ได้ยินคำพูดเฉินเยี่ยนแล้วหวางนิวเงียบไป เฉินเยี่ยนพูดตรงใจเธอ จะหาภรรยาที่ดีให้ลูกชาย เธอก็อยากจะหาคนที่ดี หาคนที่ขยันขันแข็ง รู้เรื่อง แต่นั่นแค่ความคิดเธอ ถ้าที่ความเป็นอยู่ที่บ้านไม่ดี จะมีผู้หญิงดีที่ไหนมาแต่งด้วย? ขอแค่มีฐานะ ก็สามารถเป็นฝ่ายเลือกได้ ถ้าเป็นอย่างที่เยี่ยนจื่อพูด ไม่สามารถซี้ซั้วใช้เงินได้จริงๆ ต้องเก็บไว้ให้ลูกชายแต่งภรรยา ควรจะต้องคำนวณแต่เนิ่นๆ
หวางนิวเห็นเฉินหู่ไม่พูดอะไร เฉินเวยก็มองไปทางเฉินหู่ ถ้าตอนนี้เฉินหู่พูดสักคำออกมา บอกว่าเขาไม่จำเป็นต้องคิดเร็วขนาดนี้ เอาเงินออกมาให้ทุกคนใช้ เฉินเยี่ยนก็ไม่มีข้ออ้างแล้ว
สายตาเฉินเวยจากที่มีแววโกรธก็เริ่มเป็นประกายขึ้นมา ถ้าเฉินหุ่พูดแบบนี้ ก็เท่ากับว่าตบหน้าเฉินเยี่ยนสินะ? เฉินเยี่ยนพูดมาทั้งหมดเพื่อเขา แต่เขากลับตอกกลับเฉินเยี่ยนต่อหน้าทุกคน เฉินเยี่ยนไม่เพียงแต่เสียหน้า ยังเสียใจอีกด้วย นี่ดีจริงๆ
เฉินเวยดีใจขึ้นมา เธอมองเฉินหู่ เรียกเฉินหู่เสียงอ่อน แสดงออกให้เฉินหู่พูดช่วยเธอพี่สาวคนนี้
ตั้งแต่เฉินเวยเข้ามาเฉินหู่ไม่พูดอะไรสักคำ เฉินเวยและเฉินเยี่ยนต่างก็เป็นพี่สาวเขา แต่พี่น้องแท้ๆ ก็มีสนิทไม่สนิท เดิมทีเฉินหู่ไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษ แต่ตอนนี้เขาอยู่กับเฉินเยี่ยนทุกวัน เฉินเยี่ยนทำดีกับเขา ในใจเขาย่อมเอียงไปทางเฉินเยี่ยนอยู่แล้ว อีกทั้งเฉินเวยก่อเรื่องไว้ไม่น้อย เขาไม่เข้าข้างหรอก
ตอนนี้เฉินเวยเรียกเขา เขาจะพูดดีไหม? เขาจะพูดว่าให้พี่เอาเงินออกมาหรือ?
เฉินหู่แวบมองเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนไม่พูดอะไร
เฉินหู่กำลังคิด พูดตามตรง เงินที่บ้านหามาได้เขาไม่อยากได้เลย หนึ่งเขาแต่งงานยังมีเวลาอีกหลายปี คิดตอนนี้ถือว่าเร็วเกินไป สองเงินที่บ้านหามานอกจากช่วยให้ชีวิตความเป็นอยู่ที่บ้านดีขึ้นแล้ว เขาอยากจะให้พี่สาวถือไว้ อีกหน่อยพี่มีเงิน เธอจะได้แต่งงานได้ มีเงินจะได้ไม่ต้องไปทนรับอารมณ์คนอื่น ไม่ต้องลำบาก เขาไม่อยากให้พี่ใหญ่ลำบาก เงินนี้พ่อแม่อยากได้ พี่จวนเอ๋อร์อยากได้ มีแค่เขาที่ไม่อยากได้ เขาโตแล้ว เขาก็ทำงานได้ เขาสามารถใช้ความสามารถตัวเองหาเงินสร้างบ้านหาภรรยาดูแลพ่อแม่ ช่วยเหลือพี่น้องได้ แต่ไม่ใช่มาใช้เงินที่พี่ใหญ่หามาอย่างยากลำบาก ดังนั้นถ้าตอนนี้เฉินเยี่ยนเอาเงินที่ออกแรงทำงานมาใช้หมด เขาก็ไม่มีความคิดเห็นใดๆ ยังไงหาเงินมาก็ต้องใช้อยู่แล้ว
แต่ถ้าเขาพูดออกไป ก็แปลว่าเขายืนอยู่ข้างพี่รองแล้วอยู่ฝ่ายตรงข้ามกับพี่ใหญ่ พี่ใหญ่พูดออกมาแล้ว เขาจะตอกกลับพี่ใหญ่ งั้นพี่ใหญ่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน? พี่ใหญ่ตั้งใจทำเพื่อเขา ไม่! เขาจะไม่พูด ไม่ทำให้พี่ใหญ่เสียหน้า อีกอย่างพี่ใหญ่ไม่ใช่คนขี้งก พี่ไม่ให้เงินพี่รองต้องมีเหตุผลแน่นอน เขาไม่สามารถซี้ซั้วเข้าร่วมได้
เฉินหู่ยังไม่โต แต่ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง คิดได้แล้วเขาเลยไม่ได้พูดแทนเฉินเวย พูดแค่ว่าเขาฟังเฉินเยี่ยนทั้งหมด
เฉินเยี่ยนพยักหน้าอย่างเป็นปลื้ม เธอเชื่อมั่นน้องชายคนนี้ ถึงแม้น้องชายคนนี้จะใจร้อนไปหน่อย ชอบทะเลาะตบตี แต่เนื้อแท้เขาจิตใจดี ไม่ชอบดูถูกคนอื่น ถ้าเฉินเวยคิดจะให้เขาออกหน้าแทนเธอ งั้นเธอก็วางหมากพลาดแล้ว
เป็นอย่างที่คิด เฉินเวยแอบกัดฟันด้วยความโกรธ เดิมทีตอนที่เฉินเยี่ยนยังไม่ได้มาเกิดใหม่ เฉินหู่ปฏิบัติกับเธอและเฉินเยี่ยนไม่ต่างกัน นี่แค่ไม่ถึงครึ่งปีเอง เฉินหู่กับเฉินเยี่ยนกลายเป็นพวกเดียวกันไปแล้ว ช่างน่าโมโหจริง
อันที่จริงเฉินเวยเคยดึงเฉินหู่มาเป็นพวก แต่เพราะร่างเดิมของเฉินเวยทำไม่ดีกับเฉินหู่ ชอบแย่งของที่เป็นของเฉินหู่ ดังนั้นถึงแม้จะมาเกิดใหม่แล้ว เฉินเวยตีสนิทกับเฉินหู่ เฉินหู่ก็แค่วางตัวปกติกับเธอ
เฉินจงไม่ได้พูดอะไร เรื่องของเด็กก็ให้เด็กไปจัดการกันเอง พวกเขาเป็นผู้ใหญ่สามารถตัดสินใจโดยบังคับได้ แต่ผ่านไปแล้วยากที่ในใจลูกจะไม่ถือโทษ ไม่แน่จะแค้นเอาได้ ยิ่งไม่ดีใหญ่ พวกเขาไม่ใช่เด็กแล้ว ต่างมีความคิดของตัวเอง ปล่อยให้พวกเขาตัดสินกันเอง ไม่ว่าผลจะออกมายังไง บางทีผ่านไปช่วงระยะหนึ่งแล้วก็ถือว่าผ่านไป แน่นอน เขาก็หวังจะเป็นพี่น้องสามัคคีกัน แต่เขาก็รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ เทียบกับบางบ้านแล้ว พี่น้องตบตีกันจนเลือดตกยางออก บ้านเขาถือว่าดีแล้ว เขาต้องให้ลูกรู้ว่าเป็นพ่อแม่สามารถมีส่วนร่วมได้ แต่พ่อแม่ไม่สามารถดูแลลูกได้ตลอดชีวิต ดังนั้นไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ก็ต้องเรียนรู้ที่จะแบกรับมันไป
เฉินเวยต้องการเงิน ถ้าตัวเขามี เขาก็ให้ แต่ตอนนี้เขาไม่มีเงินเลย เงินอยู่ที่เฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนให้ก็ถือว่าเฉินเยี่ยนมีน้ำใจกับเฉินเวย แต่นี่ไม่ให้?
ทำไมเฉินเยี่ยนถึงไม่ให้นะ? ลูกสาวคนโตคนนี้ถือว่าใกล้ชิดดูแลคนในบ้านมาก กับหวางจวนที่เป็นคนนอกก็ดูแลอย่างจริงใจ ทำไมถึงไม่พอใจเฉินเวยนะ? หรือเป็นเพราะเรื่องของอวี๋เหวยหมินครั้งที่แล้ว?
เป็นครั้งแรกที่เฉินจงเริ่มคิดปัญหานี้อย่างจริงจัง
เฉินเวยไม่ได้ดั่งใจหวัง นัยน์ตาแดงมองไปทางหวางนิวอย่างคับแค้นใจ ฝั่งเฉินเยี่ยนขี้เกียจดูเธอแสดงแล้ว เลยหันหลังกลับเข้าห้อง ผ่านไปสองนาทีเธอออกมาอีกครั้ง ระหว่างที่ล็อคประตูห้องก็ตะโกนเรียก “จวนเอ๋อร์ ไป ออกไปกับฉันหน่อย หู่จื่อ จะไปด้วยไหม?”
“พี่ใหญ่ พวกเราจะไปไหนกัน?”
เฉินหู่ได้ยินว่าจะออกไปข้างนอกก็ตื่นเต้น กระโดดมาตรงหน้าเฉินเยี่ยน
“เข็นรถไป ไปเอาชุดกับพี่ ครั้งที่แล้วพี่กับพ่อไปสหกรณ์ซื้อผ้ามา เลยตัดชุดให้พวกเราคนละชุด ปีใหม่แล้ว ยังไงก็ต้องมีชุดใหม่ใส่ไม่ใช่หรือ? พี่ว่าน่าจะทำเสร็จแล้ว พวกเราไปเอากัน”
เสียงเฉินเยี่ยนพูดไม่ดัง แต่ก็ไม่เบา เธอไม่กลัวเฉินเวยได้ยิน
เฉินจงไม่พูดอะไรเลย ครั้งที่แล้วเขาไปซื้อผ้ากับเฉินเยี่ยนจริง และตัดชุดให้ทุกคน เฉินเยี่ยนบอกว่าปีใหม่แล้ว ต้องมีชุดใหม่ ให้เขา หวางนิว เฉินหู่ หวางจวน เขาก็พูดถึงเฉินกุ้ยและเฉินเวย แต่เฉินเยี่ยนบอกว่าไม่มีตั๋วผ้าแล้ว เขาเลยไม่ได้พูดอะไรต่อ ดังนั้นก่อนหน้านี้ตอนที่หวางนิวเรียกให้เฉินเยี่ยนตัดชุดให้เฉินเวยและทุกคนในบ้าน เดิมทีเขาอยากจะพูดอธิบาย แต่เห็นเฉินเยี่ยนไม่ได้พูดอะไร เลยไม่รู้ว่าเฉินเยี่ยนคิดอะไร เขาเลยไม่ได้พูด
เฉินเวยตาโต นี่เฉินเยี่ยนหมายความว่ายังไง เมื่อกี้เพิ่งบอกว่าไม่มีเงิน ไม่มีตั๋วผ้า ตัวเธอเองยังไม่มีชุดเลย ตอนนี้บอกว่าจะไปเอาชุดมา ดูท่าทางแล้ว เธอน่าจะตัดชุดไม่น้อย เธอจงใจไม่ไว้หน้าตัวเองสินะ?
“เยี่ยนจื่อลูกตัดชุดใหม่แล้วหรือ แม่ก็ว่าเยี่ยนจื่อไม่น่าทำแบบนี้ ตัดหมดเลยใช่ไหม? มีของเสี่ยวเวยด้วยใช่ไหม? ลูกสาวคนนี้จริงๆ เลย เมื่อกี้ไม่ยอมพูดอะไร ดูน้องลูกสิน่าสงสารใหญ่แล้ว
ฝั่งหวางนิวอึ้งไปเล็กน้อยแล้วพูดกับเฉินเยี่ยน แต่สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“ไม่ หนูไม่รู้ว่าเธอใช่ขนาดไหน เลยทำแค่บ้านพวกเรา ไม่มีของเธอถ้าเธอจะทำคงต้องรอหน่อย”
เฉินเยี่ยนตอบอย่างไม่ลังเล เธอต้องการบอกเฉินเวยว่าเธอไม่ให้เงิน และจะไม่ตัดชุดให้ด้วย ที่ตอนนี้เธอลากหวางจวนและเฉินหู่ไป เพื่อที่จะให้เฉินเวยเห็น ฉันเอาของทั้งหมดแสดงออกมาให้เห็นแล้วแล้ว ท่าทีฉันก็แสดงออกมาแล้ว เธอจะทำอะไรได้ แกล้งทำเป็นน่าสงสาร แสดงว่าโดนกลั่นแกล้ง? ฉันไม่หลงไม้นี้ของเธอหรอก
เฉินเวยรู้สึกว่าคำพูดและท่าทีของเฉินเยี่ยนเหมือนตบหน้าเธอสองฉาดทำให้เธอเสียหน้า เดิมทีเธออยากจะให้เฉินหู่ฉีกหน้าเฉินเยี่ยน ตอนนี้กลับกลายเป็นโดนเฉินเยี่ยนตอบหน้าเธอ อะไรคือบอกว่าไม่รู้ว่าเธอใส่ไซส์ไหน ถ้าเธอจะทำให้ตัวเองด้วยใจจริง มาถามเธอก็ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? แสดงว่าเธอจริงใจ
ตอนที่เฉินเวยโกรธเธอไม่ได้คิดเลย ว่าทำไมเฉินเยี่ยนจะต้องตัดชุดให้เธอ?
————