เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 611
เหลิงฉานพยักหัวพลางพูดว่า “ในเมื่อเป็นแบบนี้ พวกเราก็อย่ามัวแต่รีรอ รีบเข้าไปกันเถอะ！”
เมื่อพูดจบ
เหลิงฉานและคนอื่นๆ จึงรีบทยอยมุ่งสู่ส่วนที่ลึกที่สุดของหุบเขา
หลังจากที่เหลิงฉานและคนอื่นๆจากไปแล้ว
นักบู๊จำนวนนับพัน ก็เดินออกมาจากสุสาน
ทุกคนล้วนถูกความงดงามของหุบเขาดึงดูด
แต่ทว่า
ทุกคนแค่เพียงมึนงงไปชั่วขณะ ตอนนี้ได้สติกลับมาแล้ว
อย่างไรเสีย ทุกคนก็มาที่นี้เพื่อแย่งชิงชิ้นส่วนภาพมกุฎมังกร ไม่ได้มาเพื่อท่องเที่ยว
ไม่นานนัก
นักบู๊หลายพันคนทั้งหมดรีบมุ่งเข้าไปในหุบเขา
ในขณะเดียวกัน
หนิงชิงเฉิงและคนอื่นๆคือกลุ่มสุดท้ายที่ออกมาจากสุสาน
สำหรับความงดงามของหุบเขา เธอก็แค่ปรายตามอง แล้วก็ไม่สนใจ
ถ้าหากเป็นหญิงสาวสามัญชน เมื่อได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่งดงามเช่นนี้ จะต้องตกตะลึงเป็นแน่
แต่หนิงชิงเฉิง เป็นคนระดับใด
ระดับเทพธิดาบนทรวงสวรรค์！
เธอเพียงแค่ปรายตามอง แล้วจึงรีบตามรอยเท้าของหยางเฟิงกับคนอื่นๆไป
ในใจของเธอ
ไม่มีอะไรที่สำคัญไปมากกว่าหยางเฟิง
ขณะเดียวกัน
หยางเฟิงและคนอื่นๆ ได้มาถึงยังป่าดึกดำบรรพ์ ในหุบเขาลึก
เพราะว่าไม่ได้รับการรุกรานจากเหล่ามนุษย์
ต้นไม้ของที่นี้จึงสูงใหญ่ยิ่ง
“สมุนไพรล้ำค่ามากมาย!”
“ว้าว นี่คือโสมที่ปลูกมามากกว่าร้อยปี!”
“นี่คือเหอโชวูที่อายุสามร้อยปี!”
เมื่อเข้ามาถึงส่วนลึกของหุบเขา
หยางเฟิงและคนอื่นๆ ได้พบสมุนไพรล้ำค่ามากมายที่หาได้ยากจากโลกภายนอก
ไม่ว่าจะเป็นโสม โชวู เห็ดหลินจือ…
สมุนไพรเหล่านี้มีประโยชน์มากสำหรับนักบู๊
เพราะสิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นอาหารเสริมชั้นเลิศ ซึ่งสามารถเสริมพลังปราณและเลือดของนักบู๊ได้
เห็นสมุนไพรมากมายเป็นครั้งแรก จางเทียนซานและคนอื่นๆ ก็ตื่นเต้นมาก
เนื่องจากความเสียหายร้ายแรงต่อสิ่งแวดล้อมภายนอก
จึงหายากนักที่จะเห็นสมุนไพรล้ำค่ามากมายที่มีอายุยืนยาวเช่นนี้!
โดยปกติพวกเขาต้องการเงินตราอย่างน้อยสักสองสามล้านเพื่อซื้อโสมอายุร้อยปี
มักไม่มีราคาตลาด ต้องทำการแย่งชิงในการซื้อ
แต่ที่นี้แค่กวาดสายตามองไป
ไม่ต้องพูดถึงโสมอายุ100ปี
ต่อให้เป็นโสม300ปี โสม500ปี ก็มีอยู่ทุกหุนแห่ง
สมุนไพรเหล่านี้
ถ้าเอาออกไปขาย แต่ละอย่างก็จะเป็นสมบัติที่ประเมินค่าไม่ได้
ถ้าหากพูดตามนี้
หยางเฟิงและคนอื่นๆก็คงจะร่ำรวย
เมื่อเห็นสีหน้าประหลาดใจของทุกคน เย่หลงยิ้มและกล่าวว่า “เมื่อบรรพบุรุษสร้างหุบเขาใหม่ ก็ต้องรักษารูปลักษณ์ดั้งเดิมไว้ที่นี่ ดังนั้นที่นี้จึงไม่มีความเสียหายเลยแม้แต่น้อย”
“ข้าไม่รู้ว่าหุบเขานี้ถูกแยกออกจากโลกมากี่ปีแล้ว สรุปแล้ว มีสมุนไพรล้ำค่ามากมายที่ปลูกที่นี่เป็นเวลาหลายร้อยหรือหลายพันปี แต่ทุกคนจงระวัง มีกลไกอยู่ทุกหนทุกแห่ง และมีสัตว์ร้ายอยู่บ้าง แต่อย่าประมาทจนต้องเสียชีวิต! ”
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หลง ในใจทุกคนก็ตกตะลึง
จางเทียนซานและไป๋หลิงหลง ที่เดิมทีอยากจะไปเก็บสมุนไพร กลับต้องหยุดชะงักลง
เมื่อเห็นดังนั้น
หยางเฟิงยิ้มพลางพูดว่า: “พอแล้ว ทุกคนไม่ต้องกลัว เลือกสมุนไพรที่มีอายุมากกว่าร้อยปีทั้งหมด แค่ระวังตัวก็เพียงพอแล้ว! ”
เมื่อได้ยินดังนั้นแล้ว
ทุกคนก็สบายใจ และเก็บสมุนไพรอย่างระมัดระวัง
ทุกคนล้วนเป็นนักบู๊
พวดเขาต่างก็ตื่นเต้นมากที่ได้เห็นสมุนไพรมากมายเช่นนี้
อยากให้พวกเขาล้มเลิก นั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
ไม่มีเหตุผลที่จะไปภูเขาล้ำค่าแล้วกลับมามือเปล่า
แต่ว่ากลไกของที่นี้มีมากมาย
องครักษ์มังกรสองสามคนบังเอิญสัมผัสกลไก
โชคดีที่พวกเขาสามารถรับมือได้ทันท่วงที ดังนั้นจึงไม่มีอะไรร้ายแรง
ถึงกระนั้นก็มีองครักษ์มังกรสองสามคนได้รับบาดเจ็บ
เห็นทุกคนตื่นเต้นกับการเก็บสมุนไพร
หยางเฟิงจึงยกยิ้มที่มุมปาก
เขารู้ว่า
ต่อให้พวกเขาไม่เก็บ พวกนักบู๊ที่ตามมาก็ต้องเก็บไปอยู่ดี
แทนที่จะให้คนอื่นเก็บไว้ สู้ให้ตนเองดีกว่า