เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 607
เหมือนกลุ่มหมาป่าที่กินอาหารอย่างนั้น มีเพียงรอให้หัวหน้าหมาป่ากินเสร็จแล้วถึงกล้าที่จะเคลื่อนไหวขึ้นมา！
ในขณะที่หยางเฟิงเตรียมจะเข้าไปในเส้นทางสุสาน
จู่ ๆ เขาหยุดเล็กน้อย
หยางเฟิงมองเย่หลงที่อยู่ด้านข้าง ยิ้มพูดว่า“นายท่าน ผมเคารพผู้สูงอายุรักเด็ก คุณเชิญก่อน！”
เชิญพ่องคุณไง！
ได้ยินคำพูดนี้
ในใจของเย่หลงอดไม่ได้ที่จะด่า
คนเลวคนนี้เห็นอยู่ว่ากลัวเส้นทางสุสานมีกับดักก็ให้ตัวเองเดินก่อน ยังพูดว่าอะไรเคารพผู้สูงอายุรักเด็ก？
หน้าไม่อาย！
พวกนายท่านคนหนึ่ง คิดไม่ถึงจะละเอียดรอบคอบ！
แต่เย่หลงไม่ได้ปฏิเสธ ก้าวเหยียบเข้าในเส้นทางสุสาน
พูดประโยคหนึ่งตรง ๆ
เย่หลงก็ถูกการแสดงออกก่อนหน้านี้ของหยางเฟิงทำให้ตะลึงแล้ว
เสียงร้องคำรามเสียงหนึ่งสั่นสะเทือนให้ผู้แข็งแกร่งสามพันคนถอยไป
มีสไตล์ครึ่งหนึ่งในปีนั้นของเขามาก！
มองเห็นเย่หลงนำหน้าไป
หยางเฟิงนี่ถึงวางใจลงมา ตามเดินเข้าไปแล้ว
นี่เป็นลูกหลานของเย่เวิ่น
เขากล้าเข้าไปก็อธิบายได้ว่าข้างในไม่มีอันตรายชั่วคราว
“ตามท่าน！”
เห็นหยางเฟิงตามเย่หลงเดินเข้าไปแล้ว
เสือขาวร้องตระโกนเสียงดัง นำองครักษ์มังกรหนึ่งร้อยคนเดินไป
จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงสองคนตามติดอยู่ด้านหลัง
ในพริบตา
เงาร่างของหยางเฟิงและคนอื่น ๆ ก็ค่อย ๆ หายไปในเส้นการมองเห็นของทุกคนแล้ว
น่าเสียดาย！
ปรมาจารย์โลกบู๊นับหมื่นคนก็มองดูสถานการณ์อยู่นิ่ง ๆ อย่างนี้
กระทั่งเงาร่างของหยางเฟิงไม่มีแล้วอย่างสิ้นเชิง ทั้งกลุ่มคนต่างก็เงียบ ๆ ไม่มีใครเอ่ยปาก
“พวกเราจะทำยังไง？”
“ก็ขี้ขลาดอย่างนี้เหรอ？”
“ทุกท่าน แต่ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรนั่น！ ก็ปล่อยทิ้งอย่างนี้แล้ว พวกคุณยินยอมเหรอ……”
นานมาก
เงาร่างของหยางเฟิงและคนอื่น ๆ ก็หายไปอย่างสิ้นเชิงในเส้นทางสุสาน
ในกลุ่มคนนี่ถึงมีคำวิจารณ์ดังขึ้นมาเล็ก ๆ เหมือนแมลงวันยุง
ทุกคนมองหน้ากันทำอะไรไม่ถูก
ถ้าตามเข้าไป
พวกเขากลัวจะกระตุ้นให้หยางเฟิงไม่ดีใจขึ้นมา
ถ้าไม่เข้าไป
พวกเขาก็ไม่ยินยอมอีก
ยังไงพวกเขามาเพื่อแย่งชิงชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกร
ของล้ำค่าอยู่ตรงหน้าอย่างนี้
ให้พวกเขาปล่อยทิ้งไป เห็นชัดว่าเป็นไปไม่ได้！
“ผู้คุมกฎใหญ่ พวกเราจะทำยังไง？”
หลี่ซู่มาถึงด้านข้างเหลิงฉาน
ถึงแม้รู้ว่าเหลิงฉานไม่ชอบตัวเอง
แต่เขายังคงต้องดื้อรั้นถามสักหน่อย
ใครให้เหลิงฉานเป็นผู้คุมกฎใหญ่
ยังเป็นการนำของการเคลื่อนไหวครั้งนี้
ไม่มีการชี้แนะของเหลิงฉาน
เดิมทีหลี่ซู่ก็ไม่มีวิธีที่จะเคลื่อนไหวต่อได้！
สีหน้าของเหลิงฉานเปลี่ยนไปรวดเร็วอย่างคาดเดาไม่ได้เล็กน้อย
สุดท้าย
เขากัดฟันพูด“พวกเราก็เข้าไป！ ครั้งนี้พวกเราเสียหายหนัก ถ้าหากแย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมาไม่ได้ กลับไปจะอธิบายกับท่านเจ้าพันธมิตรใหญ่ยังไง！”
ครั้งนี้มาที่ตงไห่
ศูนย์พันธมิตรบู๊มาที่นี่ ปรมาจารย์เสียหายทั้งหมดห้าร้อยคน！
หลี่ซู่ยังถูกฟันแขนขาดหนึ่งแขนแล้ว
ร่างกายของตัวเองก็รับบาดเจ็บหนัก
ถ้าหากไม่สามารถเอาชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรกลับไปได้
สำหรับเหลิงฉานที่มีความเข้าใจต่อเริ่นเทียนสิง
ตัวเองตายไร้ที่ฝังแน่นอน！
เขาในตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่น！
“พวกเราไป！”
เหลิงฉานสะบัดมือ
ศูนย์พันธมิตรบู๊เกือบสองพันคนทั้งหมดก็เข้าสู่เส้นทางสุสาน
มองเห็นคนของศูนย์พันธมิตรบู๊ออกไป
คนของกุ่ยเหมินร้อนรนแล้ว！
“ผู้คุมกฎ พวกเราก็รีบไปเถอะ！”
“ใช่สิ！ ตอนนี้หยางเฟิงกับคนของศูนย์พันธมิตรบู๊ได้ไปแล้ว ชักช้าอีกก็ไม่มีโอกาสแล้ว！”
เย่ชิวกับเหอเซิ่งหงพูดโน้มน้าวอย่างร้อนรน
ถึงแม้พูดว่าในสุสานมีอันตรายอะไร พวกเขาก็ไม่ชัดเจน
แต่กล้าเสี่ยงก็สามารถสร้างความมั่งคั่งได้！
ถ้าหากพวกเขาไม่กล้าเคลื่อนไหวเกรงว่าทุกอย่างจะหยุดลง！
ได้ยิน
ผู้คุมกฎสิบกัดฟันพูดแล้ว“ไป！”
มองเห็นคนของกุ่ยเหมินและคนศูนย์พันธมิตรบู๊ต่างก็ไปแล้ว
นักบู๊คนอื่น ๆ แต่ละคนต่างก็ทนไม่ไหว
ฟิ้ว！
ฟิ้ว！
ฟิ้ว！
แต่ละเงาร่างพุ่งเข้าประตูสุสาน
คนที่ฝึกฝนวิชาการต่อสู้เดิมทีก็คือสู้กับฟ้าและสู้กับคน
ถึงแม้รู้ชัดเจนว่าภูเขามีเสือก็จะเดินไปทางภูเขาที่มีเสือ