เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 603
แต่สำหรับพวกเขากลับเป็นเรื่องดีที่ใหญ่หลวง！
สามารถเลื่อนขั้นขวัญทหารให้มากได้และก็สามารถทำให้โลกบู๊กลัว！
ในที่สุดมองเห็นคนของกุ่ยเหมินและคนของศูนย์พันธมิตรบู๊เคลื่อนไหวแล้ว
สวีโหย่วหรงของตระกูลหนิงทางนี้ก็เดินขึ้นมาพูดเสียงต่ำว่า“คุณหนู พวกเราจะขึ้นไปช่วยพวกเขาอีกแรงไหม？”
“ใช่！ คุณหนู ขอแค่พวกเราฆ่าหนึ่งร้อยคนเล็ก ๆ แล้ว พลังของหยางเฟิงนั่นก็เสียหายมาก！”
“คุณหนู ให้พวกเราขึ้นไปเถอะ
คนอื่น ๆ ของตระกูลหนิงก็มีอารมณ์ตื่นเต้นและความโกรธ
เพราะเสือขาวพูดว่าพวกเขาเป็นขยะ！
ถ้าหากตัวเองไม่ลงมือ
คนของโลกบู๊ยังคิดว่าตระกูลหนิงรังแกได้ง่าย ๆ ！
“ต่างก็หุบปากให้ฉัน！”
หนิงชิงเฉิงหันหน้ามา กวาดตามองทุกคนอย่างเย็นชา“ไม่มีคำสั่งของฉัน ใครก็ไม่อนุญาตให้ทำอย่างบุ่มบ่าม,！”
ได้ยินคำพูดของหนิงชิงเฉิง
สวีโหย่วหรงและคนอื่น ๆ ต่างก็ทยอยก้มหน้าไม่กล้าโต้แย้ง
แต่ในใจของพวกเขาก็เกิดความไม่พอใจกับหนิงชิงเฉิงที่ออกคำสั่งอย่างแปลกประหลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่านานแล้ว！
หนิงชิงเฉิงไม่สนใจมากอย่างนั้น
ดวงตาทั้งสองของหล่อนมองหยางเฟิงอยู่อย่างอ่อนโยน
หยางเฟิงยิ่งไม่ใส่ใจ ยิ่งไม่ตื่นตระหนกก็ยิ่งทำให้หล่อนรู้สึกว่าผู้ชายของตัวเองเป็นคนแข็งแกร่งแค่ไหน！
เวลานี้
สนามรบมีเสียงด่าทอดังขึ้นแล้ว
“ฮ่า ๆ ๆ ！”
“มาสิ！ พวกแกไอ้พวกเต่าหดหัวในกระดองนี่ ดูกูจะตีหัวหมาของพวกแกให้ระเบิดยังไง！”
เผชิญหน้าการร่วมมือของกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊
เสือขาวไม่เพียงไม่กลัวแต่กลับเต็มไปด้วยความคิดในการรบ
ใบหน้านั่นที่ถูกเลือดสดย้อมแดง
เวลานี้ยิ่งแสดงให้เห็นความดุร้าย！
และปรมาจารย์สามพันคนของกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊เงียบไม่พูด
แต่ความคิดฆ่าในดวงตาของทุก ๆ คนต่างก็กำลังเผาไหม้อย่างรุนแรง！
ฟิ้ว！
ในเวลานี้
เงาคนหนึ่งบินมาอย่างรวดเร็ว
เสือขาวจู่ ๆ ตกใจ
มองเห็นผู้ที่มาคือหยางเฟิง เสือขาวนี่ถึงได้ถอนหายใจ
ก็มีเพียงท่านแม่ทัพถึงสามารถเดินมาถึงด้านข้างตัวเองได้อย่างไม่มีเสียง
เสือขาวพูดอย่างเคารพทันทีว่า“ท่าน！”
หยางเฟิงมองเสือขาวแวบหนึ่งพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า“ฉันให้นายไม่ต้องขี้ขลาดแต่ไม่ได้ให้นายต่อต้านอย่างซึ่ง ๆ หน้านะ！”
ถึงแม้เขามีความมั่นใจต่อเสือขาวและคนอื่น ๆ มาก
แต่ผ่านการรบใหญ่มาก่อนหน้านี้รอบหนึ่ง กำลังในร่างกายของเสือขาวและคนอื่น ๆ เผาผลานไปมาก
ถ้าหากฝืนต่อสู้กับกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊ ก็หลีกเลี่ยงความสูญเสียได้ยาก
ต้องรู้ว่า
องครักษ์มังกรทุก ๆ คนต่างก็เป็นราชาในทหาร
เป็นอาวุธที่เฉียบคมของประเทศ
ถ้าเสียหายในมือของกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊พวกขยะเหล่านี้แล้ว
นี่คือความเสียหายที่ใหญ่หลวงของต้าเซี่ย！
หยางเฟิงไม่ยอมให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้น！
องครักษ์มังกรเป็นเทพพิทักษ์ของต้าเซี่ย
ที่พักพิงสุดท้ายของพวกเขาควรจะสละชีพในสนามรบ
แต่ไม่ใช่ตายในมือของพวกขยะเหล่านี้！
เสือขาวเกาหัวอย่างเขินอาย
เดิมทีเขาก็เป็นคนทึ่มที่ไม่มีความคิดคนหนึ่ง
ก่อนหน้านี้ฆ่าจนถึงอกถึงใจ พอสมองนี่ร้อนถึงพูดคำพูดนั่นออกมา
ตอนนี้ถูกหยางเฟิงเตือนอดไม่ได้ที่จะกลัวเล็กน้อย
ถ้าหากเหล่าสหายตายที่นี่จริง ๆ
ตัวเองจะต้องรู้สึกผิดในใจไปตลอดชีวิตแน่นอน！
แต่เขาก็รู้
มีท่านแม่ทัพอยู่เขาจะไม่ยอมให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นอย่างเด็ดขาด
หยางเฟิงจ้องถลึงเสือขาวแวบหนึ่งอย่างดุร้าย“หลังผ่านการต่อสู้นี้ ลงโทษนายเขียนกฏทหารหนึ่งร้อยรอบ！”
“ท่าน ไม่เอานะ！”
ทันใดนั้น
เสือขาวร้อนรนแล้ว！
เขายอมถูกกระดานตีหนึ่งร้อยครั้งก็ไม่ยอมเขียนกฏทหารหนึ่งร้อยรอบ
ทุกครั้งที่มองเห็นตัวอักษรเหล่านั้นเขาก็หัวใหญ่เหมือนวัว
เขียนกฏทหารก็คือต้องการชีวิตของเขาแล้ว！
หยางเฟิงทำหน้าเย็นชา“ไม่อนุญาตให้ให้ต่อรอง ไม่งั้นฉันให้นายเขียนสองร้อยรอบ”
อ๋ะ？
ทันใดนั้นเสือขาวตะลึงแล้ว ทำได้เพียงพูดก้มหน้าอยู่“ครับ ท่านแม่ทัพ！”
เขียนกฏทหารหนึ่งร้อยรอบ
เขาน่าจะครึ่งชีวิตของตัวเองไม่มีแล้ว……
หยางเฟิงนี่ถึงหมุนตัวมองไปที่ไกล ๆ สีหน้าสบาย ๆ
ในพริบตา
เพียงเห็นผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานและคนอื่น ๆ มาด้วยพลังที่ดุร้าย