ตอนที่ 544 วิเศษ
“ทำไมฉันต้องอิจฉาเธอด้วย ฉันคิดว่าเธอนี่ช่างน่าขำจริงๆ ที่ใช้ความร่ำรวยของครอบครัวตัวเองมาข่มขู่คนอื่น คงจะมีแค่เธอคนเดียวล่ะมั้งที่วิเศษวิโสกว่าคนอื่น”
แต่เวินมั่นมั่นกลับไม่เหมือนคนอื่น เพราะหล่อนยังภูมิใจในครอบครัวตัวเอง ต้องรู้ว่าสำหรับความคิดนี้นั้น คนอื่นต่างก็รู้ว่าตระกูลเวินร่ำรวยมาแต่เดิม และเธอก็ไม่ได้เป็นคนสร้างขึ้นมา
คนที่ไม่มีความยึดมั่นถือมั่นแต่แรกจึงไม่มีความอิจฉาริษยาใดๆ แต่ไรมาเธอก็ไร้ยางอายอยู่แล้ว การทะเลาะกันระหว่างทั้งคู่เริ่มดึงดูดความสนใจของคนหลายคน
“เวินมั่นมั่น เธอไม่แคร์ที่จะต้องเสียหน้า แต่ฉันแคร์ เธอกลับไปพยายามให้หนักขึ้นหน่อยนะจะได้ครอบรองใจของเจียงรุ่ยเฉินได้ ไม่จำเป็นต้องมาหาฉันเลยด้วยซ้ำ”
หันฮุ่ยซินพูดเสร็จก็กลับเข้าไปในห้องทำงาน ปล่อยให้เวินมั่นมั่นจมอยู่กับอารมณ์โกรธของตัวเองข้างนอก เธออยู่หลังประตูคิดถึงว่าเมื่อก่อนตัวเองก็เหมือนเวินมั่นมั่นที่ไประรานถังโจวโจว สุดท้ายก็ถูกคนโยนออกมา
แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ผู้หญิงที่มีความรักล้วนแล้วแต่โง่เขลา หันฮุ่ยซินหัวเราะขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่าเธอหัวเราะเยาะตัวเองหรือหัวเราะเยาะเวินมั่นมั่นกันแน่
“ฮุ่ยซินน่ะเหรอ”
ไม่นานเจียงรุ่ยเฉินก็รู้ว่าเวินมั่นมั่นไประรานหันฮุ่ยซิน เขาจึงรีบไปหาเธอทันที “เวินมั่นมั่น คุณไปหาฮุ่นซินมาใช่ไหม”
“ฮุ่ยซินเหรอ พี่รุ่ยเฉิน พี่เรียกเธอได้สนิทสนมจริงๆ นะ เห็นๆ กันอยู่ว่าอีกไม่นานเราสองคนก็ต้องหมั้นกันแล้ว หันฮุ่ยซินก็ถือว่าเป็นคนที่เกี่ยวข้อง ฉันไปหาเรื่องเธอ เธอก็ต้องยอมรับมัน”
“เวินมั่นมั่น คุณมีสิทธิ์อะไร คุณอย่าคิดว่าพ่อผมบอกว่าจะรับคุณเป็นสะใภ้แล้วผมต้องรับด้วย ผมจะบอกให้นะ เรื่องนี้จะไม่มีทางเป็นไปได้ ในใจผมจะมีแต่ฮุ่ยซินเท่านั้น”
ช่วงนี้เจียงรุ่ยเฉินคิดหาวิธีใหม่ได้แล้ว ครั้งก่อนพวกพี่ๆ ทำให้ภรรยาโกรธพวกเขาก็ใช้วิธีงอนภรรยาจนต้องให้พวกเธอตามง้ออยู่หลายวัน และยังลืมเรื่องเก่าๆ ไปหมดเลยด้วย
นี่ทำให้เจียงรุ่ยเฉินเกิดความหวังขึ้นมา ถ้าเขาใช้วิธีนี้กับฮุ่ยซินก็อาจจะสำเร็จได้แต่งงานกับเธอก็ได้ เจียงรุ่ยเฉินแค่คิดวางแผนให้ดี ท้ายที่สุดก็โทรหาหันฮุ่ยซิน บอกว่าต่อไปเขาจะไม่ไปหาเธออีก
แต่ครั้งนี้การแสดงออกของหันฮุ่ยซินนั้นเย็นชามาก ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอแน่ เมื่อเจียงรุ่ยเฉินตรวจสอบแล้วก็พบว่าก่อนหน้านี้เวินมั่นมั่นไปก่อกวนจึงต้องแล่นไปหาเธอ
“พี่รุ่ยเฉิน เห็นๆ อยู่ว่าหันฮุ่ยซินไม่ชอบพี่ ทำไมพี่ถึงยังต้องการเธออีก บนโลกใบนี้ ฉันต่างหากเป็นคนที่รักพี่ที่สุด”
เวินมั่นมั่นอ้อนวอนเจียงรุ่ยเฉินอย่างขมขื่น เพียงคิดว่าทำให้เขาได้รับรู้ถึงความรักของเธอ ทำให้เขารู้ว่าโลกนี้ยังมีผู้หญิงอีกคนที่รักเขามาก ทำให้เขามองคนอื่นบ้างนอกจากหันฮุ่ยซินคนเดียว
“คุณรักผมเหรอ คุณรักฐานะของบ้านตระกูลเจียงและรักตัวเองมากกว่าต่างหาก หรือรักแค่เปลือกนอกของตัวเอง ถ้าผมไม่มีอะไรพวกนี้คุณจะยังรักผมไหม” เจียงรุ่ยเฉินไม่เชื่ออยู่แล้วว่าเวินมั่นมั่นรักเขา รักของเธอนั้นช่างจอมปลอม เขาไม่ยอมรับมันหรอก
ไม่เหมือนหันฮุ่ยซิน เธอมีความคิดของตัวเอง เขาชอบเธอ ชอบทุกอย่างของเธอ ความดื้อรั้นเธอ ในเมื่อตอนนี้ในใจของเธอไม่สามารถลืมลั่วเซ่าเชินได้ เขาก็ยังจะชอบเธอ และก็ยังยืนหยัด เชื่อว่าต้องมีสักวันที่เขาจะมัดใจเธอได้
“แล้วหันฮุ่ยซินล่ะ หรือเธอไม่สนใจเงินของคุณ พี่รุ่ยเฉิน ทำไมพี่ทำอย่างนี้กับฉันคนเดียว เห็นอยู่ว่าเธอก็เห็นความสำคัญในจุดนี้ของพี่ ทำไมพี่ถึงไม่พูดถึงล่ะ”
“เพราะเธอไม่ตอแยผมเหมือนคุณ เธอคือคนที่ผมรัก ตอนนี้ผมได้แต่อ้อนวอนเธอด้วยความขมขื่น” นี่คือสองสิ่งที่ทำให้ทั้งสองคนไม่เหมือนกัน เจียงรุ่ยเฉินก็ไม่รู้ว่าหัวใจตัวเองหลงรักเธอไปเมื่อไหร่ เพียงแต่เขารู้ว่าเขาต้องทำต่อไป
ถ้าเวินมั่นมั่นยังจะตอแยเขาอีกก็คงไม่เป็นผลดี กลับกัน เขาคงจะต้องคิดบัญชีกับเธอแน่ “เวินมั่นมั่น ยังไม่ต้องพูดว่าตอนนี้คุณยังไม่ได้เป็นคู่หมั้นของผม เพราะถึงคุณเป็นคุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปรังควานเธอ และไม่มีสิทธิ์ไปสั่งสอนเธอด้วย”
ตอนที่ 545 เกลียดใคร?
เวินมั่นมั่นมองเจียงรุ่ยเฉินที่เกลียดเธอ ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความเยือกเย็นและเกลียดชัง ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนที่เขาได้เจอกับเวินมั่นมั่นครั้งแรก หรือเมื่อก่อนเป็นเพียงสิ่งที่เขาแสดง ทำไมคนคนหนึ่งถึงเปลี่ยนไปได้รวดเร็วขนาดนี้ หรือเพราะเธอกัน
เวินมั่นมั่นคิดแล้วก็ไม่เข้าใจ เธอแย่ตรงไหนในสายตาของเจียงรุ่ยเฉิน ทำให้เขาไม่อยากจะทำดีกับเธอ น่าเสียดายที่หญิงสาวไม่สามารถเข้าใจความคิดของชายหนุ่มได้ ตอนที่เขารักคุณเขาก็จะเห็นคุณเป็นไข่มุก แต่พอเขาไม่รักคุณแค่มองคุณเขาก็จะคิดว่าเสียเวลาแล้ว
เวินมั่นมั่นทั้งใจมองแต่เจียงรุ่ยเฉิน แต่ตอนนี้ในใจเขามีแต่หันฮุ่ยซิน อย่างนี้ก็ถือว่าไร้ประโยชน์ “พี่รุ่ยเฉิน คุณลุงตกลงเรื่องงานแต่งของพวกเราแล้ว ตอนนี้ฉันจะปล่อยหันฮุ่ยซินไปก่อนก็ได้” ตอนนี้เธอไม่รีบ ต้องมีสักวัน เจียงรุ่ยเฉิน ผู้หญิงที่ไม่รักเขา เขาจะทนได้สักกี่วัน
“งานแต่งเหรอ หึ เวินมั่นมั่น เรื่องนั้นคงมีแต่คุณที่คิดไปเองเท่านั้น ผมไม่เคยได้ยินเรื่องนี้เลย ผมจะเตือนคุณให้นะ ต่อไปอย่าไปก่อกวนฮุ่ยซินอีก”
“ทำไมคะ พี่รุ่ยเฉินก็รู้ว่าเราสองคนรู้จักกันก่อน ทำไมพี่ถึงได้ถูกหันฮุ่ยซินทำให้สับสนแบบนี้” เวินมั่นมั่นคว้าเสื้อของเจียงรุ่ยเฉินไว้แน่น คิดอยากได้คำตอบจากเขา
สายตาเธอจดจ้องอยู่ที่เขา ไม่สามารถปล่อยเขาไปได้ เดิมทีเขาเป็นของเธอ ตั้งแต่ครั้งแรกที่ทั้งสองได้เจอกัน ตอนเจียงรุ่ยเฉินยกย่องเธอ เธอชอบเขามาก เดิมทีคิดว่าคนสองคนจะมีตอนจบที่ดี ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม
“คุณเวิน ตอนนี้ที่ผมยังพูดกับคุณดีๆ คุณควรรักษามันไว้นะ ต้องรู้ว่า ถ้าคุณยังมาวุ่นวายกับผมอีก ไม่รู้ว่าถ้าถึงเวลานั้นผมจะจัดการกับคุณยังไงบ้าง”
พื้นฐานเจียงรุ่ยเฉินไม่ใช่คนที่อ่อนโยนและสง่างามอะไร และเวินมั่นมั่นคงไม่ใช่คนที่โชคดีอะไรแบบนั้น
“พี่รุ่ยเฉิน หรือใจของพี่อยู่กับหันฮุ่ยซินคนเดียว” เวินมั่นมั่นมองแผ่นหลังของเจียงรุ่ยเฉินและตะโกนออกไป แต่เจียงรุ่ยเฉินก็ไม่ได้หยุดเพราะเสียงที่เธอเรียก
เขาเดินออกไป ทิ้งเวินมั่นมั่นไว้คนเดียว เธอมองแผ่นหลังที่ไร้ความรู้สึกของเขาแล้วก็ทำได้แค่เจ็บปวดอยู่กับตัวเอง
เจียงรุ่ยเฉินขับรถมาจอดที่บ้านหันฮุ่ยซิน โทรหาเธอ หันฮุ่ยซินทำทีจะออกมาทิ้งขยะ และออกมาพบเขา เธอไม่อยากให้พ่อแม่เธอรู้ว่ามีเขาเจียงรุ่ยเฉินอยู่ ไม่อย่างนั้นไม่รู้ถึงเวลาเธอจะถูกเค้นถามยังไงบ้าง ตอนนี้เธอยังไม่พร้อมสำหรับความสัมพันธ์ต่อไป
หันฮุ่ยซินเอาผ้าคลุมหน้าและค่อยๆ เดินมาถึงหน้ารถของเจียงรุ่ยเฉิน มองซ้ายคว้าอย่างกังวลก็ไม่พบคนรู้จัก เธอเปิดรถเบาๆ และเข้าไปในรถอย่างความเร็ว
“รีบพูดมาเถอะ อยากพบฉันทำไม”
“ฮุ่ยซิน คุณกลัวคนอื่นจะเห็นพวกเราอยู่ด้วยกันเหรอ” เมื่อกี้เจียงรุ่ยเฉินเห็นการกระทำทั้งหมดของหันฮุ่ยซิน เขาเป็นคนที่ไม่อาจให้คนอื่นรู้ได้หรือไง
ถ้าตอนนี้หันฮุ่ยซินตกลงที่จะคบกับเขา เขาก็คงจะมีความสุขขึ้น ท้ายที่สุดก็คงสามารถปลอบประโลมความรู้สึกของเขาลงได้ แต่ตอนนี้ตัวคนยังไม่สามารถครอบครองนับประสาอะไรกับหัวใจ
“ไม่ต้องพูดเรื่องอื่น คุณอยากเจอฉันทำไม รีบพูดมา ไม่อย่างนั้นอีกเดี๋ยวแม่ฉันจะสงสัยเอา” มีใครมาทิ้งขยะเป็นครึ่งชั่วโมงบ้าง อีกเดี๋ยวพอพ่อรู้สึกตัวว่าเธอหายไปคงต้องยุ่งยากแน่ เธอไม่อยากให้พวกเขารู้
“ฮุ่ยซิน ผมขอโทษที่วันนี้ทำให้คุณลำบากใจ”
“คุณ….พูดเรื่องเวินมั่นมั่นใช่ไหม” เดิมทีหันฮุ่ยซินเกือบลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ไม่คิดว่าเจียงรุ่ยเฉินจะรื้อฟื้นขึ้นมาอีก
“ครับ เป็นเรื่องเธอ ผมไม่คิดว่าเธอจะมาก่อกวนคุณ ผมไม่ควรให้เธอรู้จักคุณแล้วมารังแกคุณแบบนี้”
ที่จริงหันฮุ่ยซินไม่ได้สนใจจริงๆ ถ้าเธอเป็นเวินมั่นมั่นก็คงอดไม่ได้ที่จะต้องทำแบบนี้
นี่เป็นเรื่องที่ผู้หญิงทุกคนจะทำ แต่ความจริงพวกเธอควรจะเข้าใจว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องคว้าหัวใจของผู้ชายเอาไว้ให้ได้มากกว่า