”ซงเสี่ยวยู”ชูฮันยิ้มและตบไหล่เด็กน้อยที่โตขึ้นมากจากเดิม ในใจนึกถึงข้อมูลมากมายที่เขาเห็นตอนอยู่ที่ซางจิง หวังไคที่เสี่ยงไปขโมยรายชื่อคุ้มกันที่ลับสุดยอดของจีนมา รายชื่อนั่น!
เลาเสี่ยวเสียวอยู่ในลำดับที่5 ของรายชื่อคุ้มกันและเธอก็เป็นหลานสาวเพียงคนเดียวของเลาหมิง ชูฮันจึงพอจะเดาได้ว่ารายชื่อส่วนใหญ่น่าจะเป็นลูกหลานของผู้มีอำนาจทั้งหลายในยุคศิวิไลซ์ และในความทรงจำของชูฮันชื่อของ ซงเสี่ยวเองก็อยู่ในรายชื่อนั่นด้วยเช่นกัน
แถมยังอยู่ที่ลำดับ2 ต่างหาก!
เพราะฉะนั้นตัวตนของซงเสี่ยวจึงน่าสนใจมากทีเดียว
ชูฮันขบคิดอยู่ในหัวครู่หนึ่งและไม่ได้พูดอะไรออกมาในเมื่อซงเสี่ยวเลือกที่จะปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัว ชูฮันก็จะยอมทำเป็นไม่รู้ต่อไป
นอกจากนั้นชูฮันก็ไม่คิดว่าการส่งตัวซงเสี่ยวกลับซางจิงจะเป็นการกระทำที่ฉลาดซางจิงมีคนหลาายกลุ่มปะปนอยู่ มีอันตรายซ่อนเร้นมากมาย ต่อให้มีญาติของซงเสี่ยวอยู่ก็ไม่อาจจะปกป้องซงเสี่ยวได้
แต่ประเด็นที่ชูฮันคิดไม่ตกก็คือทำไมไก๋หนานและซงเสี่ยวถึงได้มาอยู่ที่นี้ “ทำไมทั้งสองคนถึงมาอยู่ที่นี้ได้?”
ไก๋หนานทำงานที่ค่ายตวนแล้วซงเสี่ยวก็เป็นสายลับสองหน้าอยู่ที่ค่ายตวนไม่ใช่เหรอไง?
ค่อนข้างน่าประหลาดใจตอนที่ชูฮันได้รับการแจ้งจากหน่วยข่าวกรองลับใต้ดินของค่ายหนานตู้แม้ว่าซงเสี่ยวจะยังไม่เคยเจอกับหน่วยข่าวกรองลับใต้ดินของกองทัพเขี้ยวหมาป่า แต่ชูฮันก็ได้วางรากฐานกับหน่วยงานไว้อย่างดี ต่อให้ไม่เคยเจอแต่ก็สามารถรู้ข้อมูลได้
เพราะงั้นตอนที่ซงเสี่ยวเข้ามาในพื้นที่ของค่ายหนานตู้และไม่ได้เข้าแถวเหมือนคนอื่นๆหน่วยข่าวกรองก็สังเกตเห็นและรีบรายงานต่อชูฮันทันที
ข่าวที่รวดเร็วและแม่นยำข้อมูลทั่วทั้งค่ายหนานตู้ที่อยู่ในมือ ทำให้ชูฮันเองก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาหรือฉางกวนหลงที่เป็นผู้นำค่ายหนานตู้กันแน่…
”ไอ้น้อง!ฉันคิดถึงนาย!” ไก๋หนานยังคงเป็นคนเดิม เขามีแต่ความจริงงใจให้กับชูฮัน “ไอ้หนุ่มนี่ลำบากตอนอยู่ค่ายตวน ฉันสัญญานายแล้วว่าจะดูแลเขา และนายก็บอกว่าจะมารับเขา เพราะงั้นตอนที่เห็นข่าวว่านายอยู่ที่ค่ายหนานตู้ แล้วไอ้หนุ่มนี่ก็ร้องจะมาเจอนาย ฉันก็เลยต้องพามา”
ซงเสี่ยวแตกต่างจากไก๋หนานอย่างสิ้นเชิงเขามีคำพูดอยู่ในแววตาของเขาตัวเองแล้วแต่เป็นเพราะว่าซงเสี่ยวยังไม่มีเวลาได้เรียนรู้สัญญาณลับของกองทัพเขี้ยวหมาป่า เขาจึงทำได้แค่กระพริบตาและนิ่งเอาไว้ รอจังหวะที่จะได้อยู่ตามลำพังกับชูฮัน ชูฮันมองทั้งสองคนและรู้สึกโล่งใจขึ้นมาทันทีไก๋หนานช่างเป็นคนใสซื่อและจริงใจสุดๆ คอยดูแลเด็กชายอายุ 13 ปีแต่ยังไม่รับรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงของซงเสี่ยวเลย
ไก๋หนานก็รักษาคำมั่นสัญญาแม้ว่ามันจะมีไม่มีสัญญาเป็นลายลักอักษรใดๆ แต่เขาก็จริงใจและรักษาคำพูดของตัวเองเสมอ ยอมเดินทางมาไกลเพื่อมาเจอกับชูฮัน
”ขอบคุณ”ชูฮันรู้สึกขอบคุณไก๋หนานจริงๆ แต่เขาก็ต้องตะลึงกับเสื้อผ้าของไก๋หนาน “แล้วนี่ไปเจอกับฝูงซอมบี้มาระหว่างทางเหรอ ทำไมสภาพเป็นแบบนี้?”
”ฮ่าฮ่าฮ่า!”ไก๋หนานระเบิดหัวเราะออกมาทันที “นายก็รู้จักฉันชูฮัน!”
ขณะที่ไก๋หนานและชูฮันกำลังพูดคุยกันอยู่ฮวงชูเจิ้นที่คอยเฝ้าดูอยู่ตลอดก็ยืนงงอย่างไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงต่อ
”จะบ้าตาย!เร็วเข้า!” ฮวงชูเจิ้นตื่นตระหนก รีบหันไปออกคำสั่งกับทหารตัวเอง “รีบไปรายงานเร็ว ไม่ใช่ลูกชายชูฮัน!” ฮวงชูเจิ้นวุ่นวายไปหมดหัวใจเต้นรัวจนแทบจะหัวใจวาย ใครจะคิดว่าไก๋หนานจะพูดเล่น ใครมันมาเล่นตลกกับเรื่องแบบนี้กัน?
น่าสงสารที่ไม่ว่าฮวงชูเจิ้นจะเป็นกังวลมากแค่ไหนทุกอย่างก็สายไปเสียแล้ว…
”ชูฮัน!”เสียงคำรามดังสนั่นพร้อมกับร่างที่วิ่งเข้ามา ฝูงชนช็อคจนทำอะไรไม่ถูกกับภาพที่ได้เห็น
ชูฮันเองก็ตกใจและหมุนตามเสียงที่เรียกเขาอย่างไม่เข้าใจเขาต้องตะลึงกับดาบยาวคมกริบของฉางกวนหลงที่กำลังจะฆ่าเขา
ตาแก่นี่คิดจะทำอะไร?
ฉางกวนหลงไร้เหตุผลอย่างสิ้นเชิงตาแดงก่ำอย่างโกรธจัด ตอนนี้เขาแค่อยากจะฆ่าชูฮันเพื่อระบายความโกรธ! novel-lucky
กลุามคนด้านหลังฉางกวนหลงยิ่งกว่าช็อคพวกเขากลัวถึงปัญหาที่จะตามมาหลังจากนี้ ฉางกวนยวีซินที่เป็นคนธรรมดาไม่มีความสามารถพิเศษทำให้เธอช้ากว่าใครและยังคงมาไม่ถึง
ฮวงชูเจิ้นที่เห็นสถานการณ์ไม่ค่อยดีก็รีบเข้าไปห้ามฉางกวนหลงเอาไว้ “ท่านพลเอกครับ เดี๋ยวก่อนครับ ฟังผมก่อน—–”
”ออกไป!”ฉางกวนหลงผลักฮวงชูเจิ้นออกไปให้พ้นทาง และบังคับดาบในมือจ่อชูฮันเข้าไปอีก หน้าตาบูดเบี้ยวด้วยความโกรธแค้น เขาอยากจะฆ่าชูฮันซะเดี๋ยวนี้
ชูฮันยิ่งกว่าช็อคนี้มันเรื่องบ้าอะไร?
”คุณมันคนน่าไม่อาย!”ฉางกวนหลงตะคอกต่อว่าชูฮันเสียงดัง “ทั้งๆที่ลูกสาวฉันเป็นห่วงคุณขนาดนี้ แต่คุณกลับแอบมีลูกแล้วลับๆ!”
ชูฮันเหมือนกับโดนตบหน้าเขามึนงงไปหมด หลังจากสักพักก็นึกขึ้นได้เรื่องราวมันเป็นอย่างไร ชูฮันหันกลับไปมองซงเสี่ยวที่อยู่ข้างๆ…เขาจะมีลูกโตขนาดนี้ได้ยังไง เขาอายุแค่ 20 เท่านั้น
ในตอนนั้นเองฉางกวนยวีซินที่รีบวิ่งตามมาในที่สุดก็มาถึงเธอเห็นภาพพ่อของเธอกำลังตะคอกใส่หน้าชูฮัน ดาบในมือก็จ่อคอเอาไว้
”อย่าแตะเขาแม้แต่ปลายเล็บ!”ฉางกวนยวีซินค้านพ่อเธอทันทีที่มาถึง
ฉางกวนหลงที่เดิมทีโมโหมากอยู่แล้วยิ่งตอนนี้เมื่อได้เห็นลูกสาวตัวเองปกป้องชูฮันอีก จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้า “ลูก มันเป็นคนไม่ดี มันมีลูกชายแล้วด้วย ลูกยังจะปกป้องมันอีกเหรอ?”
ฉางกวนยวีซินที่ในตอนนี้ไม่ได้สนใจเรื่องอื่นรีบพูดขึ้น “ทำไมหนูจะเป็นห่วงเขาไม่ได้? เขาทำผิดอะไร?”
ฉางกวนหลงไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเขาส่ายหน้าอย่างไม่เข้า “มันเป็นคนชั่ว มันมีลูกชายแล้ว ลูกคิดว่ามันเป็นคนยังไง? แล้วไหนจะมีผู้หญิงตั้งมากรายล้อม ลูกคิดว่ามันจะสนใจเป็นห่วงลูกเหรอ?”
หากคำพูดต่อมาของฉางกวนยวีซินทำให้ทุกคนช็อคค้างกันหมด”แล้วทำไมหนูจะเลี้ยงลูกให้เขาไม่ได้?”
”ฮือฮา ~”
เกิดความโกลาหลขึ้นทันทีเหล่าเจ้าหน้าที่ระดับสูงของค่ายตะลึงค้างกันหมด เหล่าผู้รอดชีวิตที่เข้าแถวรอคอยอยู่หน้าประตูค่ายได้แต่รู้สึกอิจฉา ผู้หญิงที่สวยงามขนาดนี้ทำไมถึงได้ยอมชูฮันขนาดนี้?
ฉางกวนหลงแทบจะเป็นลมมือสั่นเทิ้ม ตัวสั่นไปหมด
ไก๋หนานและซงเสี่ยวที่ยืนอยู่ข้างชูฮันก็ยิ่งกว่าตกใจทั้งคู่มองชูฮันอย่างประหลาดใจ ชูฮันสามารถทำให้ฉางกวนยวีซินแห่งค่ายหนานตู้หลงใหลได้มากขนาดนี้ สุดยอดจริงๆ!
ชูฮันไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์มันจะพัฒนาขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ทุกอย่างมันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด แล้วอารมณ์ของสองพ่อลูกก็ยิ่งเป็นปัญหาหนักเข้าไปอีกจนเกินจะควบคุม ชูฮันจึงตัดสินใจชี้นิ้วไปที่ซงเสี่ยวที่ยืนทำตัวไม่ถูกอยู่ “ถามหน่อยรุ่นพี่ฉางกวนหลง เห็นรึเปล่า เด็กคนนี้เขาอายุ 13 ปี เขาจะเป็นลูกผมได้ยังไง?”