เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 709
แม้ว่าพวกเขาจะเห็นอี่ว์ชิงเฉินผ่านหยกมีชีวิต จึงทำได้แค่เห็นเงาของเจดีย์เสวียนเก้ามังกร
ตรวจสอบเครื่องราง？ก็จะต้องตรวจนานแล้ว！
ลู่ฝานจับตัวของอี่ว์ชิงเฉินเข้าไปในเข็มขัดอากาศธาตุ หลังจากนั้น เจดีย์เสวียนเก้ามังกรก็ใช้ปราณชี่ของลู่ฝาน ฆ่าอี่ว์ชิวเฉินตาย
ลู่ฝานหลับตาลง รับรู้สัมผัสได้ถึงพลังชีวิตในร่างของอี่ว์ชิงเฉินสูญเสียไป ในที่สุดก็โล่งใจได้สักที
ในตอนนี้เอง เสียงตะโกนดังขึ้นที่ไม่ไกล
“ทางนี้ ทางนี้แหละ เร็วเข้า เร็ว！”
ลู่ฝานยิ้มเบาๆ หน่วยป้องกันเมืองที่มักจะมาช้าไปหนึ่งก้าว ไม่รู้ว่าพวกเขาจงใจมาเมื่อต่อสู้เสร็จแล้วรึเปล่า
ลู่ฝานส่ายหัวเบาๆ แล้วหายไปกับยามรัตติกาล
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง ภายในคฤหาสน์ของตระกูลลู่ มีเงาร่างหนึ่งโผล่ออกมา
เจ้าดำลุกขึ้น แล้วจ้องมองแขกไม่ได้รับเชิญด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว
“เจ้าดำ ฉันเอง！”
ลู่ฝานเดินไปข้างหน้าแล้วลูบหัวของเจ้าดำเบาๆ
เจ้าดำมองไปที่ลู่ฝานด้วยสายตามึนงง ราวกับกำลังตั้งคำถาม เหตุใดลู่ฝานถึงกลับมาค่ำขนาดนี้
ลู่ฝานค่อยๆพูดขึ้นมาว่า“เจ้าดำ คอยดูเถอะ พรุ่งนี้เมืองตงหวาจะต้องวุ่นวายแน่นอน”
พูดจบ ลู่ฝานก็กลับเข้าห้องของตัวเองไป ในตอนนี้เขาก็สามารถนอนพักผ่นอย่างสบายใจได้สักที
……
เช้าวันรุ่งขึ้น
ลู่ฝานลุกขึ้นท่ามกลางเสียงร้องอันนุ่มนวลของฉินเอ๋อร์
ผลักประตูเข้ามา ก็เห็นฉินเอ๋อร์ชี้สั่งให้คนรับใช้เอาอาหารให้เจ้าดำกิน โดยที่เอาเตรียมอาหารกลางให้พร้อมด้วย แถมจานผลไม้
เจ้าดำใช้มือซ้ายหยิบสเต๊กเนื้อ มือขวาถือเหล้าผลไม้ พิงที่กำแพง กินไปด้วยดื่มไปด้วย เพลิดเพลินกับตัวเอง
“เจ้าบ้าน！”
ฉินเอ๋อร์และคนอื่นๆเห็นลู่ฝานเดินออกมา ก็รีบกล่าวคำทักทายอย่างเคารพ
ฉินเอ๋อร์โค้งคำนับ“เจ้าบ้านคะ ฉินเอ๋อร์รบกวนรึเปล่าคะ ฉินเอ๋อร์จากไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ”
ลู่ฝานโบกมือไปมา“ไม่มีอะไร การจำศีลของฉันจบลงพอดี ฉินเอ๋อร์ เธอไปดูที่ประตูหน่อย ถ้ามีข่าวอะไร รีบกลับมาบอกฉันนะ！”
ฉินเอ๋อร์ตอบรับ แล้วพาคนเดินจากไปหลายคน
เจ้าดำยื่นสเต๊กส่งให้กับลู่ฝาน แล้วยิ้มกว้าง
ลู่ฝานรับเนื้อสเต๊ก แล้วกัดกินอย่างมุมมาม จากนั้นก็ก้าวออกไป
เพียงไม่กี่ก้าว ก็เห็นศิษย์พี่หานเฟิงกำลังดึงตัวผู้หญิงของตระกูลลุ่คนหนึ่ง ถามนู้นถามนี่
“เสี่ยวลี่ ฉันเป็นถึงศิษย์พี่ของเจ้าบ้านเลยนะ ถึงยังไงเธอก็ต้องเคารพฉันหน่อยนะ คืนนี้มากินข้าวกับฉันสิ เธออยากกินอะไรบอกกับฉันได้เลยนะ อะไรนะ？ฝึกวิชา ไม่ได้ฝึกคืนหนึ่งคงไม่เป็นไรหรอก อีกอย่าง เดี๋ยวฉันฝึกวิทยายุทธให้เธอก็ได้ ฉันเป็นศิษย์พี่ของเจ้าบ้านพวกเธอเลยนะ！”
ลู่ฝานมองด้วยสีหน้าหมดคำพูด แล้วเดินไปข้างหน้า
เมื่อเห็นลู่ฝาน หานเฟิงก็รีบปล่อยมือ หญิงสาวตระกูลลู่ผู้นั้นจึงรีบกล่าวอย่างเคารพว่า“เจ้าบ้าน”
ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะฮ่าๆ“ศิษย์น้องลู่ฝาน นายตื่นเช้าจังเลยนะ วันนี้อากาศไม่เลวเลยเนอะ！”
ลู่ฝานโบกมือเป็นสัญญาณให้หญิงสาว ว่าออกไปได้แล้ว
หญิงสาวรีบโค้งตัวเดินจากไปทันที ศิษย์พี่หานเฟิงหัวเราะ“ศิษย์น้องลู่ฝาน นี่คือเรื่องเข้าใจผิดนะ”
ลู่ฝานหัวเราะ“ศิษย์พี่หานเฟิง ถ้าพี่จะคบกับคนของตระกูลลู่ ผมไม่ว่าอะไรหรอกนะครับ แต่จะมาเล่นๆแล้วทิ้งเข้าไปมันไม่ได้”
ศิษย์พี่หานเฟิงกอดไหล่ของลู่ฝาน“ศิษย์น้องลู่ฝาน นายวางใจเถอะ ศิษย์พี่ยังเป็นคนดีอยู่นะ”
ลู่ฝานหัวเราะเหอะๆ ด้วยสีหน้า“ดูสิว่าฉันเชื่อไหม”
“เจ้าบ้านคะ！”
ในเวลานี้เองฉินเอ๋อร์รีบวิ่งกลับมา
ลู่ฝานรู้สึกตื่นเต้น กล่าวถามว่า“มีอะไร？”
ฉินเอ๋อร์พูดด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เจ้าบ้านคะ ตระกูลอี่ว์เกิดเรื่องใหญ่แล้ว อี่ว์ชิงเฉินตายแล้ว”
หานเฟิงพูดอย่างตกใจ“ตายแล้ว？ป่วยตัวงั้นหรอ？ดีจังเลย”
ลู่ฝานยิ้มเบาๆ
แต่ในเวลานี้ฉินเอ๋อร์ชะงักไป“ส่วนที่ว่าตายยังไง ยังไม่รู้เลยค่ะ แต่จวนหัวหน้าเขตกับคนของจวนผู้เฝ้าเมืองกำลังจะไปตระกูลอี่ว์ อีกไม่นานจะต้องตรวจสอบเจออย่างแน่นอน！”
ลู่ฝานขมอวดคิ้วกล่าว“อะไรนะครับ？คนของจวนหัวหน้าเขตกับจวนผู้เฝ้าจะไป？เร็วเข้า รีบไปหยิบการ์ดเชิญ ฉันจะไปจวนหัวหน้าเขต！”