ตอนที่ 848 สิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์

Godly Model Creator

ตอนที่ 848 สิ่งมีชีวิตที่น่าอัศจรรย์

 

“ชายคนนั้นกําลังทําอะไรอยู่!”

 

ซูฮ่าวปิดหน้าจอข้อความของเจ้าสั่งนั้น ตรวจสอบตําแหน่งอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นแผนที่ก็เด้งขี้นมา “เดี๋ยว! เจ้านั่น มันอยู่ที่ด้านนอกเมือง”

 

ซูฮ่าวตกตะลึงขณะที่มองพิกัด

 

กลายเป็นว่าตอนนี้หลี่ซินอยู่นอกเมืองหวงเหลียง!

 

เขามาทําอะไรที่นี่

 

ซูฮ่าวเปิดใช้งานโมเดล 3 มิติของเขาโดยตรงและสแกนรอบๆ แม้ไม่สามารถสร้างโมเดลในเมืองหวงเหลียงเมืองหวงได้ แต่ทุกการเคลื่อนไหวนอกเมืองถูกสร้างขึ้นในโลกโมเดลชั่วคราว ในไม่ช้า ซูฮ่าวก็เห็นหลี่ซินและกรามของเขาก็เกือบจะร่วง

 

“ !!!”

 

“มันเป็นเรื่องจริง!” ตาของซูฮ่าวเปิดกว้าง

 

วูป!

 

ร่างของเขาหายไป

 

ซูฮ่าวพุ่งออกจากเมืองอย่างรวดเร็ว

 

เขารู้สึกว่าทุกครั้งที่หลี่ซินปรากฏตัวเขาจะทําให้เขาประหลาดใจได้เสมอ ภายใต้การซิงโครนัส ย้อนกลับเขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเบื้องหลังหลี่ซินมีสัตว์ร้ายที่น่ากลัวกําลังไล่ตามเขาด้วยจิตสังหารอย่างรุนแรง ด้วยความเร็วสูง สุนัทตัวใหญ่? เมื่อเขาเห็นสัตว์ร้ายนั้นซูฮ่าวต้องการที่จะสบถใส่หน้าของหลี่ซิน

 

สุนัขตัวใหญ่ บ้านแกสิ!

 

เห็นได้ชัดว่านั่นไม่ใช่สุนัข แต่เป็นหมาป่า! สุนัขที่บ้านแกมีลักษณะเช่นนั้นงั้นเหรอ!

 

หรีแกคิดว่ามันเป็น ฮัสกี! (ไซบีเรียนฮัสกี)

 

แม้ว่าระยะทางจะค่อนข้างไกลแต่โชคดีหลี่ซินวิ่งเบี้ยวงกลมรอบๆ เมืองหวงเหลียง ซูฮ่าวรีบตรงมาจากอีกด้านหนึ่งของเมือง หากเขาวิ่งไปในทิศทางตรงกันข้ามแม้จะมีซูฮ่าวหนึ่งร้อยคนก็จะไม่สามารถช่วยเขาได้

 

ในสามวินาที่ซูฮ่าวอยู่นอกเมือง!

 

ระยะทางจากหลี่ซินใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ขณะเดียวกันสุนัทตัวใหญ่ที่อยู่ข้างหลังหลี่ซิน เอ๊ะไม่สิ สัตว์ร้ายเริ่มเข้ามาใกล้กับหลี่ซินมากขึ้น ราวกับว่ามันสามารถกัดเขาได้ทุกเมื่อ

 

ผ่านไปอีกสามวินาที!

 

เมื่อหลี่ซินกําลังจะถูกกัดในที่สุดซูฮ่าวก็เห็นร่างสองร่างและเรียกเข็มเข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาของเขาออกมาอย่างรวดเร็วโดยไม่ลังเล! ขอโทษจริงๆ ที่ฉันต้องใช้คํานี้ เขารู้สึกว่าไม่มีคําศัพท์ใดอีกต่อไปที่จะอธิบายหลี่ซินกับสิ่งๆ นั้น

 

วูป!

 

เข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาพุ่งเข้าหาพวกเขา

 

สัตว์ร้ายที่กําลังจะกลืนหลี่ซินก็ตกตะลึง ด้วยขนที่ลุกโชนอยู่ทั่วทั้งร่างกายมันหยุดลงในขณะที่จ้องมองเข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาที่โผล่ออกมาจากอากาศ

 

เขตแดนวิญญาณสมบูรณ์

 

มันจําได้

 

วู้–- “เสียงหอน !”

 

ด้วยเสียงหอน มันจ้องที่ซูฮ่าวจากระยะไกลอย่างระมัดระวังและในที่สุดก็หนีไปอย่างรวดเร็วก่อนที่ซูฮ่าวจะมาถึง มันวิ่งได้เร็วกว่าในระหว่างการไล่ล่าก่อนหน้านี้

 

“หืม?”

 

เห็นได้ชัดว่าหลี่ซินไม่เห็นเข็มเงินที่กระพริบอยู่ เมื่อเขาเห็นหมาป่าหันกลับและวิ่งหนีไปเขาก็ตกตะลึงหลายวินาทีก่อนที่จะเปล่าประกาศอย่างภาคภูมิใจว่า “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ข้ากลัวแทบตายแต่มันกลับหนีไป ไอ้สุนัขตัวใหญ่โง่แกกล้าที่จะไล่ล่านายน้อยหนุ่มคนนี้จริงๆ ถ้าแกกล้ากลับมาได้เลย ข้ารับรองเลยว่าจะไม่ฆ่าแก”

 

ฟวัะ!

 

ซูฮ่าวฟาดมือไปอย่างน่ารําคาญ

 

“อุ้ย… ใครมันกล้าตบนายน้อยคนนี้”

 

หลี่ซินโหมกระหน่ํา เมื่อเขาหันหน้ามาเขาก็ตกใจเมื่อเห็นซูฮ่าว “โอ้บอส คุณอยู่ที่นี่ คุณเห็นไหมว่าสุนัขตัวใหญ่โง่เขลานั่น มันกลัวข้า?”

 

ซูฮ่าวกุมขมับและเก็บเข็มศักดิ์สิทธิ์ไร้เงาของเขา ไอ้คน IQ สูงจนแทบจมดินตัวนี้สามารถอยู่รอดในยุคของความสามารถต้นกําเนิดได้อย่างไร

 

” หืม?”

 

ในที่สุดหลี่ซินก็เห็นมัน จากนั้นเขาจึงเข้าใจ “มันเป็นบอสนั่นเองที่ช่วยชีวิตข้าไว้ เฮไอ้สุนัขตัวใหญ่นั่นลาดมาก ที่จริงแล้วมันกลัวเมื่อเห็นเรามีจํานวนมากกว่า”

 

ซูฮ่าว “….”

 

มันเกี่ยวข้องอะไรกับจํานวนมากกว่า?

 

“เจ้าไปกระตุ้นเจ้าสิ่งนั้นได้อย่างไร” ซูฮ่าวเปลี่ยนหัวข้ออย่างรวดเร็ว เขารู้สึกว่าถ้าเขา สนทนาเรื่องนี้ต่อไปเช่นนี้ IQ ของเขาจะลดลงอย่างรวดเร็ว

 

“โอ้คุณหมายถึงเจ้าสุนัขตัวนั้นเหรอ?” หลี่ซินเกาหัวแล้วพูดอย่างอารมณ์ไม่ดี “ไม่แน่ใจ ในขณะที่ฉันกําลังมองหาสมบัติ สุนัขตัวใหญ่ตัวนี้ก็ปรากฏตัวออกมาและไล่ล่าฉัน น่าเสียดายที่มันไม่ยอมเชื่อฟัง หากมันยืนอยู่นิ่งๆ เพื่อให้ฉันโจมตีฉันก็สามารถฆ่ามันได้อย่างง่ายดายในเวลาไม่กี่นาทีแล้ว…. เป็นสุนัขตัวใหญ่ กลับกล้าที่จะทําตัวหยิ่งยโส!”

 

ซูฮ่าวกลอกตา

 

ไร้สาระ ใครมันจะไปบ้ายืนนิ่งๆ เพื่อให้เจ้าโจมตี?

 

อย่างไรก็ตาม

 

มีบางอย่างผิดปกติ!

 

ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่มีสัตว์ร้ายในขอบเขตโลกในสหพันธ์?

 

ซูฮ่าวก็ตระหนักถึงปัญหาทันทีและมันก็เป็นหมาป่าที่น่ากลัว! หากเขาเทียบจากมาตรฐานระดับพลังของสัตว์ร้ายมันควรจะเป็นสัตว์ร้ายระดับจักรพรรดิ ความแข็งแกร่งของมันนั้นเกินจินตนาการได้! สิ่งดังกล่าวจะปรากฏขึ้นในอาณาเขตของสหพันธ์ได้อย่างไร ซูฮ่าวรู้สึกอย่างลางๆ ว่ามีบางอย่างผิดปกติ หรือในที่สุดสัตว์ร้ายก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว?

 

“เจ้ากําลังมองหาสมบัติอะไร?” ซูฮ่าวจ้องเขม็ด

 

“อาร์ติแฟค” หลี่ซินรู้สึกตื่นเต้นอีกครั้งเมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้

 

ซูฮ่าวเช็ดเหงื่อของเขา เจ้านี้มันเปลี่ยนแปลงอารมณ์ได้อย่างรวดเร็วจริงๆ เพียงเมื่อไม่กี่วินาทีที่ผ่านมาเขานังไม่มีความสุข แต่ตอนนี้เขากลับรู้สึกตื่นเต้น

 

“เจ้ากําลังค้นหาอาร์ติแฟค”

 

“ใช่แล้วๆ” หลี่ซินรู้สึกตื่นเต้นมาก “พวกเขาบอกว่ามีอาร์ติแฟคอันทรงพลังอยู่ที่นี่ แถมฉันยังซื้อเครื่องตรวจจับสมบัติ มันมีเข็มที่ชี้ไปยังทิศทางของอาร์ติแฟค”

 

หลี่ซินได้ดึงเครื่องมือคล้ายเข็มทิศออกมา

 

“ดูนี่ เข็มนี้จะแสดงถึงตําแหน่งทิศทางของอาร์ติแฟค” หลี่ซินเต็มไปด้วยความกระตือรือร้นราวกับว่าเขากําลังพบเจอของเล่นที่น่าสนใจ

 

“อืม…” ซูฮ่าวมองเครื่องมือปลอมนี้แล้วถอนหายใจ “พาฉันไปที่ที่เจ้าถูกไล่ล่า”

 

“จัดไป!”

 

หลี่ซินเต็มไปด้วยชีวิตชีวาไม่มีความรู้สึกวิกฤตหลังจากถูกตามล่าจากขอบเขตโลก เมื่อเห็นสิ่งนี้ซูฮ่าวก็พูดไม่ออก “เมื่อเจ้าตกอยู่ในอันตรายก็ไม่ควรใช้อุปกรณ์สื่อสารของเจ้า นอกจากนี้เจ้ายังมีเวลาเพียงไม่กี่วินาที! ครั้งต่อไปให้ร่วมมือกับใครสักคน มิฉะนั้นใครจะช่วยเจ้าได้”

 

“ไม่ได้เว่าบอสมาหาฉันทันทีงั้นเหรอ”

 

“ฉันเพียงอยู่ใกล้ๆ นี่”

 

“ฮ่าฮ่า บอส นี้เรียกว่าออร่าของตัวเอก ฉันคือชายผู้ที่จะเป็นตํานาน แม้ว่าคุณจะไม่ได้อยู่ใกล้ๆ ก็จะมีคนอื่นมา”

 

“ไร้สาระ! เมื่อเจ้าส่งต่อข้อความ เจ้าจะไม่สังเกตหรือว่าจาก 200 คนนั้น ในจํานวนนี้ 100 คนอาจบล็อกเจ้า สําหรับ 90 คนพวกเขาอยู่ห่างจากเจ้าหนึ่งพันไมล์ และอีกที่อยู่ 10 คนนั้นหมายเลขติดต่อไม่ถูกต้องเนื่องจากพวกเขาเปลี่ยนหมายเลข…”

 

“หืม? มีคนเปลี่ยนหมายเลขด้วย”

 

“นั่นไม่ใช่ประเด็นสําคัญ!”

 

“โอ้บอส คุณพยายามจะพูดอะไรก่อนหน้านี้”

 

“ลืมมันซะ สมมติว่าฉันไม่เคยพูดอะไร”

 

“….”

 

ฝั่งตะวันตกของเมืองหวงเหลียง เมื่อหลี่ซินพาซูฮ่าวมายังที่ที่เขาถูกไล่ล่า ซูฮ่าวก็รู้สึกว่าเจ็บปวดไปถึงไข่

 

เขาไม่เคยคิดเลยว่าหลี่ซินจะขุดกําแพงจริงๆ !

 

ใช่

 

เขาขุดหลุมจากกําแพง!

 

จากประตูทิศตะวันตก อยู่ห่างจากกําแพงไม่ถึงร้อยเมตรมีหลุมขนาดใหญ่ที่ถูกขุดโดยหลี่ซิน ซูฮ่าวมองลงไปที่หลุมนี้ซึ่งถูกขุดลงไปด้วยความลึกหลายเมตร “ทําไมเจ้าถึงขุดหลุม?”

 

“เพื่อค้นหาอาร์ติแฟค”

 

หลี่ซินชี้ไปที่ตัวเข็มของเครื่องมือ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ดูนี่คือทิศทางที่เข็มชี้มา! ตําแหน่งนี้ต้องมีอาร์ติแฟค นี่เป็นสมบัติชิ้นแรกที่ฉันพบตั้งแต่ฉันเริ่มออกเดินทางเพื่อหาประสบการณ์! ฉันต้องพย มันเพราะมันมีความหมายที่สําคัญต่อฉัน”

 

“ให้ฉันดูหน่อย”

 

ซูฮ่าวหยิบเครื่องมือปลอมนั้นมา

 

สําหรับเครื่องตรวจจับสมบัติเขาย่อมต้องเคยเห็นมาก่อน ตัวเข็มจะชี้บอกทิศทาง ความกว้างของการแกว่งะระบุระยะทางโดยประมาณ อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่สิ่งที่เครื่องมือในมือของเขานี้สามารถนําไปเทียนได้

 

“เจ้าซื้อเครื่องตรวจจับสมบัตินี้นี้ราคาเท่าไหร่?”

 

“ 1 ล้านเหรียญดาว มันเป็นอย่างไร ถูกใช่มั้ย บอส ฉันจะบอกอะไรให้เมื่อฉันซื้อมัน มันเป็นการลดราคาครั้งใหญ่ และฉันยังได้รับของรางวัลฟรีเช่น กาต้มน้ํา เม้าส์ พื้นรองเท้า…”

 

ซูฮ่าวมองสีหน้าตื่นเต้นของหลี่ซินและไม่สามารถบอกเขาได้ว่าเขาถูกโกง นอกจากนี้ยังมี กาต้มน้ํา เม้าส์และพื้นรองเท้าอีกด้วย

 

เปิดเครื่องค้นหาสมบัติ มองดูทิศทางที่ปรากฏบนเครื่องมือ ซูฮ่าวใช้อุปกรณ์สื่อสารของเขา เพื่อทําการแฮ็กร้านใต้ดินนี้อย่างเงียบๆ ทําให้สินค้าทั้งหมดในร้านใต้ดินนี้นี้มีราคาอยู่ที่ 1 เหรียญ ดาวและปริมาณการขายก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วกว่าที่พวกเขาจะตอบสนองทันร้านค้าของพวกเขาก้แทบจะล้มละลายเสียแล้ว

 

แน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้เหตุผลว่าทําไมพวกเขาถึงถูกแฮ็ก เพราะพวกเขาโกงคนโง่ไปเรื่อย

 

“ราคาถูก” ซูฮ่าวหยิบเครื่องค้นหาสมบัติและเปลี่ยนทิศทางของมัน เข็มที่สั่นสะเทือนหยุดอย่างกระทันหัน เมื่อซูฮ่าวหันไปที่กําแพงเมือง เข็มก็เริ่มสั่นคลอนอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง

 

“มันเป็นอย่างไร? มีบางอย่างใช่มั้ย” หลี่ซินถามอย่างตื่นเต้น

 

“มีอาร์ติแฟคอยู่ที่นี่จริงๆ ?” ซูฮ่าวครุ่นคิด แม้ว่าจะเป็นของปลอม แต่ฟังก์ชั่นพื้นฐานยังคงอยู่ การแกว่งอย่างบ้าคลั่งของเข็มเป็นตัวบ่งชี้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ ..

 

เดี๋ยว!

 

ซูฮ่าวนึกถึงสิ่งที่น่ากลัวอย่างหนึ่ง

 

อาร์ติแฟค…

 

เครื่องค้นหาสมบัติ

 

หมาป่า…

 

มันอาจจะเป็น?

 

ซูฮ่าวกลืนน้ําลายของเขาสักพัก การเปิดใช้งานการตรวจจับพลังงานต้นกําเนิดของเขาอีกครั้ง เมื่อเขามองไปที่เมืองเขารู้สึกถึงระยะห่างของความแข็งแกร่งและคําใบ้ของการเป็นปรปักษ์ ใช่เมืองกําลังแสดงความเกลียดชังต่อเขา

 

เจ้าหมาป่านั่น

 

มันเป็นเมืองเอง!

 

มันคืออาร์ติแฟคขนาดยักษ์นี่!

 

เหตุผลที่เข็มของเครื่องค้นหาสมบัติ แกว่งก็เพราะสิ่งนี้

 

“ใช่ฉันลืมมันไปได้อย่างไร” ซูฮ่าวพึมพํากับตัวเอง

 

จากการหล่อเลี้ยงมากว่ายี่สิบปีมันย่อมมีจิตวิญญาณเกิดขึ้น? แม้ว่าจะกึ่งมีตัวตน แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเมืองนี้มีจิตวิญญาณ มันอาจรู้สึกได้ว่เจ้าโง่หลีซินกําลังรบกวนรากฐาน ซึ่งช่วยไม่ได้ที่มันจะต้องลงมือ! ยุคนี้ช่างมหัศจรรย์

 

“กลบหลุม” ซูฮ่าวสั่ง

 

“แต่บอส มันมีอาร์ติแฟค” หลี่ซินพิมพ์

 

“กลบก่อน แล้วฉันจะบอกเจ้าที่หลัง” ซูฮ่าวพูดอย่างเมินเฉย

 

“โอ้” หลี่ซินพยักหน้าและพลังอันดุร้ายของเขาปะทุขึ้นเขาก็รีบเติมหลุมขนาดยักษ์นี้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่พวกเขาจะจากไป แน่นอนว่าซูฮ่าวรู้สึกว่าความเป็นศัตรูของเมืองเมืองนี้ที่มีต่อเขา และหลี่ซินก็ค่อยๆ หายไป กลับมาสงบสุขและเฉยชาเช่นเดิม

 

ตามที่เขาคาดไว้

 

นี่คือจิตวิญญาณแรกเกิด

 

ความคิดของมันง่ายมาก หากคุณดีต่อฉัน ฉันจะดีต่อคุณ หากคุณทําร้ายฉัน ฉันจะทําร้ายคุณ

 

เมืองนี้มีจิตวิญญาณจริงๆ

 

หลังจากซูฮ่าวอธิบายต่อหลี่ซินดวงตาของหลี่ซินก็เบิกกว้าง เห็นได้ชัดว่าด้วยระดับ IQ ของเขามันเป็นเรื่องยากที่จะเข้าใจการกําเนิดของจิตวิญญาณจากการเพาะหล่อเลี้ยงอาร์ติแฟคกว่า 20 ปี อย่างไรก็ตามซูฮ่าวไม่ได้ตั้งใจจะอธิบายเรื่องนี้กับเขา “ อาร์ติแฟคสองชิ้นให้กําเนิดมัน”

 

“ว้าวสุดยอดมาก!”

 

หลี่ซินถอนหายใจ “อาร์ติแฟคสามารถให้กําเนิดลูกได้ด้วย?”

 

“แน่นอน แม้แต่พืชยังสามารถกลายเป็นสัตว์ร้ายได้ แล้วทําไมอาร์ติแฟคจึงจะทําไม่ได้?”

 

“ก็จริง”

 

อันที่จริงคําพูดของซูฮ่าวไม่สมเหตุสมผลเลย แต่นั่นก็ไม่ได้ขัดขวางความสนใจของหลี่ซิน มันเป็นครั้งแรกของเขาได้พบกับอาร์ติแฟคที่มีชีวิต นอกจากนี้ยังสามารถให้กําเนิดลูกได้ นั่นเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ มาก เขาจึงกระตือรือร้นอเกี่ยวกับเรื่องนี้ สําหรับการล่าสมบัติ

 

เขาลืมไปนานแล้ว

 

“มันเป็นการดีงั้นเหรอที่จะโกหกเขาอย่างนั้น”

 

ในอาณาจักรสวรรค์ ปิงหยางไม่สามารถยืนดูเฉยๆ ได้อีกต่อไป

 

“ทําไมเจ้าไม่มาอธิบายให้เขาฟังล่ะ” ซูฮ่าวพูดขึ้น

 

“สมมติว่าข้าไม่เคยพูดอะไรแล้วกัน” ปิงหยางปฏิเสธอย่างเด็ดขาด