เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 600
สองตาของหลี่ซู่ เย่ชิว เหอเซิ่งหงและคนอื่น ๆ เปิดเผยสีหน้าที่หวาดกลัวลึก ๆ ออกมา

พวกเขาคิดไม่ถึง ไม่เพียงหยางเฟิงมีพลังที่แข็งแกร่ง

แม้กระทั่งลูกน้องเหล่านี้ของหยางเฟิงต่างก็มีพลังที่น่าตกใจเหมือนกัน

หยางเฟิงคนนี้สรุปแล้วมีความเป็นมายังไง?

ความสงสัยที่เข้มข้นทะลักออกมาในหัวใจของแต่ละคน

จู่ ๆ

ในดวงตาทั้งคู่ของผู้คุมกฎสิบเปิดเผยความมืดมนออกมา!

สีหน้าของเขาขุ่นมัวเหมือนน้ำ สองหมัดกำแน่น

กร๊อบ ๆ !

ข้อต่อของกระดูกนิ้วมือดังไม่หยุด

เดิมทีเขาต้องการปลุกระดมนักบู๊นับหมื่นคนล้อมฆ่าหยางเฟิง

แต่ใครจะกล้าคิด?

ใครจะคิดได้?

นักบู๊นับหมื่นคนคิดไม่ถึงว่ากระทั่งเงาของหยางเฟิงต่างก็ไม่ได้สัมผัส ก็ถูกองครักษ์กว่าร้อยคนของหยางเฟิงฆ่าจนไม่เหลือชิ้นส่วนของเกราะแม้แต่นิด!

ฆ่าเกินครึ่งไปมาก!

นักบู๊นับหมื่นคนคิดไม่ถึงว่าจะไม่มีพลังต่อต้านแม้แต่นิด!

“ไร้ค่า! พวกไร้ค่า!”

ผู้คุมกฎสิบอดไมได้ที่จะด่าเสียงต่ำด้วยความโกรธ

ในใจของเขาโกรธแค้นมาก!

พลังที่หยางเฟิงแสดงออกมาในวันนี้ทำให้เขารู้สึกตกตะลึงมาก!

วันนี้ถ้าหากไม่ฆ่าหยางเฟิงแล้ว

เขาสามารถยืนยันได้ว่า

หยางเฟิงในอนาคตจะต้องเป็นภัยพิบัติร้ายแรงของกุ่ยเหมินแน่นอน!

ถึงเวลานั้น

เกรงว่าทั้งกุ่ยเหมินต่างก็จะสั่นเทาภายใต้เท้าของหยางเฟิง!

และที่ไม่เหมือนกับเขากลับเป็นหนิงชิงเฉิง

หนิงชิงเฉิงในเวลานี้มองการฆ่าในสนามอยู่ ดวงตาสวยแสดงความตื่นเต้นออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

หล่อนอดไม่ได้ที่จะพูดกับตัวเองเสียงต่ำ“นี่ถึงจะเป็นผู้ชายที่ฉันหนิงชิงเฉิงชอบ! ลูกผู้ชายที่แท้จริง! วีรบุรุษใหญ่ที่แท้จริง!”

พูดจบ

สายตาที่หนิงชิงเฉิงมองไปทางหยางเฟิงยิ่งเพิ่มความรู้สึกที่อ่อนโยน

เหมือนทั้งโลก

เหลือเพียงแค่เงาร่างที่สูงใหญ่ของหยางเฟิงนั่น!

หยิ่งผยองทำให้คนหลงใหล!

ในที่สุด!

“ปีศาจ! นี่คือกลุ่มปีศาจ!”

“ถอย! รีบถอยทัพสิ!”

“รีบหนี! ไม่หนีอีก พวกเราก็ต้องตายแน่นอน!”

……

เผชิญหน้ากับการฆ่าที่บ้าคลั่งของเสือขาวและคนอื่น ๆ นักบู๊นับหมื่นคนพังทลายแล้ว……

พวกเขาส่งเสียงร้องแหลมอย่างเศร้าใจออกมา

“หนีสิ!”

ไม่รู้เป็นใครก่อนตายส่งเสียงออกมาเสียงหนึ่ง ร้องตระโกนอย่างเศร้าโศกมาก

นักบู๊นับหมื่นคนเหมือนสายน้ำที่หันถอยกลับอย่างนั้น

“ซะใจ!”

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ!”

เสือขาวหัวเราะเสียงดัง

มองเห็นนักบู๊นับหมื่นคนถอยกลับ เขาไม่ถอยแต่กลับเข้าไปนำองครักษ์มังกรหนึ่งร้อยคนไล่ตามฆ่า

สุภาษิตพูดไว้ กองทัพพ่ายแพ้เหมือนภูเขาที่ถล่มไม่เหลือชิ้นดี

เสือขาวอยู่ข้างกายหยางเฟิงเป็นขุนพลคนแรก ยังไม่รู้เหตุผลนี้?

และเผชิญหน้ากับการไล่ฆ่าของเสือขาวและคนอื่น ๆ

นักบู๊นับหมื่นคนคิดไม่ถึงว่าจะไม่กล้าทำการต่อต้านใด ๆ

แต่ละคนเหมือนสุนัขที่ไร้ที่พึ้งพิงหนีอย่างลนลาน

ทุก ๆ คนต่างก็อดไม่ได้ให้พ่อแม่ทำตัวเองให้เกิดมามีมากกว่าสองขา

อย่างนี้ถึงสามารถหลุดพ้นจากดาวสังหารเหล่านี้ได้

เพียงแค่หนึ่งร้อยคนไล่ฆ่าคนมหาศาล!

เพียงแค่พลังที่น่ากลัวนี้ นักบู๊นับหมื่นคนก็ขี้ขลาดแล้ว!

หลังไล่ฆ่าสองสามร้อยเมตร

ในที่สุดเสือขาวและคนอื่น ๆ ก็หยุดลง

พลังที่ค่อนข้างอ่อนแอส่วนหนึ่งขององครักษ์มังกรก็เริ่มหายใจหอบ

ฆ่าเป็นเวลานานทำให้พวกเขาเหนื่อยล้ามาก

ไม่รู้จะทำยังไง จำนวนของฝ่ายตรงข้ามมากไปแล้วจริง ๆ

พวกเขาเพียงแค่หนึ่งร้อยกว่า สามารถฆ่าให้พวกเขาถอยกลับก็ไม่ง่ายมากแล้ว

ต้องการเอานักบู๊นับหมื่นคนฆ่าทั้งหมด เดิมทีนี่ก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!

ถึงแม้เป็นอย่างนี้

เวลานี้ภายใต้เท้าของพวกเขา อย่างน้อยก็มีศพนอนอยู่นับพันศพ!

ก่อนหน้านี้

กลไกประตูสุสานฆ่าคนนับพันตาย

ตอนนี้

เสือขาวและคนอื่น ๆ ก็ฆ่าอีกนับพันคนแล้ว

เขาจินเฟิงในเวลานี้ก็มีศพนอนเต็มไปหมดแล้ว

ศพเป็นชั้นซ้อนกัน ตายอย่างน่าเวทนา

ทำให้คนดูแล้วอดไม่ได้ที่จะหนังหัวชา!

และทั้งตัวของเสือขาวกับคนอื่น ๆ ก็เต็มไปด้วยเลือด ทั้งตัวถูกเลือดสดย้อมแดงแล้ว

เลือดเหล่านี้มีของพวกเขาด้วย

แต่ที่มากก็คือของศัตรู!

พวกเขาเหมือนเทพมรณะตนหนึ่ง

ยืนอยู่ที่นั่น กลิ่นไอฆ่าที่น่ากลัวพุ่งสูงขึ้น!