แดนนิรมิตเทพ บทที่ 856
นักบู๊ที่หนวดยาวพยักหน้า “นี่เป็นความคิดที่ดี”
“ตั้งแต่สมัยโบราณมาแล้ว หัวเซี่ยมีกฎหมายไม่โทษประชาชนเป็นกลุ่ม ถ้าทุกคนขอให้หยางติ่งเทียนลงมือ และเมื่อทางการของหัวเซี่ยถูกกดดัน พวกเขาจะต้องให้หยางติ่งเทียนลงมืออย่างแน่นอน!”
นักบู๊หนุ่มดีใจมากและกล่าวเสียงดังว่า “แล้วพวกเราจะรออะไรอีกล่ะ? รีบไประดมพล เพื่อบีบบังคับทางการให้หยางติ่งเทียนลงมือเคลื่อนไหวเถอะ!”
“ไป!”
ภายใต้การยุยงของพวกนักบู๊หัวรุนแรง สมาชิกทั้งหมดของโลกฝึกบู๊แสดงเจตจำนงเดียวกัน โดยขอให้เจ้าหน้าที่ของหัวเซี่ยให้หยางติ่งเทียนออกมาจัดการมือสังหาร และอย่าปล่อยให้มือสังหารดูถูกโลกฝึกบู๊ของหัวเซี่ย
เมื่อเจ้าหน้าที่ของหัวเซี่ยถูกกดดัน พวกเขาออกแถลงการณ์ต่อภายนอกว่าตอนนี้ได้ติดต่อหยางติ่งเทียนแล้ว ดังนั้นขอให้ทุกคนอยู่ในความสงบ
หลังจากรู้ที่ตั้งของฮ่านหยางแล้ว เซี่ยงชงมุ่งหน้าตรงไปที่ฮ่านหยาง หลังจากค้นหาเฉินไต้ซือแต่ก็หาไม่เจอ แล้วเซี่ยงชงก็ได้รับข่าวหนึ่งว่าเฉินไต้ซืออาศัยอยู่ในทะเลสาบกลับคืนรัง
ดวงจันทร์สว่างไสวอยู่บนท้องฟ้า กลุ่มดวงดาวกำลังหายไป ชายชราสวมชุดคลุมยาว เดินอยู่ภายใต้แสงจันทร์อย่างรวดเร็ว แล้วยืนอยู่บนท้องฟ้าเหนือกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง และมองเนินเขาวิหคจอดที่อยู่ตรงหน้า
“หือ ๆ หัวเซี่ยเป็นสถานที่เยี่ยมจริง ๆ นึกไม่ถึงว่ายังมีสถานที่ที่เต็มไปด้วยชี่ทิพย์!” เขามองกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรังที่ปกคลุมไปด้วยชี่ทิพย์ เซี่ยงชงสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ สัมผัสได้ถึงชี่ทิพย์ที่หนาแน่นจนทำให้รูขุมขนทั่วร่างกายขยายใหญ่ขึ้น ด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความเคลิบเคลิ้ม
“แล้วทำไมที่นี่ถึงได้มีชี่ทิพย์หนาแน่นขนาดนี้ ราวกับว่าชี่ทิพย์ที่อยู่รอบ ๆ ทั้งหมดถูกดูดมาที่นี่จนหมด หรือว่าที่นี่มีสิ่งประหลาด?”
ค่ายกลรวมทิพย์โคจรมหาจักรวาลที่เฉินโม่สร้างขึ้นมา แม้แต่ในโลกบำเพ็ญเซียนแล้ว ยังถือว่าเป็นค่ายกลระดับสูง ถึงแม้ว่าเซี่ยงชงจะความแข็งแกร่ง แต่เขาก็ไม่รู้จักค่ายกลประเภทนี้
เซี่ยงชงสำรวจทะเลสาบกลับคืนรังหนึ่งรอบ แต่ไม่พบอะไร เขาเห็นเพียงแค่ว่ามีคนสร้างค่ายกลวงกตไว้ที่นี่
“ผมนึกแล้วว่าที่นี่ต้องมีบางอย่างแปลก ๆ แค่ค่ายกลวงกตเท่านั้น สามารถขวางคนธรรมดาเหล่านั้นได้ แต่จะสามารถขวางผมได้อย่างไร”
เซี่ยงชงเยาะเย้ย แล้วเดินเข้าไปด้วยความเย่อหยิ่ง
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เซี่ยงชงเดินออกจากค่ายกลวงกต และยืนอยู่หน้าประตูกลุ่มคฤหาสน์ทะเลสาบกลับคืนรัง
“ค่ายกลวงกตไม่เลว ผมประเมินมันต่ำเกินไป นึกไม่ถึงว่าจะทำให้ผมเสียเวลามากขนาดนี้!”เซี่ยงชงพ่นลมออกมาอย่างเย็นชา และรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย
ขณะนี้ ร่างสีแดงเพลิงบินออกมาจากคฤหาสน์
ซังซังยืนอยู่บนกำแพง และมองเซี่ยงชงด้วยสีหน้าเย็นชา “คุณเป็นใคร? มาที่นี่ทำไม?”
เซี่ยงชงมองซังซัง และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “คุณอายุยังน้อยอยู่ นึกไม่ถึงว่าพลังบำเพ็ญของคุณบรรลุถึงแดนในชั้นสูงสุดแล้ว ถ้าให้เวลาคุณอีกนิด ไม่นานคุณก็จะกลายเป็นปรมาจารย์!”
“ดูเหมือนว่าเฉินไต้ซือมีความสามารถไม่น้อย มิน่าเขาถึงสามารถฆ่าลูกศิษย์สองคนของผมได้”
สีหน้าของซังซังเปลี่ยนไป ถามด้วยความระมัดระวัง “คุณเป็นใครกันแน่?”
เซี่ยงชงหัวเราะและกล่าวว่า “เรียกเฉินไต้ซือออกมา คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผมหรอก!”
“ฮึ่ม มันต้องลองก่อนถึงจะรู้!” ซังซังกระโดดขึ้นแล้วปล่อยพลังหมัดไปที่เซี่ยงชง
เซี่ยงชงหัวเราะเยาะ “เฉินไต้ซือฆ่าลูกศิษย์ของผมไปสองคน ถ้าเช่นนั้นผมก็จะฆ่าลูกศิษย์ของเขาคนหนึ่งก่อน”
หลังจากกล่าวจบ สีหน้าของเซี่ยงชงเปลี่ยนเป็นเย็นชา แล้วปล่อยพลังหมัดไปกระแทกหมัดของซังซัง
ปัง!
ทำให้ซังซังกระเด็นกลับหัวออกไป พ่นเลือดออกมาเต็มปากอยู่อากาศ แล้วตกลงบนพื้นอย่างน่าสังเวชและหมดสติไป
“ยังไม่ตาย? เฉินไต้ซือเก่งตามที่คาดการณ์ไว้จริง ๆ!” เซี่ยงชงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“ถ้าเช่นนั้นผมก็จะสงเคราะห์คุณอีกหนึ่งหมัด เพื่อยุติความเจ็บปวดของคุณ” ขณะที่เซี่ยงชงกำลังจะลงมือเพื่อยุติชีวิตของซังซัง
“หยุด!”
เสียงเย็นชาดังขึ้น เอียนชิงเฉิงสวมชุดขาวและหน้าตาสวยงามไร้ที่ติ บินออกมาจากคฤหาสน์
เซี่ยงชงรู้สึกตกใจเล็กน้อย “ปรมาจารย์!”