เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 604
มองเห็นใกล้ที่จะมาถึงด้านหน้าตัวเองแล้ว
บนหน้าของหยางเฟิงไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิด
เพียงเห็นเขาคนเดียวเท้าเหยียบออกไป
คนรอบ ๆ ที่มองความคึกคักตะลึง
หรือว่าหยางเฟิงต้องการใช้พลังคนเดียว ต่อต้านปรมาจารย์สามพันคนของกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊เหรอ？
โอ้พระเจ้า！
นี่บ้าคลั่งมากไปแล้วจริง ๆ ！
คิดถึงที่นี่
ทุกคนต่างก็รู้สึกเหลือเชื่อ
พวกเขายอมรับว่าหยางเฟิงเก่ง
แต่คนเดียวต่อต้านสามพันคน
ในนั้นนี่ยังมีผู้คุมกฎสิบอีกทั้งเหลิงฉานผู้แข็งแกร่งของแดนปรมาจารย์ใหญ่สูงสุดชนิดนี้
นี่เดิมทีเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้！
หยางเฟิงประมาทมากไปแล้วจริง ๆ
ทุกคนต่างก็ดีใจบนความทุกข์ของคนอื่น มองฉากที่หยางเฟิงถูกฆ่าอยู่อย่างนิ่งดูดาย！
มองเห็นหยางเฟิงยืนออกมาคนเดียว
สีหน้าของผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานและคนอื่น ๆ ต่างก็เขียวคล้ำขึ้นในพริบตา！
เห็นชัดว่าเป็นเรื่องที่ไม่สามารถทำสำเร็จได้ กลับต้องการเสแสร้งทำท่าทางสบาย ๆ ออกมาให้คนเพิ่มความเกลียดชัง！
“ฆ่าเขา！”
ผู้คุมกฎสิบคำรามเสียงดังด้วยความโกรธ
เพียงเห็นทุกคนจู่ ๆ เพิ่มระดับความเร็วขึ้น！
คนม้าสามพัน พลังแข็งแกร่งเหมือนสามารถวิ่งผ่านสายรุ้งได้
เหมือนวัวป่าสามพันตัวที่เข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง สามารถชนกระแทกทำลายของทั้งหมดที่ขวางอยู่ด้านหน้าของพวกเขา
มองเห็นที่นี่
จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงมีใบหน้าที่ตื่นเต้น
พวกเขาเดินขึ้นไปพูดต่อเสือขาวว่า“ท่าน พวกเราไม่ต้องการลงมือจริง ๆ เหรอ？”
ถึงแม้พวกเขารู้พลังของหยางเฟิงแข็งแกร่ง
แต่นี่เสี่ยงอันตรายมากแล้วจริง ๆ
ถ้าหยางเฟิงเกิดเรื่องขึ้น
พวกเขาก็ไม่มีชีวิตรอดแน่นอน
มองเห็นสีหน้าที่ตื่นเต้นของจางเทียนซานกับไป๋หลิงหลง
เสือขาวพูดอย่างดูถูกว่า“วางใจดีแล้ว！ พวกขยะจะเป็นคู่ต่อสู้ของท่านแม่ทัพได้ยังไง？ ย้อนกลับไปคิดสามปีก่อน ท่านอยู่ที่ชายแดนภาคเหนือจัดการคนเดียวทำให้ทหารใหญ่เฮงโน้วหนึ่งแสนคนตกใจจนถอยหนีไป！ สามพันคนนี้จิ้บจ๋อย！”
พูดถึงที่นี่
ในใจของเสือขาวอดไม่ได้ที่จะภาคภูมิใจช่วงหนึ่ง
เพราะการรบครั้งนั้นเขาได้พบเจอมาด้วยตัวเอง
หยางเฟิงคนเดียวม้าหนึ่งตัวปืนหนึ่งกระบอก ทำให้ทหารใหญ่เฮงโน้วหนึ่งแสนคนตกใจจนถอยหนีไป
นับตั้งแต่การรบครั้งนี้
หยางเฟิงถูกเจ้ามังกรประทานชื่อให้ว่าแม่ทัพเทพมรณะ！
เทพสงครามพิทักษ์โลก！
จากนี้กลายเป็นตำนานในทหาร！
ได้ยิน
ในดวงตาของจางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงเปิดเผยท่าทางที่สงสัยออกมา
เสือขาวนี่กำลังพูดจามั่วสั่วอะไร？
อะไรเฮงโน้ว？
อะไรทหารใหญ่หนึ่งแสนคน？
ความรู้สึกพูดเหมือนกับหนังสือสวรรค์อย่างนั้น！
แต่ก็ไม่สามารถโทษพวกเขาได้
ถึงแม้พวกเขาถือได้ว่าเป็นตัวพ่อ
แต่ห่างจากระดับชั้นของหยางเฟิงยังอีกไกลมาก
ทุก ๆ การรบของหยางเฟิงแทบจะเป็นความลับของชาติ ไม่สามารถเปิดเผยต่อด้านนอกได้
ยังไงตอนนี้ประชาชนของต้าเซี่ยต่างก็คิดว่าโลกสงบเรียบร้อยมั่นคง
ถ้าเอาเรื่องเหล่านี้เปิดเผยออกไปจะดึงดูดความคิดของประชาชนให้ไม่สงบแน่นอน！
เห็นหยางเฟิงรับมือการต่อสู้กับปรมาจารย์สามพันคนคนเดียว
หนิงชิงเฉิงกำสองหมัดแน่น
เพราะใช้แรงมากเกินไปเล็บแทงเข้าในผิวมีเลือดสดแดงซึมออกมา
หล่อนเตรียมตัวพร้อมแล้ว
พอหยางเฟิงมีอันตรายใด ๆ
หล่อนบุกขึ้นไปช่วยโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น！
เหตุการณ์พัฒนาไปรวดเร็ว
เวลานี้
ผู้คุมกฎสิบและคนอื่น ๆ ในที่สุดก็บุกมาถึงด้านหน้าของหยางเฟิงแล้ว
ผู้คุมกฎสิบกำดาบยาวในมือแน่นหันฟันลงไปอย่างดุร้ายทางศีรษะของหยางเฟิง
เขาในเวลานี้เหมือนมองเห็นฉากแยกศพของหยางเฟิงแล้ว
“ตายซะเถอะ！”
ผู้คุมกฎสิบคำรามด้วยความโกรธอย่างดุร้าย
อาวุธนับไม่ถ้วนก็หันฟันลงไปบนตัวของหยางเฟิงในเวลาเดียวกัน！
จากท่าทางนี้
สีหน้าของหยางเฟิงยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิด สงบมั่นคง
ดวงตาทั้งสองของเขาไม่มีการหวั่นไหว
จู่ ๆ
หยางเฟิงแก้มพอง
พลังที่น่ากลัวหนึ่งใช้เขาเป็นศูนย์กลางการกระจาย
“กลิ้ง！”
ครื้น ๆ ！
คำรามด้วยความโกรธเสียงหนึ่งเหมือนสายฟ้ากลิ้ง！
คลื่นเสียงที่น่ากลัวครอบคลุมไปทุกด้าน！
วืด ๆ ！
ปรมาจารย์สามพันคน
ทันใดนั้นถูกพัดล้มระเนระนาด
ตึ้ง！
ตึ้ง！
ตึ้ง！
……