บทที่ 264
ซือเทียนฉียังโมโหอยู่
คืนนี้คนที่มาขอให้ตัวเองรักษาทั้งสองคน คิดไม่ถึงว่าจะเคยล่วงเกินอาจารย์เย่ เย่เฉินกันทั้งนั้น！
เกาจวิ้นเว่ยคนนั้น วันนั้นเสแสร้งกับอาจารย์เย่ในห้องผู้ป่วย สุดท้ายแกล้งทำไม่สำเร็จ ถูกหงห้าโยนลงมาทางหน้าต่างจากชั้นสาม ขาหัก คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ยังจะมีหน้ามาขอให้ตัวเองรักษา！
ยังมีเซียวอี้เชียนคนนั้นอีก！
น่ารังเกียจที่สุดก็คือเขา！
ก่อนหน้านี้ตัวเองไม่รู้เรื่องที่เขาได้ล่วงเกินอาจารย์เย่ อีกนิดเดียวเกือบจะเอายาให้เขาไปแล้ว！
ถ้าหากว่าตัวเองรักษาเขาหายแล้วจริงๆ นั่นก็เท่ากับว่าในการกระทำของตัวเอง คือการแก้แค้นผู้ที่มีพระคุณกับตัวเองหรอกเหรอ?！
คิดมาถึงตรงนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะตะโกนพูดกับหลานสาวของตัวเองเฉินเสี่ยวจาวว่า： “เสี่ยวจาว โชคดีที่หลานมาทันเวลา ถ้าหากว่าหลานมาช้ากว่านี้ ตาคงเอายาวิเศษครึ่งเม็ดนั้นให้กับเซียวอี้เชียนกินไปแล้ว！”
เฉินเสี่ยวจาวก็กลัวเล็กน้อย พูดว่า： “คุณตา ฉันได้ยินมาว่าเซียวอี้เชียนสูญเสียความสามารถนั้นไป นั่นเป็นฝีมือของอาจารย์เย่！”
“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้！”ซือเทียนฉีอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพูดว่า: “อาจารย์เย่สามารถทำลายเส้นประสาทของเขาตรงนั้นได้ เป็นความสามารถขั้นเทพจริงๆ！แม้ว่าศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดจะลบเส้นประสาทก็ตาม ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะแม่นยำขนาดนี้……”
เฉินเสี่ยวจาวพูดว่า： “เขาสมควรแล้ว！ใครให้เขาไปล่วงเกินอาจารย์เย่ล่ะ！”
พูดแล้ว เฉินเสี่ยวจาวได้ตะโกนออกมาอีกว่า: “คุณตา ฉันคิดว่าคุณควรแสดงจุดยืนให้กับทั้งตระกูลเซียวรู้เถอะ มิฉะนั้น หากว่าอาจารย์เย่รู้เข้าว่าพวกเรากับตระกูลเซียวมีความสัมพันธ์กันละก็ เข้าใจคุณผิดอีก นั่นคงไม่ดีแน่！”
“ได้！”ซือเทียนฉีพยักหน้าพูดว่า： “ฉันจะโทรหาสะใภ้ใหญ่ของตระกูลเซียว เอาเรื่องนี้บอกกับเธอสะหน่อย”
พูดจบ ซือเทียนฉีหยิบมือถือออกมา โทรหาแม่ของเซียวอี้เชียน เซียวปี่หัว
เซียวปี่หัวปีนี้อายุได้แปดสิบสามปีแล้ว ในจีนมีสุภาษิตหนึ่ง เรียกว่า： “เจ็ดสิบสาม แปดสิบสี่ ยมบาลไม่รับตัวเองไป”ความหมายของคำพูดนี้ ก็คือเคราะห์ของผู้สูงอายุที่มีอยู่สองช่วง แบ่งเป็นตอนอายุเจ็ดสิบสามปี แปดสิบสี่ปี คนแก่ที่มีอายุในสองช่วงนี้ ค่อนข้างป่วยแล้วตายได้ง่าย
เหตุที่มีคำกล่าวดังกล่าว มีความเกี่ยวข้องกับสองผู้ยิ่งใหญ่ในจีนโบราณ
ขงจื๊อ มีชีวิตได้ถึงอายุเจ็ดสิบสามปี；
เม่งจื๊อ กลับมีชีวิตอยู่ได้ถึงแปดสิบสี่ปี
คนจีนตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงปัจจุบัน เคารพขงจื๊อและเม่งจื๊ออย่างมากมาโดยตลอด ดังนั้นถึงได้มีเจ็ดสิบสาม แปดสิบสี่ทั้งสองเคราะห์นี้
เป็นปีเคราะห์ปีแรกของเซียวปี่หัว นั่นก็คือช่วงอายุเจ็ดสิบสามปี ก็เคยได้ล้มป่วยครั้งใหญ่มาแล้ว
ตอนนั้น เป็นซือเทียนฉีที่รีบวิ่งไปที่เย่นจิง เขียนใบสั่งยาจิ่วฟู๋ ถึงได้ดึงเซียวปี่หัวกลับมาจากด่านประตูผีได้
ในใจของเซียวปี่หัวก็รู้ดีว่า อีกเดี๋ยวตัวเองก็จะถึงเคราะห์ครั้งที่สองแล้ว ครั้งนี้อายุเยอะมากแล้ว ทำไม่ดียิ่งจะมีอันตรายมาก ดังนั้นเธอคาดหวังอย่างมากว่า ก่อนจะถึงวันเกิดของตัวเอง สามารถเชิญซือเทียนฉีมาได้
ดังนั้น ได้รับสายของซือเทียนฉี เธอพูดอย่างอ่อนโยนทันที： “เทียนฉี ฉันกำลังคิดว่าจะโทรหาคุณพอดี！เดือนหน้าเป็นวันเกิดปีที่แปดสิบสี่ของฉันตามปฏิทินจันทรคติ ถึงตอนนั้นคุณมีเวลาหรือเปล่า? ถ้ามีละก็ แล้วมางานเลี้ยงวันเกิดของฉัน คุณมีความคิดเห็นยังไง?”
ในใจของซือเทียนฉีรู้ดีว่า ปีนี้เซียวปี่หัวเป็นปีคราวเคราะห์รอบที่สอง ถ้าไม่ใช่สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้ ไม่ต้องรอให้นายหญิงใหญ่พูด ตัวเองก็คงไปหาเธอสักครั้งก่อนวันเกิดของเธอ รักษาร่างกายของเธอด้วยตัวเอง ให้เธอมีชีวิตอยู่อย่างปลอดภัยถึงเก้าสิบปี
แต่ว่าตอนนี้ คิดไม่ถึงว่าเซียวอี้เชียนได้ล่วงเกินไปถึงอาจารย์เย่เฉินแล้ว ดังนั้น ไม่ว่าจะยังไงตัวเอง ก็ไม่สามารถไปได้อีก！
อีกทั้ง หลายปีมานี้ตัวเองตอบแทนบุญคุณมาโดยตลอด ตอบแทนมาเพียงพอตั้งนานแล้ว
ดังนั้น เขาพูดเบาๆว่า： “พี่สะใภ้ หลายปีมานี้ ฉันได้ดูแลรักษาคนของตระกูลเซียวมาโดยตลอด บุญคุณปีนั้นที่พี่เซี่ยวมีต่อฉัน ก็ถือได้ว่าฉันตอบแทนคุณ ได้สมน้ำสมเนื้อแล้ว ดังนั้นอนาคต ตระกูลของเราสองคนอย่าได้ติดต่อกันอีกเลย！”