ตอนที่ 546 ใจหนึ่งดวง
“ฮุ่ยซิน คุณจะพูดปลอบใจผมสักหน่อยไม่ได้เลยเหรอ” แค่ประโยคเดียวก็ทำให้เธอรู้สึกน้อยใจขนาดนี้แล้ว ทำไมแม้แต่โอกาสหันฮุ่ยซินก็ไม่ยอมให้เขา
เจียงรุ่ยเฉินเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะทนไปได้ถึงเมื่อไหร่ ถ้าเขาทนไม่ไหว ไม่รู้ว่าจะทำอะไรไม่ดีกับหันฮุ่ยซินรึเปล่า
“ขอโทษด้วย ฉันพูดดีๆ ไม่เป็น เดิมทีพวกเราสองคนก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว และไม่ต้องอยากให้ฉันพูดดีด้วย เจียงรุ่ยเฉิน คุณต้องเข้าใจไว้นะ ด้วยฐานะของเราทั้งสองคนคงไปกันไม่ได้หรอก”
หันฮุ่ยซินเข้าใจเป็นอย่างดี ระหว่างครอบครัว ฐานะและคนรักมันมีช่องว่างอยู่ ถ้าตอนนั้นเธอสามารถทำให้พ่อแม่ของลั่วเซ่าเชินชอบได้ ตอนนี้เธอกับลั่วเซ่าเชินก็คงไม่เป็นอย่างนี้ คนหนึ่งไปมีครอบครัว มีลูกชายลูกสาว ส่วนอีกคนกลับโดดเดี่ยว
หันฮุ่ยซินรู้ดีว่าโลกใบนี้ไม่มียาความเสียใจ แต่บางครั้งเธอก็อดคิดไม่ได้ว่าเธอเดินทางผิดรึเปล่า จะมีจะมีสถานการณ์ที่แตกต่างกันในอีกชีวิตไหม
“ฮุ่ยซิน คุณไม่ควรคิดอย่างนี้นะ นอกจากนี้ผมตัดสินใจที่จะคบกับคุณแล้วก็ย่อมต้องพิจารณาอย่างรอบคอบแน่นอน ทางฝั่งพ่อแม่ผมพ่อคุยได้ จะไม่ทำให้คุณลำบากใจแน่” เจียงรุ่ยเฉินจับหันฮุ่ยซินไว้พร้อมกับสารภาพอย่างลึกซึ้ง
หันฮุ่ยซินพยายามสลัดมือของตัวเองออก แต่เขาจับไว้แน่น นี่ยิ่งทำให้หันฮุ่ยซินไม่ชอบใจ “รบกวนคุณปล่อยฉันด้วย”
“ฮุ่ยซิน คุณลองมองผม ผมเองก็ไม่ได้ต่างอะไรไปจากลั่วเซ่าเชินเลย นอกจากนี้เขากำลังจะมีลูกคนที่สามแล้ว เขามีอะไรดี ถึงทำให้คุณยึดมั่นกับเขามาได้นานขนาดนี้” เจียงรุ่ยเฉินไม่ชอบลั่วเซ่าเชินที่สุด
ตอนยังวัยรุ่นชื่อเสียงของลั่วเซ่าเชินอยู่เหนือเขาตลอด ไม่ง่ายเลยที่จะชอบคนหนึ่งคน สุดท้ายแล้วคนที่ได้ใจเธอก็ยังเป็นผู้ชายอย่างลั่วเซ่าเชิน ถ้าลั่วเซ่าเชินเองก็รักหันฮุ่ยซิน ถ้าเพื่อความสุขของหันฮุ่ยซินแล้ว เจียงรุ่ยเฉินก็คงจะยอมถอย แต่มันไม่ใช่
หากหันฮุ่ยซินกลายเป็นเพียงความพยายามที่ไร้ประโยชน์ นี่ทำให้เจียงรุ่ยเฉินไม่ยินยอมทำไมเธอถึงไม่ยอมมองเขาบ้าง
“แน่นอนว่าเขามีดีของเขา และนั่นคือสิ่งที่คุณไม่อาจเข้าใจ ถ้าคุณแค่อยากถามฉัน นั่นไม่จำเป็น ใจฉันคิดอะไร ฉันรู้ดี” หันฮุ่ยซินเข้าใจตัวเองดี ตอนนี้เธอไม่สามารถรับความรักครั้งใหม่ได้
และสำหรับเจียงรุ่ยเฉินก็ยิ่งเป็นไปไม่ได้ใหญ่ เธอและเขาควรจะเลิกติดต่อกันไปตั้งแต่เมื่อสองปีก่อนแล้ว ตอนนี้ก็เป็นแค่ความพยายามของเขาเท่านั้น
หันฮุ่ยซินวางมือไว้ที่ประตูรถเหมือนจะลงจากรถ แต่ถูกเจียงรุ่ยเฉินดึงเอาไว้ไม่ยอมปล่อย เธอทรงตัวไม่อยู่จึงเซไปซบตัวเขา
เจียงรุ่ยเฉินไม่กล้าปล่อยโอกาสดีๆ นี้ไป แม้จะรู้ว่าหันฮุ่ยซินอาจจะเกลียดเขาก็ตามที
หันฮุ่ยซินจ้องมองใบหน้าที่อยู่ตรงหน้า รู้สึกถึงสัมผัสบนริมฝีปาก คิดอยากจะผลักเขาออก แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้ หรือต้องปล่อยให้เขาทำต่อไปแบบนี้
“อือ คุณ…..” เจียงรุ่ยเฉินไม่ให้โอกาสเธอพูด แค่คิดอยากจะเปิดปาก เขาก็จะปิดปากเธอไว้ หันฮุ่ยซินจึงทำได้เพียงโอนอ่อนตามเขา
ในที่สุดเมื่อเจียงรุ่ยเฉินปล่อยเธอ ความสงบในรถก็ถูกทำลายลง เจียงรุ่ยเฉินถูกตบหน้าฉาดใหญ่ “เจียงรุ่ยเฉิน คุณกล้ามากนะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่มาเจอคุณอีก”
“ฮุ่ยซิน ผมแค่จูบคุณครั้งเดียว คุณก็ตบผมครั้งนึง ถ้าอย่างนั้นเมื่อกี้ไม่สู้ผมจูบคุณหลายๆครั้ง ยังไงก็ถูกตบอยู่ดี” เจียงรุ่ยเฉินตัดพ้อเล็กน้อย เขาชอบเธอแล้วยังไง ในเมื่อเธอยังตบเขาอยู่ดี
“คุณมันหน้าไม่อาย ฉันไม่อยากเจอกับคุณอีก” พูดจบ หันฮุ่ยซินก็เปิดประตูรถ เดินเข้าไปในบ้าน ในบ้านเงียบสงบไม่มีเสียงใดเลยแม้แต่น้อย แต่เธอกลับได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้นรัว
ตึก ตึก ตึก เสียงหัวใจเหมือนจะกระโดดออกมานอกอกรวกับหันฮุ่ยซินได้มาอยู่ในอีกโลกหนึ่ง โลกอีกใบที่แสนสวยงาม เธอรีบส่ายหน้า พยายามสลัดความคิดนั้นทิ้งไป เธอไม่มีวันยอมรับเจียงรุ่ยเฉิน ไม่มีวัน
หันฮุ่ยซินก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงยืดหยัดอย่างนี้ เห็นๆ อยู่ว่าเจียงรุ่ยเฉินเองก็สามารถคบหาได้ แต่ตอนนี้เธอกลับยืนหยัดที่จะรักเดียวใจเดียว
ตอนที่ 547 คิดหาวิธี
เจียงรุ่นเฉินเห็นหันฮุ่ยซินหนีไปด้วยท่าทีตื่นตระหนก ในใจก็รู้สึกขมขื่น เธอจะไม่ลองยอมรับเขาดูบ้างเลยหรือไร
แต่วันนี้ตอนที่เจียงรุ่ยเฉินจูบเธอเขาพบว่าถึงแม้เธอจะยังขัดขืน แต่ก็มีบางครั้งที่เขารู้สึกว่าเธอเองก็คล้อยตามเขา หรือว่าในใจของฮุ่ยซินจะคิดกับเขาไม่เหมือนสิ่งที่เธอแสดงออก เพียงแต่เธอไม่ยอมพูดมันออกมาเท่านั้น
คาดหวังในความเชื่อนี้ เจียงรุ่ยเฉินตั้งใจจะยืนหยัดต่อไป เขาเชื่อว่าต้องมีสักวันที่เขาจะทำสำเร็จ ที่สำคัญที่สุดก็คือเขาจะต้องใช้วิธีอะไรจึงจะสำเร็จ
เจียงรุ่ยเฉินพยายามขบคิดเกี่ยวกับแผนการทั้งหมด แผนคนงามนี่ยิ่งใช้ไม่ได้ใหญ่ หน้าตาเขาเองก็ไม่ได้แย่ แต่ใครใช้ให้ฮุ่ยซินเป็นคนโลกกว้างกันเล่า หน้าตาของเขาไม่มีทางทำให้เธอหวั่นไหวได้ง่ายๆ แน่
จะใช้แผนตกยากแล้วไปขอความช่วยเหลือจากเธอยิ่งไม่ได้ใหญ่ ฮุ่ยซินรู้ฐานะครอบครัวของเขาดี ต้องเกิดเรื่องใหญ่ขนาดไหนกันถึงจะทำให้เธอยอมให้เขาอยู่ด้วยได้
ถ้าอย่างนั้นเขาควรทำยังไงดี ในใจเจียงรุ่ยเฉินคิดเรื่องนี้อยู่ตลอดจนนอนไม่หลับ อาหารก็กินไม่อร่อย
จู่ๆ เขาก็เกิดปิ๊งไอเดียขึ้นมา แผนทรมานกายไงเล่า แผนนี้ดี เมื่อเกิดไอเดียแล้ว เจียงรุ่ยเฉินก็มีแรงฮึดขึ้นมา วิธีนี้ดีจริงๆ ถ้าถึงเวลานั้นฮุ่ยซินมีท่าทีเสียใจเพราะเรื่องของเขาก็แสดงว่าเธอมีใจให้เขา
หลังจากที่หันฮุ่ยซินเลิกงานและมองไปไม่เห็นเงารถที่คุ้นเคยก็เกิดผิดหวังขึ้นมา ต้องรู้ว่าทุกวันหลังเลิกงาน รถของเจียงรุ่ยเฉินก็จะมาจอดอยู่ที่นี่แล้ว ทำไมวันนี้ถึงไม่มี หรือเขาเปลี่ยนรถนะ
เมื่อหันฮุ่ยซินคิดแบบนั้นก็รีบกำจัดความคิดของตัวเองทิ้งทันที ทำไมเธอต้องมองหาเจียงรุ่ยเฉินด้วยว่าเขาจะอยู่หรือไม่อยู่ที่นี่ เขาจะอยู่ที่นี่หรือเปล่าก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเธอเสียหน่อย ตอนนี้หันฮุ่ยซินไม่มีวิธีอื่นจึงทำได้เพียงหลอกยตัวเองและคนอื่นเท่านั้น
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หันตัวกลับและเดินไปตามท้องถนนเพื่อตรงกลับบ้าน หันฮุ่ยซินยังคิดอีกว่าวันนี้เจียงรุ่ยเฉินไปไหน
ตอนนี้เจียงรุ่ยเฉินอยู่ที่ไหนน่ะหรือ เขาก็กำลังแอบตามอยู่ด้านหลังหันฮุ่ยซินไม่ให้เธอหาเจออย่างไรเล่า เพื่อจะสังเกตพฤติกรรมของวันนี้ เขายังตั้งใจเปลี่ยนรถที่หันฮุ่ยซินไม่เคยเห็นมาก่อน ด้วย
เขาตามอยู่ข้างหลังเธออย่างเงียบๆ จนถึงตอนนี้หันฮุ่ยซินก็ยังไม่รู้ว่ามีเขาอยู่ เมื่อเจียงรุ่ยเฉินมองเห็นหันฮุ่นซินมองหาเขาไปทั่วในใจก็เริ่มเต้นแรง
‘ฮุ่ยซินมีเยื่อใยต่อเขาอยู่สินะ ก็จริง คนปกติยังจำได้ขึ้นใจขนาดนั้น นับประสาอะไรกับเขาและเธอที่มีความสัมพันธ์ที่ต่างไปจากคนอื่น’ เจียงรุ่ยเฉินคิดในแง่ดี
ตอนที่หันฮุ่ยซินกำลังเตรียมตัวจะเข้าบ้านก็รู้สึกว่ามีคนเดินตามมา แต่เมื่อหันกลับไปก็ไมพบเงาใครหรือเธอคิดมากไปเอง
ในใจเธอค่อนข้างตึงเครียด ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี มีคนตามเธอมาจริงหรือเปล่า
เจียงรุ่ยเฉินยืนอยู่ตรงมุมอับ เกือบจะถูกพบตัวเข้าแล้วสิ
หันฮุ่ยซินเห็นว่าไม่มีใครก็เดินหน้าต่อ หลังจากนั้นก็ไม่เกิดความรู้สึกแปลกๆ นั้นขึ้นอีก
เจียงรุ่ยเฉินไม่ได้ตามเธอไปอีก อีกเดี๋ยวถ้าถูกเธอเจอเข้าคงไม่ดี นัก หลายวันต่อมา เจียงรุ่ยเฉินก็ยังคงแอบสะกดรอยตามหันฮุ่ยซินอยู่เงียบๆ แอบส่งเธอกลับบ้าน
ส่วนหันฮุ่ยซินจากที่ประหลาดใจก็ค่อยๆ โล่งอก เธอคงพูดกับเจียงรุ่ยเฉินรุนแรงไปหน่อย ในใจเขาคงเจ็บปวดและไม่มาหาเธออีกแล้ว
เป็นแบบนี้ ทั้งสองคนจึงไม่ได้เจอหน้ากันพักใหญ่ ตอนที่หันฮุ่ยซินได้พบกับเจียงรุ่ยเฉินอีกครั้ง ก็เป็นตอนที่เธอกำลังเผชิญหน้ากับอันตรายนั่นเอง
วันนี้ หันฮุ่ยซินไปหาเพื่อนเพราะมีธุระ เมื่อมองดูเวลาแล้วก็ร้อนใจ เมื่อครู่หน้าบ้านเพื่อนมีซอยเล็กๆ อยู่ซอยหนึ่งเธอจึงเตรียมจะเดินทะลุไป
ใครจะรู้ว่าอันธพาลที่ไม่ได้เห็นมาหลายปี วันนี้จะมาอยู่กันพร้อมหน้า ทั้งสามคนยืนอยู่ตรงหน้าเธอ สีผมมีหมดทั้งสีแดง สีเหลือง สีฟ้า ทั้งร่างแผ่กลิ่นอายอันธพาลออกมาอย่างชัดเจน
“พวกนายคิดจะทำอะไร” หันฮุ่ยซินพยายามคุมสติของตัวเองไว้ ตอนนี้ไม่มีใครจะช่วยเธอได้ นอกจากตัวเธอเอง
“ทำอะไรเหรอ สาวน้อย เธอว่าพวกเราจะทำอะไรล่ะ” ทั้งสามคนหัวเราะ คิดว่าหันฮุ่ยซินยังเป็นเด็กสาวที่ไม่ประสา