่ายแพ้”
แม่มดรายงานผลลัพธ์ราวกับแจ้งผู้เล่นในผลการแข่งขัน
“อุปกรณ์ของคุณได้รับการซ่อมแซม ตอนนี้คุณมี 2 ทางเลือก
คุณสามารถยอมแพ้หรือลองอีกครั้ง -”
“อีกครั้ง.”
คิมซูโฮ พูดออกมาคำเดียวแต่เมื่อเขาทำเช่นนั้นคลื่นความเจ็บปวดก็พัดเข้ามาในร่างกายของเขา คิมซูโฮกระอักเลือดและพูดต่อ
“ฉันจะพยายาม…อีกครั้ง”
การต่อสู้กับราชาปีศาจจบลงด้วยความพ่ายแพ้ของเขาอย่างสมบูรณ์ เขาท้าทายอีกฝ่าย 3 ครั้งและแพ้ทั้ง 3 ครั้งราชาปีศาจนั้นแข็งแกร่ง
จุดแข็งของเขาคือสิ่งที่ คิมซูโฮ ไม่เคยจินตนาการหรือเคยเจอมาก่อนในชีวิตขแต่เรื่องทำให้ความเชื่อมั่นของคิมซูโฮเปล่งประกายหากเขาไม่สามารถเอาชนะราชาปีศาจได้ เขาก็รู้ว่าเขาไม่สามารถหยุดหายนะที่จะเกิดขึ้นในอนาคตและปกป้องบ้านใหม่ของเขา ความมุ่งมั่นของเขาในฐานะอัศวินยังคงลุกไหม้อยู่ข้างในตัวเขา
“… .”
แม่มดจ้องมองอัศวินอย่างเงียบๆหลังจากจ้องมองเขาเป็นเวลานานเธอก็ก้มศีรษะลงและพูดพึมพำเบา ๆ
“ …ฉันจะให้เวลา 4 วันในการฟื้นฟู”
จากนั้นแม่มดก็จากไป คิมซูโฮ ไม่สิ้นหวังแม้ในขณะที่กำลังเจ็บปวด เขาไม่กลัวความแตกต่างระหว่างเขากับราชาปีศาจ เขายังคงมีโอกาสมากมาย เขาปฏิเสธที่จะยอมแพ้
“-!!!!”
กล้ามเนื้อทุกส่วนในร่างกายของเขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด อย่างไรก็ตามคิมซูโฮก็กลืนเสียงร้องของเขาและลุกขึ้นมา เขาพยายามฟื้นฟูร่างกายที่ทรุดโทรมของเขา ตอนนี้เขาคุ้นเคยกับมันมากกว่าใคร วิญญาณของเขาผ่านความตายมาแล้ว ความเชื่อมั่นของเขาแข็งแกร่งเหมือนดาบที่ไม่มีวันแตกสลาย…
“…แฮ่ก, แฮ่ก”
ในที่สุดคิมซูโฮก็บังคับตัวเองให้หายใจเข้าออกอย่างรุนแรงขณะที่มีเลือดและเหงื่อไหลออกมา เมื่อเขาหันกลับไปเพราะรู้สึกมีคนจ้องมองเขาอยู่…
“อะ-อะแฮ่ม.”
เขาเห็นแม่มดจ้องมองมาที่เขา
*************************************************************************
[โซล, เกาหลี, ดาดฟ้าของอาคารนิรนาม]
– รายงานฉุกเฉิน! มอนสเตอร์แอฟริกากำลังเดินไปทางเหนือ
– พวกมันมีอย่างน้อย 30,000,000 แต่นั่นเป็นค่าประมาณที่น้อยที่สุด
– นี่ไม่ใช่ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ ออร์เดน ผู้ซึ่งอ้างตัวว่าเป็น ‘ราชาแห่งมอนสเตอร์’ มีหน้าที่รับผิดชอบต่อปรากฏการณ์ดังกล่าวซึ่งทำให้ประชาชนตกใจ …
“โอ้โห.”
จินซาฮยอค ส่ายหัวและปิด Smart Watch ของเธอ เธอกลับมาสู่โลกหลังจากใช้เวลานานในหอคอย แต่โลกก็ยังอยู่ในความสับสนวุ่นวายไม่มีอะไรน่าสนใจเกิดขึ้นและผู้คนกำลังพูดถึงแต่มอนสเตอร์
“ออร์เดน… .”
เธอจำได้ว่าเบลล์พูดถึงใครบางคนที่ชื่อนั้น มอนสเตอร์ในแอฟริกานั้นมีความปรารถนาอย่างยิ่งใหญ่ในการพิชิตโลกทั้งหมด
“… อืม.”
แต่ จินซาฮยอค ไม่สนใจเรื่องมอนสเตอร์ เธอเป็นห่วงเพียงแค่สิ่งที่เธอได้ยินจากเรเชลในวันนี้
– ฮาจิน บอกว่า พูฮาเรน ราชาที่ถูกจองจำ เขาบอกว่ามันมาจากภาพยนตร์…มันชื่ออะไรเหรอ?
การเคี้ยวใบไม้เหมือนการสูบบุหรี่ จินซาฮยอคคร่ำครวญถึงคำที่
เรเชลบอกเธอ
คิมฮาจิน รู้จัก พูฮาเรน คนที่เขาไม่ควรรู้ นั่นคือเหตุผลที่จินซาฮยอค ออกจากหอคอย เธอไม่สามารถอยู่ใน Crevon ได้ มันทำให้เธอโมโหมาก
“เฮ้ออออ… .”
จินซาฮยอค เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าอันไกลโพ้นและถอนหายใจ จากนั้นเธอพึมพำราวกับว่าเธอกำลังพูดกับอากาศบางๆ
“…ออกมา”
คำพูดของเธอคลุมเครือเหลือเกิน แต่เธอกำลังพูดกับใครบางคนอย่างชัดเจนและไม่นานหลังจากนั้นจู่ๆก็มีคนเปิดเผยตัวเองออกมา
– ชิ
เสียงฝีเท้าเบาๆดังขึ้น ไม่มีใครรู้ว่าเขามาจากด้านบนหรือด้านล่าง
จินซาฮยอค จ้องไปในทิศทางนั้น กระต่ายเหมือนมนุษย์ยืนอยู่ที่นั่น
“…นายเป็นกระต่ายหรือมนุษย์?”
เสียงของจินซาฮยอคดังขึ้น เป็นกาโต้ กาโต้จ้องมองที่จินซาฮยอค และถามเธอด้วยคำถามอื่น
“มนุษย์ ข้ารู้สึกได้ว่าเจ้าแข็งแกร่ง เจ้าเป็นดอกบัวดำงั้นหรือ”
“… หา.”
จินซาฮยอค เยาะเย้ย มอนสเตอร์งี่เง่าพวกนี้ไม่สามารถแยกเพศได้งั้นเหรอ? มันมากไปหรือเปล่าที่เรียกคนอื่นว่า ‘มนุษย์’
“นายไม่รู้หรือว่าดอกบัวดำเป็นผู้ชาย?”
“…ข้าได้ยินมาว่าเขาสีดำสนิท”
“ผมของฉันเป็นสีกรมท่า มันมันดูมืดกว่าปกติเพราะเป็นกลางคืน”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้กระต่ายก็ปล่อยพลังเวทมนต์ออกมา เขาเปรียบเทียบ ดอกบัวดำ กับ จินซาฮยอค เมื่อผลลัพธ์ออกมากาโต้ก็พยักหน้า
“ถ้าอย่างนั้นข้าก็ไม่มีธุระกับเจ้า เป้าหมายของข้าคือ ดอกบัวดำ”
เมื่อนั้นกาโต้ก็หันหลังกลับ มอนสเตอร์กระต่ายไม่ได้วางแผนที่จะต่อสู้ ในฐานะมอนสเตอร์ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อการต่อสู้เพียงอย่างเดียวเขามีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะต่อสู้ แต่เขาได้รับคำสั่งให้ทำตาม
: การปกป้องพันธมิตรของราชาและฆ่าดอกบัวดำ
“โอ้?”
จินซาฮยอค ยิ้มเยาะในขณะที่มองไปที่กาโต้ …ลมแรงพัดผ่านมาและรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็หายไป
“เฮ้ย กระต่าย”
เธอหยุดกาโต้ เธอยกร่างขึ้นปัดฝุ่นออกจากมือของเธอ กาโต้หันกลับมาอย่างเงียบๆ เธอจ้องมองที่กาโต้และทำรอยยิ้มบิดเบี้ยว พลังเวทมนต์แห่งความมืดกำลังลุกโชนรอบตัวเธอ
“ใครอนุญาตให้แกตามหาไอ้บ้านั้น?”
เธอพูดอย่างผ่อนคลาย อย่างไรก็ตามพลังเวทมนต์ของเธอไม่สามารถเรียกได้ว่าผ่อนคลาย แต่กาโต้ไม่มีเหตุผลที่จะต่อสู้ เขาต้องการที่จะหนีจากที่นี่ การทำภารกิจให้สำเร็จคือเป้าหมายแรกและสำคัญที่สุด
แต่เขาก็ต้องตกใจเขาไม่สามารถหลบหนีจากเธอคนนี้ได้ บาเรียของเธอไม่ให้ทำเช่นนั้น
“…?”
กาโต้ก้าวไปข้างหลังและสงสัยว่าทำไม ปัจจุบันเขาถูกขังอยู่ใน
‘กำแพงที่ 3’ สิ่งที่ไม่ไม่เหมือนบาเรียหรือเวทมนต์ ความสามารถที่แปลกประหลาดนี้เป็นส่วนหนึ่งจากพรสวรรค์ใหม่ของเธอ จินซาฮยอค ปลุกมันขึ้นมาและเรียกมันว่า [การจัดการความจริง]
“พี่ชาย มาตอนที่ฉันกำลังรู้สึกไม่ดีพอดีเลยนะวันนี้”
จินซาฮยอค หัวเราะเบาๆและมองไปที่ กาโต้ กาโต้รับรู้โดยสัญชาตญาณว่าเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องสู้ แต่เขาจะไม่ทำให้ราชาต้องเสื่อมเสียเกียรติโดยเด็ดขาด
“แล้วทำไมพวกเราไม่สู้กันจนกว่าเราจะตายกันไปข้างเลยละ”