”เฮือก!”
ทุกคนตกใจอย่างมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน
ชูฮันใช้การกระทำจริงเพื่อพิสูจน์ความแข็งแกร่งในทุกๆอย่างแม้คนตรงหน้าจะเป็นผู้นำของค่ายหลักของจีน ไม่ว่าค่ายนั้นจะยิ่งใหญ่มากแค่ไหน ก็ไม่มีใครเอาชนะชูฮันพร้อมขวานซิ่วโหลได้?
ท่ามกลางการดิ้นรนเพื่อมีชีวิตรอดของมนุษยชาติความลำบากของโลกาวินาศที่มีแต่ความเศร้าโศก ทุกคนมีโอกาสที่จะเปลี่ยน และคนที่สามารถฉายแสงเจิดจรัสได้คือคนที่ทุกคนชื่นชม
ชูฮันคือแบบอย่างของทุกคน!
พลังการต่อสู้ที่ทุกคนต่างแสวงหาให้ตัวเองความสามารถ ความเย่อหยิ่งไม่ยอมก้มหัวให้ใคร
แทบจะทันทีฝูงชนนับพันๆคนที่เฝ้าดูสถานการณ์มานานต่างมองชูฮันด้วยความชื่นชมและเกิดแรงกระตุ้นขึ้นในใจ
ไม่นานเสียงพูดคุยก็ระเบิดขึ้นดังระงมไปทั่ว
”เฮ้ยไปเร็ว!”
”ไปเก็บของไปอยู่ค่ายเขี้ยวหมาป่ากันเร็ว!”
”จริงดิรอฉันด้วย!”
”ไม่กูจะไปสมัครเข้ากองทัพเขี้ยวหมาป่าเดี๋ยวนี้แหละ!”
”เมืองอันลูอยู่ไกลมากแกจะบ้าหรือไง?”
เสียงพูดคุยถกเถียงของฝูงชนจำนวนมากเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆหลายคนเริ่มสลายตัวเพื่อกลับไปเก็บของ พวกเขาแทบทนรอที่จะไปค่ายเขี้ยวหมาป่ากันไม่ไหว ที่พวกเขาไม่วิ่งกรูกันเข้าไปหาชูฮันเพราะเห็นท่าทางยืนคุมอันน่าเกรงขามของหลูปิงเซ่อ มันจึงทำให้พวกเขาเข้าใจชัดเจนว่ามีแต่คนที่เก่งที่สุดเท่านั้นที่ต้องการติดตามชูฮัน
และพวกเขาจะกลายเป็นคนที่เก่งที่สุดได้ยังไง?
แน่นอนว่าพวกเขาต้องเข้าร่วมกองทัพเขี้ยวหมาป่า ใครจะไม่รู้ละว่ากองทัพเขี้ยวหมาป่ามีความสามารถมากขนาดไหน มันเป็นที่ที่สร้างชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วจีน!
ฉางกวนหลงขมวดคิ้วมองชูฮันด้วยแววตาผิดหวังหากก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกชอบใจในเวลาเดียวกัน…ไอ้เด็กนี่ ดีนี่ มันยังดึงคนของเข้าไปค่ายตัวเองได้อีก?
จงคุยที่แข็งค้างกลายเป็นหินหน้าตาอมเขียว ไหนจะตัวใบมีดขวานที่จี้คอสนิทอยู่ เขาไม่กล้าจะโต้เถียงคำพูดของชูฮันเพราะทุกอย่างมันถูกต้องแล้ว ตั้งแต่เกิดการปะทุขึ้น เขาไม่เคยฆ่าแม้แต่ซอมบี้สักตัวเดียว แม้แต่เผชิญหน้ายังไม่เคย เขาไม่เคยต้องเจอกับสถานการณ์แบบนี้เลย ที่ผ่านมาเขามักเลือกเข้าข้างที่มีอำนาจเสมอ ได้รับการสนับสนุนดูแลจากตระกูลลึกลับ ก่อตั้งค่ายขึ้นแทบจะเป็นค่ายแรกๆก่อนใคร
คนอื่นๆอาจไม่รู้เรื่องนี้แต่ซางจิงและผู้นำค่ายหลักๆทั้งหลายรู้เรื่องนี้กันดี สำหรับชูฮันที่ชาติที่แล้วเกี่ยวข้องกับตระกูลลึกลับมารู้ดีว่าค่ายไหนมีตระกูลลึกลับอยู่เบื้องหลังบ้าง
ดังนั้นในตอนนี้ไม่มีใครรู้เรื่องค่ายทั้งหลายในจีนดีไปกว่าชูฮันแล้ว ไม่มีค่ายหลักขนาดใหญ่ค่ายไหนที่สามารถพัฒนาขึ้นในระยะเวลาปีเดียวได้โดยไม่ได้รับการช่วยเหลือจากตระกูลลึกลับ!
จงคุยริมฝีปากแห้งผากอย่างสิ้นหวังไม่เพียงแค่ต้องเผชิญหน้ากับชูฮัน แต่ยังเป็นเพราะสถานการณ์ในตอนนี้ที่จงคุยไม่รู้ว่าจะจบมันลงอย่างไรดีเพื่อรักษาหน้าตาตัวเองไว้
มองไปที่จงคุยชูฮันก็สบตากับจงคุยด้วยสายตากดดัน “โอกาสสุดท้าย ที่คุณขู่ฆ่าลูกน้องฉัน มีอะไรจะอธิบายมั้ย?” novel-lucky
พูดพร้อมกับเขยิบใบมีดคมกริบของขวานเข้าไปจ่อคอจงคุยขึ้นกว่าเดิมสีหน้าของชูฮันไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆ ไม่มีความกลัว ความหวั่นเกรง เป็นกังวลอะไรเลยสักนิด ดูเหมือนว่าคนตรงหน้าไม่ใช่ผู้นำของค่ายจินหยาง แต่เป็นเพียงชาวบ้านธรรมดาทั่วไปเท่านั้น
”อึก!”
ท่าทางแข็งกร้าวของชูฮันแสดงออกถึงทุกอย่างชัดเจนชูฮันใช้ความได้เปรียบของพลังในโลกาวินาศบังคับให้จงคุยยอมศิโรราบ!
เสื้อผ้าของจงคุยตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อมันเป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเสียงหัวใจตัวเองเต้นแรงและเร็วขนาดนี้ มันเต็มไปด้วยความหวาดกลัวที่อัดแน่นในใจ จงคุยสบตากับนัยน์ตาสีดำสนิทที่ล้ำลึก จงคุยไม่แคลงเลยสักนิดว่าถ้าเขาไม่ให้คำอธิบายกับชูฮันตอนนนี้ คนคลั่งอย่างชูฮันจะต้องปาดคอเขาทิ้งอย่างไม่ต้องสงสัย
”ฉัน…”จงคุยกัดฟันกรอดด้วยความคับแค้นใจ กวาดสายตามองเหล่านายพลหนุ่มทั้งหลายรอบๆตัว และทันใดนั้นก็พบว่าไม่ว่าจะเฉินยุนโหลวหรือคนอื่นๆ ทุกคนต่างมองมาที่ชูฮันด้วยสายตาเคารพชื่นชม ไม่มีใครสักคนที่จะลุกขึ้นต่อต้านเพื่อเขา!
ที่น่าหงุดหงิดยิ่งกว่าก็คือฉางกวนหลงแววตาที่เป็นประกายราวกับกำลังชอบใจ หน้าอกที่กระเพื่อมสั่นเบาๆขณะสบตากับเขา!
คอยดูเขาจะเอาคืน!สักวัน!
ความโกรธในใจที่พวยพุ่งขึ้นมาจนหลุดการควบคุมก่อนที่จงคุยจะระเบิดอารมณ์ออกมา——
”พรึบ!”
อีกครั้งที่ขวานดำปาดเข้าที่หน้าของจงคุยจนเกิดเสียงตัดเบาๆ
ชูฮันจงใจปาดหน้าจงคุยด้วยขวานเป็นครั้งที่สาม!
หลูปิงเซ่อที่อยู่ด้านข้างมองดูเหตุการณ์ด้วยความเพลิดเพลินใจเขาใช้มือแตะปลายจมูก ห้ามใจตัวเองไม่ให้ปรบมือแสดงความพอใจออกมา ตั้งแต่ที่จงคุยบังคับเขาโดยการใช้ความคิดประชาชนมาโจมตี แล้วพอหัวหน้าชูฮันปรากฏตัวขึ้น ทุกอย่างก็พลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือ จงคุยโดยโจมตีกระหน่ำไม่ยั้ง มันเป็นอะไรที่สุดยอดมาก
หัวหน้าชูฮันไม่ได้เป็นแค่เพียงปืนอันทรงพลังแต่ยังมีวิธีในการปรามความคิดสาธารณะได้อย่างอยู่หมัดอีก!
เมื่อไม่เห็นหนทางที่จะต่อกรเขาได้ชูฮันก็บังคับจงคุยให้มาถึงทางตันอย่างสมบูรณ์แบบ เมื่อไม่มีคำอธิบายใดๆ จงคุยก็ไม่มีทางออกและจะต้องตาย
ไม่มีใครมีความกล้าไปกว่าชูฮันแล้วชูฮันกล้าที่จะฆ่าพลตรีทั้งๆที่ตอนนั้นชูฮันยังไม่มีตำแหน่งใดๆด้วยซ้ำ!
หลังจากความเงียบอันยาวนานในที่สุดจงคุยก็ยอมอ่อนข้อลง เขาเรียบเรียงคำพูดในหัวก่อนจะเอ่ยออกมา “ทหารของพลเอกชูฮัน หลูปิงเซ่อเป็นนักรบที่เก่งกาจ ในโลกาวินาศเขาได้สร้างเกียรติยศไว้มากมาย ฉันจะกล้าไปทำอะไรเขาได้? นี้มันเป็นเรื่องเช้าใจผิดกันชัดๆ มันไม่มีเรื่องอะไรแบบนั้นเกิดขึ้นเลย”
ประโยคสุดท้ายจงคุยแทบจะกัดฟันพูดออกมา เขาไม่คิดเลยว่ามันจะมีวันแบบนี้ ชื่อเสียงของเขาถูกทำลายป่นปี้ไปหมดแล้ว!
ชูฮันบิดปากแววตาส่องประกายความพึงพอใจออกมา “หลูปิงเซ่อ เป็นอย่างที่เขากล่าวมั้ย?”
”แก!”จงกุยโกรธขึ้นมาอีกครั้ง แต่แล้วก็ต้องรีบหุบปากตัวเองเอาไว้เพราะขวานยังคงจ่อคออยู่
”หึหึ!” หลูปิงเซ่อสะใจที่ได้เห็นคนหยิ่งผยองชอบกดขี่อย่างจงคุยเจอกับตัวเองบ้าง “รายงานครับท่าน ถูกต้องแล้วครับ ผมยกโทษให้กับความผิดของพลเอกจงคุย”
แม้ว่าจะไม่มีใครกล้าต่อกรกับชูฮันแต่สำหรับสถานการณ์ตอนนี้ทุกคนมองว่าชูฮันทำเกินไป เหล่านายพลทั้งหลายได้แต่ส่ายหัวอย่างเสียใจ ราวกับพวกเขาได้มองเห็นภาพอนาคตที่ค่ายจินหยางส่งกองกำลังไปบุกค่ายเขี้ยวหมาป่าแล้วในหัว
ชูฮันที่มักมีวิสัยทัศน์การณ์ไกลกลับไม่คิดเช่นนั้น
โลกาวินาศเป็นโลกแบบไหน?โลกที่เต็มไปด้วยบททดสอบมากมาย!
จงคุยบีบบังคับชูฮันต่อหน้าชาวบ้านค่ายหนานตู้ก่อนและแม้จงคุยจะมีสิทธิในฐานะผู้นำค่ายจินหยางแต่แน่นอนว่ามันมีเพียงแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่ภักดีและซื่อสัตย์ต่อจงคุยจริงๆ
ท้ายที่สุดไม่มีมนุษย์สายพันธุ์ใหม่คนไหนจะยอมติดตามคนคนหนึ่งโดยไม่มีเงื่อนไข
ในทางตรงกันข้ามชูฮันจะได้รับการตีตราใหม่หลังจากวันนี้ไป จำนวนคนที่ชื่นชมต่อชูฮันจะเพิ่มระดับขึ้นเรื่อยๆอย่างต่อเนื่อง อย่างเช่นชาวบ้านค่ายหนานตู้ที่แทบจะวิ่งไปขอเข้าร่วมกับค่ายเขี้ยวหมาป่าซะเดี๋ยวนี้
วันนี้เหตุการณ์มากมายที่เกิดขึ้นต่อเนื่องจากการลอบสังหารกลายเป็นชัยชนะของชูฮัน!